Το πρωί του Σαββάτου 22 Δεκεμβρίου ξεκινήσαμε για τον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας και συγκεκριμένα για μια ξενάγηση στο Τατόι. Το σημαντικότερο ιστορικό μνημείο της περιοχής του Δρυμού αποτελεί το παλάτι της τέως βασιλικής οικογένειας στο Τατόι μαζί με τα βοηθητικά του κτίρια.

Το παλάτι αυτό υπήρξε η κύρια κατοικία των μελών της τέως βασιλικής οικογένειας της Ελλάδος.

Πριν από τη συνάντησή μας με τον Πρόεδρο του Συλλόγου Φίλων του Κτήματος, αποπειραθήκαμε να επισκεφθούμε τη Μονή “Άξιον εστί”, αλλά, δυστυχώς, τη βρήκαμε κλειστή.

Οι δυο  ομάδες των πεζοπόρων ξεκίνησαν από ένα σημείο μετά την ταβέρνα του Λεωνίδα και παίρνοντας τα μονοπάτια που είναι ανοιγμένα μέσα στο δάσος από  πεύκα κινήθηκαν δεξιά προς το Κρυονέρι.

 Η πρώτη ομάδα έκανε μια πεζοπορία 2 ωρών και έφτασε από χωματόδρομο στα κτήματα Τατοϊου  ενώ η δεύτερη ομάδα κινήθηκε περισσότερο σε μονοπάτια προς τον Άγιο Αθανάσιο και τον πύργο Modieval και ύστερα από διαδρομή 3 ωρών έφτασαν και αυτοί στο σημείο όπου ήταν τα πρώην  Βασιλικά ανάκτορα.

Σε όλη τη διαδρομή υπήρχαν κουμαριές που αυτό τον καιρό είναι γεμάτες με κατακόκκινα νόστιμα κούμαρα  που τα τιμήσαμε δεόντως. Μαζί μας περπάτησε και ένας καλός φίλος ο Αποστόλης Μπιστίνας που σαν γνώστης της περιοχής μας ξενάγησε και στους χώρους των ανακτόρων.

Μας ξεκίνησε από τα θερινά ανάκτορα, τα μαγειρεία, το υπασπιστήριο,  το κτήριο προσωπικού και το κτήριο τηλεπικοινωνιών  και προχωρήσαμε  στα περιφερειακά στο ιπποστάσιο, βουστάσιο, οινοποιείο, ελαιοτριβείο κλπ.

Είδαμε το σταθμό της χωροφυλακής και πιο δίπλα το ξενοδοχείο « Τατόιον» που επισκευαζόταν.

Στη συνέχεια αφού διασχίσαμε τον μεγάλο δρόμο με τα κυπαρίσσια ανεβήκαμε στο λόφο του Παλαιόκαστρου,   όπου υπάρχει ο ναός της Αναστάσεως και το μαυσωλείο.

Εδώ στο χώρο αυτό έχουν ενταφιαστεί 6 βασιλείς των Ελλήνων , Γεώργιος Α΄ το 1913,  Αλέξανδρος το 1920, Κων/νος το 1923, Γεώργιος Β΄ το 1947 και ο Παύλος Α΄ το 1964 καθώς και πολλοί πρίγκιπες και πριγκίπισσες.

Μετά την ξενάγηση  περπατήσαμε όλοι μαζί μέχρι την έξοδο όπου ήταν το πούλμαν και μας οδήγησε στη ταβέρνα στο Κρυονέρι.

Οι τουρίστες κατευθυνθήκαμε προς το σημείο συνάντησης με τον κ. Κουτσαβλή, σε μια από τις εισόδους του Κτήματος, απ΄όπου στις 10 η ώρα ξεκινήσαμε την ξενάγηση, με κάποια γενικά στοιχεία για την ιστορία του χώρου των 45.000 στρεμμάτων, που από το 2002 θεωρούνται πλέον περιουσία του δημοσίου.

Η τύχη του κτήματος Τατοΐου και του ομώνυμου παλατιού συνδέθηκε με τη νεοελληνική ιστορία και ακολούθησε τις περιπέτειες του θεσμού αυτού στην Ελλάδα. Έτσι, το 1916 με την παραίτηση της κυβέρνησης του Βενιζέλου και τον επακολουθήσαντα εθνικό διχασμό μέγα τμήμα του κτήματος Τατοΐου (28.000 στρ.) και βοηθητικά κτίρια του παλατιού αποτεφρώθηκαν. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή (1922) και την ανακήρυξη της Α' Ελληνικής Δημοκρατίας (1923) το Τατόι με τα παλάτια του γίνεται δημόσια περιουσία, εκτός από μια έκταση 3.500 στρ. περίπου, στην οποία εγκαταστάθηκαν μικρασιάτες πρόσφυγες και οι οποίοι συγκρότησαν τη σημερινή Κοινότητα Κρυονερίου. Το 1936 με την παλινόρθωση της βασιλείας επανέρχεται στους πρώτους ιδιοκτήτες του. Το 1946 μετά από σχετικό δημοψήφισμα εγκαθίσταται ξανά η τέως βασιλική οικογένεια.

Το 1973 με νέο δημοψήφισμα απαλλοτριώνεται αναγκαστικά υπέρ του δημοσίου ολόκληρη η λεγόμενη «βασιλική περιουσία» και το 1975 με την οριστική κατάργηση του θεσμού της βασιλείας απομένει προς ρύθμιση η περιουσία αυτή.

Το 1994 το όλο «κτήμα» επανέρχεται στο δημόσιο, αλλά οριστικά πλέον περνάει σε αυτό το 2002.

Στο συγκρότημα των ανακτόρων του Τατοΐου περιλαμβάνονται και πλήθος βοηθητικών κτιρίων, όπως κατοικίες προσωπικού, φυλάκια, αποθήκες, ξυλουργεία, ιπποστάσια, μελισσοκομεία, κτηνοτροφικές μονάδες κτλ., τα οποία σήμερα έχουν σχεδόν ερειπωθεί.

Η περιήγηση κράτησε 3 ώρες περίπου, στη διάρκεια των οποίων ακούσαμε πάρα πολλές λεπτομέρειες της ιστορίας του νεοελληνικού κράτους, με αφορμή την αναφορά στα κτίσματα από τα οποία περνούσαμε και στεκόμαστε περισσότερο. Στο διάστημα αυτό δεν είχαμε τον χρόνο να επισκεφθούμε και το νεκροταφείο, για το οποίο, κατά πρόταση του Προέδρου, σκεφτήκαμε να αφιερώσουμε άλλο ένα 3ωρο περίπου, μια άλλη φορά.

Μπροστά στο ίδιο το βασιλικό ανάκτορο, όπου παραμείναμε για πολλή ώρα, συναντηθήκαμε με την ομάδα των πεζοπόρων και σε λίγο χωριστήκαμε και πάλι.

Ο καιρός ήταν υπέροχος εκείνη τη μέρα, η ξενάγηση λεπτομερέστατη και εμπεριστατωμένη και όλοι έμειναν πλήρως ικανοποιημένοι.

Φωτογραφίσαμε, φωτογραφηθήκαμε και αναχωρήσαμε για το Κρυονέρι, όπου είχαμε κανονίσει να γευματίσουμε σε μια ταβέρνα.

Νωρίς το απόγευμα φύγαμε για Νίκαια, έχοντας, φυσικά, κατά νου να επιστρέψουμε στο Κτήμα ξανά ...

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•