- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 28 Οκτωβρίου 2021 28 Οκτωβρίου 2021
Ξεκινήσαμε Σάββατο πολύ πρωί, στις 5.30, με δύο γεμάτα πούλμαν από τη Νίκαια για τον Πειραιά, απ΄όπου στις 7.15 πήραμε το πλοίο για το νησί του Ίκαρου, την Ικαρία . Η Ικαρία είναι ένας πραγματικά ξεχωριστός προορισμός και με ατμόσφαιρα μαγική. Άγρια τοπία και γαλήνιες θάλασσες, καταγάλανα νερά και ποτάμια, γραφικά παραθαλάσσια χωριά και παραδοσιακοί οικισμοί κρυμμένοι μέσα σε πυκνή βλάστηση! Αν θέλεις να περάσεις ήσυχες διακοπές κάτω από τον ήλιο, τότε η Ικαρία δεν θα σε απογοητεύσει. Στην περίπτωση, όμως, που αναζητάς το γλέντι, το νησί μπορεί να στο προσφέρει και αυτό στα τοπικά πανηγύρια, όπου θα πιεις τοπικό κόκκινο κρασί και θα χορέψεις Ικαριώτικο μέχρι το πρωί!
Στα ικαριώτικα πανηγύρια οι διοργανωτές είναι όλοι εθελοντές του χωριού που μαγειρεύουν βραστό και ψητό κατσίκι, πατάτες, σαλάτες, κ.λ.π., ενώ η ορχήστρα με κυρίαρχο το βιολί δίνει ιδιαίτερη έμφαση στον Ικαριώτικο χορό. Ένα από τα διασημότερα και πολυπληθέστερα πανηγύρια, λόγω του μεγάλου δασικού χώρου στον οποίο διεξάγεται, είναι το πανηγύρι της Λαγκάδας, τον Δεκαπενταύγουστο. Δυστυχώς όμως, λόγω των μέτρων του κορονοϊού, οι εκδηλώσεις αυτές φέτος είχαν απαγορευτεί.
Με ενδιάμεσο λοιπόν σταθμό τη Σύρο , φτάσαμε το μεσημέρι πια του Σαββάτου, στον Εύδηλο, στα βόρεια του νησιού, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του. Από εκεί κατευθυνθήκαμε στις δυο ταβέρνες στο Καραβοστάσι και στην Ακαμάτρα για γεύμα. Ένα ακόμα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Ικαρίας είναι ότι ο χρόνος στο νησί μοιάζει να έχει σταματήσει. Δεν είναι τυχαίο πως πριν από μερικά χρόνια η εφημερίδα The Guardian την ονόμασε «το νησί της μακροζωίας» (‘the island of long life’). Η Ικαρία έχει το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής στην Ελλάδα, 88 έτη, ξεπερνώντας τον μέσο όρο των 80 ετών, ίσως γιατί η καθημερινότητα εδώ κυλάει με αργούς ρυθμούς και οι ντόπιοι φαίνεται να χαίρονται κάθε στιγμή της ημέρας τους! Ερευνητές θεωρούν ως λόγο τον υγιεινό τρόπο ζωής και την έλλειψη στρες. Χαρακτηριστική είναι η λαϊκή φράση : «Άγχος και ταλαιπωρία δεν χωρούν στην Ικαρία». Αυτό το είδαμε από την πρώτη μέρα στις ταβέρνες, όπου κάναμε γύρω στις 3 ώρες να σερβιριστούμε και να φάμε. Τα παραδοσιακά φαγητά τους είναι το «σουφικό» ένα μείγμα από λαχανικά, το λευκό τυρί «καθούρα», τα πιτταράκια και το ψητό κατσικάκι με πατάτες.
