Την Κυριακή 17 Δεκεμβρίου ξεκινήσαμε από τη Νίκαια στις 7.15  και μετά από την παραλαβή αρκετών φίλων μας από το μετρό Αιγάλεω πήραμε την Εθνική οδό και στρίψαμε  για Χαλκίδα. Περάσαμε την καλωδιακή γέφυρα της Χαλκίδας και φτάσαμε στη Ν. Αρτάκη, όπου   κάναμε μια σύντομη στάση, για καφέ ή κάποια τυρόπιτα. Ύστερα συνεχίσαμε τον δρόμο  για τη Βόρεια Εύβοια, προς τον Άγιο και το Προκόπι. Λίγα χιλιόμετρα πριν αρχίσουν οι ανηφόρες του Αγίου στρίψαμε δεξιά για το χωριό  Κυπαρίσσι.

Το Κυπαρίσσι, είναι ένα μικρό χωριό κτισμένο σε υψόμετρο 210 μέτρων περίπου στους πρόποδες του Τελέθριου όρους, περιτριγυρισμένο από δάσος με πεύκα. Ακούγοντας το όνομά του στον νου μας έρχεται το δέντρο κυπαρίσσι, από το οποίο και προέρχεται. Το χωριό Κυπαρίσσι πήρε το όνομά του από ένα θεόρατο κυπαρίσσι φυτεμένο στη σημερινή θέση Άγιος Γεώργιος. Σύμφωνα με μαρτυρίες, μετά από μεγάλο σεισμό που έγινε το 1894, κάτοικοι από κοντινό οικισμό που καταστράφηκε, ήρθαν εδώ και έφτιαξαν τα σπίτια τους. Σήμερα οι κάτοικοί του έχουν ως κύρια ασχολία την καλλιέργεια των χωραφιών, την κτηνοτροφία, αλλά και την υλοτομία στο πλούσιο δάσος της περιοχής.

Από εδώ ξεκίνησαν  και οι δυο διαδρομές μας στα παλιά μονοπάτια του χωριού που εδώ και 150 χρόνια ενώνουν το χωριό Κυπαρίσσι και το γειτονικό χωριό Άκρες.

