Στις 12 Ιουνίου, ξεκινήσαμε από τη Νίκαια στις 6:45 και, μετά την παραλαβή αρκετών φίλων από το μετρό του Αιγάλεω στις 7:00 αλλά και από άλλα σημεία, το πούλμαν κατευθύνθηκε προς το Αρτεμίσιο, όπου έγινε μια ημίωρη στάση για ξεκούραση και στη  συνέχεια παίρνοντας τον καινούργιο δρόμο και, περνώντας από τη χαρακτηριστική τοξωτή μεταλλική γέφυρα της Τσακώνας,  φτάσαμε στην Καλαμάτα. Βασικός στόχος της εκδρομής μας ήταν το φαράγγι του Νέδοντα και η πόλη του ελαιολάδου, του σύκου, του μαντηλιού, της Επανάστασης και … του χορού, μια και εδώ διοργανώνεται το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού, η όμορφη Καλαμάτα.

Η Ιστορία της Καλαμάτας χάνεται στα βάθη των αιώνων ξεκινώντας  από τον Όμηρο, όπου αναφέρει τις Φαρρές, αρχαία πόλη χτισμένη περίπου εκεί που βρίσκεται σήμερα το φράγκικο κάστρο της πόλης. Η Καλαμάτα έχει περιορισμένη σημασία κατά την αρχαία περίοδο, καθώς βρίσκεται κάτω από λακωνική κυριαρχία από τα μέσα του 8ου αιώνα π.Χ. μέχρι τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. 

Αποκτά αίγλη μετά την τέταρτη σταυροφορία (1204 μ.Χ.), οπότε περνάει στα χέρια των φράγκων. Ο Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος χτίζει το κάστρο και ξεκινάει η οικονομική ακμή της πόλης. Το 1459 την καταλαμβάνουν οι Τούρκοι και εναλλάσσονται στην ηγεμονία της πόλης με τους Ενετούς μέχρι το 1715, οπότε την καταλαμβάνουν οριστικά, μέχρι το 1821 που απελευθερώθηκε. 

Το σημαντικότερο γεγονός της μακρόχρονης ιστορίας της πόλης είναι η απελευθέρωσή της από τους Τούρκους στις 23 Μαρτίου του 1821. Την ημέρα εκείνη ο Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ο Παπαφλέσσας και άλλοι μπήκαν μέσα στην πόλη ως απελευθερωτές. Συμμετείχαν στην πανηγυρική δοξολογία που τελέστηκε στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων (μικρή βυζαντινή εκκλησία του 10ου αιώνα που σώζεται μέχρι και σήμερα και αποτελεί σύμβολο της πόλης). Στους Αγίους Αποστόλους ευλογείται η επαναστατική σημαία και από εδώ ξεκινάει η Επανάσταση του 1821.

 Στα τέλη του 19ου αιώνα χτίζεται το λιμάνι της Καλαμάτας, το οποίο λειτουργεί μέχρι και σήμερα, και η πόλη παρουσιάζει σημαντική ανάπτυξη και ακμή. Από το 1920 και μετά όμως αρχίζει μια μακρά περίοδος οικονομικής ύφεσης. Τον Σεπτέμβριο του 1986 η Καλαμάτα χτυπήθηκε από δύο ισχυρούς σεισμούς που προκάλεσαν εκτεταμένες ζημιές και δυστυχώς και θύματα. Παρ' όλα αυτά η πόλη ανασυγκροτήθηκε γρήγορα από τη μεγάλη αυτή καταστροφή.

Κατά τις 10.30 η ώρα βρισκόμασταν ήδη στην Καλαμάτα και πήραμε τον δρόμο για τη Σπάρτη, ο οποίος μας έφερνε στο φαράγγι του Νέδοντα κοντά στο χωριό Αρτεμισία. Το φαράγγι του Νέδοντα είναι μια βαθιά στενή χαράδρα μήκους εννιά χιλιομέτρων, που βρίσκεται μεταξύ της περιοχής Χάνι Λαγού και  Λιθωμένο φίδι, πάνω από το στρατιωτικό πεδίο βολής, ακριβώς βόρεια της Καλαμάτας. Το φαράγγι διασχίζει ο Νέδων ποταμός, που πηγάζει από τον Ταΰγετο και εκβάλει στον Μεσσηνιακό κόλπο, δυτικά της Καλαμάτας. Οι δυο ποταμοί, ο Νέδων (Καλαμάτας) και η Νέδα (Τριφυλίας), πήραν το όνομά τους από τη νύμφη Νέδα. Στην πορεία του συμβάλλει με τον χείμαρρο Νέδουσα που πηγάζει κοντά στο ομώνυμο χωριό. Το νερό προερχόμενο από τις πηγές που βρίσκονται κοντά στην Αλαγονία όλο τον χρόνο ποτίζει τα παραποτάμια  κτήματα. Αριστερά και δεξιά του φαραγγιού συναντώνται αρκετές σπηλιές, όπου καταφεύγουν να προφυλαχτούν αρκετά άγρια ζώα (αλεπούδες, λαγοί, πουλιά, νυχτερίδες, κ.λπ.),

