- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 04 Νοεμβρίου 2017 04 Νοεμβρίου 2017
Την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017 πραγματοποιήσαμε μια εκδρομή στο Αγγίστρι της Αίγινας. Συγκεντρωθήκαμε όλοι μαζί στο λιμάνι του Πειραιά και στις 8.00 επιβιβαστήκαμε στο Δελφίνι για Αίγινα-Αγκίστρι. Σε μισή ώρα ήμασταν κιόλας στην Αίγινα και σε λιγότερο από μισή ώρα από εκεί φτάσαμε στο Αγκίστρι, στους Μύλους όπου προσεγγίζουν κυρίως τα ιπτάμενα δελφίνια.
Το Αγκίστρι είναι ένα πανέμορφο πευκόφυτο νησί που πρόσφατα αναπτύσσεται τουριστικά με 1.000 περίπου μόνιμους κατοίκους. Στο νησί υπάρχουν τέσσερα χωριά, το Μεγαλοχώρι ή Μύλος , η Σκάλα , τα Λιμενάρια και το Μετόχι. Διαθέτει αρκετές παραλίες ιδανικές για μπάνιο τη Σκάλα, το Μύλο, τη Σκληρή και την απομονωμένη παραλία της Χαλικιάδας όπου συχνάζουν γυμνιστές και στη δυτική πλευρά τις παραλίες, Δραγωνέρα με βότσαλα και πεύκα για ελεύθερο κάμπινγκ, Μαρίζα ιδανική για βουτιές και την παραλία της Απονήσου κοντά στο ιδιωτικό ομώνυμο νησάκι.
Ξεκινήσαμε την πεζοπορική μας διαδρομή περνώντας μέσα από το Μεγαλοχώρι και κατευθυνθήκαμε προς την Απόνησο, περίπου 20 πεζοπόροι. Ο ήλιος ήδη άρχισε να καίει και μόνο όταν φτάσαμε στο δάσος άρχισε να δροσίζει. Μπήκαμε στο δάσος στο σημείο του σταθμού της Πυροσβεστικής των Μύλων , διαγράψαμε μια καμπύλη τροχιά και ξαναβγήκαμε στην άσφαλτο.
Στη συνέχεια ακολουθήσαμε λοξό μικρό χωματόδρομο που οδηγεί στην μικρή Δραγωνέρα. Σε κάποια στροφή του χωματόδρομου συνεχίσαμε ευθεία με την υπόδειξη κάποιων ανθρώπων της περιοχής και έτσι πήραμε το μονοπάτι για τη παραλία της Δραγωνέρας. Αυτή η επιλογή μας οδήγησε σε μια όμορφη διαδρομή μέσα στο δάσος και τελικά φτάσαμε στη παραλία.
Καθίσαμε λίγο να ξεκουραστούμε κάτω από πεύκα, όπου αρκετοί είχαν στήσει τις σκηνές τους και έκαναν ελεύθερο κάμπινγκ και προμηθευτήκαμε νερό από την καντίνα που υπάρχει εκεί. Αφού ξεκουραστήκαμε και βγάλαμε και φωτογραφίες πήραμε ένα όμορφο δασικό μονοπάτι που ξεκινάει πίσω από την καντίνα για την Απόνησο.
Φτάσαμε στο εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας πάνω στην άσφαλτο δίπλα στα αμπέλια και στις συκιές και αφού δοκιμάσαμε τις προσφορές των δέντρων και σχολιάσαμε τα διάκοσμα πηγάδια της εκκλησίας συνεχίσαμε για τον προορισμό μας, την Απόνησο , βαδίζοντας περίπου για 1 χιλιόμετρο πάνω στην άσφαλτο. Φτάνοντας στο οικισμό Λιμενάρια, στο ύψος του παλιού ακινητοποιημένου λεωφορείου, στρίψαμε αριστερά στο μικρό αγροτικό χωματόδρομο που μας οδήγησε στη λιμνοθάλασσα της Απονήσου.
Γύρω από τη λιμνοθάλασσα συναντήσαμε κάποια άλογα από ένα μικρό ιδιωτικό ράντζο που οι ιδιοκτήτες τους τα ενοικίαζαν για ιππασία και βόλτες αλλά οι τιμές τους ήταν πολύ τσιμπημένες.
Τα φωτογραφίσαμε και τα προσπεράσαμε διανύοντας και τα τελευταία 300 μέτρα για τον τερματισμό μας στην όαση της Απονήσου. Έτσι η χαρά μας έφτασε στο αποκορύφωμα απολαμβάνοντας το μπάνιο μας στη φυσική πισίνα και κάνοντας ηλιοθεραπεία κάτω από τον μαλακό για αυτή την εποχή ήλιο.
Κάποιοι από την παρέα κάθισαν στο μοναδικό κεντράκι δίπλα στο κύμα για να απολαύσουν το φαγητό τους και μια κρύα μπύρα. 
Η επιστροφή μας στο βασικό λιμάνι του Αγκιστριού έγινε με το λεωφορείο της γραμμής με έχτρα δρομολόγιο που είχαμε κανονίσει και μας έφερε στη βάση μας για την επιστροφή.
Όσοι δεν πεζοπόρησαν είχαν την ευκαιρία να κάνουν βόλτες, να επισκεφτούν και να κολυμπήσουν στις κοντινές παραλίες των Αγίων Αναργύρων, τη Σκληρή και τη Χαλικιάδα παίρνοντας το αστικό λεωφορείο και να φτάσουν μέχρι τη Δραγωνέρα ακόμα και την Απόνησο.
Στις ταβέρνες του νησιού όλοι γευματίσαμε τα νόστιμα φαγητά και τα ολόφρεσκα ψάρια τους, γευτήκαμε ωραία γλυκίσματα σε κάποια από τα μαγαζάκια της παραλίας, ήπιαμε το καφεδάκι μας αγναντεύοντας τη θάλασσα και το απόγευμα αναχωρήσαμε για Πειραιά, ικανοποιημένοι από την εκδρομή μας και γεμάτοι αισθητικά δώρα που μας πρόσφερε το κοντινό και παρθένο αυτό νησάκι του Αργοσαρωνικού.
Κάποιος μας εξήγησε πως Αγκίστρι ονομάστηκε τελικώς το νησί γιατί όποιος το επισκεφτεί αγκιστρώνεται, αιχμαλωτίζεται από τις ομορφιές του και ξαναεπιστρέφει. Μύθος; Εγώ πάντως το πιστεύω, θα το ξαναεπισκεφτούμε σίγουρα.
