Το Πάσχα  ο «Φυσιολάτρης» αποφάσισε να συνδυάσει μια εκδρομή στα Βαλκάνια στη λίμνη της Οχρίδας και στη Σερβία  με τη Βορειοδυτική Μακεδονία. Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας, Τρίτη, 18 Απριλίου, νωρίς το πρωί για τα σύνορα της Νίκης,  απ΄όπου θα περνούσαμε στην Οχρίδα, που ήταν και ο πρώτος προορισμός του ταξιδιού μας. Είχαμε προγραμματίσει να επισκεφτούμε την Οχρίδα στην Πρωτοχρονιάτικη εκδρομή μας στη Φλώρινα, αλλά τα χιόνια που έπεσαν ματαίωσαν την επίσκεψη αυτή.

Σταματήσαμε για λίγο κοντά στη Λαμία και αργότερα  στα Τέμπη για το κρύο γεύμα που πρόσφερε ο Φυσιολάτρης  και ύστερα συνεχίσαμε για Φλώρινα. Το απογευματάκι φτάσαμε στα σύνορα, περάσαμε από τον απαραίτητο έλεγχο και, αφού κάναμε τα τελευταία μας ψώνια στο Duty Free,  συνεχίσαμε για Οχρίδα(Π.Γ.Δ.Γ.). Περάσαμε έξω από τη Μπίτολα ( Μοναστήρι ) και το βραδάκι φτάσαμε στην πόλη της Οχρίδας, όπου μας περίμενε ο ξεναγός μας για μια πρώτη γνωριμία με την πόλη. Μια μικρή βόλτα με το πούλμαν και φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας δίπλα στη λίμνη της Οχρίδας, που λόγω της μεγάλης έκτασής της μοιάζει με θάλασσα. Δίκαια η λίμνη Οχρίδα κερδίζει τον τίτλο της Θάλασσας Γλυκού Νερού της ΠΓΔΜ, όχι μόνο λόγω του καταγάλανων νερών της – απόλυτα διαυγή, με καθαρότητα που φτάνει τα 20 μ. βάθος τον χειμώνα-, αλλά και εξαιτίας της έκτασής της, που παραπέμπει σε θάλασσα με βάθος 294 μ. Είναι η πιο βαθιά λίμνη των Βαλκανίων και προστατευμένος υδροβιότοπος. Πρόκειται για μια φυσική, τεκτονική λίμνη που ανήκει στις παλαιότερες λίμνες του κόσμου, με ηλικία τριών εκατομμυρίων ετών. Τα δύο τρίτα της επιφάνειάς της ανήκουν στην ΠΓΔΜ και το ένα τρίτο στην Αλβανία, αποτελώντας το φυσικό σύνορο μεταξύ των δύο κρατών. Η παλιά πόλη της Οχρίδας με τις 365 εκκλησίες και το φρούριο του Σαμουήλ να προεξέχει στα 800 μ. πάνω από την επιφάνεια νερών εκτείνεται στη βόρεια όχθη της. Μετά τη βόλτα τακτοποιηθήκαμε  στο Hotel Park Lakeside δίπλα στη λίμνη, πήραμε το δείπνο μας και πήγαμε για ξεκούραση.

2η μέρα Τετάρτη, αφού πήραμε το πρωινό μας, ξεκινήσαμε, για να γνωρίσουμε τα αξιοθέατα της Οχρίδας. Η πρώτη μας επίσκεψη ήταν η Μονή  του Οσίου Ναούμ που απέχει περίπου 30 χλμ. από την Οχρίδα και βρίσκεται στη νότια πλευρά της λίμνης. Κτίστηκε τον 10ο αιώνα, όταν όλη η περιοχή ήταν έδρα της Ελληνορθόδοξης αρχιεπισκοπής, και  διαθέτει εκπληκτικές τοιχογραφίες.

Τα δεκάδες παγώνια που κυκλοφορούν ελεύθερα στους κήπους του  μοναστηριού ,ακόμα και μερικά λευκά, μας καλωσόρισαν με τις φωνές τους. Από το μοναστήρι του Οσίου Ναούμ ξεκίνησαν ο Έλληνες μοναχοί Κύριλλος και ο Μεθόδιος, να διδάξουν στους Σλάβους την αλφάβητο (Κυριλλικά) και τη Βίβλο. Βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου, πάνω στη λίμνη,  κοντά στα Αλβανικά σύνορα. Ο όσιος Ναούμ είναι θαμμένος σε αυτή τη Μονή. Ο θρύλος θέλει την καρδιά του να ακούγεται ακόμη να χτυπά, αν ακούσει κανείς προσεκτικά πάνω από τον τάφο του.

