Ξεκινήσαμε από τη Νίκαια στις 7.15  και μετά από την παραλαβή αρκετών φίλων μας από το μετρό Αιγάλεω πήραμε την Εθνική οδό και στρίψαμε  για Χαλκίδα. Περάσαμε την καλωδιακή γέφυρα της Χαλκίδας και φτάσαμε στην  Ν. Αρτάκη, όπου   κάναμε μια σύντομη στάση, για καφέ ή κάποια τυρόπιτα. Ύστερα συνεχίσαμε το δρόμο  για τη Βόρεια Εύβοια. Λίγα χιλιόμετρα πριν το  Προκόπι, συναντάμε τον Άγιο ένα οικισμό με αραιοκατοικημένα σπίτια. Από εδώ ξεκίνησε η πρώτη διαδρομή μας προς τους πρόποδες του όρους Καντήλι ενώ η δεύτερη προχώρησε μέχρι την τοποθεσία Δερβένι και ανέβηκε μέχρι το Καστρί.

Το  Καντήλι, βρίσκεται  στη βορειοδυτική Εύβοια και  φημίζεται για τη μοναδική θέα που έχει στον Ευβοϊκό κόλπο. Γκρεμοί που φτάνουν ως τη θάλασσα και δέντρα κατεστραμμένα από κεραυνούς και τους δυνατούς ανέμους συνθέτουν το εντυπωσιακό σκηνικό. Το όρος ονομαζόταν και Μάκιστος, από τον Μάκιστο, γιο του Αθάμαντα και αδελφό του Φρίξου.    Κατά άλλη εκδοχή, οι άποικοι του αρχαίου Μακίστου της Ηλείας έδωσαν στο βουνό αυτό το όνομα, για να θυμούνται την πατρίδα τους. Κατά την αρχαιότητα υπήρχαν εδώ φρυκτωρίες, που σύμφωνα με τη μυθολογία μας, διαμέσου αυτών μεταδόθηκε στις Μυκήνες,  η άλωση της Τροίας.Η πρώτη ομάδα  των ορειβατών έφτασε σχεδόν μέχρι το εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου βαδίζοντας άλλοτε σε δρόμο και άλλοτε σε   μονοπάτια που ανηφορίζουν σιγά σιγά  μέσα σε ένα όμορφο δάσος από πεύκα και πλατάνια. Από τον Άγιο Αθανάσιο τα μονοπάτια συνεχίζουν μέσα από ένα δάσος με σημύδες για  στις υπόλοιπες κορυφές του Κανδηλίου (Δρακότουρλα, Κούβερλος, Ρουπάκια, Πυργάκι).Σε όλη τη διαδρομή σχεδόν περπατούσαμε μέσα στο χιόνι που είχε πέσει τις προηγούμενες μέρες αρκετό σε όλη την Εύβοια κάτω από ψιλόβροχο που έκανε τη πορεία μας αρκετά δύσκολη και κουραστική. Μισή ώρα ακόμα θέλαμε για το εκκλησάκι  αλλά αποφασίσαμε λόγω του καιρού να το αναβάλουμε για μια άλλη φορά. Περάσαμε αρκετούς χείμαρρους και ποτάμια που κατέβαζαν αρκετό νερό από το λιώσιμο των χιονιών στο όρος Κανδήλι, κάνοντας αυτοσχέδια περάσματα για να αποφύγουμε να μουσκέψουμε τα πόδια μας  .Το δάσος  διασχίζεται από πολλούς  χωματόδρομους  που χρησιμεύουν για τα λατομεία της περιοχής αλλά και για τη μεταφορά της ξυλείας.  Η εκμετάλλευση των παλιών ορυχείων  στην  περιοχή για την εξόρυξη λευκόλιθου ευτυχώς σταμάτησε και τα δέντρα έχουν αρχίσει σταδιακά να ξαναφυτρώνουν πάνω στους σωρούς από χώματα επουλώνοντας  τις πληγές του Μάκιστου.

 Ύστερα από πορεία πάνω από τέσσερεις ώρες  συναντήσαμε και  η δεύτερη ομάδα και όλοι μαζί  πήραμε το δρόμο προς το πούλμαν. Φτάνοντας βάλαμε στεγνά ρούχα και παπούτσια  και ύστερα πήραμε το δρόμο για το Προκόπι. Στη διαδρομή  μας για  το Προκόπι μας συντροφεύει κυλώντας δίπλα στον κεντρικό δρόμο ο ποταμός Κηρέας με το γνωστό πλατανόδασος ιδανικό για κατασκήνωση και περπάτημα. Το ποτάμι αυτό τον καιρό λόγω των πολλών βροχοπτώσεων κουβαλάει μέσα στα θολά νερά του λάσπη και ξύλα από τους πρόποδες του όρους Καντήλι.Στο Προκόπι κάναμε μια επίσκεψη και προσκυνήσαμε στον Όσιο Ιωάννη το Ρώσο και εν συνεχεία γευματίσαμε στα κοντινά ταβερνάκια. Εδώ μας περίμεναν και οι λιγοστοί τουρίστες, που μόλις είχαν επιστρέψει από τη Λίμνη,  πρωτεύουσα του Δήμου Ελυμνίων. Κατά τις έξι πήραμε το δρόμο της επιστροφής και σε δυόμιση ώρες περίπου  φτάσαμε στη Νίκαια.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•