Την  Κυριακή, 18 Οκτωβρίου 2020, κάναμε μια όμορφη πεζοπορία  στο αγαπημένο μας βουνό, το Μαίναλο στην  Αρκαδία.   Εδώ στη περιοχή αυτή κατά τη μυθολογία ο πρώτος βασιλιάς της , ο Αρκάς, γιός του Δία και της Καλλιστώς, δίδαξε στους κατοίκους της περιοχής – που αργότερα ονομάστηκαν Αρκάδες προς τιμή του – πως να φτιάχνουν ψωμί και να γνέθουν μαλλί.  Ήταν η χώρα όπου στη μυθολογία γεννήθηκε η μουσική με την ανακάλυψη του αυλού από το θεό Πάνα και που αργότερα κατά την Αναγέννηση ύμνησαν οι κυριότεροι ποιητές και λογοτέχνες στα «Βουκολικά» έργα τους. Η Αρκαδία είναι η χώρα που έγινε διεθνές σύμβολο σαν ένα φυσικό τοπίο όπου επικρατεί η γαλήνη, η απλότητα και η ευτυχία. Εδώ οι Αρκάδες ποιμένες ζούσαν μια υπέροχη ζωή μέσα στη φύση, που όλοι μας ονειρευόμαστε.

Σε αυτά  τα ειδυλλιακά τοπία με τα ελατοσκέπαστα βουνά, τα οροπέδια, τα φαράγγια, τα ποτάµια που συνοδεύονται με τον ήχο, από τα κελαηδίσματα των πουλιών  και τα απομακρυσμένα κουδουνίσματα  των κοπαδιών,  σαν μια πανάρχαια μουσική από τον ήχο της καλαμένιας φλογέρας του τραγοπόδαρου θεού Πάνα περπατήσαμε για μια ακόμη φορά.

Ξεκινήσαμε από τη Νίκαια το πρωί στις 7.15 και κατευθυνθήκαμε προς την Κόρινθο. Κάναμε  μια στάση στο Αρτεμίσιο για καφέ και  συνεχίσαμε για Τρίπολη.  Λίγο πριν την Τρίπολη  πήραμε το δρόμο για  το Μαίναλο.

Στη συνέχεια αφού περάσαμε  την Κάψια με το περίφημο Σπήλαιο στρίψαμε αριστερά για Καρδαρά και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε στο Μαίναλο. Φτάσαμε λίγο πριν το Χιονοδρομικό Κέντρο του Μαινάλου και ξεκινήσαμε τις πεζοπορίες μας.

Η πρώτη ομάδα, ορειβατική, θα ανέβαινε  στην κορυφή του Μαινάλου στην Οστρακίνα και κατεβαίνοντας θα έπαιρνε το μονοπάτι που κατευθύνεται νοτιοδυτικά προς την Αλωνίσταινα ενώ οι πεζοπόροι θα έπαιρναν από την αρχή το μονοπάτι μέχρι την Αλωνίσταινα.

Η ομάδα λοιπόν των ορειβατών ξεκίνησε από το Χιονοδρομικό κέντρο για την  Οστρακίνα, την ψηλότερη κορυφή του Μαινάλου. Πέρασαν από το καταφύγιο και συνέχισαν ανεβαίνοντας για την κορυφή.

Το μονοπάτι ομαλό με θέα προς το χιονοδρομικό κέντρο του Μαινάλου  στην αρχή μέσα από έλατα. Ανεβαίνοντας ψηλότερα προς την κορυφή  τα έλατα τα αντικατέστησε το αλπικό τοπίο χωρίς δέντρα.

 

Σε λιγότερο από μια ώρα  οι ορειβάτες έφτασαν στην κορυφή, έβγαλαν φωτογραφίες, και κάθισαν δίπλα στο κολωνάκι για να απολαύσουν τη θέα στα γύρω βουνά και να πάρουν κάποιες ανάσες.

 

Η επιστροφή έγινε από το ίδιο σημείο  και αφού κατέβηκαν  ξανά στο Χιονοδρομικό σε λιγότερο  από 2ώρες ακολούθησαν τους πεζοπόρους παίρνοντας το μονοπάτι προς την Αλωνίσταινα.

Το μονοπάτι αυτό  είχαν πάρει νωρίτερα και οι πεζοπόροι, ακολουθώντας τα σημάδια  στις πλαγιές του Ξερακιά. Στη συνέχεια πέρασαν  λίγο χαμηλότερα από την κορυφή Τζελάτη (1868μ. ), που οι ορειβάτες προσπάθησαν να την προσεγγίσουν. Το μονοπάτι ήταν ομαλό μόνο που σε κάποια σημεία    στην αρχή είχε  λίγες σάρες.

Μια πανέμορφη πορεία μέσα στα έλατα με μικρή κατηφορική κλίση  με φανταστική θέα στη γύρω περιοχή. Ακριβώς απέναντί μας προς τα βορειοανατολικά υψωνόταν η ψηλότερη κορυφή του Μαινάλου, η  Οστρακίνα  και νότια  οι κορυφές  Μουρτζιάς και ο Αϊντίνης.

Στη συνέχεια  το μονοπάτι περνάει δίπλα από το ρέμα της Αγίας Παρασκευής και κατηφορίζει μέσα από πυκνά έλατα που αυτό τον καιρό συναντάς πολλών ειδών μανιτάρια.

Φτάνοντας κοντά στην Αλωνίσταινα στη βρύση Λέ παίρνεις τον αγροτικό δρόμο που σε οδηγεί στην άσφαλτο κοντά στο νεκροταφείο και από εκεί στο χωριό ή το μονοπάτι που σε κατεβάζει στο πάνω μέρος του χωριού, περνώντας μέσα από ένα φανταστικό τοπίο με θεόρατους βράχους.

Το τοπίο κοντά στην Αλωνίσταινα είναι εντυπωσιακό και προσφέρεται για μικρές βόλτες και πεζοπορίες στα μικρά μονοπάτια στου δάσους. Το χωριό είναι πολύ γνωστό για τις άφθονες πηγές και βρύσες του.

 

Παλαιά πετρόκτιστα αρχοντικά και όμορφα σπίτια φτιαγμένα από Λαγκαδιανούς μαστόρους, φημισμένους για την τέχνη τους. Από την Αλωνίσταινα καταγόταν η μητέρα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Ζαμπία Κωτσάκη, και εκεί  έζησε και  ο Γέρος του Μοριά στα παιδικά του χρόνια.

Στις μικρές ταβέρνες  του χωριού κάθισαν για γεύμα οι περισσότεροι.

 Εδώ είχαν φτάσει και οι τουρίστες που είχαν επισκεφτεί νωρίτερα τη Βυτίνα.

Στη συνέχεια αφού προμηθευτήκαμε και τα παραδοσιακά προϊόντα του χωριού, νόστιμα καρύδια, μέλι, τραχανά, χυλοπίτες  και  διάφορα βότανα, πήραμε το δρόμο της επιστροφής μας για την Αθήνα. Ήταν ακόμα μια όμορφη μέρα  από τις πολλές που περάσαμε στο αγαπημένο μας βουνό, το Μαίναλο.

 

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•