Από αυτό το σημείο, οι πηγές του ποταμού Drim, 45 στο σύνολό τους, τροφοδοτούνται από τη Λίμνη Πρέσπα και καταλήγουν σε μια τεράστια λεκάνη, όμοια με λίμνη, που χύνεται μέσα στη Λίμνη Οχρίδα. Τα νερά κρύα και πεντακάθαρα, οι αγριόπαπιες που απολαμβάνουν το κολύμπι τους, μια καταπράσινη φύση με σπάνια πανίδα και ένα όμορφο εστιατόριο, καφέ με εξέδρες πάνω στα νερά του ποταμού, είναι μερικές από τις εικόνες που θα απολαύσετε στον μίνι αυτόν παράδεισο. Μια γρήγορη ματιά στα μικρομάγαζα που πουλάνε τοπικά προϊόντα  αλλά και τα μαργαριτάρια της Οχρίδας που δημιουργούνται από κοχύλια και ψάρια της λίμνης, ενώ η επεξεργασία τους αποτελεί ακόμη και σήμερα ένα καλά φυλαγμένο μυστικό. Επιστροφή στην πόλη της Οχρίδας και ξενάγηση  στο κέντρο της παλαιάς πόλης. Είδαμε τις Βυζαντινές εκκλησίες της Αγ. Σοφίας και του Αγ. Νικολάου, καθώς και το ελληνορωμαϊκό θέατρο κάτω από το κάστρο του Τσάρου Σαμουήλ, φτάνοντας μέχρι  την κύρια είσοδο (Gorna Porta) του κάστρου. Μια ομάδα ανέβηκε μέχρι το κάστρο, ενώ κάποιοι άλλοι έκαναν τα ψώνια τους στα μικρομάγαζα με τα είδη κεραμικής και λαϊκής τέχνης και τσίμπησαν κάτι πρόχειρο  για  μεσημεριανό  φαγητό.

Στις 14.00 περίπου αναχωρήσαμε για Νις και Βελιγράδι. Φτάσαμε αργά το βράδυ, λόγω της μεγάλης απόστασης, στο ξενοδοχείο μας στο κέντρο της πόλης, Belgrade City, όπου μας περίμενε το φαγητό μας σε πακέτο.

Την  3η ημέρα, Πέμπτη,  κάναμε ξενάγηση στα αξιοθέατα του Βελιγραδίου.

Ξεκινήσαμε από τον Ναό του Αγίου Σάββα, που έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον για εμάς τους Έλληνες, καθώς είναι ο μεγαλύτερος Ορθόδοξος ναός στον κόσμο. Είναι αφιερωμένος στον Άγιο Σάββα, ιδρυτή της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και σημαντικό πρόσωπο της χώρας κατά τη μεσαιωνική εποχή. Η κατασκευή του ναού έγινε αποκλειστικά με προσφορές, ενώ εικάζεται ότι χτίστηκε στο σημείο που θάφτηκε ο Άγιος Σάββας. Ξεκίνησε να κτίζεται το 1935, αλλά  σταμάτησε κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου. Μετά από αρκετά χρόνια και μόλις το 1985 οι εργασίες συνέχισαν με μεγαλύτερο επίτευγμα την εγκατάσταση του θόλου με βάρος 4.000 τόνους, το 1989. Σήμερα η εκκλησία είναι έτοιμη εξωτερικά και κοσμείται στο εσωτερικό με θαυμάσια ψηφιδωτά.

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε   στο κέντρο της πόλης, στο Kalemegdan που είναι ένα οχυρό και πάρκο συγχρόνως. Στέκεται στην κορυφή ενός λόφου, σε ύψος 125.5 μέτρων, στην συμβολή των ποταμών του Δούναβη και του Sava. Το οχυρό είναι η καρδιά και το παλιότερο σημείο της πόλης του Βελιγραδίου και για αιώνες ο πληθυσμός της πόλης ζούσε εντός των τειχών του οχυρού, κάτι που το κάνει να είναι απόλυτα συνυφασμένο με την ιστορία της πόλης. Ένα σημαντικό μέρος της κατασκευής έγινε το 535 από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Ιουστινιανό . Γενικώς διαιρείται σε 4 τομείς: Τη "χαμηλή πόλη",  στην οποία βρίσκεται και ο πύργος του Daredevil , ο οποίος έγινε μουσείο ενός εμβληματικού προσώπου της Ελληνικής επανάστασης, του Ρήγα Φεραίου.

