Την Κυριακή το πρωί της 16ης Οκτώβριου, ξεκινήσαμε από τη Νίκαια για μια εκδρομή με  προορισμό την Υπάτη, στο βουνό της Οίτης. Η Οίτη βρίσκεται στη Στερεά Ελλάδα. Πηγαίνοντας στην Εθνική οδό, μετά τις Θερμοπύλες, προς Λαμία, μπροστά και αριστερά διαγράφεται ο ορεινός όγκος της. Στη βόρεια πλευρά της απλώνεται η εύφορη κοιλάδα του Σπερχειού, ενώ στα νότια συνορεύει  με τα επιβλητικά Βαρδούσια και την Γκιώνα. Στα ανατολικά ο ποταμός Ασωπός τη χωρίζει από το Καλλίδρομο.

Εδώ στο μυθικό βουνό βρίσκεται η Πυρά του Ηρακλή, ο τόπος, δηλαδή, όπου o μυθικός ήρωας κάηκε, για να γλιτώσει από τους φρικτούς πόνους που του προκάλεσε ο δηλητηριασμένος μανδύας του κένταυρου Νέσσου.

Η Οίτη φημίζεται από την αρχαιότητα για τα φαρμακευτικά φυτά της, όπως είναι ο ελλέβορος (σκάρφη), το σπαθόχορτο κ.ά. αλλά και για τα μανιτάρια της.Είναι ένα βουνό πλούσιο σε νερά, που ακόμα και σήμερα ξεδιψάει όλη την Αθήνα με το νερό που έρχεται από τη λίμνη του Μόρνου. Από τα οροπέδιά της πηγάζουν τρία ποτάμια. Στα ανατολικά ο Ασωπός και ο Γοργοπόταμος, που καταλήγουν στον Σπερχειό. Στα δυτικά ο Ίναχος  που καταλήγει και αυτός στον Σπερχειό, ενώ στα νότια έχει πολλά ρέματα που ενισχύουν τα νερά του Μόρνου. Εκτός από τα ποτάμια, σε όλο το βουνό υπάρχουν παντού πηγές και έτσι ο πεζοπόρος απολαμβάνει δροσερό καθαρό νερό στις περισσότερες διαδρομές.

Μετά από μια στάση στο 90ό χλμ. για καφέ, συνεχίσαμε για Λαμία –Υπάτη και φτάσαμε στην Καστανιά, αφού παραλάβαμε τους δυο φίλους μας «προβομάστορες» Εμπεδοκλή και Νίκο που θα μας οδηγούσαν στη διαδρομή. Οι πεζοπόροι έκαναν μια πολύ όμορφη διαδρομή 8,5 χιλιομέτρων στο βουνό των λουλουδιών, την Οίτη, ξεκινώντας από το χωριό Καστανιά  και κατέληξαν στη γραφική Υπάτη. Η Καστανιά ( υψομ. 1050μ)  είναι ένα όμορφο ορεινό χωριό μέσα στα έλατα, στα δυτικά του  Εθνικού Δρυμού της Οίτης. Ξεκινήσαμε από την πλατεία του χωριού διασχίζοντας την πλαγιά μέσα στα έλατα και κατεβήκαμε στον χείμαρρο Ξηριά. Αφού περάσαμε τον ορμητικό χείμαρρο, ανηφορίσαμε απότομα και φτάσαμε στο εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου. Εδώ κάναμε  μια στάση για ξεκούραση, αλλά και για να πάρουμε κρύο νερό από την πηγή. Κάποιοι, γνώστες μανιταριών,  δεν έχασαν την ευκαιρία και σε όλη τη διαδρομή μάζευαν τα νοστιμότερα μανιτάρια της Οίτης.Συνεχίζοντας  ανηφορικά ως το διάσελο και μετά από 500 μ. φτάσαμε γρήγορα στην κορυφογραμμή που μας οδηγεί στην κορυφή του Πετρωτού με θέα  προς όλη την κοιλάδα του Σπερχειού, από το Βελούχι μέχρι τον Μαλιακό κόλπο και την Όθρυ, βορειότερα της Λαμίας.Στην συνέχεια η διαδρομή γίνεται κατηφορική και εύκολη και διαβαίνοντας το παλιό μονοπάτι μέσα από ελατοδάσος κατεβαίνουμε στο οροπέδιο Ροδοκάλος.