Αφού ευχαριστηθήκαμε το νόστιμο φαγητό τους και το ωραίο Ικαριώτικο κρασί, ξεκινήσαμε για τα ξενοδοχεία μας στα Θέρμα , λίγο έξω από τον Άγιο Κήρυκο, την πρωτεύουσα του νησιού. Διασχίσαμε όλη τη βόρεια πλευρά του νησιού και σε μια ώρα περίπου φτάσαμε στα Θέρμα.
Τα Θέρμα (από την παλαιότερη ονομασία Θέρμες) βρίσκονται μερικά χιλιόμετρα πιο ανατολικά του Αγίου Κηρύκου, 300 περίπου μέτρα μακριά από την αρχαία πόλη των Θερμών, κι είναι γνωστά σε όλη την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, για τα ιαματικά λουτρά τους. Η ονομασία τους οφείλεται στις ιαματικές πηγές τους που υπήρχαν από την αρχαιότητα, οι οποίες θεραπεύουν πολλές παθήσεις, χάρη στα ραδιενεργά νερά που έχουν.
Πρόκειται για έναν παραθαλάσσιο οικισμό, με ένα μικρό λιμανάκι όπου αράζουν καϊκάκια και ψαρόβαρκες. Δίπλα από το μικρό λιμανάκι, απλώνεται η παραλία του χωριού που αποτελείται από χρυσαφένια ψιλή άμμο και πίσω της όλες οι ταβέρνες, τα εστιατόρια και οι καφετέριες του χωριού, όπου οι επισκέπτες μπορούν να γευτούν τοπικές λιχουδιές.
Στο δυτικό άκρο του χωριού βρίσκεται η σπηλιά, στην οποία ο επισκέπτης μπορεί να κολυμπήσει και να απολαύσει τα ζεστά νερά (χαμάμ). Τα τελευταία χρόνια, η Ικαρία και η λουτρόπολη των Θερμών, έχουν γίνει γνωστά για τα ιαματικά λουτρά τους και τις θεραπευτικές τους ιδιότητες και πλήθος κόσμου σπεύδει να τα επισκεφθεί όλο τον χρόνο! Αφού τακτοποιηθήκαμε στα μικρά ξενοδοχεία μας: ΟΙΝΟΗ-ΑΝΘΕΜΙΣ- ΝΕΦΕΛΗ- ΙΚΑΡΙΟΝ, ΡΕΝΑ , ΗΛΙΟΝ & ΓΕΦΥΡΑΚΙ και ξεκουραστήκαμε, το απόγευμα κατεβήκαμε στην παραλία για μπάνιο και βόλτα, για να γνωρίσουμε το χωριό.
Τη δεύτερη μέρα, Κυριακή, μετά το πρωινό, στις 09.00, αναχωρήσαμε για μια πεζοπορία μέχρι μια κοντινή παραλία τα Νεάλια. Πήραμε το παραλιακό μονοπάτι που περνάει από το Βουνό Λουμακιά και τα Αρχαία Λουτρά και σε μια ώρα περίπου φτάσαμε στην υπέροχη παραλία. Κάναμε το μπάνιο μας και το μεσημέρι επιστρέψαμε στα Θέρμα για φαγητό και ξεκούραση. Όσοι δεν περπατήσαν έκαναν το μπάνιο τους στην όμορφη παραλία των Θέρμων.
Το απόγευμα, στις 19.00, αναχωρήσαμε με τα πόδια από τα Θέρμα για στον Αγ.Κήρυκο, μια όμορφη πεζοπορία δίπλα στη θάλασσα. Χτισμένη μεταξύ 16ου – 17ου αιώνα σε μια κατάφυτη πλαγιά, η αμφιθεατρική πρωτεύουσα του νησιού ξεχωρίζει για τα γραφικά λιθόστρωτα σοκάκια με τα λουλουδιαστά μπαλκόνια, τα όμορφα νεοκλασικά και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της. Ο Άγιος (για τους ντόπιους) είναι το ένα από τα δύο λιμάνια της Ικαρίας, στην είσοδο του οποίου υπάρχει το μεταλλικό γλυπτό του μυθικού Ίκαρου.