Στον πύργο αυτό οι Τούρκοι έπιασαν τον Ρήγα και τον πέταξαν στο Δούναβη ^. την "άνω πόλη", που μετατράπηκε σε πάρκο με όμορφους περιπάτους και εγκαταστάσεις για αθλητικές δραστηριότητες. Εδώ θα βρείτε και το μνημείο του Victor, που φτιάχτηκε, για να γιορτάσει τη νίκη των συμμάχων στον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο^. το "μικρό Kalemegdan" στην ανατολική περιοχή  βρίσκεται ο ζωολογικός κήπος της πόλης^. Και τέλος, νότια απλώνεται το "μεγάλο Kalemegdan" με γεωμετρικούς περιπάτους, το πολεμικό μουσείο, το μουσείο της δασονομίας και του κυνηγιού και το μνημείο της ευγνωμοσύνης στη Γαλλία, προς τιμήν των Γάλλων που βοήθησαν τους Σέρβους κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο. Κατά τη διάρκεια της ημέρας το κάστρο είναι γεμάτο από τουρίστες αλλά και ντόπιους που απολαμβάνουν τον ίσκιο και τη θέα. Το βράδυ πολλοί νέοι μαζεύονται παρέες και περνούν το βράδυ τους εκεί με μουσική.

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στο κέντρο στον Δρόμο του Πρίγκιπα Μιχαήλ . Είναι

ο βασικός πεζόδρομος και το εμπορικό κέντρο της πρωτεύουσας της Σερβίας και συγκαταλέγεται στους ομορφότερους πεζόδρομους της Ευρώπης. Επί αυτού βρίσκονται χτισμένα πολλά εντυπωσιακά κτίσματα και μέγαρα που χρονολογούνται στα τέλη του 1870. Κατά την Οθωμανική εποχή υπήρχαν κήποι, σιντριβάνια και τεμένη κατά μήκος του δρόμου. Κατά τα μέσα του 19ου αιώνα όλα άρχισαν να αλλάζουν και το 1867 ο δρόμος εντάχτηκε στο πλάνο του σχεδίου πόλης για το μοντέρνο Βελιγράδι και σύντομα ο δρόμος πήρε τη σημερινή εικόνα και αρχιτεκτονική του. Οι πλουσιότερες οικογένειες της πόλης έχτισαν τα σπίτια τους στην οδό αυτή και το 1870 οι αρχές έδωσαν στον δρόμο το σημερινό του όνομα. Στον πεζόδρομο βρίσκεται το σιντριβάνι πόσιμου νερού, ένα δώρο στους περαστικούς τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού.  

Ύστερα κατευθυνθήκαμε στην Πλατεία της Δημοκρατίας, όπου  βρίσκονται κάποια από τα διασημότερα κτίρια και αξιοθέατα της πόλης, συμπεριλαμβανομένου του εθνικού μουσείου, του εθνικού θεάτρου και του αγάλματος του Πρίγκιπα Μιχαήλ. Σήμερα η πλατεία είναι ένα από τα πιο πολυσύχναστα σημεία της πόλης και κεντρική εμπορική περιοχή. Όσον αφορά το μπρούτζινο άγαλμα του Πρίγκιπα Μιχαήλ πάνω στο άλογο, δημιουργήθηκε από τον Ιταλό γλύπτη Enrico Pazzi το 1882. Το άγαλμα θυμίζει στο κοινό το μεγαλύτερο επίτευγμα του πρίγκιπα, τη νίκη του κατά των Τούρκων και την απελευθέρωση των τελευταίων 7 πόλεων κατά το 1867. Τα ονόματα των πόλεων βρίσκονται χαραγμένα σε πλάκες στο μνημείο και το χέρι του Μιχαήλ δείχνει προς την Κωνσταντινούπολη, καλώντας τους Τούρκους να φύγουν από τη χώρα.