Η βλάστηση έχει μεγάλη ανάπτυξη και αποτελείται κυρίως από πουρνάρια, αριές, σχίνους, αγριελιές, χαρουπιές, φιλύκια, σφενδάμια, δάφνες και λίγες κουμαριές.

Η πεζοπορία στο φαράγγι του Νέδοντα αποτελεί μια διαδρομή που εντάσσεται σε ετήσια βάση στο πρόγραμμα εξορμήσεων των  ορειβατικών συλλόγων.

Στην έξοδο του φαραγγιού κοντά στη Καλαμάτα  συναντά κανείς τα  μεγάλα πέτρινα φράγματα που είναι χτισμένα μέσα στο φαράγγι στις αρχές του προηγούμενου αιώνα με σκοπό να προστατέψουν την πόλη από τις πλημμύρες. Οι κατασκευές αυτές παρουσιάζουν από μόνες τους ιστορικό, τεχνικό και πολιτιστικό ενδιαφέρον. Κι αν κάποιος επισκεφτεί τα φράγματα την κατάλληλη εποχή (Χειμώνας – Άνοιξη), θα αντικρίσει τους πιο ωραίους καταρράκτες πολύ κοντά στην πόλη της Καλαμάτας. Το καλοκαίρι το νερό δεν φτάνει στη Καλαμάτα  και το φαράγγι κοντά στην πόλη είναι χωρίς νερό.

Για το σκοπό αυτό αποφασίσαμε να περπατήσουμε κοντά στις πηγές του Νέδοντα, στο χωριό Αλαγονία  και σε κάποιο κομμάτι κοντά στο Χάνι Λαγού.

Με το πούλμαν φτάσαμε στο χωριό Αλαγονία, όπου μας περίμενε ο υπεύθυνος του Πολιτιστικού συλλόγου κ. Αντώνης Καζάκος για να μας οδηγήσει στο μονοπάτι της Αλαγονίας, γι’ αυτό και τον ευχαριστούμε δημόσια.

Το κυκλικό μονοπάτι της Αλαγονίας είναι μια απολαυστική και προσβάσιμη από όλους – και από μικρά παιδιά – διαδρομή που διαπερνά τα ρέοντα νερά σε όλο το μήκος της Αλαγονίας αλλά και τον κατοικημένο ιστό του χωριού. Με πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου Αλαγονίας και των δημιουργικών εθελοντών κατοίκων της Αλαγονίας διατηρείται σε καλή κατάσταση, οπότε και οι επισκέπτες προτείνεται να το επισκεφτούν. 

Η προτεινόμενη αυτή διαδρομή αποτελεί τμήμα του δικτύου μονοπατιών που ένωνε τα χωριά του Μεσσηνιακού Ταϋγέτου με την πόλη της Καλαμάτας. Ξεκινά από την Καλαμάτα περνάει από τη Μονή της Βελανιδιάς, κινείται αριστερά στο φαράγγι του Νέδοντα , απέναντι από τον ασφαλτόδρομο που οδηγεί στη Νέδουσα, φτάνει στη  θέση Λαγού Χάνι και καταλήγει στον οικισμό της Αλαγονίας. Ακολουθεί παράλληλη πορεία με μερικά από τα πιο όμορφα ρέματα της περιοχής. Πυκνή βλάστηση, τρεχούμενα νερά, καταρράκτες, ξύλινα γεφυράκια είναι κάποια από τα εντυπωσιακά στοιχεία της διαδρομής. Εξίσου σημαντικές είναι και οι ανθρώπινες κατασκευές που συναντάμε στο διάβα μας.

Παλιά πέτρινα γεφύρια, βυζαντινές εκκλησίες, ο ανακαινισμένος νερόμυλος του Ρεντίφη είναι κάποια από τα στοιχεία αυτά. Ορισμένα μάλιστα έχουν χαρακτηριστεί ως μνημεία της υστεροβυζαντινής εποχής και προστατεύονται από το Υπουργείο Πολιτισμού.

