Το Σάββατο 29 Απριλίου, ξεκινήσαμε το πρωί από τη Νίκαια, και, αφού πήραμε πολλούς φίλους από το μετρό του Αιγάλεω, κατευθυνθήκαμε προς την Εθνική οδό Αθηνών –Λαμίας για το τριήμερο της Πρωτομαγιάς. Μια μικρή στάση πριν τη Λαμία και συνεχίσαμε για τον νομό Ευρυτανίας. Ένας  νομός  με υπέροχα βουνά (Βελούχι, Άγραφα ), ποτάμια (Ταυρωπός, Κρικελλοπόταμος, Τρικεριώτης) ,κοιλάδες (Ποταμιάς), τεχνητές λίμνες(Κρεμαστών), που σε προκαλούν για περιπέτεια για αναβάσεις , διασχίσεις φαραγγιών (“Μικρό και Μεγάλο Πάντα Βρέχει”) και ράφτινγκ αλλά και με πετρόχτιστα χωριά και μοναστήρια με ιστορία, όπως οι Κορυσχάδες, Μικρό και Μεγάλο Χωριό  και το μοναστήρι του Προυσσού.

Πολλές οι στροφές, ιδίως αφότου αρχίσαμε να ανηφορίζουμε στον Τυμφρηστό ή Βελούχι, στις πλαγιές του οποίου είναι κτισμένη, στην κοιλάδα της ποταμιάς,  η όμορφη πρωτεύουσα, το Καρπενήσι, αλλά  η καταπράσινη φύση γύρω-γύρω μας αποζημίωσε. Φτάσαμε εκεί το μεσημέρι και κατευθυνθήκαμε  προς το Αθλητικό Κέντρο Προετοιμασίας Καρπενησίου, όπου αφήσαμε τους πεζοπόρους για την 4ωρη πεζοπορία μέσα στο δάσος για Κεφαλόβρυσο –Κορυσχάδες. Μία όμορφη διαδρομή μέσα στη φύση με πολλά σημεία ενδιαφέροντος, που ξεκινάει από την πύλη του Αθλητικού Κέντρου και  κατευθύνεται  προς τα δυτικά και  σε περίπου 300 μέτρα το μονοπάτι μας βγάζει από το κέντρο και μας οδηγεί στο δάσος. Ένα δάσος κυρίως από έλατα, κέδρους αλλά και πολλές φτέρες. Σύντομα συναντάμε τον Καρπενησιώτη ποταμό, περπατάμε στο μονοπάτι με  κόκκινη σήμανση, περνάμε δίπλα από τις  φάρμες  της περιοχής και τον Νερόμυλο  του Θεμελή. Στο μονοπάτι Μ17, περπατάμε παράλληλα με τον Καρπενησιώτη ποταμό και σε 2 ώρες περίπου φτάνουμε στο Κέντρο Κυκλοφοριακής Αγωγής στην περιοχή του Κεφαλόβρυσου. Συναντάμε τον ιστορικό χώρο με το μνημείο που είναι αφιερωμένο στον Μάρκο Μπότσαρη, όπου στις 9 Αυγούστου του 1823 διεξήχθη η  μάχη μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων. Εδώ πληγώθηκε θανάσιμα ο υπερασπιστής της θέσης Μάρκος Μπότσαρης και η σορός του μέσω του Προυσού μεταφέρθηκε στο Μεσολόγγι, όπου έγινε η κηδεία του. Μια μικρή στάση για ξεκούραση  και στη συνέχεια ακολουθούμε το μονοπάτι Μ1 και  βρίσκουμε το γραφικό παλιό πέτρινο Τοξωτό Γεφύρι του Καρπενησιώτη ποταμού. Μια μικρή ομάδα αποφασίζει να επιβιβαστεί στο πούλμαν και να πάνε στους Κορυσχάδες αποφεύγοντας το ανηφορικό μονοπάτι μέχρι το χωριό. Οι υπόλοιποι παίρνουμε το ανηφορικό μονοπάτι Μ19 με μπλε σήμανση που οδηγεί στους  Κορυσχάδες  περνώντας μέσα από το εκπληκτικής ομορφιάς  πλατανόδασος, σε μια  περιοχή πλούσια σε νερά. Φτάνοντας κάτω από το χωριό προσεγγίζουμε την άσφαλτο και συνεχίζουμε για το κέντρο του χωριού. Σύντομα ανηφορίζοντας φτάνουμε στην πλατεία του χωριού με την όμορφη θέα προς τον Καρπενησιώτη ποταμό και τα βουνά Βελούχι, Καλιακούδα και Χελιδόνα. Στη μοναδική ταβέρνα του χωριού δίπλα από τις βρύσες με το τρεχούμενο νερό και κάτω από τον τεράστιο πλάτανο