Στο κέντρο της πόλης υπάρχει το  κτίριο του κοινοβουλίου της Σερβίας,  μπροστά από το πάρκο Pioneer's, στην πλατεία Nikola Pašić, και το παλιό βασιλικό παλάτι της δυναστείας Obrenović της Σερβίας, που σήμερα στεγάζει το Δημαρχείο της πόλης. Βέβαια δεν παραλείψαμε να δούμε και τις πρόσφατες πληγές της πόλης του  βομβαρδισμού από το ΝΑΤΟ , την Άνοιξη του 1999. Τα βομβαρδισμένα κτίρια του Βελιγραδίου, τα οποία μοιάζουν μετέωρα και ετοιμόρροπα και μπορεί να τα δει κανείς στην οδό Κneza Milosa. Τα έχουν αφήσει έτσι απείραχτα στη θέση τους, για να θυμίζουν τα φρικτά σημάδια που άφησε αυτός ο άδικος πόλεμος.

Επιστροφή με τα πόδια στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση και μετά το δείπνο βραδινή έξοδος, για να γνωρίσουμε το Βελιγράδι με φώτα. Περπατήσαμε όλο το κέντρο, να το εμπεδώσουμε καλύτερα,  και πήγαμε μια βόλτα στον παλαιό πεζόδρομο « Skadarlija». Είναι ένας πανέμορφος πέτρινος πεζόδρομος, περίπου 400 μέτρων, που ονομάζεται  «Πλάκα» του Βελιγραδίου. Συχνά αποκαλείται Μονμάρτη του Βελιγραδίου από την Βοημιακή ατμόσφαιρα και το στυλ που διαθέτει. Δεξιά και αριστερά, επί του δρόμου, υπάρχουν  εκατοντάδες καφετέριες και εστιατόρια, ενώ οι τουρίστες μπλέκονται με τους ντόπιους και απολαμβάνουν τη βραδινή έξοδό τους. Στην περιοχή βρίσκονται επίσης πολλά ξενοδοχεία, γκαλερί τέχνης και μαγαζιά με αντίκες και σουβενίρ, ενώ ομάδες μουσικών παίζουν τοπική βαλκανική μουσική και καλλιτέχνες ντυμένοι με παραδοσιακά ρούχα εκτελούν show στον δρόμο. Ένα γλυκάκι ή ποτό στο πανέμορφο ξενοδοχείο Moskva και επιστροφή στο ξενοδοχείο μας για ξεκούραση. Την 4η μέρα, Παρασκευή, ξεκινήσαμε με πρωινή επίσκεψη στο μαυσωλείο του Τίτο ( house of flowers),  που  φέρει από μόνο του τη σφραγίδα της εποχής του. Οι τοίχοι του είναι γεμάτοι από παραδοσιακές φορεσιές και κάθε είδους δώρα που δεχόταν ο κομμουνιστής ηγέτης από όλα τα μέρη του πλανήτη. Με αυτόν τον τρόπο αποτυπώνεται η κουλτούρα και η σημειολογία που σημάδεψε τις σοσιαλιστικές χώρες και την εποχή των μεγάλων επαναστάσεων. Φεύγοντας από εκεί περάσαμε από το  ποταμίσιο νησί Ada που διαθέτει μια παραλία 7 χιλιομέτρων.

Το νησί Ada δημιουργήθηκε τεχνητά στις όχθες του ποταμού Sava και το καλοκαίρι το επισκέπτονται πάνω από 100.000 άτομα ημερησίως, που μπορούν να φτάσουν τους 300.000 τα Σαββατοκύριακα. Οι ντόπιοι το αποκαλούν 'Θάλασσα του Βελιγραδίου' ή 'Χαβάη του Βελιγραδίου'. Η παραλία είναι πολύ οργανωμένη και διαθέτει παντού εστιατόρια, καφετέριες και καντίνες με fast food και εγκαταστάσεις αθλητισμού.

Συνεχίζοντας πήραμε τον δρόμο για τη Βοϊβοντίνα  και το Νόβι Σαντ. Το Νόβι Σαντ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σερβίας και μία από τις σημαντικότερες πόλεις της χώρας. Είναι χτισμένη στις όχθες του Δούναβη και ιδρύθηκε, για να εξυπηρετεί ως ενδιάμεση στάση στις εμπορικές συναλλαγές. Εξαιτίας του εμπορίου αναπτύχθηκε τόσο πολύ που την αποκαλούσαν "Αθήνα της Σερβίας". Σήμερα είναι μία πολύ σημαντική πόλη της Σερβίας, με μεγάλη συνεισφορά στην οικονομία της χώρας λόγω της βιομηχανίας αλλά και του τουρισμού, ενώ έχει πανεπιστήμιο, μουσεία, γίνεται έδρα φεστιβάλ και εδώ βρίσκεται το Εθνικό Θέατρο της Σερβίας, αντί να είναι στο Βελιγράδι.

