Την Κυριακή, 11 Νοεμβρίου 2018, περπατήσαμε στα όμορφα μονοπάτια του Παρνασσού ,  το  βουνό με το ξακουστό μαντείο των Δελφών αφιερωμένο στον θεό του φωτός Απόλλωνα, το χιονοδρομικό κέντρο  και τον Εθνικό Δρυμό με την πλούσια χλωρίδα και πανίδα του.  Ξεκινήσαμε από τη Νίκαια  και, αφού πήραμε αρκετούς φίλους μας από το μετρό Αιγάλεω, κατευθυνθήκαμε προς την Εθνική Αθηνών-Λαμίας. Κάναμε μια μικρή στάση στο OLYMPUS PLAZA και στη συνέχεια πήραμε το δρόμο για Λειβαδιά. Πριν τη Λειβαδιά στρίψαμε δεξιά, περάσαμε το χαρακτηριστικό λιοντάρι της Χαιρώνειας , την Κάτω Τιθορέα και φτάσαμε στην Αμφίκλεια (Δαδί), που η ονομασία της στα αρχαία σημαίνει  , περίφημο,  επιφανή και δοξασμένη πόλη. Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους ονομάστηκε Δαδίον.

Η Αμφίκλεια σήμερα είναι ένας παραδοσιακός οικισμός, λόγω της αρχιτεκτονικής των παραδοσιακών της κτιρίων, με σοκάκια και  πέτρινες βρύσες. Κάθε παραδοσιακή κατοικία στην Αμφίκλεια έχει τζάκι, αυλή, φούρνο και κήπο. Η Αμφίκλεια είναι χτισμένη αμφιθεατρικά βλέποντας στον κάμπο. Έτσι οι είσοδοι των σπιτιών βρίσκονται προς την πλευρά του βουνού και λόγω της κλίσης, μπαίνει κανείς πρώτα στον τελευταίο όροφο. Ψηλά φαίνονταν οι χιονισμένες συνήθως κορφές του Παρνασσού , με τις πιο ψηλές τη Λιάκουρα στα 2.457 μ., και τον  Γεροντόβραχο στα 2.367 μ. και ανάμεσά τους πολλές χαμηλότερες.

Από εδώ είχαμε προγραμματίσει δύο διαδρομές. Η ορειβατική ομάδα ξεκίνησε από την Αμφίκλεια και έκανε μια κυκλική διαδρομή 5 ωρών προς Μονή Δαδιού-Φτερόλακα-Αγιάννη-Αγία Ιερουσαλήμ-φαράγγι Κεραμιδιού και επέστρεψε στην Αμφίκλεια.

Στην αρχή ανηφόρισαν μέχρι τη Μονή Δαδίου και στη συνέχεια πήραν τον χωματόδρομο για Άγιους Πάντες και Προφήτη Ηλία. Από εκεί το μονοπάτι κινείται προς την Φτερόλακκα  και φτάνει στο  εκκλησάκι του Αγιάννη του κυνηγού, που πήρε το όνομά του λόγω της συγκέντρωσης εκεί πολλών κυνηγών κάθε χρόνο την περίοδο της θήρας της πέρδικας.   Μια μικρή στάση για ξεκούραση και ύστερα πήραν το μονοπάτι για το μοναστήρι της  Αγίας Ιερουσαλήμ.

Η εκκλησία της Αγίας Ιερουσαλήμ βρίσκεται σε απόκρημνο βράχο του Παρνασσού, στην είσοδο της χαράδρας "ΒΑΡΣΑΜΩ". Εσωτερικά ο ναός έχει τόξο, λιθόκτιστο και πετρόκτιστο τέμπλο με εικόνες νεότερες. Επάνω από τον σπηλαιώδη ναό υπάρχει άλλη σπηλιά πού ονομάζεται “το κελί του παππού”. Πανηγυρίζει την Τρίτη του Πάσχα, ημέρα κατά την οποία οργανώνονται εκδηλώσεις με παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια. Μετά τη λειτουργία ακολουθεί χορός στη θέση "ΑΛΩΝΑΚΙ" με χορευτικά τμήματα του Λαογραφικού Συλλόγου και μοιράζονται φρέσκο τυρί, κρασί, κόκκινα αυγά κ.λπ. Στα χρόνια της τούρκικης σκλαβιάς το εκκλησάκι αυτό χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο των κατοίκων της Αμφίκλειας και λέγεται ότι εδώ είχε το καραούλι του ο Οδυσσέας Ανδρούτσος.

 Ύστερα από την επίσκεψη στην Αγία Ιερουσαλήμ  πήραν το κατηφορικό  μονοπάτι που κινείται στο φαράγγι του Κεραμιδιού και έφτασαν, μετά  από μια 5ωρη συνολικά διαδρομή, στην Αμφίκλεια.

