- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 05 Μαρτίου 2019 05 Μαρτίου 2019
Με τρία πούλμαν φύγαμε από τη Νίκαια στις 7:15 το πρωί της Κυριακής 20 Ιανουαρίου για “το βουνό του Ερμή”, την Κυλλήνη, και τη λίμνη Δόξα. Φτάσαμε εκεί μετά από μια στάση στους όμορφους Καλλιάνους, πιο πάνω από το Κιάτο, στους πρόποδες της Μικρής Ζήρειας.
Περάσαμε από τη λίμνη της Στυμφαλίας, τα ερείπια της Μονής Ζαρακά στη θέση Κιόνια, το Περιβαλλοντικό Κέντρο, την Καστανιά κι, έχοντας στ΄αριστερά μας τον κάμπο του Φενεού, που διαρρέεται από τον ποταμό Όλβιο, φτάσαμε στη λίμνη Δόξα και τη Μονή Αγ. Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.
Ανεβήκαμε πρώτα στο μοναστήρι για προσκύνημα, αφού πριν πήραμε ο καθένας από ένα κομμάτι πίτα, που το συνοδέψαμε με ημίγλυκο κρασάκι Τυρνάβου. Λίγο μουντή η μέρα, αλλά η θέα από το μοναστήρι προς τη λίμνη αρκετά καθαρή, οι προσκυνητές αρκετοί και η φιλοξενία η γνωστή με το γλυκό τριαντάφυλλο να μας περιμένει στο Αρχονταρίκι. Περάσαμε στην εσωτερική κεντρική αυλή με τα κελιά των μοναχών, και στο μικρό Καθολικό, σε ρυθμό βασιλικής με τρούλο, έπειτα, με τις ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες και το εντυπωσιακό ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο με παραστάσεις από την Παλαιά Διαθήκη.
Προσκυνήσαμε και αγοράσαμε ενθύμια και γλυκάκι, αφού τραβήξαμε και τις φωτογραφίες μας μέσα στο μοναστήρι και προς τη λίμνη και τον Άγιο Φανούριο, από τα παράθυρα του εξώστη.
Ιστορικό το 3ώροφο μοναστήρι “του φονιά”, όπως το λένε οι ντόπιοι παραφθείροντας την αρχαιοελληνική λέξη Φενεός, ιδρυμένο τον 14ο αι., ανακαινισμένο τον 18ο και με μεγάλη συνεισφορά στον Αγώνα του ΄21, αφού λειτούργησε και ως αρχηγείο της Φιλικής Εταρείας. 
Από τη μονή έφυγαν οι πεζοπόροι μας και έκαναν μια υπέροχη διαδρομή πάνω από το Μοναστήρι με κατεύθυνση βορειοδυτικά. Η πεζοπορία ήταν μέσα σε δάσος από βελανιδιές που στην αρχή το μονοπάτι ανέβαινε προς τον δρόμο Φενεού –Ακράτας. Πατώντας πάνω στο στρώμα από τα ξερά φύλλα από τις βελανιδιές που αυτή την εποχή είναι γυμνές έφτασαν ύστερα από μια ώρα περίπου στο χωματόδρομο. Ανέβηκαν λίγο μέχρι τον Προφήτη Ηλία και στη συνέχεια γύρισαν παίρνοντας τον κατηφορικό δρόμο προς τον Φενεό.
Συνέχισαν μέσα σε ένα μικρό δρομάκι που χρησιμοποιούν οι υλοτόμοι και έφτασαν στον κεντρικό δρόμο που πάει από τον Φενεό στη λίμνη Δόξα.
Σε ένα σημείο προσέγγισαν το ποταμάκι που έρχεται από την τεχνητή λίμνη, πέρασαν απέναντι και συνέχισαν μέχρι το φράγμα της λίμνης. Εκεί κάπου τους πρόλαβε και η βροχή και βάζοντας τα αδιάβροχα επιτάχυναν να φτάσουν στο πούλμαν που τους περίμενε κοντά στο φράγμα. Μπαίνοντας στο πούλμαν αφού έβγαλαν τα βρεγμένα κατευθύνθηκαν και αυτοί προς το Μεσινό όπου περίμεναν και τα άλλα δυο πούλμαν και παίρνοντας το δρόμο κατευθυνθήκαμε όλοι μαζί προς τη Νεμέα.
