- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 19 Δεκεμβρίου 2011 19 Δεκεμβρίου 2011
Την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου γύρω στις 7:30 ξεκινήσαμε με δυο πούλμαν από τη Νίκαια και μετά από 2 περίπου ώρες βρισκόμαστε στο καταφύγιο Μπάφι, αφού πιο πριν αφήσαμε στην Αγία Τριάδα κάποιους φίλους πεζοπόρους, οι οποίοι θα ανέβαιναν ως εκεί με τα πόδια περνώντας μέσα από « τα καμένα ». Στη διαδρομή συναντήσαμε και μερικά από τα γνωστά κόκκινα ελάφια του βουνού. Ήπιαμε όλοι μαζί τον καφέ μας στο καταφύγιο, φάγαμε το γιαούρτι μας με μέλι και καρύδια και ό,τι άλλο θέλαμε, απολαύσαμε τη θέα προς το λεκανοπέδιο και αναχωρήσαμε.
Η μια από τις 2 ομάδες πεζοπόρων ανέβηκε την κορφή της Πάρνηθας Όρνιο ( 1.350 μ. ), έφτασε στη συνέχεια στη Μόλα, συνέχισε για Παλιομήλεσι και Σιδ. Σταθμό Σφενδάλης. Μια δεύτερη ομάδα, μικρότερη, ξεκίνησε από το ξωκλήσι του Αγίου Πέτρου και κατηφόρισε για Μόλα, Παλιομήλεσι, για να καταλήξει κι αυτή στο Σιδ. Σταθμό.
Στο δρόμο μας είχαμε συνεχώς για συντροφιά πλούσια βλάστηση από έλατα, πεύκα, αριές, κουτσουπιές, κουμαριές, κέδρους, πλατάνια, λεύκες και άλλα όμορφα δέντρα αλλά και μικρά και ταπεινά λουλουδάκια, όπως κρόκους και κυκλαμινάκια και ευνοϊκό σύμμαχο τον καιρό. Περπατήσαμε σε ομορφοστρωμένα με φύλλα βελανιδιάς μονοπάτια, κάνοντας μικρές στάσεις για ξεκούραση και για να τσιμπήσουμε κάτι και, αφού συναντηθήκαμε όλοι σχεδόν ( και από τις 2 ομάδες πεζοπόρων ) σε ένα όμορφο πλάτωμα πάνω στο βουνό, φτάσαμε στο Σιδ. Σταθμό, όπου μας περίμεναν τα πούλμαν, τα οποία μας μετέφεραν στη Μαλακάσα για το γεύμα μας.
Εκεί βρήκαμε και τους λίγους φίλους που δεν πεζοπόρησαν και είχαν στο μεταξύ επισκεφθεί το Μικρό Μουσείο της Πάρνηθας, που δημιουργήθηκε μετά την πυρκαγιά του 2007, με στόχο να ενημερώσει, με τη χρήση πολυμέσων τόσο για τα προβλήματα που αυτή δημιούργησε όσο και για τις ενέργειες που έγιναν έκτοτε για την αποκατάσταση του Δρυμού, αλλά και για τη χλωρίδα και πανίδα του βουνού, το κόκκινο ελάφι ιδιαίτερα, μέσα από φωτογραφικό υλικό αλλά και πολλά διαδραστικά εκθέματα.
Μετά το φαγητό κάναμε μια βόλτα και στο χωριό, ήπιαμε κι ένα καφεδάκι και φύγαμε κατά τις 5 το απόγευμα για τη Νίκαια, «με τις μπαταρίες μας γεμάτες», ώστε να αντέξουμε άλλη μια δύσκολη βδομάδα στη μεγαλούπολη.
{gallery}ekdromi11.12.11{/gallery}