Το Σάββατο 4 Νοεμβρίου 2017 πραγματοποιήσαμε μια  εκδρομή  στον Παρνασσό. Ξεκινήσαμε στις 7.15  από τη Νίκαια και, αφού πήραμε λίγους φίλους από το μετρό Αιγάλεω και την Εθνική οδό, κατευθυνθήκαμε προς τη Βοιωτία. Κάναμε  μια στάση για καφεδάκι στο Ενενήντα και κατευθυνθήκαμε προς τη Μονή Ιερουσαλήμ. Πριν φτάσουμε στην Αράχοβα ανεβήκαμε προς τη Δαύλεια και τη Μονή Ιερουσαλήμ.Το ιστορικό αυτό μοναστήρι βρίσκεται στις πλαγιές του Παρνασσού κοντά στη Δαύλεια Βοιωτίας. Θεωρείται πως κτίστηκε τον 11ο αιώνα μ.Χ. και ο  ναός της μονής είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Πανηγυρίζει στις 23 Αυγούστου. Την περίοδο της ελληνικής Επανάστασης το μοναστήρι απετέλεσε τροφοδότη και κέντρο ανεφοδιασμού των εξεγερμένων της ανατολικής Στερεάς με επικεφαλείς τους Γ. Καραϊσκάκη, Πανουργιά και  Δυοβουνιώτη.  Η μονή είναι προστατευμένη από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα σε μία διάταξη που θυμίζει μεσαιωνική οχύρωση καθώς το εσωτερικό των τειχών αποτελούν  τα κελιά των μοναχών.

Στη μονή υπάρχουν πολύτιμα κειμήλια και έγγραφα που πιστοποιούν και την ενεργό συμμετοχή της στην Επανάσταση καθώς και  φορητές εικόνες του τέλους του 17ου αιώνα Κρητικής τεχνοτροπίας, έργα του Νικολάου Καλλέργη. Οι σπουδαιότερες είναι του Παντοκράτορα , η εικόνα της Θεοτόκου που κρατά το μικρό Ιησού προσευχόμενο, αυτή του Προδρόμου που απεικονίζεται με φτερά ως προάγγελος του Μεσσία και των Αρχαγγέλων. Ένα μονοπάτι οδηγεί λίγο ψηλότερα στο ναό της Φανερωμένης, που αποτελούσε σκήτη μοναχού.Μετά την σύντομη επίσκεψη στη μονή Αγ. Ιερουσαλήμ η ομάδα των ορειβατών ξεκίνησε από εδώ για τη διαδρομή  Ακρινό Νερό –Νερομάνα με κατάληξη στο Ζεμενό. Η διαδρομή ήταν αρκετά δύσκολη, με ψιλόβροχο στην αρχή, σε δασικό ανηφορικό μονοπάτι μέσα από έλατα ακολουθώντας το μονοπάτι 22. Ανεβαίνοντας όμως ψηλότερα το ψιλόβροχο μετατράπηκε σε χιονόνερο και στην κορυφή συναντήσαμε  ανεμοθύελλα. Σιγά-σιγά όμως ο καιρός έφτιαξε  και βγήκε ο ήλιος. Φτάσαμε στο Ακρινό Νερό  όπου υπήρχε πηγή όπου ανάβλυζε νερό  και από εκεί πήραμε το χωματόδρομο που οδηγεί στην Αράχοβα.Φτάνοντας στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου κάναμε τη στάση μας για να ξεκουραστούμε. Εδώ αφού μπήκαμε μέσα και ζεσταθήκαμε λίγο, φάγαμε ότι πρόχειρο είχε ο καθένας στη τσάντα του , σάντουιτς , φρούτα, ξηρούς καρπούς κλπ και στη συνέχεια κατηφορίσαμε για το χάνι Ζεμενού.Πίσω μας έστεκαν οι πανέμορφες βουνοκορφές του Παρνασσού και μπροστά μας η υπέροχη θέα  προς  την κοιλάδα των Δελφών μέχρι και τις ακτές της Πελοποννήσου. Κατεβαίνοντας χαμηλότερα προς την Νερομάνα συναντήσαμε και την δεύτερη ομάδα των πεζοπόρων που ανέβαιναν  από την Αράχοβα. Ξεκίνησαν την πεζοπορία τους από την πάνω μεριά της Αράχοβας παίρνοντας το χωματόδρομο  προς τους Ταξιάρχες.Συναντηθήκαμε λοιπόν όλοι μαζί και πήραμε το κατηφορικό μονοπάτι για το Ζεμενό. Η μεγάλη κατηφόρα και  το πετρώδες έδαφος  έκαναν την πορεία αρκετά δύσκολη, αλλά τελικά λίγο πριν νυχτώσει φτάσαμε όλοι κουρασμένοι στο Ζεμενό , όπου μας περίμενε το πούλμαν με τους τουρίστες που και αυτοί πέρασαν μια υπέροχη μέρα. Αφού έφυγαν από το μοναστήρι της Αγίας Ιερουσαλήμ  κατευθύνθηκαν προς την Αράχοβα. Άφησαν τους πεζοπόρους στην Αράχοβα και συνέχισαν για τους Δελφούς.Εκεί αφού επισκέφτηκαν το μουσείο των Δελφών και περιηγήθηκαν στο μαντείο των Δελφών και το σπίτι του νομπελίστα ποιητή Άγγελου Σικελιανού στους Δελφούς, επέστρεψαν στην  κοσμοπολίτικη Αράχοβα. Η «Μύκονος του Χειμώνα», όπως την αποκαλούν, γιατί έχει πολλούς επισκέπτες που έρχονται εδώ για να κάνουν σκι στο χιονοδρομικό κέντρο του Παρνασσού. Στο κέντρο της δεσπόζει ο ναός του Αγίου Γεωργίου  με τα μαρμάρινα σκαλιά του από το περιζήτητο κόκκινο μάρμαρο του Παρνασσού, όπου το Πάσχα  γίνεται το γνωστό πανηγύρι με πανάρχαια Ελληνικά έθιμα, καθώς και ο Βράχος του ρολογιού με την  υπέροχη θέα. Στη δυτική έξοδο της πόλης υπάρχει η  μαρμάρινη προτομή του Γ. Καραϊσκάκη, πάνω σε πέτρες, σύμβολο της νίκης των Ελλήνων  κατά των Τούρκων στην ομώνυμη  μάχη του 1821.Στην Αράχοβα περιηγήθηκαν  και περπάτησαν στο μοναδικό δρόμο που διασχίζει την πόλη.  Αριστερά και δεξιά του υπάρχουν τα διάφορα καταστήματα  με παραδοσιακά προϊόντα όπου κάποιοι προμηθεύτηκαν το γνωστό τυρί του Παρνασσού, τη φορμαέλλα. Στις ταβέρνες της γευμάτισαν το μεσημέρι και το απόγευμα έφυγαν για το Ζεμενό για να παραλάβουν  τους περιπατητές.Κατά τις 6 το απόγευμα αφού είχε σχεδόν βραδιάσει ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας στη Νίκαια, ικανοποιημένοι που φέραμε σε πέρας μια από τις πιο δύσκολες διαδρομές με δύσκολες καιρικές συνθήκες.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•