- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 22 Ιανουαρίου 2017 22 Ιανουαρίου 2017
Την Κυριακή, 4 Δεκεμβρίου, με δύο πούλμαν επισκεφτήκαμε το μαντείο των Δελφών στους πρόποδες του Παρνασσού, όχι … για να πάρουμε τον χρησμό μας, αλλά για να ζήσουμε για λίγο το μεγαλείο της περιοχής που την αρχαία εποχή ήταν το κέντρο του τότε κόσμου. Ξεκινήσαμε από την Αθήνα, κάναμε μια στάση στο 90ό χιλιόμετρο και, αφού πήραμε κάποιους φίλους μας από το Κάστρο, συνεχίσαμε για την Αλίαρτο και την Αράχοβα. Διασχίσαμε την Αράχοβα και κατευθυνθήκαμε προς τη νοτιοανατολική πλευρά του Παρνασσού, προς τους Δελφούς. Στους πρόποδες του βουνού ήταν το ξακουστό μαντείο των Δελφών, αφιερωμένο στον θεό του φωτός Απόλλωνα.Εδώ η Πυθία μασώντας φύλλα δάφνης έδινε τους αμφιλεγόμενους χρησμούς, όπως το « Ήξεις αφήξεις ουκ εν πολέμω θνήξεις », που μπορεί να έχει διπλή ερμηνεία « θα πας και θα γυρίσεις δεν θα πεθάνεις στον πόλεμο ή θα πας, δεν θα γυρίσεις, θα πεθάνεις στον πόλεμο». Φτάνοντας μας περίμεναν οι δύο ξεναγοί μας και ξεναγηθήκαμε στο ιστορικό μουσείο των Δελφών και μέσα από τα αρχαία ευρήματα μεταφερθήκαμε χιλιάδες χρόνια πίσω στην ιστορία αυτού του τόπου. Από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα οι Δελφοί, ο "ομφαλός της γης", αποτελούν πόλο έλξης χιλιάδων τουριστών από ολόκληρο τον κόσμο, προσδίδοντας με τη φήμη τους αίγλη στον Παρνασσό.
Έξω από το μουσείο τη μέρα αυτή ήταν και ο τερματισμός του αγώνα δρόμου “Δευκαλίων”, 10 και 20 χιλιομέτρων, που γινόταν στις παρυφές του Παρνασσού.Στο πάρκιγκ των Δελφών ετοιμαστήκαμε: βάλαμε ζεστά ρούχα, γάντια , σκουφιά, μπατόν και γκέτες και ξεκινήσαμε τις διαδρομές μας.
Δίπλα από το ξενοδοχείο Δελφοί περνάει το παλιό μονοπάτι που ερχόταν από το αρχαίο λιμάνι της Κίρρας και ανέβαινε στο μαντείο των Δελφών και σήμερα το καινούργιο Ε4.
Αυτό το μονοπάτι θα έκανε η μια ομάδα και περνώντας από το Χρισσό και μέσα από τους ελαιώνες θα κατέληγαν μετά από τετράωρη διαδρομή στην Κίρρα.Η δεύτερη ομάδα των ορειβατών διασχίζοντας τον ποταμό Πλείστο, περνώντας πάνω από μια μικρή γέφυρα, πήρε τον ανήφορο προς την κορυφή Κόχραν. Ο καιρός καλός με λίγα σύννεφα, ό,τι πρέπει για χειμερινή πορεία. Η θέα σε όλη την πορεία προς τους Δελφούς φανταστική.Με τη βοήθεια του GPS πήραμε το μονοπάτι που οδηγεί από τους Δελφούς στη Δεσφίνα. Συνεχίσαμε τη δύσκολη ανηφορική πορεία μας περπατώντας πάνω στο αρχαίο μονοπάτι που μας οδηγούσε στην κορυφή Κόχραν σε υψόμετρο 850 μέτρα..
Εδώ το 1910 ένας Εγγλέζος περιηγητής, ο Κόχραν, ανεβαίνοντας στον αγαπημένο του λόφο με την ωραία θέα στην ευρύτερη περιοχή του Παρνασσού χάθηκε και μάλλον έπεσε από τα βράχια, γιατί εκεί μετά από πολλά χρόνια βρέθηκε το ρολόι του. Έτσι η κορυφή αυτή πήρε το όνομά του. Η κορυφή αυτή είναι σκέτο παρατηρητήριο. Μπροστά σου υψώνεται ο Παρνασσός και στους πρόποδές του αγναντεύεις την όμορφη Αράχοβα, πιο δίπλα τους Δελφούς , διακρίνοντας καθαρά πολλά από τα μνημεία της αρχαίας πόλης. Πιο κάτω βλέπεις το Χρισσό, και στο βάθος υψώνεται η οροσειρά της Γκιόνας. Στρέφοντας αριστερά το βλέμμα σου θα δεις το απέραντο γαλάζιο του Κορινθιακού κόλπου να αγκαλιάζει τα βουνά της Φωκίδας . Στο βάθος του κόλπου θωρείς το γραφικό Γαλαξίδι, και πιο κοντά σχεδόν στα πόδια σου, απλώνεται η Ιτέα .Φτάνοντας λοιπόν κοντά στην κορυφή καθίσαμε να απαγκιάσουμε από τον δυνατό και ψυχρό αέρα που φύσαγε εκεί ψηλά. Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο, φάγαμε ό,τι πρόχειρο είχε ο καθένας μαζί του, ένα σάντουιτς, ένα φρούτο, ξηρούς καρπούς, για να πάρουμε δυνάμεις και ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας. Πήραμε την κατεύθυνση προς τη Δεσφίνα και συναντήσαμε ύστερα από μια ώρα τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Εδώ ήρθε το πούλμαν και μας μετέφερε στην Κίρρα, που σήμερα έχει γίνει ένα με την πόλη της Ιτέας.Περπατήσαμε πάνω από 5 ώρες και ίσα –ίσα προλαβαίναμε να βρούμε κάτι για φαγητό στις μικρές ταβέρνες κοντά στη θάλασσα. Οι λιγοστοί τουρίστες μας, αφού ξεναγήθηκαν και στον εξωτερικό χώρο των Δελφών επισκέφτηκαν τα διάφορα αξιοθέατα της περιοχής και κατέληξαν και αυτοί στην αρχαία Κίρρα και στην Ιτέα.
Στην παραλία καθίσαμε οι περισσότεροι σε ταβέρνες , ξεκουραστήκαμε, γευματίσαμε και στις 6 το απόγευμα μπήκαμε στο πούλμαν και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής μας για τη Νίκαια. Ήταν μια ωραία εκδρομή, στην οποία συνδυάσαμε την επίσκεψή μας στους Δελφούς με μια όμορφη διαδρομή στην περιοχή του Παρνασσού.