Περπατήσαμε στο λιμάνι, όπου δεσπόζει το άγαλμα του Ίκαρου , που έχει ύψος 17μ, είναι φτιαγμένο από μέταλλο και απεικονίζει την πτώση του Ίκαρου. Ο Ίκαρος είναι ένα έργο του γλύπτη Νίκου Ίκαρη, που το φιλοτέχνησε το 1960, και τα αποκαλυπτήρια του μνημείου έγιναν το 1980 στα πλαίσια του ΣΤ΄Διεθνούς Συμπόσιου Αιγαίου, το οποίο πραγματοποιήθηκε στην Ικαρία από 17 έως 21 Ιούλη. Πάνω από το λιμάνι βρίσκεται ο Άγιος Κήρυκος, η εκκλησία της πρωτεύουσας της Ικαρίας, που είναι ο πολιούχος του νησιού και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Ιουλίου. Αφού περιηγηθήκαμε στην πλατεία και στα στενά δρομάκια της πόλης , στο τέλος καθίσαμε για φαγητό ή κάποιο ποτό στα τοπικά μαγαζάκια δίπλα στη θάλασσα. Κατά τις 11.00 ξεκινήσαμε με τα πόδια, για να επιστρέψουμε στα Θέρμα και στον δρόμο κάναμε μια στάση, για να παρατηρήσουμε τα χιλιάδες άστρα στον ουρανό, όπως συνηθίζεται στις βραδινές εξορμήσεις μας. Αναγνωρίσαμε τη μικρή και μεγάλη Άρκτο , τον πολικό αστέρα και τους γνωστότερους αστερισμούς, με τη βοήθεια του Αστροφυσικού της παρέας μας και στη συνέχεια πήγαμε για ύπνο.
Τη 3η μέρα, Δευτέρα, κάναμε μια ημερήσια εκδρομή στον Φάρο. Από εδώ οι πεζοπόροι ξεκίνησαν μια 3ωρη διαδρομή (πήγαινε – έλα ) για το αρχαίο Δράκανο με κατάληξη την όμορφη παραλία Αγίου Γεωργίου.
Στον δρόμο συναντήσαμε την αρχαία πόλη Δράκανο, που θεωρείται και πατρίδα του Διονύσου. Βρίσκεται στην περιοχή Φανάρι, στο ανατολικότερο σημείο του νησιού. Σήμερα σώζονται ερείπια του αρχαίου κάστρου και πάνω στο ύψωμα ο Πύργος του Δράκανου, κυκλικό οικοδόμημα Αλεξανδρινής εποχής, του 4ου π.Χ. αιώνα και κοντά στη θάλασσα το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Ο Πύργος Δράκανου είναι χτισμένος από ογκώδεις λευκούς μαρμάρινους δόμους, πάνω σ’ έναν βράχο 50 μέτρων στην περιοχή του Φάρου και αυτός ο τριώροφος στρογγυλός πύργος αποτελεί το σημαντικότερο σωζόμενο μνημείο της αρχαίας πόλης. Η θέα από τον πύργο προς τους γειτονικούς Φούρνους και τη Σάμο είναι φανταστική.
Κάναμε μπάνιο στην παραλία και στη συνέχεια επιστρέψαμε στον Φάρο για γεύμα, στα τοπικά ταβερνάκια. Εδώ είχαν έλθει νωρίτερα το πρωί και οι περιηγητές για μπάνιο στην υπέροχη παραλία και γεύμα.
Το απόγευμα στις 17.00 αναχωρήσαμε για την επιστροφή μας στα Θέρμα, όπου κάναμε ιαματικά λουτρά, βόλτες στην παραλία και μετά φαγητό ή κανένα παραδοσιακό γλυκό στα μικρά καφενεδάκια.
