Μεγάλη ποικιλία αυτή τη φορά στο πρόγραμμα της εκδρομής μας στο ποταμό Λούσιο και γι΄αυτό το λόγο ξεκινήσαμε με 2 πούλμαν γεμάτα από Νίκαια και Αιγάλεω, το πρωί του Σαββάτου, 28 Απριλίου 2018 για τη Δημητσάνα. Δυο πεζοπορικές διαδρομές στο φαράγγι, ράφτινγκ στον Λούσιο  ποταμό αλλά και τουριστικό πρόγραμμα για κάποιους άλλους...Κάναμε  την καθιερωμένη μας στάση στο Αρτεμίσιο για καφεδάκι, τουαλέτα, ανεφοδιασμό και κατευθυνθήκαμε στη Δημητσάνα. Εκεί αφού επισκεφτήκαμε το περίφημο Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης  κατηφορίσαμε  για το Λούσιο. Η Δημητσάνα ήταν η πατρίδα του Γρηγορίου Ε΄ και του Παλαιών Πατρών Γερμανού και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση του ΄21 λόγω των μπαρουτόμυλων που υπήρχαν εδώ. Διαθέτει ενδιαφέρουσα βιβλιοθήκη και παλιό δημοτικό σχολείο. Από εκεί ξεκίνησαν πρώτα οι πεζοπόροι της μεγάλης διαδρομής, οι οποίοι θα κατέληγαν στη γέφυρα του Ατσίχολου και έπειτα από λίγο ακολούθησαν το ίδιο μονοπάτι και οι της μικρής διαδρομής ( 30 περίπου άτομα ), οι οποίοι θα έφταναν μέχρι την ιστορική μονή Προδρόμου. Τα πούλμαν συνέχισαν το ένα με τους τουρίστες για Στεμνίτσα  και το άλλο με την ομάδα που θα έκανε ράφτινγκ.

Οι πεζοπόροι λοιπόν ξεκινήσαμε τη διαδρομή μας από τη Δημητσάνα και κατηφορίσαμε το παλιό πέτρινο μονοπάτι μέχρι τη γέφυρα του Λούσιου. Σε πολλά σημεία τα πλούσια νερά της περιοχής κυλούσαν μέσα στο μονοπάτι και έκαναν τη πορεία δύσκολη για αυτούς που δεν είχαν μεριμνήσει να φέρουν αδιάβροχα παπούτσια. Μετά από διαδρομή περίπου μιας ώρας φτάσαμε στη γέφυρα και περνώντας στην αριστερή πλευρά του ποταμού κατευθυνθήκαμε προς τη Μονή Φιλοσόφου. H Μονή Φιλοσόφου αποτελείται από την Παλαιά και τη Νέα Μονή. Η πρώτη είναι η πιο ιστορική και παλαιά μονή της Αρκαδίας ( ιδρύθηκε το 963 μ.Χ. ) από τον Ι. Λαμπαρδόπουλο, τον επονομαζόμενο « Φιλόσοφο », γραμματέα του Νικηφ. Φωκά, απ΄ όπου και το όνομά της. Διαθέτει αξιόλογες τοιχογραφίες. Η Νέα Μονή, στα 400 μ. από την παλιά, διαθέτει επίσης αξιόλογη αγιογράφηση, του 1693, δωρεά εξισλαμισμένου πασά, που ξαναέγινε χριστιανός και είναι αυτός που απεικονίζεται δίπλα στην Αγ. Ελένη στη δυτική πλευρά του ναού. Εδώ λειτούργησε ως το 1764 η « Σχολή της Δημητσάνας », απ΄όπου αποφοίτησαν ο Γρηγόριος Ε΄ και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός.Ο γραφικός καλόγερος της Μονής μας καλωσόρισε και μας προσέφερε δροσερό νερό και λουκουμάκι. Επισκεφτήκαμε την εκκλησία   και  αφού ξεκουραστήκαμε πήραμε το πλακόστρωτο μονοπάτι για τη Μονή Προδρόμου.