Εμείς κάναμε τη διαδρομή ξεκινώντας από την Αλαγονία. Οι πεζοπόροι χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Η πρώτη θα έφτανε μέχρι το Χάνι του Λαγού και η δεύτερη θα συνέχιζε μέσα  στο ποτάμι στο φαράγγι του Νέδοντα,  προς την Καλαμάτα, μέχρι το Καρβελιώτικο ποτάμι.

Αφού απολαύσαμε το καφεδάκι μας ή κάποιο αναψυκτικό στα παραδοσιακά καφενεδάκια του χωριού ξεκινήσαμε από την  Πλατεία προς την Βρύση Νίκα και τον Καταρράκτη. Πάνω στο δρόμο υπάρχουν πινακίδες που μας καθοδηγούν προς το  μονοπάτι.

 Ένα εντυπωσιακό σκηνικό ξετυλίγεται μπροστά μας. Ξύλινα τραπεζάκια και πάγκοι χρησιμεύουν για όποιον θέλει να καθίσει και να απολαύσει το τοπίο. Το μονοπάτι κινείται δίπλα σε τρεχούμενα νερά μέσα σε οργιώδη βλάστηση.

Ξύλινα γεφυράκια μας περνούν εναλλάξ και στις δυο πλευρές του ρέματος έως ότου φτάσουμε στο γεφυράκι, στον  ασφάλτινο δρόμο (δρόμος που ενώνει την επαρχιακή οδό Καλαμάτας – Σπάρτης με Αλαγονία) τον οποίο και ακολουθούμε προς τα δεξιά. Σε περίπου 500 μέτρα συναντάμε τη διασταύρωση που οδηγεί στο νερόμυλο Ρεντίφη (υπάρχει σχετική σήμανση). Πρόκειται για παλιό νερόμυλο που έχει ανακατασκευαστεί μέσα σε ένα πανέμορφο τοπίο. Σίγουρα αξίζει μια μικρή παράκαμψη για να τον δεις. Χρειάζεται όμως πρώτα συνεννόηση με τους ιδιοκτήτες.

 Συνεχίζουμε στην άσφαλτο και περνάμε το εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος για να αντικρύσουμε στη συνέχεια μια πανοραμική άποψη των τελευταίων χωριών του Ταϋγέτου. Σε μια αριστερή στροφή παίρνουμε το μονοπάτι – καλντερίμι έχοντας χαμηλά στα αριστερά μας ένα άλλο ρέμα και φτάνουμε στο χωματόδρομο για να συναντήσουμε σε 100 μέτρα το γεφύρι Ματζίνειας. Πρόκειται για μια πιο στέρεη μονότοξη πέτρινη κατασκευή, όπου και κάναμε μια στάση για φωτογραφίες. Συνεχίζουμε και στη διαδρομή μας συναντάμε στα δεξιά μας το Γεφύρι Βυρού. Ένα από τα ομορφότερα της Μεσσηνίας, αναγνωρισμένο ως μνημείο, μέσα σε οργιώδη βλάστηση.

Ο χωματόδρομος τέλος , μας οδηγεί στο εντυπωσιακό πέτρινο πεντάτοξο γεφύρι του Αγίου Πολυκάρπου, στη θέση Λαγού Χάνι. Εδώ στο πανέμορφο αυτό γεφύρι βγάλαμε φωτογραφίες , ξεκουραστήκαμε  και η δεύτερη ομάδα μπήκε μέσα στο νερό και συνέχισε μέχρι το Καρβελιώτικο ρέμα.

Περπατούσαμε πότε αριστερά και πότε δεξιά στην όχθη του ποταμού και αρκετές φορές χρειάστηκε να περπατήσουμε μέσα στο νερό ή να φτιάξουμε περάσματα με πέτρες για την ασφαλή διέλευση από τη μια όχθη στην άλλη. Δεν έλειψαν βέβαια και τα απρόοπτα, ένα παραπάτημα ή ένα γλίστρημα και ξαφνικά βρισκόσουν μέσα στο νερό. Παντού συναντάς πεσμένους κορμούς δέντρων και κλαδιά που μας δυσκόλευαν,  απομεινάρια  των ισχυρών βροχών της Άνοιξης.

Οι διαδρομές ήταν δίπλα στο ποταμάκι που το κελάρυσμά του μας συνόδευε σε όλη τη διαδρομή και μαζί με το κελάηδισμα των πουλιών συνέθεταν μια μουσική αρμονία της φύσης. Στη σκιά από πλατάνια, ιτιές , αγριοκαρυδιές και αριές περπατήσαμε γύρω στις 4-5 ώρες και στη συνέχεια το πούλμαν μας έφερε στην παραλία της Καλαμάτας.