Την 4η μέρα, Τρίτη, μετά το πρωινό επισκεφτήκαμε το Αρχαιολογικό Μουσείο στον Άγιο Κήρυκο, το οποίο αποτελεί ένα πραγματικό κόσμημα για την Ικαρία, με ελεύθερη είσοδο κατά μικρές ομάδες.
Το νεοϊδρυθέν μουσείο στεγάζεται στο κτίριο του Παλαιού Γυμνάσιου του Αγίου Κηρύκου. Το κτίριο είναι διατηρητέο και αποτελεί ένα αριστούργημα νεοκλασικού ρυθμού που χρονολογείται από το 1925, με χαρακτηριστικά αετώματα, επιχρίσματα, μαρμάρινη σκάλα που οδηγεί στην κεντρική είσοδο και με μεγάλη αυλή μπροστά. Το κτίριο είναι διώροφο και κατασκευάστηκε από ομογενείς Ικαριώτες της Αμερικής, αλλά πρόσφατα ανακαινίστηκε πλήρως.
Στον πρώτο όροφο αυτού στεγάζονται εκθεσιακοί χώροι με την Αρχαιολογική συλλογή, όπου φυλάσσονται ευρήματα αρχαϊκής και κλασικής περιόδου: αγγεία, αμφορείς, εργαλεία, νομίσματα και σκεύη, που βρέθηκαν σε ανασκαφές στη γύρω περιοχή αλλά και σε ναυάγια. Στο ισόγειο, υπάρχουν οι αναγκαίες διοικητικές εγκαταστάσεις, ένα εργαστήριο συντήρησης αρχαιοτήτων και αίθουσα με οπτικοακουστικό υλικό με την ιστορία της Ικαρίας στα βάθη των αιώνων.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε νοτιοδυτικά για τη θαυμάσια παραλία του Ξυλοσούρτη για μπάνιο. Κοντά στον Ξυλοσούρτη βρίσκεται και Μοναστήρι της Ευαγγελίστριας, που χτίστηκε τον 17ο αιώνα. Μέσα στο μοναστήρι βρίσκεται η εκκλησία του Αγ. Μακαρίου.
Το μεσημέρι γευματίσαμε στις τοπικές ταβέρνες και το απόγευμα επιστρέψαμε στον Άγιο Κήρυκο και στα Θέρμα.
Το απόγευμα μια μικρή ομάδα από το μονοπάτι πήγαμε στις Αρχαίες Θέρμες, που βυθίστηκαν από σεισμό τη ρωμαϊκή εποχή, όπου μαζέψαμε και θαλασσινό αλάτι και κολυμπήσαμε στα αρχαία λουτρά, αλλά και στην επόμενη όμορφη παραλία των Νεαλίων. Αφού είδαμε και το ηλιοβασίλεμα από ένα κατάλληλο σημείο και βγάλαμε φωτογραφίες επιστρέψαμε, αφού είχε σκοτεινιάσει στα Θέρμα.
Την 5η μέρα, Τετάρτη, αναχωρήσαμε για μια περιηγητική εκδρομή στην Πλαγιά και τον Μαγγανίτη που βρίσκονται στα νοτιοδυτικά της Ικαρίας, περνώντας και από τη σήραγγα που ανοίχτηκε, για να συνδέσει την Πλαγιά με τον Μαγγανίτη. Λίγο πριν τον Μαγγανίτη οι πεζοπόροι άφησαν το πούλμαν και πήραν το μονοπάτι που κινείται μέσα σε ένα φαράγγι και φτάνει πάνω από τη θάλασσα. Κατεβαίνοντας με μεγάλη προσοχή τα βράχια φτάνεις στην ωραιότερη παραλία της Ικαρίας , τις Σεϋχέλλες.