Περάσαμε πρώτα από την αρχαία μονή Φιλοσόφου  και συνεχίσαμε  πλάι στο ποτάμι μέσα από πυκνή βλάστηση. Φτάσαμε στο μικρό γεφυράκι φτιαγμένο πάνω στους βράχους και από κάτω τα ορμητικά νερά του Λούσιου να πέφτουν με βοή αφρίζοντας και στη διάρκεια των αιώνων να κατατρώγουν τους βράχους και να σχηματίζουν μικρούς καταρράκτες.Αφού βγάλαμε φωτογραφίες στη συνέχεια ανηφορίσαμε από την αριστερή πλευρά του ποταμού για τη Μονή Προδρόμου. Το μεσημέρι  οι μοναχοί κλείνουν το μοναστήρι με την πόρτα, τη διάτρητη από τα βόλια των Τούρκων, όταν έκαναν επίθεση στο μοναστήρι, όπου είχαν καταφύγει οι Στεμνιτσιώτες, το 1779, για να γλιτώσουν.  Δυστυχώς όμως αυτή την ιστορική πόρτα τη βρήκαμε κλειστή κι έτσι απλώς μερικοί ανέβηκαν ως εκεί. Οι υπόλοιποι απόλαυσαν το τρομακτικό, πραγματικά, θέαμα της Μονής από χαμηλά.

Η μονή Προδρόμου χτίστηκε τον 16^ο αι., ενώ η ίδρυσή της ανάγεται στον 12^ο αι. Διαθέτει βιβλιοθήκη, φωτογραφίες και γράμματα του Κολοκοτρώνη στο Ηγουμενείο και στο καθολικό της έχει τοιχογραφίες της κρητικής σχολής. Η θέα της από μακριά εντυπωσιακή σκαρφαλωμένη ψηλά έτσι όπως είναι κτισμένη στην τεράστια εσοχή των βράχων.Φεύγοντας από τη μονή πήραμε το κατηφορικό μονοπάτι και προσεγγίσαμε το Λούσιο ποταμό. Από ψηλά ακουγόταν το βουητό από τα ορμητικά νερά του ποταμού.  Φτάνοντας κοντά στο ποτάμι μείναμε έκθαμβοι από την ομορφιά του. Μας  εντυπωσίασαν τα γάργαρα νερά του που περνούσαν αφρίζοντας και σχημάτιζαν μικρούς καταρράκτες κατατρώγοντας τους βράχους στη διάρκεια των αιώνων.

Αφού βγάλαμε φωτογραφίες στο μικρό γεφυράκι, το φτιαγμένο πάνω στους βράχους, φτάσαμε στη νεροτριβή του μοναστηριού. Εδώ κάναμε μια στάση να απολαύσουμε το τοπίο και πήραμε δροσερό νερό από τις πηγές που αναβλύζουν μέσα από τα βράχια Έπειτα πήραμε το μονοπάτι κατηφορίζοντας  για την αρχαία Γόρτυνα, μέσα από πλούσια  βλάστηση με πλατάνια, ιτιές , δάφνες και με τα αρώματα των ανθισμένων φυτών,   της άγριας μέντας, του φασκόμηλου, του μάραθου  και της κατσικορίγανης,  να σου τρυπάνε τη μύτη . Η διαδρομή μας ήταν δίπλα στο Λούσιο που μας συνόδευε με το βουητό του σε όλη τη πορεία και συνεχίσαμε μέχρι το νερόμυλο του Κόκορη και τη μικρή εκκλησία, βυζαντινό ναό του Αγ. Ανδρέα, πού ήταν σχεδόν θαμμένη από τις προσχώσεις κοντά στο ποτάμι. Φτάνοντας στην Αρχαία Γόρτυνα  θαυμάσαμε της πόλης που ήταν χτισμένη δίπλα στο Λούσιο ποταμό.

