Με 2 πούλμαν ξεκινήσαμε το πρωί της Κυριακής και πήραμε την Εθνική Οδό για Λειβαδιά και Δίστομο. Φτάνοντας στο μαρτυρικό Δίστομο,  πρώτα ανεβήκαμε στον μικρό λόφο λίγο έξω από το χωριό, όπου έχει στηθεί το λιτό μνημείο προς τιμήν όσων σφαγιάστηκαν στο Δίστομο, πάνω στο οποίο έχουν αναγραφεί όλα τα ονόματα.

Μετά την επίσκεψή μας στο Μαυσωλείο των σφαγιασθέντων στις 10 Ιουνίου του 1944, επισκεφθήκαμε το Μουσείο Θυμάτων Ναζισμού. Έγινε μια εισαγωγή από την κ. Λάσχου, Ιστορικό, για το τραγικό συμβάν και παρακολουθήσαμε στη συνέχεια βίντεο μισής ώρας, το οποίο μας ενημέρωσε αναλυτικότατα για ό,τι συνέβη εκείνες τις δύσκολες μέρες και μας συγκίνησε φοβερά. Τα συναισθήματά μας έγιναν ακόμα πιο έντονα, όταν βρεθήκαμε έπειτα στον επάνω όροφο, όπου υπάρχει φωτογραφικό υλικό.

Φύγαμε συγκλονισμένοι και προβληματισμένοι από το Μουσείο αυτό και πήραμε τον δρόμο για το μοναστήρι του Όσιου Λουκά.

Οι πεζοπόροι έφυγαν λίγο πιο νωρίς από το Δίστομο και κατευθύνθηκαν με τα πόδια στο μοναστήρι περνώντας και από εκκλησάκι του Αγίου Συμεών κοντά στο χωριό Στείρι, πεζοπορώντας μέσα από ελαιώνες, αμπέλια αλλά και λίγο άσφαλτο έφτασαν  και αυτοί στο μοναστήρι.

Η Μονή του Οσίου Λουκά βρίσκεται στη δυτική πλευρά του Ελικώνα, του βουνού των Μουσών, κάτω από την ακρόπολη του αρχαίου Στειρίου. Είναι ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της μεσοβυζαντινής τέχνης και αρχιτεκτονικής και περιλαμβάνεται στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco, μαζί με τα άλλα δύο σωζόμενα μοναστήρια από την ίδια περίοδο, τη Μονή Δαφνίου και τη Νέα Μονή Χίου. Ό Όσιος Λουκάς όμως είναι μεγαλύτερος και διαφέρει στο ότι είναι αφιερωμένος σε ένα μοναδικό όσιο, τον Όσιο Λουκά τον Στειριώτη.

Αφού εισήλθαμε στον προαύλιο δροσερό χώρο του μοναστηριού, περάσαμε την πύλη δίπλα στο κωδωνοστάσιο και βρεθήκαμε μπροστά στο εντυπωσιακότατο σύμπλεγμα των δύο εκκλησιών που αποτελούν το συγκρότημα, το Καθολικό και τον ναό της Παναγίας στα βόρεια αυτού.

Εκεί μέσα στο Καθολικό μας ξενάγησε αναλυτικά ένας μοναχός, εξηγώντας μας ότι το παλαιότερο κτίσμα είναι η εκκλησία της Παναγίας ( 10^ος αι. μ.Χ. ) και το μεγαλύτερο Καθολικό χτίστηκε στις πρώτες δεκαετίες του 11^ου , ώστε να στεγάσει το λείψανο του Οσίου. Κάτω από αυτό υπάρχει Κρύπτη με τον τάφο του καθώς και δύο ηγουμένων της Μονής. 

Το Καθολικό, πέρα από την μοναδική αρχιτεκτονική με τα πλούσια κεραμοπλαστικά κοσμήματα περιέχει τα πιο καλοδιατηρημένα σύνολα ψηφιδωτών από την περίοδο της Μακεδονικής Αναγέννησης, τα οποία μάλιστα φιλοτεχνήθηκαν πριν από αυτά της Νέας Μονή και του Δαφνίου. Μπορεί να υπάρχουν κάποιες απώλειες, αλλά ακόμα εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη οι σκηνές της Γέννησης, της Βάπτισης, της Σταύρωσης και της Ανάστασης του Χριστού, καθώς και διάφορες παραστάσεις αγίων και ιεραρχών.