Η   δεύτερη ομάδα, η πεζοπορική, φτάσαμε με το πούλμαν μέχρι τις κατασκηνώσεις των προσκόπων. Σε ένα πλάτωμα, κοντά στο Μετόχι ,  ετοιμαστήκαμε, βάλαμε ζεστά ρούχα, γάντια , σκουφιά, πήραμε τα  μπατόν   και ξεκινήσαμε τη διαδρομή μας σε ένα όμορφο μονοπάτι μέσα σε μια ρεματιά κάτω από τα έλατα. Ακολουθώντας τα κόκκινα σημάδια αλλά και τις κορδέλες που είχε βάλει η ομάδα ανίχνευσης την προηγούμενη εβδομάδα, πήραμε το κατηφορικό μονοπάτι  που οδηγεί στην Αμφίκλεια. 

Φτάνοντας στο εκκλησάκι του Αγιάννη καθίσαμε λίγο να ξεκουραστούμε και να πάρουμε κάποιες δυνάμεις βγάζοντας ο καθένας από το σακίδιο του ό,τι είχε φέρει μαζί του, ένα σάντουιτς ή  τοστ, ένα φρούτο,  ξηρούς καρπούς ή  κανένα τσιπουράκι και ξεκινήσαμε πάλι. Ο καιρός πολύ καλός, ό,τι πρέπει για χειμερινή πορεία, με τον ήλιο να μας ζεσταίνει αρκετά, καθώς περπατούσαμε μέσα στο δάσος, δίπλα σε ένα ρέμα με πανέμορφα ξύλινα γεφυράκια. Πού και πού  έσπαγε τη σιωπή  του τοπίου κάποιο φτερούγισμα ή κελάιδισμα κάποιου πουλιού του δάσους.

Η θέα προς τα ψηλά πολύ όμορφη αγναντεύοντας τις απότομες πλαγιές του Παρνασσού και βόρεια την πεδιάδα του Κηφισού ποταμού μέχρι το Καλλίδρομο. Η πορεία λίγο δύσκολη, κατηφορική, οπότε έπρεπε να προσέχουμε, γιατί το μονοπάτι  ήταν βρεγμένο και  γλίστραγε λίγο. Στην πορεία μας συναντήσαμε μανιτάρια, όλων των ειδών, που αυτή την εποχή αφθονούν στη περιοχή.

Φτάνοντας στην πάνω μεριά του χωριού, κοντά στον χαρακτηριστικό σταυρό, αντικρίσαμε το όμορφο χωριό με τις χαρακτηριστικές του στέγες με κεραμίδι. Καταλήξαμε στο πάνω μέρος του χωριού μετά από μια κουραστική κατάβαση  αρκετών ωρών. Στην πλατεία του χωριού, αφού βάλαμε καθαρά ρούχα και παπούτσια, αράξαμε στις ταβέρνες και στις καφετέριες για φαγητό και ξεκούραση.

Μια μικρότερη διαδρομή έκαναν κάποιοι πεζοπόροι που από τη μονή Δαδίου κατηφόρισαν  και έφτασαν στην Αμφίκλεια.Οι λιγοστοί τουρίστες μας επισκέφτηκαν τη μονή Δαδίου. Χαρακτηριστική η ξύλινη εικόνα της Παναγίας, που είναι πορτρέτο σε φυσικό μέγεθος, επάργυρη και γεμάτη τάματα χρυσά και αργυρά, προσκυνήματα των κατοίκων της περιοχής.  Κατά τη διάρκεια του ξεσηκωμού του 1821 υπήρξε σημαντικό κέντρο και ορμητήριο των αγωνιστών της Ρούμελης. Μετά την επίσκεψη το πούλμαν τους κατέβασε  στο χωριό και πέρασαν την ώρα τους κάνοντας κοντινές βόλτες βλέποντας τα διάφορα αξιοθέατα του χωριού.

Τα στενά πλακόστρωτα σοκάκια του, τα πέτρινα κτίρια με τις παραδοσιακές βυζαντινού τύπου στέγες, τα χαγιάτια, οι τοξωτές αυλόθυρες, τα στενά ξύλινα παράθυρα, οι πέτρινες σκάλες και οι ψηλοί μαντρότοιχοι είναι τα χαρακτηριστικά του χωριού  και σίγουρα αξίζει να το επισκεφθεί κανείς.Κάποιοι περπάτησαν και στη γύρω περιοχή, συλλέγοντας στον δρόμο τους όλων των ειδών τα χόρτα, που πλουσιοπάροχα δίνει η Ελληνική γη ειδικά αυτή την εποχή. Οι περισσότεροι καθίσαμε στην πλατεία του χωριού στα παραδοσιακά μαγαζάκια για φαγητό, καφέ ή γλυκό   και στις 6 το απόγευμα μπήκαμε στο πούλμαν και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής μας για τη Νίκαια.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•