Ο αρχ. χώρος της αρκαδικής Γόρτυνας επιτρέπει στον σημερινό επισκέπτη να δει ερείπια από ναό του Ασκληπιού και από τις ιαματικές λουτρικές εγκαταστάσεις, αρκετά εξελιγμένες για την εποχή τους. Συγκεκριμένα διακρίνεται καθαρά η κεντρική αίθουσα των λουτρών με τις 3 αψίδες και οι βοηθητικοί χώροι, αλλά και διάφορα λείψανα ιερών και άλλων οικοδομημάτων. Κι αυτά είναι μέρος μόνο της αρχαίας πόλης που άκμασε εδώ, δίπλα στον Λούσιο, από τον 4^ο αι. π.Χ. ως τον 2^ο αι. μ.Χ., οπότε καταστράφηκε. Τμήματα των τειχών της πόλης συνάντησαν στα νότια των λουτρών και του ναού του Ασκληπιού οι « μεγάλοι » πεζοπόροι μας, βαδίζοντας προς τη γέφυρα του Ατσίχολου. Τα τείχη αυτά είναι κρυμμένα σε πυκνή βλάστηση και αν κάποτε γίνουν ανασκαφές στο χώρο θα αναδείξουν την αρχαία πολιτεία της Γόρτυνας.Κατηφορικό το μονοπάτι μέχρι τη γέφυρα του Ατσίχολου, δίπλα πάντα στον Λούσιο άλλοτε ψηλότερα και άλλες φορές δίπλα στην κοίτη του. Το μονοπάτι κατεστραμμένο σε πολλά σημεία δυσκόλεψε περισσότερο τη διαδρομή της γρήγορης ομάδας, αλλά βοηθώντας ο ένας τον άλλον στα δύσκολα περάσματα καταφέραμε να φτάσουμε τη γέφυρα του Ατσίχολου., όπου ήρθε το πούλμαν και μας παρέλαβε και αναχωρήσαμε για την Καρύταινα. Η ομάδα του ράφτινγκ, γύρω στα 20 άτομα συνολικά έφυγε για Ελληνικό –Ατσίχολο και έφτασε στις εγκαταστάσεις της Trekking Hellas στο χωριό Μάραθα. Εδώ φόρεσαν τις ειδικές στολές και τα κράνη και με το πουλμανάκι κατευθύνθηκαν στη γέφυρα του Ατσίχολου. Όλοι  μπήκαν στις βάρκες σε ομάδες των 6-7 ατόμων, φόρεσαν τα σωσίβια και έκαναν πρακτική εκπαίδευση πάνω στις βάρκες. Στη συνέχεια ξεκίνησαν κωπηλατώντας στον ποταμό Λούσιο, έχοντας πάντα η κάθε βάρκα τον οδηγό της.Ακούγοντας τα παραγγέλματα του οδηγού κωπηλατούσαν  στα κρυστάλλινα νερά του ποταμού, περνώντας από συναρπαστικά περάσματα με σκαλιστούς βράχους και πυκνά  φυτά και δέντρα. Όλοι μαζί κωπηλατούσαν, για να αποφύγουν τα εμπόδια, ενώ σε δυό- τρεις μικρούς καταρράκτες οι βάρκες έπεφταν από ψηλά στα αφρισμένα νερά. Σε ένα πλάτωμα του ποταμού όλοι κολύμπησαν στα κρύα νερά του και ύστερα συνέχισαν μέχρι τη γέφυρα  του Κούκου φτάνοντας στον ποταμό Αλφειό, όπου και συνέχισαν το rafting σε ακόμα πιο εντυπωσιακά περάσματα.Στο τέλος της διαδρομής επισκέφτηκαν τον μεγάλο καταρράκτη  και απόλαυσαν τη δροσιά του μπαίνοντας  κάτω από τα νερά και ύστερα, αφού φόρτωσαν τις βάρκες στα αγροτικά,  μπήκαν στο πουλμανάκι για τις εγκαταστάσεις όπου γευμάτισαν και έπειτα πήγαν για καφέ στη Καρύταινα. Όλοι ήταν ευχαριστημένοι, γιατί έζησαν μια μοναδική εμπειρία καθ΄ όλη τη διάρκεια του rafting.