καθίσαμε για γεύμα, γλυκάκι ή καφέ  και ξεκούραση. Εδώ νωρίτερα  είχε έρθει το πούλμαν με τους υπόλοιπους της παρέας, που με τη σειρά τους  έκαναν  βόλτες στο όμορφο ιστορικό  αυτό χωριό και  ξεναγήθηκαν στο Μουσείο του. Οι Κορυσχάδες, έχουν συνδέσει το όνομά τους με το Εθνικό Συμβούλιο της Κυβέρνησης του Βουνού, μια και εδώ συνήλθε για πρώτη φορά, τον Μάιο του 1944, στο κτίριο του Δημοτικού Σχολείου, το οποίο σήμερα φιλοξενεί το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης. Το απογευματάκι όλοι μαζί  κατευθυνθήκαμε προς το Καρπενήσι στο ξενοδοχείο « Lecadin », κτισμένο στον κοντινό λόφο σε σημείο απ΄όπου αγναντεύει όλο το οροπέδιο και την πόλη του Καρπενησίου. Εδώ, αφού τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια, πήραμε το δείπνο μας και κάποιοι πήγανε για ξεκούραση, ενώ οι περισσότεροι έκαναν μια βραδινή βόλτα στο όμορφο Καρπενήσι. Στην επιστροφή μας περνώντας από μια μικρή ρεματιά απολαύσαμε το γλυκό κελάηδισμα των αηδονιών. Την άλλη μέρα πρωί – πρωί ξεκινήσαμε για την πεζοπορία στο χωριό Τόρνος και στο Μικρό Πάντα Βρέχει καθώς και την επίσκεψή μας στο μοναστήρι του Προυσσού. Περάσαμε  από το φαράγγι του Καρπενησιώτη, ιδίως από το στενότερο σημείο του, το Κλειδί, κοντά στο οποίο βρίσκεται το εκκλησάκι με τα χαρακτηριστικά « πατήματα της Παναγιάς ». Ο θρύλος λέει ότι από εδώ πέρασε η Παναγία στον δρόμο της για το Προυσό. Αφήσαμε  αριστερά μας το μοναστήρι και συνεχίσαμε για τα χωριά Τόρνος και Καστανιά.

Στο νοτιοδυτικό άκρο του νομού Ευρυτανίας, 35χλμ. από το Καρπενήσι και σε υψόμετρο 800μ., βρίσκεται ο Τόρνος. Το χωριό είναι πνιγμένο μες στα έλατα, με τα λιθόκτιστα σπίτια του να ξεπροβάλλουν ανάμεσα σε αμπέλια, που φύονται σε χωράφια που λέγονται πεζούλες (αναβαθμίδες) με  εξαιρετική  ποιότητα κρασιού. Για την ετυμολογία της ονομασίας υπάρχει η άποψη ότι προέρχεται από το επίθετο τορνευτός, που σημαίνει ομορφοντυμένος. Λεγόταν ότι οι κάτοικοι της περιοχής εμφανίζονταν ντυμένοι με την πατροπαράδοτη φουστανέλα, κι, όταν τους έβλεπαν, έλεγαν "έρχονται τορνευτοί - τορνευτοί". Οι κάτοικοι φημίζονται για την ειρηνική διευθέτηση των διαφορών τους, τις οποίες έλυναν οι γεροντότεροι του χωριού, γι' αυτό και ποτέ τους δεν φτάσανε στα δικαστήρια. Στον Τόρνο ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να θαυμάσει τη φύση ακολουθώντας μονοπάτια - διαδρομές, κάποιες από τις οποίες ενδείκνυνται για απαιτητικούς πεζοπόρους. Όλες οι διαδρομές, από το ξεκίνημα τους, είναι σηματοδοτημένες, όπως φαίνεται στον παραπάνω χάρτη. Προσπεράσαμε τον Τόρνο και φτάσαμε στο χωριό Καστανιά. Λίγο έξω από το χωριό πήραμε τον χωματόδρομο που ανεβαίνει προς τις Γούρνες και την κορυφή Τριανταφυλλιά. Περπατήσαμε αρκετές ώρες σε δάσος αλλά και σε  μονοπάτια  γυμνά, με θέα όλη την Ευρυτανία. Φτάνοντας στο διάσελο αρχίσαμε την κατάβαση στο Ξεροβούνι και μέσα από ένα μονοπάτι σε δάσος με έλατα καταλήξαμε μετά από 4 ώρες στον Τόρνο.

