Με δύο πούλμαν και εκατόν δέκα περίπου φίλους ξεκινήσαμε στις 3 Νοεμβρίου από Νίκαια και μετρό Αιγάλεω για Ισθμό αρχικά, όπου κάναμε τη μισάωρη στάση μας και έπειτα φύγαμε, για την Αρχαία Νεμέα.

  

 Έτσι θα τιμούσαμε την πρώτη Κυριακή του μήνα, από τις 5 συνολικά του χειμώνα, κατά τις οποίες η είσοδος στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους είναι ελεύθερη.

Οι ξεναγοί μας χώρισαν σε δυο ομάδες και η μεν πρώτη ξεκίνησε με την περιήγηση στο Μουσείο, ενώ η άλλη με τον υπαίθριο χώρο.

Στο Μουσείο θαυμάσαμε ιδιαίτερα την αίθουσα με τον πολύπαθο θησαυρό του μυκηναϊκού νεκροταφείου των Αηδονιών, αλλά και τα υπόλοιπα εκθέματα των άλλων αιθουσών, αγγεία, γλυπτά, νομίσματα, αντικείμενα καθημερινής χρήσης.

Στον υπαίθριο χώρο ξεκινήσαμε με τον αρχαίο ξενώνα, πάνω στον οποίο στα πρώτα μεταχριστιανικά χρόνια ιδρύθηκε μια μεγάλη παλαιοχριστιανική εκκλησία, συνεχίσαμε ως τα λουτρά, φτάσαμε στον περίφημο ναό του Δία,

προχωρήσαμε στην περιοχή, όπου υπήρχαν οι κατοικίες των ιερέων και άλλα κτίσματα του ιερού χώρου και ολοκληρώσαμε έτσι την περιήγησή μας εκεί.

Μπήκαμε στα πούλμαν και σε λίγο βρισκόμαστε στο Στάδιο, όπου διεξάγονταν τα αρχαία Νέμεα προς τιμήν του θεού Δία.

Ακούσαμε κι εδώ λίγα λόγια για το καλοδιατηρημένο στάδιο, περάσαμε κι από τη θολωτή δίοδο, τα αποδυτήρια και φύγαμε για το υπόλοιπο πρόγραμμα της ημέρας.

Με μεγάλη χαρά διαπιστώσαμε ότι αυξάνονταν οι επισκέπτες στον αρχαιολογικό χώρο, καθώς αποχωρούσαμε και η ώρα προσχωρούσε…χάρη στη δωρεάν είσοδο, μάλλον!

Στο μεγάλο πούλμαν μπήκαν οι 70 περίπου πεζοπόροι, οι οποίοι χωρισμένοι έπειτα σε 2 ομάδες πραγματοποίησαν δυο κυκλικές διαδρομές στο χωριό Ψάρι.

Το Ψάρι στην Ορεινή Κορινθία είναι ένα λιτό, ορεινό τοπίο με πλούσια ιστορία, στενά συνδεδεμένο με την αμπελοοινική παράδοση της γειτονικής Νεμέας. Στην ευρύτερη περιοχή του χωριού, η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, σε συνεργασία με τον Δήμο Σικυωνίων, την Τοπική Κοινότητα Ψαρίου και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Απανταχού Ψαριωτών δημιούργησε το 2014 ένα ενδιαφέρον δίκτυο 5 διαδρομών, που προσφέρει στον επισκέπτη την ευκαιρία να ανακαλύψει το ποικίλο αγροτικό τοπίο με τους ιστορικούς αμπελώνες.

Οι πεζοπορικές διαδρομές ορθώνονται γύρω από το Ψάρι και αποτελούνται από έναν περίπατο, 3 πεζοπορίες και μία ποδηλατική διαδρομή.

 

Οι πεζοπόροι διάλεξαν μια μικρή διαδρομή 2-3 ωρών που κινείται στο κάτω μέρος του χωριού μέσα στους αμπελώνες. Έφτασαν μέχρι το εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου και την Κουφόβρυση   και στη συνέχεια κινήθηκαν προς το ποτάμι και κάνοντας μια κυκλική διαδρομή επέστρεψαν στο χωριό.

Περνώντας από τους αμπελώνες βρήκαν  αρκετές κληματαριές σκαρφαλωμένες σε δεντράκια σε παρατημένα αμπέλια που ήταν γεμάτες με σταφύλια και τις τίμησαν δεόντως.  

Οι δεύτερη ομάδα  με τους ορειβάτες επέλεξαν την διαδρομή 4, «των αισθήσεων» και αυτή κυκλική που κινείται πάνω από το χωριό στον Προφήτη Ηλία. Εμείς κάναμε τη διαδρομή αυτή ανάποδα, ξεκινώντας από την εκκλησία του χωριού και ακολουθώντας το χωματόδρομο, περνώντας μέσα από τους αμπελώνες φτάσαμε στην ωραία τοποθεσία όπου είναι η Κουφόβρυση και  το εκκλησάκι του Άγιου Δημήτριου.

