Συγκεντρωθήκαμε, 40 και πλέον φίλοι του Φυσιολάτρη, στη δυτική είσοδο του Βράχου της Ακρόπολης, την Τετάρτη, 18 Απριλίου, Παγκόσμια Ημέρα Πολιτιστικής Κληρονομιάς, για να ξεναγηθούμε πρώτα στον Ιερό Βράχο και έπειτα στη Νότια Πλαγιά του. Με σεβασμό και δέος παρακολουθήσαμε όλοι τον μελίρρυτο Αλέξανδρο, μετά τη σύντομη εισαγωγή κοντά στα εκδοτήρια, να μας ξεναγεί πρώτα στα Προπύλαια και τον ναό της Αθηνάς Νίκης, έπειτα στον Παρθενώνα και το Ερέχθειο.

Τα Προπύλαια οικοδομήθηκαν από τον αρχιτέκτονα Μνησικλή στα χρόνια 437-432 π.Χ. Νότια των Προπυλαίων ανεγέρθηκε στα 420 π.Χ. ο μικρός και χαριτωμένος ναός  της Αθηνάς Νίκης από τον αρχιτέκτονα Καλλικράτη, “φρεσκαρισμένος” πλέον.

Ο Παρθενώνας, ναός αφιερωμένος στη θεά Αθηνά, χτίστηκε, στο β΄μισό του 5^ου αι. π.Χ., από το 447-432, πάνω στα θεμέλια παλαιότερων ναών, που καταστράφηκαν κατά τα Περσικά, από τους αρχιτέκτονες Ικτίνο και Καλλικράτη. Ο ρυθμός που ακολουθείται, κατά βάση, είναι ο δωρικός, αλλά στους τοίχους του σηκού υπήρχε ανάγλυφη ζωφόρος, όπου απεικονιζόταν η Πομπή των Παναθηναίων. Ο ναός διέθετε μετόπες με ανάγλυφα θέματα και αετώματα με απεικόνιση της γέννησης της θεάς Αθηνάς, καθώς και με τη διαμάχη Ποσειδώνα και Αθηνάς για το όνομα της πόλης. Στη βόρεια πλευρά του Βράχου βρίσκεται το Ερέχθειο, το οποίο χτίστηκε στα 420 π.Χ. και είναι ναός ιωνικού ρυθμού. Εδώ λατρεύονταν η Αθηνά κι ο Ποσειδώνας-Ερεχθέας. Αφού ολοκληρώσαμε την επίσκεψη πάνω στο πλάτωμα του Ιερού Βράχου, κατηφορίσαμε, με πολύ κόσμο να ανεβοκατεβαίνει διαρκώς αλλά και με αρκετή ζέστη, προς το Ωδείο του Ηρώδου του Αττικού. Εκεί ακούσαμε λίγα πράγματα από τον ξεναγό μας, όπως το ότι χτίστηκε από τον  πλούσιο Αθηναίο πολίτη Ηρώδη τον Αττικό, στη μνήμη της συζύγου Ρηγίλλης, το 162 μ.Χ. , ότι χωρούσε 5-6 χιλ.θεατές και ότι ήταν στεγασμένο με κέδρινη στέγη.

Επόμενη στάση, κατά την περιήγησή μας στη Νότια κλιτύ της Ακρόπολης, ακολουθώντας τον αρχαίο “Περίπατο”, στο Ασκληπιείο, αναστυλωμένο πλέον, όπου ο Αλέξανδρος μας εξήγησε πώς γινόταν η εγκατακοίμηση των ασθενών, η λατρεία και η προσφορά αναθημάτων στον ιατρό θεό. Η λατρεία του εισήχθη στην Αθήνα από την Επίδαυρο, μέσω του Ασκληπιείου του Πειραιά, κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου, οπότε αποδεκατίστηκε σημαντικό τμήμα του πληθυσμού από τον λοιμό. Επιλέγαμε, όποτε ήταν δυνατόν, κάποια σκιά, ώστε να μη μας χτυπά ο ήλιος, αλλά αυτό δεν μπορέσαμε να το κάνουμε  και στον χώρο του Θεάτρου του Διονύσου, με το οποίο και ολοκληρώσαμε την περιήγησή μας. Καθισμένοι στα εδώλιά του ακούσαμε αρκετές λεπτομέρειες για τον χώρο αυτόν, όπου γεννήθηκε το δράμα παγκοσμίως και που υπήρξε ο αρχαιότερος χώρος παρουσίασης των δραματικών έργων, που διδάσκονταν στη διάρκεια των Διονυσίων, των εορτών προς τιμήν του θεού. Η εικόνα που σήμερα βλέπει ο επισκέπτης έχει να κάνει με τις μετασκευές στα χρόνια του πολιτικού Λυκούργου, γύρω στο 330 π.Χ.

Ο Αλέξανδρος αναφέρθηκε και στα χορηγικά μνημεία της περιοχής, όπως το αναστυλωμένο μερικώς μνημείο του Θρασύλλου κοντά στον Βράχο και το Μνημείο του Λυσικράτους, το λεγόμενο “Φανάρι του Διογένη”. Βγήκαμε από τον χώρο ικανοποιημένοι που μπορέσαμε εκείνη τη δύσκολη, σχετικά, μέρα, να πραγματοποιήσουμε την περιήγησή μας στα αθάνατα μνημεία του Ιερού Βράχου, δίνοντας υπόσχεση στον εαυτό μας να ολοκληρώσουμε τον “Περίπατο” της Ακρόπολης κάποια άλλη στιγμή ...

{gallery}2018/acropolis{/gallery}