Η παραλία αυτή δημιουργήθηκε από τα βράχια που έπεσαν από τη διάνοιξη του δρόμου. Μικρός κόλπος με λευκά ψηλά βράχια, καταγάλανα νερά και εξωτική ομορφιά και σκιά κοντά στα θεόρατα βράχια. Οι επιβλητικοί γρανιτένιοι βράχοι που την περιβάλλουν, οι κρυφές υποθαλάσσιες σπηλιές, δημιουργούν ένα φυσικό αξιοθέατο . Η πρόσβαση γίνεται με κατάβαση από τα βράχια (10 λεπτά), αλλά αξίζει τον κόπο, για να ανακαλύψεις αυτή την υπέροχη παραλία. Όσοι δεν μπόρεσαν να κατέβουν τα βράχια έφτασαν εκεί με πλεούμενο από τον Μαγγανίτη. 
Οι πεζοπόροι, αφού απόλαυσαν το μπάνιο στην υπέροχη αυτή παραλία, ανέβηκαν πάλι τα βράχια και, αφού έφτασαν στον δρόμο, συνέχισαν μέχρι την πρώτη ταβέρνα στον Μαγγανίτη. Κάποιοι επέλεξαν για πιο εύκολη επιστροφή το καραβάκι.
Το απόγευμα επιστροφή στα Θέρμα για Ιαματικά λουτρά , βόλτες και δείπνο στα ταβερνάκια της περιοχής.
Την 6η μέρα, Πέμπτη, οι Ορειβάτες αναχώρησαν στις 07.00 το πρωί για Μαυράτο, για να πραγματοποιήσουν μια 4ωρη πεζοπορία στις κορυφές της Ικαρίας.
Το πιο γνωστό και αξιοποιημένο μονοπάτι στην Ικαρία είναι αυτό που συνδέει το χωριό Μαυράτο με το Καψαλινό Κάστρο και στη συνέχεια με τον Καραβόσταμο. Το μονοπάτι είναι σε πολύ καλή κατάσταση, αφού έχει καθαριστεί και συντηρηθεί πρόσφατα. Η διαδρομή ξεκινάει από το κέντρο του χωριού Μαυράτο, όπου ακολουθώντας τον ανηφορικό τσιμεντόδρομο μας φτάνεις στην Εκκλησία του χωριού.
(Υπάρχει και πινακίδα της «Αναπτυξιακής Εταιρίας Ικαρίας» πάνω στον επαρχιακό δρόμο που δείχνει την αρχή της διαδρομής). Προσπερνάμε την Εκκλησία και στη διασταύρωση που συναντάμε στρίβουμε αριστερά και καταλήγουμε στα Κοιμητήρια του χωριού. Από εδώ ξεκινάει το λιθόστρωτο μονοπάτι που ελίσσεται ανηφορικά μέσα σε δάσος από πρίνους ανάμεσα στα εγκαταλειμμένα αγροκτήματα. Σε είκοσι περίπου λεπτά αφήνουμε πίσω το δάσος και προχωράμε στη γυμνή από δέντρα πλαγιά, συνέπεια της παλιάς πυρκαγιάς που έπληξε το νησί. Το μονοπάτι πια κινείται με κατεύθυνση δυτική και σε άλλα είκοσι λεπτά φτάνουμε μπροστά από το Καψαλινό Κάστρο, που βρίσκεται επάνω στη ράχη του βουνού. Το κάστρο βρίσκεται πάνω σε μια οχυρωματική θέση στις παρυφές του γκρεμού και σκοπός του ήταν η εποπτεία όλης της ανατολικής περιοχής της Ικαρίας. Σήμερα όμως έχει εντελώς καταστραφεί και μόνο κάποια υπολείμματά του διασώζονται.
