Το Σάββατο, 1 Ιουνίου, ξεκινήσαμε στις 7 από τη Νίκαια για τα Καστριά και το Σπήλαιο Λιμνών στον Αροάνειο ποταμό και για μια όμορφη πεζοπορία- ορειβασία στον ελατοσκέπαστο Χελμό.

Κάναμε μια μισάωρη στάση, ως συνήθως στο Αρτεμίσιο, για καφέ, σνακ και τουαλέτα, περάσαμε από τον Κάψα, το ονομαστό Λεβίδι,  χωριό του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, αλλά και του Αναγνώστη Στριφτόμπολα, ο οποίος έπεσε ηρωικά μαχόμενος στη μάχη του Λεβιδίου, τον Απρίλιο του ΄21, και, έχοντας συντροφιά τον Τράγο ποταμό ανηφορίσαμε ως τα Καστριά. Το μόνο χωριό που πλησιάσαμε μετά στη διαδρομή μας ήταν η όμορφη Κλειτορία, χτισμένη σε κομβικό σημείο, σε ένα χαμηλό λόφο. Η κωμόπολη αυτή λεγόταν παλιά Μαζαίικα, γιατί οι κάτοικοί της είχαν έρθει από το χωριό Μάζι, το σημερινό Ελατόφυτο. Ψηλά πάνω στο βουνό, στα δεξιά μας, φαίνονταν δυο μικρά και όμορφα χωριουδάκια, η Τουρλάδα και ο Άγιος Νικόλαος, χαμένα, μέσα  στο πράσινο.

Φτάνοντας στο Σπήλαιο των λιμνών η μια ομάδα ετοιμάστηκε για την 6ωρη πεζοπορία για Αγ.Βαρβάρα-Κεφαλόβρυσο, ανέβασμα στο Ελατόφυτο και επιστροφή στο Πλανητέρο,  ενώ οι υπόλοιποι θα έκαναν επίσκεψη στο Σπήλαιο.

Πήραν το μονοπάτι και τον αγροτικό δρόμο μέχρι το εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας και στη συνέχεια το μονοπάτι Ε4 που οδηγεί στο Πλανητέρο. Φτάνοντας εκεί προσπέρασαν τη βρύση και το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου και έφτασαν στην Πλατεία του χωριού, όπου υπάρχει και το παραδοσιακό καφενεδάκι και μια πετρόκτιστη βρύση, δίπλα από το πνευματικό κέντρο, απ΄όπου περνάει το μονοπάτι Ε4.  

Εδώ κάναμε μια στάση, να δροσιστούμε και να ξεκουραστούμε λίγο, και στη συνέχεια πήραμε το μονοπάτι που ανεβαίνει στο Ελατόφυτο, σε μια όμορφη ανηφορική διαδρομή που φτάνει στα 1300 μ. υψομετρική διαφορά. Φτάνοντας στο χωριό Ελατόφυτο (Μάζι) πήραμε το μονοπάτι προς τη μαγευτική τοποθεσία Κεφαλόβρυσο.

Εδώ υπάρχουν πηγές, από όπου υδροδοτείται και το χωριό Πλανητέρο.

Στη συνέχεια επιστρέψαμε στο χωριό και πήραμε τον χωματόδρομο που κατεβαίνει προς Κεράσοβα  και φτάνοντας στην άσφαλτο μας πήρε το μικρό πουλμανάκι και μας έφερε στο Πλανητέρο.

Οι υπόλοιποι επισκέφτηκαν το Σπήλαιο των Λιμνών, αυτό το σπάνιο δημιούργημα της φύσης. Πέρα από τους συνήθεις σταλακτίτες και σταλαγμίτες , το σπήλαιο αυτό έχει κάτι το αποκλειστικά δικό του, που δεν υπάρχει σε άλλα γνωστά σπήλαια:

Είναι οι αλλεπάλληλες κλιμακωτές και μάλιστα σε 3 ορόφους λίμνες του. Γι΄αυτό θεωρείται μοναδικό στο είδος του στον κόσμο. Η διάβαση των λιμνών γίνεται από υπερυψωμένες τεχνητές γέφυρες. Στον κάτω όροφο του σπηλαίου βρέθηκαν απολιθωμένα οστά ανθρώπου και διαφόρων ζώων, μεταξύ των οποίων και ιπποπόταμοι.