Το μονοπάτι περνά δίπλα από το κάστρο της Υπάτης και κατηφορίζει φθάνοντας τελικά μέχρι την πλατεία της. Η  Υπάτη είναι κτισμένη στη θέση της αρχαίας πόλης Υπάτα, στους πρόποδες του βουνού σε υψόμετρο 400μ.. Γνωστή παλαιότερα με την ονομασία Νέαι Πάτραι ( αλλά και Πατραζίκ ) είναι από τις σημαντικότερες κωμοπόλεις της ορεινής Φθιώτιδας. Υπήρξε έδρα του Δουκάτου Νέων Πατρών και από το 1319 και μέχρι το 1393 διοικητικό κέντρο του Καταλανικού Δουκάτου Αθηνών και Νέων Πατρών. Πάνω από το χωριό ξεχωρίζουν τμήματα του αρχαίου τείχους, ενώ διακρίνονται και οι μετέπειτα οχυρωματικές επεμβάσεις Βυζαντινών και Φράγκων. Ο οικισμός καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Γερμανούς τον Ιούνιο του 1944, με αποτέλεσμα να αφανιστούν τα περισσότερα από τα παλιά σπίτια.

Οι ιαματικές πηγές της Υπάτης με θερμοκρασία 33,5 ^οC αναβλύζουν από το 427 π.Χ. έπειτα από ισχυρό σεισμό που έπληξε την περιοχή. Τα νερά είναι κατάλληλα για δερματικές, αρθριτικές ασθένειες και παθήσεις του κυκλοφορικού συστήματος. Στην είσοδο της Υπάτης υπάρχει ένας μικρός καταρράκτης, που κάποτε τροφοδοτούσε πέντε νερόμυλους.

Στηn πλατεία του χωριού είχαν φτάσει και οι τουρίστες, οι οποίοι στο μεταξύ είχαν επισκεφτεί το μοναστήρι, όπου ασκήτευσε ο όσιος Αγάθωνας. Διασώζονται στη Μονή πολλά πολύτιμα κειμήλια και τίμια λείψανα. Η προσφορά της Μονής στους χρόνους της Επανάστασης του 1821 είναι πολύ μεγάλη. Στη Μονή λειτούργησαν κατά καιρούς διάφορες σχολές, σχολή χωροφυλακής, ιερατική, γεωργική και δασική. Το Μοναστήρι βρίσκεται μέσα σε θαυμάσιο φυσικό τοπίο και διαθέτει το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Οίτης που λειτουργεί από το 1953. Εδώ έχει δημιουργηθεί ένας μικρός βοτανικός κήπος που περιλαμβάνει τα σημαντικότερα είδη χλωρίδας της Οίτης και αποτελεί το μοναδικό στο είδος του στην περιοχή. Το ενδιαφέρον του επισκέπτη τραβά αναμφισβήτητα το εκτροφείο πτερωτών θηραμάτων, αλλά και ο μοναδικός κήπος με τα παγώνια, τους φασιανούς, τις πέρδικες, τις πάπιες και διάφορα άλλα είδη πτηνών. Ο καθένας όμως μαγεύεται κυριολεκτικά στη θέα των ελαφιών, αφού στον περιφραγμένο χώρο της Μονής, εκτάσεως 1200 στρεμμάτων περίπου, ζει σε κατάσταση «ημιελεύθερης» ζωής ένας σημαντικός αριθμός από αυτά τα χαριτωμένα ζώα.

Επιστρέφοντας στην Υπάτη οι τουρίστες επισκέφτηκαν και  το Βυζαντινό Μουσείο, όπου εκτίθενται τμήματα παλαιοχριστιανικών ψηφιδωτών δαπέδων, βυζαντινά μαρμάρινα  νομίσματα και διάφοροι θησαυροί.

Τέλος, λίγο πριν αναχωρήσουμε, επισκεφτήκαμε το Κακογιάννειο Αστεροσχολείο, που εγκαινιάστηκε πρόσφατα, στα τέλη του 2010 και στεγάζεται στο ιστορικό κτήριο του Δημοτικού Σχολείου Υπάτης.

Το κτήριο παραχωρήθηκε από τον πρώην Δήμο Υπάτης  του και ο εξοπλισμός του χρηματοδοτήθηκε με δωρεά   του ζεύγους Υπαταίων, Σταύρου & Ειρήνης Κακογιάννη, το 2008, προς τον Σύλλογο Ερασιτεχνών Αστρονόμων Φθιώτιδας «Ο Ηρακλής».

Αποτελεί κέντρο εκπαίδευσης, έρευνας και διάδοσης της επιστήμης της Αστρονομίας για τους μαθητές και κάθε ενδιαφερόμενο περί την επιστήμη της Αστρονομίας. Διαθέτει  μικρό Πλανητάριο, αίθουσες προβολών, διαλέξεων, εκδηλώσεων, σεμιναρίων και παρουσιάσεων που σχετίζονται με την Αστρονομία. 

Στις 18.00 αναχωρήσαμε  για την επιστροφή μας στη Νίκαια με ενδιάμεση στάση στα Καμένα  Βούρλα.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•