Την Κυριακή 16 Μαΐου 2021, ύστερα από πολλούς μήνες απραξίας λόγω του covid-19,  πραγματοποιήσαμε την πρώτη εκδρομή μας στη Δημητσάνα και στο Λούσιο ποταμό.

Ξεκινήσαμε στις 7:15 το πρωί από τη Νίκαια με το πούλμαν και, αφού πήραμε και τους φίλους μας από το  μετρό Αιγάλεω, μετά από μια στάση στο Σπαθοβούνι φτάσαμε στη Δημητσάνα. Κάναμε μια  γρήγορη επίσκεψη στο Μουσείο Υδροκίνησης  και στη συνέχεια όλοι μαζί πήραμε το μονοπάτι  για τις  Μονές Φιλοσόφου και Προδρόμου.

Ξεκινήσαμε τη διαδρομή μας από τη Δημητσάνα και κατηφορίσαμε το παλιό πέτρινο μονοπάτι μέχρι τη γέφυρα του Λούσιου. Σε πολλά σημεία τα πλούσια νερά της περιοχής κυλούσαν μέσα στο μονοπάτι και έκαναν τη πορεία δύσκολη για αυτούς που δεν είχαν μεριμνήσει να φέρουν αδιάβροχα παπούτσια.

Μετά από διαδρομή περίπου μιας ώρας φτάσαμε στη γέφυρα και περνώντας στην αριστερή πλευρά του ποταμού κατευθυνθήκαμε προς τη Μονή Φιλοσόφου. H Μονή Φιλοσόφου αποτελείται από την Παλαιά και τη Νέα Μονή. Η πρώτη είναι η πιο ιστορική και παλαιά μονή της Αρκαδίας ( ιδρύθηκε το 963 μ.Χ. ) από τον Ι. Λαμπαρδόπουλο, τον επονομαζόμενο « Φιλόσοφο », γραμματέα του Νικηφ. Φωκά, απ΄ όπου και το όνομά της. Διαθέτει αξιόλογες τοιχογραφίες. Η Νέα Μονή, στα 400 μ. απόσταση από την παλιά, διαθέτει επίσης αξιόλογη αγιογράφηση, του 1693, δωρεά εξισλαμισμένου πασά, που ξαναέγινε χριστιανός και είναι αυτός που απεικονίζεται δίπλα στην Αγ. Ελένη, στη δυτική πλευρά του ναού. Εδώ λειτούργησε ως το 1764 η « Σχολή της Δημητσάνας », απ΄ όπου αποφοίτησαν ο Γρηγόριος Ε΄ και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός.

Ο γραφικός καλόγερος της Μονής μας καλωσόρισε και μας προσέφερε δροσερό νερό και λουκουμάκι. Επισκεφτήκαμε την εκκλησία   και  αφού ξεκουραστήκαμε πήραμε το πλακόστρωτο μονοπάτι για τη Μονή Προδρόμου.

Περάσαμε πρώτα από την αρχαία μονή Φιλοσόφου και συνεχίσαμε  πλάι στο ποτάμι μέσα από πυκνή βλάστηση και φτάσαμε στο μικρό γεφυράκι φτιαγμένο πάνω στους βράχους και από κάτω τα ορμητικά νερά του Λούσιου να πέφτουν με βοή αφρίζοντας και στη διάρκεια των αιώνων να κατατρώγουν τους βράχους και να σχηματίζουν μικρούς καταρράκτες. Αφού βγάλαμε φωτογραφίες στη συνέχεια ανηφορίσαμε από την αριστερή πλευρά του ποταμού για τη Μονή Προδρόμου. Η μονή Προδρόμου χτίστηκε τον 16ο αι., ενώ η ίδρυσή της ανάγεται στον 12ο αι. Διαθέτει βιβλιοθήκη, φωτογραφίες και γράμματα του Κολοκοτρώνη στο Ηγουμενείο, και στο καθολικό της έχει τοιχογραφίες της κρητικής σχολής.

Η θέα της από μακριά εντυπωσιακή σκαρφαλωμένη ψηλά έτσι όπως είναι κτισμένη στην τεράστια εσοχή των βράχων.  Περάσαμε τη μεγάλη δρύινη πόρτα της Μονής τη διάτρητη από τα βόλια των Τούρκων, όπου είχαν καταφύγει οι Στεμνιτσιώτες, το 1779, για να γλιτώσουν από τους Τούρκους.

Επισκεφτήκαμε τους χώρους της μονής και οι καλόγεροι μας πρόσφεραν το παραδοσιακό λουκουμάκι με δροσερό νερό  και απολαύσαμε το καφεδάκι έχοντας υπέροχη θέα προς το φαράγγι του Λούσιου ποταμού. Αφού ξεκουραστήκαμε πήραμε το μονοπάτι κατηφορίζοντας  για την αρχαία Γόρτυνα.