Οι υπόλοιποι μετά την επίσκεψη στο Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, μπήκαμε στα πούλμαν και κατεβήκαμε κάτω στον Άγιο Φανούριο πρώτα, όπου προσκυνήσαμε στο μικρό εκκλησάκι στην όχθη της λίμνης, φωτογραφηθήκαμε και αγοράσαμε διάφορα τοπικά προϊόντα από τους πάγκους, όσπρια, τυράκια, καρύδια, γλυκά και διάφορα άλλα. Στον μικρό γήλοφο σ΄αυτό το σημείο, στο “Ποντικονήσι” της Κορινθίας, όπως το λένε, βρισκόταν το “Παλαιομονάστηρο”, η αρχική μονή του Αγ. Γεωργίου, ερείπια της οποίας εντοπίζεις κανείς μέσα στο νερό της λίμνης.
Η γραφική αυτή λίμνη είναι τεχνητή και δημιουργήθηκε από τα νερά του ποταμού Δόξα, ο οποίος, όπως και ο ποταμός Όλβιος, από τα αρχαία ακόμα χρόνια, δεν έβρισκε διέξοδο στη θάλασσα, με την κατασκευή ενός μικρού φράγματος το 1996.
Από εκεί οι τουρίστες έφυγαν για την Γκούρα, το μεγαλύτερο χωριό της περιοχής, που είναι χτισμένο στις πλαγιές της Κυλλήνης ( Ζήρειας), σε υψόμετρο 956 μ. Ήπιαν το καφεδάκι τους στην πανέμορφη πλατεία με την επιβλητική πετρόχτιστη εκκλησία, από το 1880 και περπάτησαν στα στενά της, που κοσμούν τα αρχοντικά του 19ου αι., ιστορικά διατηρητέα μνημεία πλέον.
Οι πεζοπόροι ξεκίνησαν για τον γύρο της τεχνητής λίμνης του Δόξα από τον Άγιο Φανούριο. Περίπου μιάμιση ώρα κράτησε η πορεία αυτή, η οποία προς το τέλος της διακόπηκε από τη βροχή, που ξεκίνησε, μόλις ολοκληρωνόταν σχεδόν ο γύρος. Τα πούλμαν όμως ήταν εκεί και συγκέντρωσαν όλους τους περιπατητές κατά ομάδες, ενώ σε ένα σημείο βρέθηκαν και τα τρία μαζί, ώστε να πάει ο καθένας στο δικό του.
Δυστυχώς λόγω της βροχής δεν μπορέσαμε να επισκεφθούμε ούτε την αρχαία Φενεό ούτε την πανέμορφη μονή της Παναγίας των Βράχων, στην είσοδο της Νεμέας.
Φτάσαμε στην πόλη διασχίζοντάς την από τα δυτικά και καταλήξαμε στην ταβέρνα, στην ανατολική της πλευρά, όπου θα γευματίζαμε και θα κόβαμε την πίτα του ορειβατικού. Αφού είχαμε σχεδόν ολοκληρώσει το γεύμα μας, ετοιμαστήκαμε τα παρόντα μέλη του Δ. Σ. για την επίσημη κοπή της ορειβατικής πίτας, όπως κάθε χρόνο συνηθίζουμε. Αμέσως μετά ξεκίνησε το γλέντι με μουσική της επιλογής του D.J.
Οι χοροί κράτησαν ως τις 19:30 μ.μ., με την εύθυμη διάθεση να διαρκεί ακόμα και μετά το σύνθημα της αναχώρησής μας...
Αποχαιρετώντας και την όμορφα φωταγωγημένη Παναγιά των Βράχων ψηλά απέναντι στον απότομο βράχο του Πολυφέγγους, φύγαμε για Νίκαια, όπου φτάσαμε γύρω στις 9:30 μ.μ., με τις ευχές για καλή χρονιά να ακούγονται ακόμα, καθώς καληνυχτίζαμε ο ένας τον άλλον...