Από εδώ το μονοπάτι φαρδύ και καλογραμμένο τραβερσάρει τη βόρεια πλευρά του βουνού, περνάει μπροστά από μία πέτρινη καλύβα και φτάνει σε χαρακτηριστική ράχη. Για όσους θέλουν να ανέβουν στην ψηλότερη κορυφή του νησιού θα πρέπει εδώ να εγκαταλείψουν το μονοπάτι και να ανηφορίσουν προς την κορυφογραμμή του βουνού. Για τον Καραβόσταμο όμως το μονοπάτι συνεχίζει να τραβερσάρει την πλαγιά φτάνοντας στο διάσελο «Μαύρος Λούρος», με τον επιβλητικό γκρεμό να χάσκει μπροστά μας, ενώ στο βάθος χαμηλά διακρίνουμε το χωριό Μηλιωπό. Από το Καψαλινό κάστρο μέχρι εδώ η διαδρομή διαρκεί περίπου μισή ώρα. Εδώ κάναμε μια στάση, για να θαυμάσουμε την υπέροχη θέα και να ξεκουραστούμε.
Από το σημείο αυτό και μετά η πορεία γίνεται πια κατηφορική και με συνεχείς στροφές καταλήγουμε σε ένα μικρό βραχώδες διάσελο. Εδώ στρίβουμε αριστερά προς το μεγάλο πεύκο που διακρίνεται μπροστά μας και μπαίνουμε μέσα σε πυκνό δάσος από κουμαριές. Σε μια ώρα περίπου καταλήγουμε στο Επαρχιακό δρόμο Αγ. Κηρύκου – Εύδηλου ένα χιλιόμετρο πριν τον Καραβόσταμο. Παίρνοντας πλέον το ασφαλτοστρωμένο δρόμο φτάνουμε στον Καραβόσταμο. Στο όμορφο αυτό ψαροχώρι, αφού πρώτα κολυμπήσαμε, ύστερα καθίσαμε στην ταβέρνα πάνω από τη θάλασσα, για να απολαύσουμε τα νοστιμότατα φαγητά τους και τα ψάρια. Η Ικαρία είναι ένας τόπος με πλούσια γαστρονομική παράδοση και ξεχωριστά τοπικά προϊόντα. Εδώ παράγεται από την αρχαιότητα έως σήμερα ο φημισμένος Πράμνειος Οίνος, ένα πολύ δυνατό κόκκινο κρασί.
Εδώ συναντήσαμε και τους τουρίστες και πεζοπόρους, που και αυτοί με τη σειρά τους έκαναν μια δίωρη κυκλική πεζοπορία στον Καραβόσταμο μέχρι την παραλία του Άρη και επισκέφτηκαν τον παραδοσιακό νερόμυλο της περιοχής. Το απογευματάκι επιστρέψαμε πάλι στη βάση μας, στα Θέρμα, για ιαματικό τώρα μπανάκι στα ζεστά νερά της σπηλιάς.
Την 7η μέρα, Παρασκευή, αναχωρήσαμε για μια εκδρομή στη βόρεια Ικαρία στον Χριστό στις Ράχες. Εδώ με τοπικό οδηγό κάναμε μια 3ωρη πεζοπορία μέχρι τις Ράχες.
Ξεκινήσαμε από τον Άγιο Πολύκαρπο και το μονοπάτι ανέβαινε προς Άγιο Παντελεήμονα, για να καταλήξει στο Μικρό Φράγμα και τη Μονή Ευαγγελίστριας Μουντέ.
