Δύο φορές προγραμματίσαμε να διασχίσουμε το πανέμορφο αυτό φαράγγι της Γκούρας, που βρίσκεται μέσα στα βουνά της Αρκαδίας, αλλά και τις δυο φορές είχε καταρρακτώδεις βροχές και το αναβάλαμε. Αυτή τη φορά όμως σταθήκαμε τυχεροί. Ο καιρός μας ευνόησε και πραγματοποιήσαμε το σχέδιό μας. Ξεκινήσαμε λοιπόν νωρίς το πρωί της Κυριακής 25 Ιουνίου στις 6.30 π.μ., λόγω της μεγάλης απόστασης,   με το πούλμαν για τη Δημητσάνα. Κάναμε μια μικρή στάση στο Αρτεμίσιο και συνεχίσαμε για Βυτίνα.  Περνώντας την ιστορική πόλη της  Δημητσάνας, πατρίδα του Γρηγορίου Ε΄ και του Παλαιών Πατρών Γερμανού, που  έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση του ΄21 λόγω των μπαρουτόμυλων που υπήρχαν εδώ, στρίψαμε για το χωριό Λυσαρρέα.  Στη διαδρομή μας περάσαμε από το χωριό Ζάτουνα, γνωστό από την εξορία το 1968 του Μίκη  Θεοδωράκη, στα χρόνια της χούντας. Το σπίτι όπου έμεινε, ένα παλιό διώροφο πετρόχτιστο, ήταν κοντά στην πλατεία του χωριού και σώζεται μέχρι σήμερα. Κατά την παραμονή του στη Ζάτουνα ο Μίκης γράφει και συνθέτει το  “Αρκαδία Ι και  ΙΙ”, τα οποία εμπνεύστηκε στα δύσκολα εκείνα χρόνια, εκεί στα ψηλά, τραχιά και επιβλητικά αρκαδικά βουνά. Στο ιστορικό και όμορφο πέτρινο Δημοτικό Σχολείο της Zάτουνας  υπάρχει ένα μουσείο ,το "Διεθνές Kέντρο-Mουσείο Mίκης Θεοδωράκης", που αποτελεί φόρο τιμής της Αρκαδίας  στον μεγάλο συνθέτη.

Φτάνοντας στη Λυσσαρέα μας καλωσόρισε ο φιλόξενος τοπικός πολιτιστικός σύλλογος  και μας πρόσφερε τσιπουράκι με μεζέ και λουκουμάδες. Αφού  καθίσαμε λίγο στην πλατεία του χωριού, ξεκινήσαμε  για τη γέφυρα από όπου ξεκινάει το φαράγγι. Περπατήσαμε σε πετρόκτιστο παλιό  μονοπάτι και σε λιγότερο από μισή ώρα φτάσαμε στο ποτάμι  που καταλήγει στον ποταμό Τουθόα. Εδώ ξεκίνησαν δύο πεζοπορίες,  η μια 3 ωρών  δεξιά στο φαράγγι  προς Αράπηδες και Σέρβο, κάτω από τα πλατάνια και τις ιτιές, με επιστροφή στο χωριό και από εκεί με το πούλμαν στα Λουτρά του Ηραίου. Η δεύτερη πορεία με τα περισσότερα άτομα ξεκίνησε προς την αριστερή μεριά του ποταμού, στο Φαράγγι της Γκούρας, έως τη συμβολή της Γκούρας µε τον ποταμό Τουθόα, κάτω από το χωριό Αετορράχη. Το φαράγγι είναι πανέμορφο, με πολλές εναλλαγές στο τοπίο. Συναντά κανείς κατάφυτα τμήματα από πλατάνια, ιτιές και σημύδες αλλά και  κλειστά  τμήματα με  πανύψηλα βράχια αριστερά και δεξιά , με εντυπωσιακούς γεωλογικούς σχηματισμούς, ανάμεσα από τους οποίους μόλις διακρίνεται μια λεπτή λωρίδα ουρανού. Σε πολλά σημεία  συναντάς μικρές και  μεγαλύτερες λίμνες και πρέπει  να περάσεις αναγκαστικά μέσα από το νερό. Παντού η βλάστηση οργιάζει  και τον χειμώνα σχηματίζονται αρκετοί καταρράκτες. Ύστερα από διαδρομή περίπου μιας ώρας , κάτω από το χωριό Κοκκινοράχη ,συναντάς τον πρώτο  εντυπωσιακό καταρράκτη, που το νερό του  πέφτει από ύψος  πάνω από 10 μέτρα. Εδώ πρέπει να γίνει μια αναγκαστική παράκαμψη (περίπου 500 μέτρων)  προς τα δεξιά, γιατί το φαράγγι είναι  απροσπέλαστο και η κατάβαση από τον καταρράκτη μπορεί να γίνει μόνο με ραπέλ.  Το ανέβασμα για την παράκαμψη του καταρράκτη έγινε με τη βοήθεια σχοινιών, μιας και η κλίση ήταν αρκετά μεγάλη και το μονοπάτι μας έφερε στην κάτω μεριά του καταρράκτη. Το θέαμα φανταστικό! Το νερό στη διάρκεια των αιώνων έχει διαβρώσει τους  βράχους και το έδαφος  και σχηματίζει σε πρώτο επίπεδο ψηλά  μια λιμνούλα  και από εκεί το νερό πέφτει στο κάτω μέρος του καταρράκτη.  Αφού βγάλαμε φωτογραφίες, συνεχίσαμε τα άλλα 5 χιλιόμετρα μέσα στο ποτάμι ή περπατώντας δίπλα στην κοίτη του. Σύννεφα άρχιζαν να μαζεύονται πάνω από το φαράγγι  και δεν άργησε να ξεσπάσει μια μικρή μπόρα, η οποία σε πολλά σημεία δυσκόλεψε περισσότερο τη διαδρομή στο φαράγγι, αλλά ευτυχώς  ύστερα από αρκετή ώρα σταμάτησε . Το τμήμα αυτό του φαραγγιού έχει μήκος περίπου  8 χιλ. και περίπου 4,5  ώρες χρειάζονται για τη  διάσχιση.

Στο τέλος της διαδρομής μας περίμενε το αγροτικό  και μπαίνοντας στην καρότσα του πήραμε τον χωματόδρομο που οδηγεί στο χωριό Όχθια και από εκεί στο χωριό Λουτρά Ηραίας. Φτάνοντας στα Λουτρά Ηραίας, όπου υπάρχουν τα Ιαματικά Λουτρά, που ανήκουν  στην Κοινωφελή Επιχείρηση του Δήμου, κάναμε ένα χαλαρωτικό μπάνιο ή υδρομασάζ , διάρκειας  15-20 λεπτών και χαλαρώσαμε, αλλά μας έφυγε κι όλη η κούραση.  Βγαίνοντας μας περίμεναν πεντανόστιμες τραγανές δίπλες, προσφορά του Φυσιολατρικού Ορειβατικού  Ομίλου «Η ΓΚΟΥΡΑ».   Στη συνέχεια  στο Ξενοδοχείο «Ηραία» δοκιμάσαμε τα νόστιμα φαγητά τους και, αφού ευχαριστήσαμε την πρόεδρο του συλλόγου για την φιλοξενία τους, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής από τη Μεγαλόπολη και τον καινούργιο δρόμο Τρίπολης Καλαμάτας αυτή τη φορά, αφού κάναμε μια στάση στο Σπαθοβούνι, « χορτάτοι » όλοι από … τις ποικιλίες της ημέρας!..

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•