Με καιρό άσχημο αλλά με καλή διάθεση ξεκινήσαμε το  πρωί του Σαββάτου 15 Οκτωβρίου από τη Νίκαια και, αφού κάναμε στάση στην Εθνική οδό για τα ... απαραίτητα, περνώντας, ανάμεσα στα άλλα όμορφα χωριά, και από τη Χαιρώνεια, πατρίδα του ιστορικού Πλούταρχου αλλά και θέατρο της γνωστής μάχης της Χαιρώνειας ( 338 π.Χ.), με το περίφημο λιοντάρι  να μας τη θυμίζει, φτάσαμε στην Αμφίκλεια, λίγο έξω από την οποία χωριστήκαμε πεζοπόροι και «τουρίστες».

Οι τελευταίοι επισκέφθηκαν στη συνέχεια το Χάνι της Γραβιάς και κατέληξαν έπειτα στην αμφιθεατρικά  χτισμένη Αμφίκλεια ( Δαδί, όπως επίσης είναι γνωστή ), όπου έκαναν βόλτες, με τις ομπρελίτσες τους βέβαια, γιατί η βροχή δεν είχε σταματήσει, στα όμορφα πλακόστρωτα – τα περισσότερα – σοκάκια, θαυμάζοντας τα ομορφοκτισμένα παραδοσιακά σπίτια, τις πέτρινες βρύσες, πίνοντας το καφεδάκι τους και κάνοντας τις αγορές τους στα λίγα μαγαζάκια του χωριού, μέχρι να έρθει η ώρα του φαγητού. Όσοι ήθελαν, επισκέφθηκαν στο μεταξύ και το Λαογραφικό Μουσείο του ψωμιού, μοναδικό στο είδος του στην Ελλάδα, όπου υπάρχουν φωτογραφίες, αναπαραστατικές εικόνες και υλικό από τον αγροτικό βίο και όπου μαθαίνει κανείς τα έθιμα που συνοδεύουν το ψωμί.

Οι πεζοπόροι διέσχισαν το φαράγγι της Βαρσάμως ( πήρε το όνομά του από κάποια Βαρσάμω, που σκοτώθηκε εκεί μαζεύοντας σεληνόχορτα ) ως το παλιό εκκλησάκι της Αγίας Ιερουσαλήμ, σε έναν απόκρημνο βράχο του Παρνασσού. Οι περισσότεροι ακολούθησαν την ανοδική 3ωρη σχεδόν πορεία προς τα πάνω, σε ένα πολύ καλά σηματοδοτημένο αλλά σχετικά απότομο μονοπάτι, ενώ λίγοι φίλοι έκαναν μια μικρή πεζοπορία σε χαμηλότερο επίπεδο, σε παράλληλο χωματόδρομο. Η βροχή  « μας έκανε παρέα » σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής ανάμεσα σε πανύψηλα και σκιερά δένδρα, καθιστώντας με αυτόν τον τρόπο σχετικά δύσκολη τόσο την ανάβαση όσο και την κατάβασή μας – ίσως ακόμα περισσότερο αυτήν. Το τοπίο όμως μας αποζημίωνε, αν και η ομίχλη, που επικράτησε για μεγάλο διάστημα, μας στερούσε την όμορφη θέα από εκεί ψηλά προς την Αμφίκλεια  και τη γύρω περιοχή και το Καλλίδρομο.

Αφού φτάσαμε στο εγκαταλειμμένο πλέον ξωκλήσι, εξερευνήσαμε το χώρο της σπηλιάς μέσα στην οποία βρίσκεται , βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και απολαύσαμε και την ανεπανάληπτη  θέα από το « μπαλκόνι » της εκκλησιάς, μια και δεν υπήρχε εκεί και εκείνη την ώρα ομίχλη. Στο εκκλησάκι αυτό λέγεται ότι ασκήτεψε Ιεροσολυμίτης μοναχός ή ασκητής και μπορεί κανείς πράγματι να δει μέσα σε αυτή το «κελί του παππού». Πανηγυρίζει τη 2^η ( ή την 3^η ) μέρα του Πάσχα, της « Αγιαρσαλής », όπως τη λένε, οπότε και γίνονται εκδηλώσεις με χορούς και τραγούδια.

Το κρύο και η συνεχόμενη βροχή όμως μας ανάγκασαν να αφήσουμε σχετικά γρήγορα το μοναστήρι στην ερημιά του και, αφού « τσιμπήσαμε » και κάτι, για να πάρουμε δυνάμεις, κατηφορίσαμε λίγο ως πολύ μουσκεμένοι οι περισσότεροι ως την είσοδο του φαραγγιού, όπου μας περίμενε το λεωφορείο, για να μας μεταφέρει μέσα στην Αμφίκλεια. Συναντήσαμε και τους υπόλοιπους φίλους μας, γευματίσαμε όλοι μαζί, χορέψαμε αρκετά και κατά τις 5:30 αναχωρήσαμε για Νίκαια, με μια μικρή στάση πάλι στο δρόμο μας.

{gallery}ekdromi15.10.11{/gallery}