Ξεκινήσαμε με 2 πούλμαν από τη Νίκαια το πρωί του Σαββάτου, τα οποία γέμισαν σχεδόν στο μετρό του Αιγάλεω, με τους πεζοπόρους το ένα και το άλλο με αυτούς που θα έκαναν rafting στον Λάδωνα ποταμό. Σταματήσαμε για λίγο ξεμούδιασμα και  καφεδάκι στην “ Αλέα ” και κατευθυνθήκαμε προς το Λεβίδι.  Μετά  τη Βλαχέρνα  πήραμε τον δρόμο Τρίπολης –Πάτρας και κατευθυνθήκαμε προς τη Δάφνη, απ΄όπου συνήθως αρχίζουν διάφορες δραστηριότητες, όπως canoe-kayak και rafting στο Λάδωνα ποταμό.

Ο Λάδωνας είναι ο κυριότερος παραπόταμος του Αλφειού και η ομώνυμη λίμνη, που έχει σχήμα φιδιού, δημιουργήθηκε το 1995 με την κατασκευή του φράγματος από τη Δ.Ε.Η. και βρίσκεται ανάμεσα στα Λαγκαδινά βουνά και στο Αφροδίσιο όρος. Το φράγμα ολοκληρώθηκε το 1955 και η κατασκευή του, από ιταλική εταιρεία, εντάχθηκε στις αποζημιώσεις της Ιταλίας από τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο προς τη χώρα μας. Στη διασταύρωση προς το  Θεόκτιστο ξεκίνησε η πρώτη πεζοπορική ομάδα,  για να κάνει μια όμορφη διαδρομή δίπλα στον Λάδωνα ποταμό μέχρι το γεφύρι της Κυράς και το φράγμα του Λάδωνα. Πήραν ένα μονοπάτι και περπάτησαν για αρκετή ώρα δίπλα στα πρασινογάλαζα νερά του ποταμού. Η μέρα  ανοιξιάτικη, με τη φύση να ξυπνάει από τον χειμωνιάτικο ύπνο της και να σκορπά ολόγυρα λογιών λογιών μυρουδιές. Στις όχθες του ποταμού εγκαταλειμμένοι νερόμυλοι, που κάποτε έδιναν ζωή στον τόπο, ενώ σήμερα είναι μισογκρεμισμένοι και στα χαλάσματα πλανώνται οι μύθοι με διάφορα ξωτικά... Παντού στις όχθες του ποταμού απλωνόταν η μυρωδιά της δάφνης, που βρίσκεται άφθονη στον Λάδωνα, και σε κάποια σημεία τα χόρτα  είχαν κλείσει τελείως το μονοπάτι. Μετά από αρκετές ώρες περπάτημα οι πεζοπόροι πέρασαν από το σημείο όπου είναι οι εγκαταστάσεις του ράφτινγκ και συνέχισαν μέχρι το γεφύρι της Κυράς.Το γεφύρι αυτό έχει μήκος 55 μ. και πλάτος 3 μ. και το εντυπωσιακό στοιχείο της κατασκευής του είναι ότι διαθέτει πέντε τόξα. Ξεκίνησε να κτίζεται από μάστορες της Τσακωνιάς με παραγγελία, κατά την παράδοση, της Κυράς της Άκοβας, η κατασκευή του συνεχίστηκε επί Φραγκοκρατίας και Τουρκοκρατίας και ολοκληρώθηκε από μάστορες των Λαγκαδιών. Λόγω του ότι η στάθμη του νερού ήταν ψηλά, δεν μπόρεσαν να δουν το περίφημο “ γεφύρι της Κυράς”, που χρονολογείται στον 13^ο αι. και κάποτε διευκόλυνε την επικοινωνία μεταξύ βόρειας και νότιας Πελοποννήσου. Το γεφύρι είναι επτά αιώνων και τους ανοιξιάτικους μήνες που λιώνουν τα χιόνια δεν είναι ορατό, γιατί σκεπάζεται από τα νερά της λίμνης. Σήμερα η επικοινωνία γίνεται από μια σύγχρονη γέφυρα ακριβώς δίπλα στο παλιό γεφύρι!  