Ξεκινήσαμε στις 7:15 π.μ. με ένα πούλμαν από τη Νίκαια και, αφού πήραμε και τους υπόλοιπους από το μετρό του Αιγάλεω, κατευθυνθήκαμε προς τον Ισθμό, όπου κάναμε μια σύντομη στάση.  Στη συνέχεια πήραμε τον δρόμο για την Επίδαυρο και μετά τα Λουτρά της Ωραίας Ελένης στρίψαμε δεξιά για το Σοφικό.

Το  Σοφικό, ένα χωριό στα ΝΑ του νομού Κορινθίας, έως το 2010 ήταν η έδρα του δήμου Σολυγείας. Η αρχαία Σολυγεία ήταν ιστορική πολίχνη της περιοχής και  σύμφωνα με τις αρχαιολογικές ανασκαφές βρέθηκαν στην περιοχή ερείπια κτισμάτων του 14ου  αιώνα πχ. Η Σολυγεία (Σουγιά) ήταν κτισμένη πάνω στον ομώνυμο λόφο, η στρατηγική σημασία του οποίου ήταν μεγάλη κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο.  Στόχος των Αθηναίων  ήταν η κατάληψη του λόφου, ώστε να τον χρησιμοποιήσουν ως ορμητήριο στην κατάκτηση της Κορίνθου. Στα 146 π.Χ., οι Ρωμαίοι καταστρέφουν εκ θεμελίων την Κόρινθο και πολλοί κάτοικοί της καταφεύγουν στη Σολυγεία, για να σωθούν. Όμως, η Σολυγεία και οι Κεχρεές είχαν την τύχη της Κορίνθου και καταστράφηκαν.Το έτος 1385, Αρβανίτες που εκδιώχτηκαν από τους Οθωμανούς ήλθαν στην περιοχή κτίζοντας τα πρώτα σπίτια και δημιούργησαν το Σοφικό. Οι κάτοικοι του Σοφικού ήταν κυρίως κτηνοτρόφοι που έβοσκαν τα κοπάδια τους στη γύρω περιοχή και συγχρόνως από τα πεύκα των δασών  έβγαζαν και εκμεταλλεύονταν τη ρητίνη.

Φθάσαμε στο ανοικτό πετρόχτιστο θέατρο Σολυγείας, από όπου έχουμε πανοραμική θέα του Σοφικού.Από εδώ ξεκίνησε η πρώτη ομάδα για μια 4ωρη πορεία  μέχρι την παραλία του Κόρφου. Η δεύτερη ομάδα, που έκανε μια μικρότερη πορεία 2 ωρών, ξεκίνησε λίγο πιο κάτω από τον δρόμο που πάει προς Επίδαυρο και κατέβηκε στον Κόρφο.Το μονοπάτι ξεκινάει από το θέατρο Σολυγείας, ακολουθεί ομαλή ανηφορική πορεία  μέσα από το πευκοδάσος του «Παπαδά», για να καταλήξει συνέχεια από χωματόδρομο και μονοπάτια σε ελαιώνα στη θέση «Λαρίσι» , όπου βρίσκονται οι ναοί των Ταξιαρχών και της Αγίας Τριάδος ( Βυζαντινά-μεταβυζαντινά μνημεία) .

Ακολούθως, η διαδρομή συνεχίζει στο εκπληκτικής ομορφιάς παλιό ημιονικό δρόμο  (αλογόστρατα με μέσο πλάτος 2 μ.), όπου σε πολλά σημεία φαίνεται η πέτρινη τοιχοποιία στήριξης του δρόμου.

Η διαδρομή κατηφορίζει ανάμεσα στα πεύκα  και φτάνει στη θέση «Βαθύ ρέμα», όπου υπάρχει  πέτρινη γέφυρα κατασκευής του 17ου αιώνα, για την επικοινωνία του Σοφικού με τον όρμο του Κόρφου.

 Η γέφυρα ήταν  σε χρήση μέχρι το 1968 , όταν τμήμα της  προς την πλευρά του Σοφικού  κατέρρευσε, και από τότε μόνο πεζοπόροι με μεγάλη προσοχή περνάνε από τη μια μεριά στην άλλη.Σχεδόν σε όλη τη διαδρομή αυτή βλέπουμε τμήμα του όρμου του Κόρφου από ψηλά , το όμορφο ρέμα του «Ζάστανι» και τον ναό της Αγίας Άννας ( παλιό μοναστήρι - μεταβυζαντινό μνημείο).Και οι δυο  πορείες  μας κατέληξαν στην παραλία του Κόρφου, όπου αρκετοί  κολύμπησαν στην όμορφη αυτή παραλία και στη συνέχεια κάθισαν για φαγητό ή καφέ  στις λιγοστές παραλιακές ψαροταβέρνες που παρέμεναν ακόμα ανοικτές από την περίοδο του  Καλοκαιριού.

Ο Κόρφος είναι ένα παραλιακό χωριό, επίνειο του Σοφικού, που  διοικητικά ανήκει στον Δήμο Κορινθίων. Πολλοί κάτοικοι του Σοφικού, που ασχολούνταν με το εμπόριο της ρητίνης (το έτος 1886 το Σοφικό παρήγαγε 500.000 οκάδες ρητίνης ), μετοίκησαν στις ανατολικές ακτές της περιοχής, ώστε να εμπορεύονται ευκολότερα, μέσω της θαλάσσης, το προϊόν που παρήγαν. Με το πέρασμα των χρόνων, οι έμποροι αυτοί έμειναν μόνιμα στις παραθαλάσσιες πλαγιές, δημιουργώντας τον Κόρφο, ενώ οι περισσότεροι απόγονοί τους ασχολήθηκαν με τη θάλασσα εν γένει, είτε ως αλιείς, είτε ως Αξιωματικοί του Ναυτικού.

Σήμερα, ο Κόρφος έχει 338 κατοίκους (απογραφή 2011). Η αύξηση του πληθυσμού του οφείλεται στη συνεχή ανοικοδόμηση τουριστικών εγκαταστάσεων και εξοχικών κατοικιών από ντόπιους και ξένους. Είναι ένας παραλιακός οικισμός με παραλίες τις οποίες περιβάλλουν οι πευκόφυτες πλαγιές της περιοχής.

 

Σε μικρή απόσταση απ' το χωριό βρίσκεται ο όρμος της «Σελόντας», όπου ήταν το καταφύγιο του υποβρυχίου «Παπανικολής».

Φύγαμε στις 17:30, κάνοντας μια ενδιάμεση στάση στα Λουτρά της Ωραίας Ελένης και στη συνέχεια  επιστρέψαμε στη Νίκαια κατά τις 8 το βράδυ, με « μπαταρίες γεμάτες » από την πλούσια μέρα που περάσαμε!