Παρατηρήσαμε και θαυμάσαμε τα ψηφιδωτά, προσκυνήσαμε το λείψανο του Οσίου, στο βορειοανατολικό παρεκκλήσι, στο σημείο σύνδεσης με τον ναό της Παναγίας, και βγήκαμε έξω, για να εξερευνήσουμε και τα υπόλοιπα κτήρια εντός του χώρου της Μονής. Η Τράπεζα, όπου έτρωγαν οι μοναχοί, από τα πιο ενδιαφέροντα οικοδομήματα του συγκροτήματος, στεγάζει, αναστυλωμένη σήμερα, σημαντικά βυζαντινά γλυπτά μέλη. Στο ιδιαίτερα μεγάλο υπόγειό της στεγαζόταν το ελαιοτριβείο του μοναστηριού. Εντύπωση μας έκανε το φωτάναμμα, δηλαδή ο χώρος όπου ζεσταίνονταν οι μοναχοί, πριν πάνε για ύπνο τα κρύα βράδια του χειμώνα. Στο επίσης αναστυλωμένο βορδονάρειο ( σταύλος ) εκτίθενται αποτοιχισμένες τοιχογραφίες από ναό του 18^ου αι.

 

Οι πεζοπόροι συνέχισαν την πεζοπορία τους από τον Όσιο  Λουκά στο μονοπάτι  022 που κατηφορίζει από το μοναστήρι προς το ρέμα της Κλεισούρας. Στη συνέχεια ανεβαίνει προς  το παλιό κάστρο στο λόφο Μπούλιο και περνώντας το εκκλησάκι του Αγιάννη  φτάσανε στο δρόμο που πάει στο Κυριάκι, μετά από μια συνολικά τετράωρη διαδρομή.

 Τα πούλμαν μας έφεραν όλους  στην τοποθεσία Αρβανίτσα όπου αφού πρώτα χαρήκαμε το όμορφο χιονισμένο τοπίο καθίσαμε για φαγητό στη μοναδική ταβέρνα μέσα στο δάσος.

Η Αρβανίτσα, περίπου 5 χλμ. έξω από το Κυριάκι,  όμορφος χώρος με έλατα και αρκετό γκαζόν, βρύσες με παγωμένο νερό , υπαίθριες ψησταριές και παγκάκια με ξύλινους πάγκους, προσφέρεται ως χώρος αναψυχής για καλοκαιρινές και χειμερινές εξορμήσεις και πικ – νικ. Είναι αξιόλογο το μουσικό φεστιβάλ δάσους που οργανώνεται κάθε καλοκαίρι στην τοποθεσία αυτή.

 

Ένα τριήμερο στήνονται εκατοντάδες σκηνές και το δάσος του Ελικώνα πλημμυρίζει από μουσική όπως την αρχαία εποχή όπου ψηλότερα στο οροπέδιο των μουσών τραγουδούσαν οι εννέα μούσες. Από το 2012 που ξεκίνησε το φεστιβάλ έχουν περάσει από την Αρβανίτσα αξιόλογοι καλλιτέχνες όπως ο Θαν και Βασ. Παπακωνσταντίνου, Αλκ. Ιωαννίδης, Μιλτ. Πασχαλίδης, Μελ. Κανά, Λαυρ. Μαχαιρίτσας,  Γιαν. Χαρούλης, Σωκρ. Μάλαμας, Κωστ. Μαραβέγιας κ.ά.

Γύρω στις 6 το απόγευμα όπου άρχισε σχεδόν να σκοτεινιάζει πήραμε το δρόμο της επιστροφής  και βρεθήκαμε  πίσω στη Νίκαια, έπειτα από μια πραγματικά γεμάτη πολιτιστικά και περιβαλλοντικά ημέρα...  

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•