Εδώ περίμενε την ομάδα το πούλμαν που τους μετέφερε στο χωριό Δάφνη για γεύμα.  Η Δάφνη βρίσκεται βόρεια της λίμνης του Λάδωνα και κοντά στα όρια με την Αρκαδία. Το παλιό της όνομα ήταν Στρέζοβα. Το όνομα αυτό υπάρχει ως τοπωνύμιο και οικισμός από τον 7ο αιώνα και αποδίδεται στους Σλάβους που ήρθαν στην περιοχή. Το χωριό είναι χτισμένο στους πρόποδες του ΝΑ τμήματος του Αφροδίσιου όρους, σε μια καταπράσινη πλαγιά σε υψόμετρο 620μ. Η δεύτερη πεζοπορική ομάδα κατευθύνθηκε προς το χωριό Νάσια και έκανε μια κυκλική διαδρομή στο υπέροχο δάσος της Μπαρμπούς. Το δάσος της Μπαρμπούς με την πυκνή του βλάστηση, αποτελεί μια πραγματικά αξιοθαύμαστη ορεινή όαση.Αιωνόβιες καστανιές, από την εποχή της Ενετοκρατίας, κρανιές και βελανιδιές προσφέρουν τη δροσιά τους σε σπάνια πουλιά και ζώα. Εκεί κοντά βρίσκεται και το γυναικείο βυζαντινό μοναστήρι της Ευαγγελίστριας. Αλλά και αυτοί που έκαναν ράφτινγκ  είχαν την ευκαιρία να περπατήσουν μια όμορφη διαδρομή δίπλα στον Λάδωνα από το παλαιό πέτρινο γεφυράκι στο Ζευγολατιό μέχρι τις εγκαταστάσεις του ράφτινγκ. Φτάνοντας στην απέναντι όχθη από τις εγκαταστάσεις με μια βάρκα περάσαμε το ποτάμι και ετοιμαστήκαμε για το ράφτινγκ. Φορέσαμε στολές και πήραμε σωσίβια και κράνη και κατευθυνθήκαμε στο γεφυράκι από όπου ξεκινάει το ράφτινγκ.  Οι υπεύθυνοι του ράφτιγκ, αφού μας χώρισαν σε ομάδες, μας έδωσαν τις πρώτες οδηγίες και ξεκινήσαμε.  Το ταξίδι στο ποτάμι κράτησε περίπου μια ώρα άλλοτε σε ήρεμα νερά αλλά και μερικές φορές σε  πιο ορμητικό ρεύμα. Παντού ακουγόντουσαν τα παραγγέλματα των οδηγών «κουπί δεξιά εμπρός», «αριστερά πίσω», « στοπ» κ.λ.π., ενώ άλλοτε μας άφηναν να μας παρασέρνει το ρεύμα του ποταμού. Δεν έλειψαν όμως και τα παιχνίδια ειδικά όταν μια βάρκα πλησίαζε μια άλλη με τα κουπιά ^. οι μεν έβρεχαν τους δε και αντιστρόφως. Έτσι δεν καταλάβαμε πώς φτάσαμε στο τέρμα της διαδρομής, ευχαριστημένοι από την όμορφη αυτή εμπειρία, κάνοντας βαρκάδα στο ποτάμι. Βάζοντας στεγνά ρούχα καθίσαμε στο γκαζόν, για να απολαύσουμε τον ήλιο, και στη συνέχεια οι μυρουδιές από τα φαγητά που μας ετοίμαζαν μας έφεραν στο τραπέζι, όπου απολαύσαμε τα πολύ νόστιμα φαγητά του κέντρου.

Κατά τις 6 το απόγευμα ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας κάνοντας μια στάση στο Αρτεμίσιο και συνεχίσαμε για Νίκαια, όπου ήμαστε γύρω στις 10 το βράδυ, έχοντας στη μνήμη μας χιλιάδες όμορφες εικόνες που αποκομίσαμε από το ονειρικό αυτό ποτάμι , τον Λάδωνα..

 

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•