Η πρώτη ομάδα  των πεζοπόρων έκανε μια διαδρομή μέσα στο πράσινο μέχρι την κορυφή του βράχου σε υψόμετρο 500 μέτρων με θέα τον Ευβοϊκό κόλπο και τη Χαλκίδα  και κατέβηκε το μονοπάτι Μ1 από αριστερά, περιμετρικά του βράχου. Μια διαδρομή 5-6 χιλιομέτρων με ήπιο βάδισμα μέσα σε 3 ώρες. Η δεύτερη ομάδα των ορειβατών πήρε το μονοπάτι Μ2 , που είναι συνέχεια του Μ1, που ανεβαίνει περιμετρικά του μεγάλου δάσους, μέχρι την εκκλησία της Αγίας Κυριακής και από εκεί κατεβαίνει στον  Άγιο Νικόλαο Ακρών. Στη συνέχεια έφτασε μέχρι τα μεταλλεία  και επέστρεψε στις Άκρες και από εκεί στο Κυπαρίσσι, συνολική πορεία μήκους 14  χιλιομέτρων μέσα σε 5 ώρες περίπου. Ξεκινώντας την πεζοπορία και οι δυο ομάδες κινήθηκαν στην αρχή στο μονοπάτι Μ1, ανηφορίζοντας από το χωριό. Βαδίζοντας μέσα στην καταπράσινη χαράδρα, σε 15 λεπτά βρέθηκαν στη θέση «Βραχάκι». Εκεί υπάρχουν παγκάκια, αν θέλεις να ξεκουραστείς και να απολαύσεις την πανοραμική θέα. Στη συνέχεια  ανεβαίνοντας το ελικοειδές μονοπάτι μέσα στα πεύκα και τα σκοίνα και ακολουθώντας πορεία βορειανατολική φτάνεις στη ζώνη Αντιπυρικής προστασίας σε υψόμετρο 350 μέτρων . Ανατολικά φαίνεται το χωριό Σταυρός και δυτικά  το χωριό Καμαρίτσα. Ανεβαίνοντας τη ζώνη συναντάς το δρομάκι που, αν το ακολουθήσεις από δεξιά, σε πάει στην Αγία Κυριακή. Πηγαίνοντας όμως αριστερά, σε 20 λεπτά περίπου φτάνεις στο Αγνάντι του «Βράχου». Ο απόκρημνος βράχος ύψους 200 μέτρων περίπου, σε υψόμετρο 520 μέτρων προσφέρει μια μοναδική θέα. Εκεί, στο κιόσκι και στα παγκάκια, κάθεσαι αρκετό χρόνο, για να χορτάσεις τη θέα προς το απέραντο γαλάζιο του Ευβοϊκού κόλπου... Μετά την ξεκούραση στον «Βράχο» ακολουθώντας το δρομάκι βορειοδυτικά βαδίζοντας 20 λεπτά, φτάνεις σε ένα σταυροδρόμι. Ευθεία το δρομάκι πηγαίνει στον οικισμό Άκρες , στρίβοντας όμως αριστερά το μονοπάτι κατεβαίνει στο χωριό Κυπαρίσσι περνώντας από τη θέση «Μπίλζα». Το μονοπάτι για Μπίλζα μετά από μικρή πορεία γίνεται πέτρινο και ελικοειδές λόγω της υψομετρικής διαφοράς. Η θέα απερίγραπτη , βαδίζεις μέσα στο πράσινο και ο Ευβοϊκός κόλπος στα πόδια σου! Κατά μήκος της διαδρομής έχουν τοποθετηθεί λίγα παγκάκια για ξεκούραση. Φεύγοντας από τη λάκα της Μπίλζας και κατηφορίζοντας προς Κυπαρίσσι αριστερά ορθώνεται ο απόκρημνος βράχος με τη Διαβολοσπηλιά ανάμεσα στα βράχια,  μια σπηλιά της οποίας η είσοδος κλείστηκε από τους τσοπάνηδες εδώ και πολλά χρόνια, για να μην μπαίνουν μέσα τα γιδοπρόβατά τους. Εδώ συνήθως  πάνω  στα απόκρημνα βράχια βόσκουν άγριες κατσίκες μαύρου χρώματος. Η διαδρομή για κάποιους τέλειωσε στο χωριό, ενώ κάποιοι άλλοι συνέχισαν μέχρι τα Πολιτικά. Φτάνοντας στο χωριό κάποιοι κάθισαν και απόλαυσαν τις λιχουδιές  και τα ψητά, στο οινομαγειρείο «Μπακακάκια», ενώ κάποιοι άλλοι προτίμησαν τσίπουρο, ούζο ή καφέ στα καφενεία του χωριού.. Η ομάδα των ορειβατών φτάνοντας στη διασταύρωση μετά την Αντιπυρική Ζώνη ακολούθησε πορεία προς τα δεξιά, προς την Αγία Κυριακή. Στη μέση της διαδρομής πήραμε ένα όμορφο μονοπάτι ανάμεσα στα πεύκα που κατεβαίνει στη χαράδρα και στη συνέχεια ανεβαίνει και φτάνει στο εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής. Εκεί λίγο βορειοδυτικά είναι η θέση “Μνήματα”, όπου το 1823 οι Τούρκοι με κανόνια επιτέθηκαν στους Έλληνες αγωνιστές στη μάχη των Αντριαλών. Εδώ καθίσαμε, για να ξεκουραστούμε και να μοιραστούμε ό,τι είχε ο καθένας μέσα στο σακίδιό του, ξηρούς καρπούς, φρούτα και σοκολάτες. Στη συνέχεια, για να αποφύγουμε τον φαρδύ δρόμο της Λάρκο, ακολουθήσαμε τον μικρό χωματόδρομο που επιστρέφει προς το Κυπαρίσσι και φτάνοντας στο ύψος του χωριού Άκρες, μέσα από ένα μικρό μονοπάτι, φτάσαμε στον οικισμό Άκρες. Το δάσος  διασχίζεται από πολλούς  χωματόδρομους  που χρησιμεύουν για τα λατομεία της περιοχής αλλά και για τη μεταφορά της ξυλείας. Από την άκρη του χωριού πήραμε τον χωματόδρομο που οδηγεί στις βαθμίδες εξόρυξης σιδηρομεταλλεύματος της Λάρκο, που χάσκουν σαν ανοιχτές πληγές και θα χρειαστούν πολλά χρόνια, για να ... θεραπευθούν. Φτάνοντας πολύ κοντά είδαμε και φωτογραφίσαμε τις μικρές λιμνούλες που δημιουργήθηκαν στα βαθύτερα σημεία  των μεταλλείων εξόρυξης  και στη συνέχεια επιστρέψαμε στις Άκρες με ψιλόβροχο, το οποίο όμως μετά από λίγο σταμάτησε. Στην άκρη του χωριού αριστερά και πίσω από τον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου υπάρχει δρομάκι που κατευθύνεται προς τον Βράχο. Στα μισά βρίσκεται η διασταύρωση για το μονοπάτι που κατεβαίνει στην Μπίλζα  και από εκεί φτάνει στο Κυπαρίσσι. Κατεβαίνοντας κάποιοι επιδόθηκαν στο γνωστό άθλημα του μαζέματος  άγριων χόρτων και μανιταριών.  Με το πούλμαν κατεβήκαμε στη παραλία των Πολιτικών, όπου καθίσαμε στις ταβέρνες, για να γευματίσουμε,  και στη συνέχεια πήραμε τον δρόμο της επιστροφής και σε δυο ώρες περίπου φτάσαμε στη βάση μας, στη Νίκαια.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•