Ο μύθος λέει ότι εδώ στο σπήλαιο θεραπεύτηκαν οι κόρες του βασιλιά Προίτου, όταν τις τρέλανε η Ήρα και μετέδιδαν μανία παιδοκτονίας στις γυναίκες της Αργολίδας.

Όλοι βγήκαν ικανοποιημένοι από το υπέροχο αυτό σπήλαιο και στη συνέχεια η δεύτερη ομάδα των πεζοπόρων  περπάτησε μια 3ωρη διαδρομή  από το σπήλαιο Λιμνών για Αγ. Βαρβάρα-Γκορίτσα-Κλήμα και έφτασαν στο Πλανητέρο. Η διαδρομή  ήταν εύκολη – εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων - και υπέροχη. Παρόλο που κυρίως στις πηγές του ποταμού, στο Πλανητέρο,  αναπτύσσεται ένα από τα μεγαλύτερα πλατανοδάση της χώρας μας, συναντήσαμε στη διαδρομή μας πανύψηλα υπεραιωνόβια πλατάνια με τις ρίζες τους να βουτούν στα νερά του Αροάνειου ποταμού και πάρα πολλές και ψηλές καρυδιές, με τους καρπούς τους ακόμα πράσινους.

Ο Αροάνειος ή Ρουφιάς  είναι παραπόταμος του Λάδωνα, πηγάζει από τα Αροάνεια ( τον Χελμό ) και διασχίζει την κοιλάδα της Κατσάνας. Στη διαδρομή του συναντιέται με τον χείμαρρο Κλείτορα, με τα ρέματα Λαγκάδα και Χαλίκι καθώς και το Βεσινέικο ποτάμι. Με τον αρχαιότερο πελοποννησιακό ποταμό, τον Λάδωνα, ενώνονται μετά από 10 χλμ. και χύνονται στην τεχνητή λίμνη της Δάφνης. Ο Αροάνειος συνοδεύεται από θρύλους και λαϊκές παραδόσεις σχετικά με την ιχθυοπανίδα του. Ο Παυσανίας μιλάει για τους «Φθεγγόμενους ιχθείς» του ποταμού, δηλαδή ψάρια που έβγαζαν φωνή πουλιού κατά το ηλιοβασίλεμα. Στα νερά του ζουν πέστροφες και χαμοσούρτες.

Οι περισσότεροι πεζοπόροι, ύστερα από μια όμορφη διαδρομή έφτασαν στις  πρώτες ταβέρνες, μπροστά από τις οποίες υπάρχει μια όμορφη λιμνούλα με λευκούς κύκνους και πάπιες. Εκεί γευμάτισαν οι περισσότεροι, αγναντεύοντας το ποταμάκι που έτρεχε δίπλα τους, για να συναντήσει χιλιόμετρα παρακάτω τον Λάδωνα ποταμό.

 Το περιβάλλον ευχάριστο ολόγυρα και κάποιοι τουρίστες αποτόλμησαν μια βόλτα ως πάνω στο χωριό, με τις περισσότερες ταβέρνες, για να επισκεφθούν και τις πηγές του Αροάνειου. Το τοπίο μοναδικό σε εκείνο το σημείο, σε υψόμετρο 700 μ., και τα πλατάνια πολλές φορές φτάνουν σε διάμετρο τα 4 μέτρα. Το χωριό πήρε το όνομά του είτε από τα πολλά πλατάνια και τα νερά είτε από κάποιον φυγόδικο και φυγόποινο, που λεγόταν Πλανήτερος, και εγκαταστάθηκε πρώτος στο χωριό.

Πεζοπόροι και τουρίστες στο Πλανητέρο, στις γύρω ταβέρνες δοκίμασαν πέστροφα μαγειρεμένη κυρίως στα κάρβουνα  και άλλα νόστιμα φαγητά και έκαναν μικρές βόλτες στη γύρω περιοχή μέχρι την αναχώρησή μας από το Πλανητέρο.

Αφού αγοράσαμε καρυδάκια, βότανα, τραχανά και άλλα προϊόντα από τους μικροπωλητές έξω από τις ταβέρνες, αναχωρήσαμε γύρω στις 6 το απόγευμα για τη Νίκαια και,  αφού κάναμε μια μικρή στάση στο δρόμο, επιστρέψαμε ευχαριστημένοι από το απολαυστικό ταξίδι στον Αροάνειο και το ομώνυμο βουνό, κατά τις 9 το βράδυ.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•