Από το κάτω μέρος του χωριού δίπλα στην εκκλησία ξεκινάει το μονοπάτι για το Μικρό Πάντα Βρέχει.   Στη συνέχεια διανύσαμε μία απόσταση περίπου 2 χιλιομέτρων με τα πόδια ακολουθώντας το μονοπάτι του χωριού και κατεβήκαμε στο ποτάμι. Το νερό πέφτει κατά μήκος του φαραγγιού σαν βροχή καθ΄ όλη τη διάρκεια του έτους από πηγές που βρίσκονται στις κορυφές των κατακόρυφων βράχων δημιουργώντας ένα μοναδικό θέαμα για τον επισκέπτη. Αφού φωτογραφηθήκαμε, ανεβήκαμε πάνω στον δρόμο και περνώντας τη γέφυρα του Προυσιώτικου ποταμού φτάσαμε στον Αγιώργη, από όπου μας πήρε το πούλμαν και μας πήγε στο μοναστήρι του Προυσού. Εδώ ανάψαμε το κεράκι μας στην εκκλησιά, που βρίσκεται στην είσοδο μιας μικρής σπηλιάς,  προσκυνήσαμε την εικόνα της Παναγιάς, έργο του Ευαγγελιστή Λουκά, από την Προύσα της Μ. Ασίας  και, αφού πήραμε το λουκουμάκι μας, φύγαμε από το ιστορικό μοναστήρι, που λες πως το φυλάνε μέχρι σήμερα οι δυο πύργοι – παρατηρητήρια, που χτίστηκαν κατ΄εντολή του Γεώργιου Καραϊσκάκη. Εδώ βρέθηκε, λέγεται, τραυματισμένος, θεραπεύτηκε και « ασήμωσε » έπειτα την εικόνα της Παναγίας. Οι « τουρίστες », πριν την επίσκεψη στο μοναστήρι, επισκέφτηκαν και τα γραφικά χωριά Καστανιά και Τόρνο. Στη συνέχεια όλοι μαζί  κατευθυνθήκαμε στο Μεγάλο Χωριό. Στο Μεγάλο Χωριό επισκεφτήκαμε το πολύ ενδιαφέρον και μεγάλο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο, ενώ κάποιοι δοκίμασαν το περίφημο «γαλακτομπούρεκο του Καρβέλη» και έκαναν βόλτες παίρνοντας  αρκετές φωτογραφίες, μια και το χωριό πρόσφερε ωραία θέα από ψηλά. Επιστροφή στο ξενοδοχείο, δείπνο μετά μουσικής και ξεκούραση. Την άλλη μέρα ,Πρωτομαγιά,  ξεκινήσαμε για να κατακτήσουμε την κορυφή στο Βελούχι. Προσπεράσαμε  την όμορφη πρωτεύουσα της Ευρυτανίας  και, αφού πήραμε τέσσερα άτομα από τον Πεζοπορικό φυσιοδιφικό σύλλογο Καρπενησίου, κατευθυνθήκαμε προς το Χιονοδρομικό κέντρο Καρπενησίου, που απέχει 11 χιλιόμετρα και μόλις είκοσι λεπτά από το Καρπενήσι. Ο καιρός ήταν  πολύ καλός καιρός και είχε μόνο λίγο αέρα, ιδανικές συνθήκες για πεζοπορία. Οι ορειβάτες, αφού ετοιμάστηκαν με γάντια, σκούφους και μπατόν, ξεκίνησαν για την  κατάκτηση της Ψηλής Κορυφής του  Βελουχιού στα 2314m. Αφού εντοπίσαμε το μονοπάτι  Μ12 με σήμανση κόκκινου χρώματος, που ξεκινάει από το Σαλέ του Χιονοδρομικού Κέντρου, αρχίσαμε την ανάβαση.