Περάσαμε το δεύτερο γεφυράκι και στη συνέχεια  προσεγγίσαμε τις νεροτριβές, εγκαταλειμμένες πια, αλλά οι οποίες καταφέρνουν να δώσουν κάποια εικόνα της λειτουργίας τους στον σημερινό επισκέπτη, και πήραμε δροσερό νερό από τις πηγές που αναβλύζουν μέσα από τα βράχια.

Ύστερα συνεχίσαμε παίρνοντας το μονοπάτι που κινείται παράλληλα στο ποτάμι, έχοντας απέναντι και πίσω μας το τρομακτικό θέαμα,  βλέποντας από χαμηλά τη Μονή του Προδρόμου να είναι ψηλά στα απόκρημνα βράχια..

Η διαδρομή μας ήταν δίπλα στον Λούσιο ποταμό, που μας συνόδευε με το βουητό του σε όλη τη πορεία, και προχωρούσε  προς τον μικρό και χαριτωμένο βυζαντινό ναό του Αγ. Ανδρέα, τον παλιό νερόμυλο του Κόκορη και τον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Γόρτυνας.

Πανέμορφη διαδρομή, μέσα από πλούσια  βλάστηση με πλατάνια, ιτιές , δάφνες και με τα αρώματα των ανθισμένων φυτών,   της άγριας μέντας, του φασκόμηλου, του μάραθου  και της κατσικορίγανης,  να σου τρυπάνε τη μύτη. Όσοι ακολουθούσαν τη μικρή διαδρομή, αφού περιηγήθηκαν στον αρχ. χώρο, κατέβηκαν κάτω στο ποτάμι, στην παλιά μονότοξη γέφυρα του Πολυγένη και ανέμεναν το πούλμαν, φωτογραφίζοντας, μαζεύοντας χορταράκια, μάραθο και αγριολούλουδα.

Ο αρχ. χώρος της αρκαδικής Γόρτυνας επιτρέπει στον σημερινό επισκέπτη να δει ερείπια από ναό του Ασκληπιού και από τις ιαματικές λουτρικές εγκαταστάσεις, αρκετά εξελιγμένες για την εποχή τους. Συγκεκριμένα διακρίνεται καθαρά η κεντρική αίθουσα των λουτρών με τις 3 αψίδες και οι βοηθητικοί χώροι, αλλά και διάφορα λείψανα ιερών και άλλων οικοδομημάτων. Κι αυτά είναι μέρος μόνο της αρχαίας πόλης που άκμασε εδώ, δίπλα στον Λούσιο, από τον 4ο αι. π.Χ. ως τον 2ο αι. μ.Χ., οπότε καταστράφηκε. Τμήματα των τειχών της πόλης συνάντησαν στα νότια των λουτρών και του ναού του Ασκληπιού οι « μεγάλοι » πεζοπόροι μας, βαδίζοντας προς τη γέφυρα του Ατσίχολου. Τα τείχη αυτά είναι κρυμμένα σε πυκνή βλάστηση και, αν κάποτε γίνουν ανασκαφές στον χώρο, θα αναδείξουν την αρχαία πολιτεία της Γόρτυνας.

Κατηφορικό το μονοπάτι μέχρι τη γέφυρα του Ατσίχολου, δίπλα πάντα στον Λούσιο, που με τα αφρισμένα νερά του κι ένα φοβερό βουητό κατηφορίζει και βιάζεται να συναντήσει πιο κάτω τον Λάδωνα ποταμό.  Περπατώντας άλλοτε ψηλότερα και άλλες φορές δίπλα στην κοίτη του, πάνω στο μισοκατεστραμμένο αυλάκι που παλαιότερα έφερνε νερό στους μύλους της περιοχής, φτάσαμε ύστερα από πορεία 5 ωρών περίπου στη γέφυρα του Ατσίχολου.  Εδώ μας περίμενε το πούλμαν έχοντας ήδη παραλάβει και την ομάδα που περπάτησε μέχρι την Αρχαία Γόρτυνα.

 

Όλοι μαζί συνεχίσαμε για την  Καρύταινα. Εδώ  περιηγηθήκαμε κάνοντας βόλτα στα δρομάκια της και ανακαλύψαμε  και  τα δυο γεφύρια της. Όσοι επιθυμούσαν ανέβηκαν  στο ονομαστό Κάστρο της  με την υπέροχη θέα. 

Όλοι μαζί επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν και ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας στη Νίκαια, έχοντας περάσει μια υπέροχη μέρα μετά από αρκετό καιρό απραξίας λόγω του κορωνοϊού.

 

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•