Οι λιγοστοί τουρίστες έμειναν  στην πόλη της Καλαμάτας και κάποιοι επισκέφτηκαν το Βυζαντινό και φράγκικο Κάστρο του Γουλιέλμου Βιλλεαρδουίνου, το Αλεξανδράκειο Γηροκομείο, την ονομαστή Μονή Καλογραιών, γυναικείο μοναστήρι φημισμένο για τα μεταξωτά υφαντά των μοναχών με αργαλειό.

Όσοι ήθελαν επισκέφτηκαν το Μπενάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο, τον ιστορικό βυζαντινό ναό των Αγ. Αποστόλων και στη συνέχεια έκαναν βόλτες στην περιώνυμη οδό Αριστομένους που ξεκινάει από την πλατεία 23ης Μαρτίου και διασχίζει την καρδιά της πόλης, φθάνοντας ως στο λιμάνι. Στη διαδρομή συναντάς  το Δημαρχείο Καλαμάτας, το Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο, όπου συστεγάζονται η Πινακοθήκη Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης και η Λαϊκή Βιβλιοθήκη Καλαμάτας, που εντυπωσιάζει με τα συμμετρικά ανοίγματα, το στηθαίο και τα αγάλματα.  Στην κεντρική πλατεία της Καλαμάτας, την πλατεία Βασιλέως Γεωργίου, βλέπει κανείς τη σύνθεση « Ελευθερία», με τους ήρωες της ελληνικής Επανάστασης Παπαφλέσσα, Κολοκοτρώνη και Μαυρομιχάλη. Ανάμεσα σε πολλά άλλα κι ένα νεοκλασικό στολίδι – δημιουργία του Τσίλλερ, όπως μαρτυρεί σχετική εντοιχισμένη επιγραφή.

Στη συνέχεια  βρίσκεις το Δημοτικό Πάρκο του ΟΣΕ, το μοναδικό στο είδος του υπαίθριο μουσείο στην Ελλάδα,που λειτουργεί από το 1986, με εκθέματα, ντηζελάμαξες, ατμάμαξες, 3 επιβατηγά οχήματα του 1885, ένα χειροκίνητο γερανό του 1890, έναν υδατόπυργο, τιμονιέρες, μεταλλική πεζογέφυρα μέχρι που φτάσαμε στο διώροφο κτήριο του ανακαινισμένου σταθμού « Καλαμάτα-Λιμήν». Στα 54 στρέμματα που κατέχει το Μουσείο Σιδηροδρόμων υπάρχουν επίσης χώροι άθλησης, παιδική χαρά, ενώ τα βαγόνια χρησιμοποιούνται για διάφορες εκδηλώσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα.

Στο λιμάνι υπάρχει η πλατεία Τελωνείου και  στα δυτικά της βλέπεις το τεράστιο οικοδόμημα του Αυτόνομου Σταφιδικού Οργανισμού, απόδειξη κι αυτό της οικονομικής δύναμης της πόλης, πριν από το 1920.

Πολύ κοντά στην παραλία  το ξενοδοχείο, Φαραί», που μείναμε σε μια προηγούμενη εκδρομή μας στην Καλαμάτα, που φέρει το όνομα της αρχαίας πόλης.

Φτάνοντας και οι πεζοπόροι στην παραλία της Καλαμάτας κάναμε βόλτα στον παραλιακό δρόμο με τα  μεγάλα πεζοδρόμια με τους φοίνικες, γευματίσαμε σε κάποια παραλιακά μαγαζάκια   και κολυμπήσαμε στην πεντακάθαρη θάλασσα της Καλαμάτας. Τα σύννεφα που άρχισαν να μαζεύονται έδωσαν μια απογευματινή μπόρα  και όλοι τρέξαμε να προστατευτούμε στα πούλμαν.

 Μπήκαμε στο πούλμαν και  γύρω στις 6.00 το απόγευμα πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.  Μετά από μια ενδιάμεση στάση στο Σπαθοβούνι για ανεφοδιασμό φτάσαμε στη  Νίκαια και στο μετρό Αιγάλεω.

Ήταν μια υπέροχη πραγματικά εκδρομή σε ένα μοναδικής ομορφιάς φαράγγι αλλά και στην όμορφη πόλη της Καλαμάτας.

 

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•