Ακολουθήσαμε πορεία προς την πίστα  Ηρακλής και, αφού περάσαμε κάτω από το εναέριο lift του Ηρακλή, συνεχίσαμε την ανοδική πορεία μας. Φτάσαμε στον αυχένα, στρίψαμε αριστερά,  κινούμενοι  δίπλα  στη μεγάλη χαράδρα του Βελουχιού, το Κακόρεμα. Εδώ συναντήσαμε και τα πρώτα παγωμένα χιόνια, αλλά, με μεγάλη προσοχή, αφού κάναμε με τα άρβυλα  πατήματα στο χιόνι, περάσαμε κάποια δύσκολα σημεία που είχαν έντονη κλίση. Ευτυχώς το πάνω μέρος του χιονιού, που είχε πέσει πρόσφατα, ήταν μαλακό και η ανάβαση δεν μας δυσκόλεψε πολύ. Στα τελευταία μέτρα τις διαδρομής μας φτάσαμε σε μια  λάκα και παίρνοντας την πλαγιά με την πολύ μικρή κλίση της κινηθήκαμε νοτιοανατολικά προς την κορυφή. Περπατήσαμε πάνω στη ράχη παρατηρώντας την απόκρημνη χαράδρα των εκατοντάδων μέτρων με τα απότομα βράχια, που πραγματικά σου κόβουν την ανάσα. Εδώ χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή,  καθώς δεν πρέπει να πλησιάζουμε πολύ στην άκρη του γκρεμού. Το κομμάτι αυτό της διαδρομής μας αποκαλύπτει την άγρια πλευρά και ομορφιά του Βελουχιού. Σε λίγη ώρα βρισκόμαστε στο κολονάκι που μας δηλώνει ότι είμαστε στο ψηλότερο σημείο της Ευρυτανίας. Από εδώ η θέα φανταστική, αφού σταθήκαμε τυχεροί και ο ουρανός ήταν καθαρός.

Παρατηρήσαμε το Καρπενήσι  και πιο πίσω στο βάθος την κοιλάδα του Καρπενησιώτη. Αρκετά μακριά  φαινόταν η  δεύτερη  σε ύψος Κορυφή, η Καλιακούδα, στα 2111 μ., και δεξιά της η Χελιδόνα, στα 1975 μ. Νοτιοδυτικά μπορούμε να δούμε ένα μικρό τμήμα της τεχνητής Λίμνης των Κρεμαστών και νοτιοανατολικά πέρα από τη σήραγγα του Τυμφρηστού την Οίτη και την Όθρυ. Αφού βγάλαμε αρκετές αναμνηστικές φωτογραφίες, αρχίσαμε την κατάβαση προς την ανατολική πλευρά. Σε πολλά σημεία είχε ακόμα χιόνι και το κατεβαίναμε κάνοντας σκι. Όπου το χιόνι είχε λιώσει, είχαν  αρχίσει να βγαίνουν και τα πρώτα αγριολούλουδα. Σε κάποια σημεία  ήταν γεμάτο  από άνθη κρόκου και μπήκαμε στον, πειρασμό να δοκιμάσουμε μερικά. Συνεχίσαμε το κατέβασμα περάσαμε δίπλα από την κορυφή Κουμπί και  σε λίγο προσεγγίσαμε την άσφαλτο.  Ο καθένας μας είχε μαζέψει από ένα ματσάκι αγριολούλουδα, ορχιδέες όλων των χρωμάτων, δακράκια και πολλά άλλα. Μισή ώρα ακόμα και φτάσαμε στους Αγίους Αποστόλους. Εδώ στις καλύβες των Σαρακατσάνων ξεκουραστήκαμε και περιμέναμε τους τουρίστες, αλλά και αυτούς που περπάτησαν κοντά στο δασικό χωριό της Κάψας, να έρθουν. Οι τουρίστες με τη σειρά τους επισκέφτηκαν τους Δομιανούς και το μοναστήρι των Δομιανών. Το μοναστήρι των Δομιανών πήρε το όνομά του από τον ηγούμενο του μοναστηριού Δαμιανό. Μέρος του μοναστηριού αποτελεί η εκκλησία της Παναγίας της Δομιανίτισσας, που είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και γιορτάζει κάθε 15 Αυγούστου. Η εκκλησία της Παναγίας είναι χτισμένη το 1779 – 1787 στη θέση παλιότερης που είχε χτιστεί στις αρχές του 16ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1515, η οποία όμως είχε πυρποληθεί δύο φορές, την πρώτη φορά το 1611 λόγω του ότι οι μοναχοί πήγαν στην Τατάρνα, όπου και συμμετείχαν σε προεπαναστατικά κινήματα, και τη δεύτερη το 1770, κατά την περίοδο των Ορλωφικών.  Στους Αγίους Αποστόλους μαζευτήκαμε όλοι μαζί, βγάλαμε φωτογραφίες στις καλύβες των Σαρακατσάνων, πήραμε βίντεο και φωτογραφίες με drone camera και στη συνέχεια πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Σε ταβέρνα στη Σπερχειάδα καθίσαμε για γεύμα και ύστερα φύγαμε για Αθήνα.

Αργά το απόγευμα φτάσαμε στη Νίκαια,  ικανοποιημένοι από το ευχάριστο  τριήμερο που περάσαμε στην όμορφη Ευρυτανία.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•