Όσοι ακολουθούσαν τη μικρή διαδρομή από την Δημητσάνα  επισκέφτηκαν τα μοναστήρια και περπάτησαν και αυτοί στο υπέροχο φαράγγι του Λούσιου περίπου 4 ώρες .Φτάνοντας στη μονή Φιλοσόφου αφού και αυτοί την φωτογράφισαν απ’ έξω γιατί ήταν κλειστή πήραν το μονοπάτι που ανεβαίνει ως τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος με τις 2 κρήνες έξω από το εκκλησάκι με το δροσερό νερό. Από ψηλά , απόλαυσαν την υπέροχη  θέα προς το φαράγγι του Λούσιου. Περιμένοντας το πούλμαν για την επιστροφή τους στη Καρύταινα  φωτογράφισαν και κάθισαν για να τσιμπήσουν  κάτι πρόχειρο στα παγκάκια που υπήρχαν εκεί γύρω. Το πούλμαν τους  οδήγησε στην Καρύταινα όπου γευμάτισαν και έπειτα ανηφόρισαν – μερικοί το έκαναν με τα πόδια - στην πλατεία του παραδοσιακού οικισμού, όπου παρέμειναν ως τις 6:30 το απόγευμα. Η θέα από ψηλά, καθώς ανηφορίζαμε, εκπληκτική, με τη γέφυρα πάνω από τον Αλφειό, στο βάθος, να κυριαρχεί στο καταπράσινο τοπίο. Το ισχυρό και εντυπωσιακό, χτισμένο στα μέσα του 13^ου αι. από τους Φράγκους, Κάστρο λιγοστοί  θαρραλέοι μόνο κατάφεραν να το πλησιάσουν.Εκεί βρίσκονταν ήδη οι « τουρίστες » μας, οι οποίοι είχαν επισκεφθεί την όμορφη Στεμνίτσα, τη « χωριατοπούλα του Μωριά », όπως την αποκαλούσε ο Κολοκοτρώνης. Περπάτησαν  μέσα στο όμορφο και παραδοσιακό χωριό της Στεμνίτσας, στην κεντρική πλατεία με τον ναό του Αγ. Γεωργίου και το καμπαναριό - ωρολογοστάσιο του 1877, χτισμένο από Τηνιακό μαρμαρά.

Η Στεμνίτσα εντυπωσιάζει με τις παλιές μεταβυζαντινές εκκλησίες της, το λόφο με το μεσαιωνικό Κάστρο και τα γραφικά καλντερίμια στη γειτονιά του, τα ερειπωμένα αρχοντικά και το πλουσιότατο λαογραφικό μουσείο. Ονομαστή κάποτε για τη βιοτεχνία κατασκευής καμπάνας και τους αργυροχρυσοχόους της εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να διδάσκει την τέχνη αυτή στην ομώνυμη Σχολή, η οποία στεγάζεται σε όμορφο πετρόκτιστο και καλοσυντηρημένο κτίσμα.

Αφού έφθασαν και οι « γενναίοι » μας, που είχαν κατέβει ως τη γέφυρα του Ατσίχολου καθώς και η ομάδα που έκανε ράφτινγκ, όλοι μαζί αναχωρήσαμε για τη Νίκαια στις 6:30, όπου φτάσαμε κατά τις 9:30, αφού κάναμε μια στάση στο Σπαθοβούνι, « χορτάτοι » όλοι από … τις ποικιλίες της ημέρας!

Οι φωτογραφίες από το rafting δημοσιεύονται με την άδεια της Trekking Hellas Arcadia.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•