Ύστερα, ακολουθώντας το χωματόδρομο, φτάσαμε στην άσφαλτο, την πήραμε  αριστερά  και μετά από μερικές δεκάδες μέτρα, ξαναπιάσαμε το  μονοπάτι που μας οδήγησε στο Διάσελο Ψαρίου. Συνεχίσαμε, φτάσαμε σε ένα μαντρί και παίρνοντας το χωματόδρομο, φτάσαμε στη βρύση Γαβριά. Δεν είχαμε χρόνο να πάμε στο μεσαιωνικό οχυρό του Γαβριά και έτσι γυρίσαμε πίσω προς τη ράχη Τσουρούμνταλή. Κατηφορίσαμε τη λάκκα και καταλήξαμε στην άσφαλτο που πάει στον Ασπρόκαμπο.

Από εδώ ακολουθήσαμε ανηφορικό μονοπάτι και χωματόδρομο στην ομαλή και γυμνή κορυφογραμμή Θοδώριζα. Το μονοπάτι συνεχίζει για λίγο πάνω στη ράχη, πριν πέσει στη μικρή Λάκκα Θοδώριζα.

Επιστρέψαμε στο χωριό από τον  Προφήτη Ηλία, εκκλησάκι με ωραία θέα, κατηφορίζοντας  στη πλατεία του χωριού.

 

Οι τουρίστες, γύρω στους 35, φύγαμε για τη σύγχρονη Νεμέα, την οποία διασχίσαμε, ώστε να φτάσουμε ανηφορίζοντας στην Παναγία του Βράχου του Μελιφέγγους. Οι περισσότεροι ανηφορίσαμε τα αρκετά, ομολογουμένως, σκαλιά που οδηγούν στη σπηλαιοεκκλησία και τους λοιπούς χώρους του μεσαιωνικού μοναστηριού, αλλά και εκείνου του τέλους του 17^ου αι.

Στο εσωτερικό της σπηλιάς θαυμάσαμε τις όμορφες τοιχογραφίες, απολαύσαμε την όμορφη θέα από την ταρατσούλα έξω από τον ναό προς το χωριό της Νεμέας, τραβήξαμε τις φωτογραφίες μας και κατεβήκαμε, πάλι με προσοχή.

Ακόμα μπορεί κανείς να δει νεράκι να αναβλύζει από μια πηγούλα στον βράχο σε κάποιον βοηθητικό χώρο του μοναστηριού, κοντά στα κελιά των μοναχών κάποτε…

Κατεβαίνοντας εντοπίζαμε όλο και περισσότερα σπόλια, μαρμάρινα αρχιτεκτονικά δηλαδή από παλαιότερα κτίσματα, εντοιχισμένα ακόμα και ως κατώφλια ή ανώφλια…

Εντοπίσαμε στη βάση της σκάλας το Αρχονταρίκι του μοναστηριού, μεταγενέστερο κτίσμα αυτό, που ξεχωρίζει και από κάτω στον δρόμο, ερειπωμένο πλέον αλλά επιβλητικό ακόμα!

Μια σύντομη επίσκεψη στον κοντινό Άγιο Αθανάσιο για προσκύνημα, ένα κεράκι και κατεύθυνση προς το χωριό Ψάρι Κορινθίας, όπου θα γευματίζαμε κι όπου θα κατέφθαναν σε κάποιες ώρες και οι πεζοπόροι μας. Ανηφορικός και με στροφές ο δρόμος, όμορφη η φύση γύρω, ωραίο και το χωριό, μα ακόμη πιο ελκυστικές οι μυρωδιές από τις ταβέρνες της πλατείας!

Στο δροσερό, λόγω του υψομέτρου των 750 σχεδόν μέτρων, χωριό μας περίμεναν οι ταβέρνες με γουρουνοπούλα, κοκορέτσι και άλλες νοστιμιές, στις οποίες δεν αντισταθήκαμε, φυσικά, ούτε οι τουρίστες ούτε βέβαια και οι ορειβάτες, οι οποίοι σιγά-σιγά άρχιζαν να εμφανίζονται…

Αφού κάναμε και τις βολτίτσες μας στο ανθοστόλιστο μα και μαρτυρικό στη διάρκεια του τελευταίου μεγάλου πολέμου Ψάρι, όταν οι Γερμανοί, το 1944, κατέκαψαν το χωριό, σε αντίποινα για την ήττα τους στην περιοχή, μπήκαμε στα πούλμαν και φύγαμε για τη σύγχρονη Νεμέα.

Στις παρυφές της βρίσκεται το Οινοποιείο, που ήταν ο επόμενος προορισμός μας. Εκεί ξεναγηθήκαμε στους χώρους παραγωγής και αποθήκευσης, δοκιμάσαμε κρασάκια και μεζεδάκια και κάναμε τις αγορές μας, αγναντεύοντας απέναντι ψηλά στον βράχο την Παναγία του Πολυφέγγους φωταγωγημένη, κόσμημα πραγματικά για την είσοδο, από αυτή την πλευρά, στο χωριό.

Φύγαμε φορτωμένοι με…κρασί, εικόνες όμορφες από όσα είδαμε μέσα στην καλοκαιρινή, ουσιαστικά, μέρα, αλλά και γεμάτοι με φθινοπωρινά τοπία στον νου και στα μάτια παράλληλα. Σε δυο ωρίτσες βρισκόμαστε στη βάση μας…

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•