Διαθέτει εξαιρετικά δείγματα αρχιτεκτονικής με κτίρια μπαρόκ που θυμίζουν Αυστρία η Ουγγαρία και γενικά κεντρική Ευρώπη. Στην πανέμορφη αρχοντική πλατεία υπάρχουν πολλά καφέ, εστιατόρια, καταστήματα και κόσμος που κάνει βόλτες.

Το απόγευμα σειρά είχαν το  κάστρο Πετροβαραντίν με την υπέροχη θέα στο Δούναβη και το Φρούσκα  Γκόρα, ένα από τα μεγαλύτερα εθνικά Πάρκα των Βαλκανίων, με μικρή πεζοπορία εντός του. Εκεί υπάρχουν δέκα επτά (17) ορθόδοξα μοναστήρια του αποκαλούμενου «Σερβικού Αγίου Όρους», τα οποία αποτελούν μοναδικά πολιτιστικά και ιστορικά μνημεία του 15ου – 18ου αιώνα. Το βραδάκι επιστροφή στο Βελιγράδι, δείπνο και διανυκτέρευση.

Την 5η μέρα, Σάββατο,  φορτώσαμε τις βαλίτσες μας και αναχωρήσαμε στις 08.30 για την πόλη Νις, όπου παραμείναμε 3 ώρες. Επισκεφτήκαμε   το κέντρο της πόλης, είδαμε το φρούριο και το Cele Kula( Πύργος των κρανίων ) μια θαυμάσια ανάμνηση της Σερβικής ανδρείας και της Οθωμανικής βαρβαρότητας!, με κρανία Σέρβων αγωνιστών εντοιχισμένα στο εσωτερικό του πύργου. Στη συνέχεια αναχωρήσαμε για τα Σερβικά σύνορα με την Π.Γ.Δ.Μ. και από εκεί για τα δεύτερα σύνορα, μέσα σε μια μέρα, της Νίκης που θα μας οδηγούσαν στη Φλώρινα. Το βραδάκι φτάσαμε στη Φλώρινα και πήγαμε κατευθείαν για το δείπνο και τη μουσική συνεστίαση στο «Στέκι του Καραγκιόζη» και αργά το βράδυ στο ξενοδοχείο Φιλιππειον για διανυκτέρευση. Την 6η και τελευταία μέρα της εκδρομής μας, Κυριακή, επισκεφτήκαμε την όμορφη Καστοριά. Η πόλη της Καστοριάς, απλώνεται αμφιθεατρικά σε υψόμετρο 620 μέτρων. Είναι χτισμένη πάνω σε μια χερσόνησο, που εισχωρεί στη λίμνη Ορεστιάδα και κάτω από τους εντυπωσιακούς ορεινούς όγκους του Γράμμου και του Βιτσίου. Πρόκειται για μια σύγχρονη πόλη, που έχει διατηρήσει αρκετά τον παραδοσιακό χαρακτήρα με εκατοντάδες αρχοντικά σπίτια.  Η λίμνη Ορεστιάδα ή λίμνη της Καστοριάς (όπως είναι ευρέως πιο γνωστή) αποτελεί έναν πλούσιο υγρότοπο με ορνιθοπανίδα που  φιλοξενεί πάνω από 200 είδη πουλιών, όπως αργυροπελεκάνους και βουβόκυκνους, αγριόπαπιες και λαγγόνες, τέσσερα είδη ερωδιών κ.ά., αλλά και ιχθυοπανίδα, αφού είναι η δεύτερη πιο παραγωγική σε αλιεύματα λίμνη της Ελλάδας.

Όταν η λίμνη υπερχειλίζει,  τα νερά της αποχετεύονται στον Αλιάκμονα. Μια μικρή βόλτα δίπλα στη λίμνη και αναχώρηση με τις καλύτερες εντυπώσεις για την επιστροφή μας. Με ενδιάμεσες στάσεις για καφέ, φαγητό και ξεκούραση μέσου Καλαμπάκας, Τρικάλων και Δομοκού, φτάσαμε  αργά το απόγευμα στην Αθήνα.

Σημ.: Για την συγγραφή του κειμένου έχουν χρησιμοποιηθεί πληροφορίες από την ιστοσελίδα taxidologio.gr

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•