Το μοναστήρι της Παναγίας στο Μουντέ είναι κτισμένο τον 13ο αιώνα και διαθέτει τοιχογραφίες και παλιές εικόνες. Βρίσκεται κοντά στον Χριστό Ραχών, σε μια καταπράσινη τοποθεσία με εκπληκτική θέα. Μεγάλα τμήματα της διαδρομής είναι αγροτικοί χωματόδρομοι, πετρόκτιστα μονοπάτια που συνέδεαν άλλοτε τα χωριά, δασικά μονοπάτια και ατραποί ανάμεσα σε φρυγανότοπους. Ο βαθμός δυσκολίας σε γενικές γραμμές κυμαίνεται από εύκολος έως μέτριος, με ορισμένα σχετικά δύσκολα αλλά σύντομα περάσματα. Κάποιες όμως κάμπιες με τα αυγά τους πάνω στα κλαδιά του μονοπατιού έκαναν αρκετούς να ξυπνήσουν το επόμενο πρωί με εξανθήματα σε όλο το σώμα τους και τους ταλαιπώρησαν τις επόμενες μέρες της εκδρομής. Τελικός προορισμός μας ο Χριστός Ραχών. Χτισμένος μέσα σ’ ένα πυκνό δάσος, στη βόρεια πλευρά του νησιού, ο πανέμορφος ορεινός οικισμός είναι διάσημος για τον “ικαριώτικο χρόνο”: Εδώ τα μαγαζιά ανοίγουν τη νύχτα και παραμένουν ανοικτά έως το πρωί. Όλοι δρόμοι οδηγούν στην πλακόστρωτη κεντρική πλατεία, όπου χτυπά η κοινωνική και εμπορική καρδιά του χωριού.
Εδώ καθίσαμε για να απολαύσουμε τα παραδοσιακά γλυκά , τη σπιτική λεμονάδα ή καφεδάκι και στη συνέχεια φύγαμε για την ξακουστή παραλία του Να.
Η Νας ήταν αρχαία πόλη όπου κατά τη μυθολογία κατοικούσαν οι Ναϊάδες. Στην αρχαιότητα χτίστηκε ένα από τα πιο φημισμένα Ιερά, αφιερωμένο στην Ταυροπόλο Αρτέμιδα. Από το αρχαίο λιμάνι σώζεται σήμερα η προκυμαία, και από τον ναό κυρίως το δάπεδο. Βρίσκεται δυτικά του Αρμενιστή. Ο Νας είναι ευρέως γνωστός ως τόπος εναλλακτικού τουρισμού και γυμνισμού, με πληθώρα σκηνών να στήνονται στο πράσινο, ήσυχο τοπίο εκατέρωθεν του ποταμού που καταλήγει στην παραλία.
Απολαύσαμε την παραλία από ψηλά βγάζοντας φωτογραφίες, γιατί είχε μεγάλα κύματα και δεν μπορούσαμε να κολυμπήσουμε. Διαλέξαμε να κάνουμε μπάνιο στην πιο απάνεμη παραλία του Αρμενιστή και να το συνδυάσουμε με το γεύμα μας.
Οι περιηγητές μετά τον Άγιο Πολύκαρπο επισκέφθηκαν και αυτοί τον Χριστό Ραχών τον Να και τον Αρμενιστή. Μετά το γεύμα όλοι μαζί επιστρέψαμε στα Θέρμα.
Την 8η μέρα, Σάββατο, κάναμε μια υπέροχη κρουαζιέρα από τον Άγιο Κήρυκο στο Καρκινάγρι με καραβάκι. Το Καρκινάγρι βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο της Ικαρίας. Με θέα τις άγριες κορυφές του Αθέρα και τα βουνά που μοιάζανε σαν ένας μικρός Όλυμπος παραπλεύσαμε όλη τη νότια πλευρά της Ικαρίας. Περάσαμε από τις γνωστές παραλίες του Ξυλοσούρτη , τις Σεϋχέλλες και την παραλία Τραπάλου και φτάσαμε στο λιμανάκι στο Καρκινάγρι, ένα ψαροχώρι με αρκετά ταβερνάκια. Τα περισσότερα σπίτια είναι κτισμένα ανάμεσα σε δύο πλαγιές, οι οποίες καταλήγουν στη Λειβάδα (Λιμανάκι του χωριού), όπου βρίσκονται οι παραλίες Αλυκές, Συρτικό, Ακρωτήρι και Βώτσος. Οι κάτοικοι είναι κυρίως ψαράδες και καλλιεργητές αμπέλου. Η δισυπόστατη εκκλησία του χωριού (Αγία Παρασκευή και Άγιος Νικόλαος) βρίσκεται στο κέντρο του. Στις 26 Ιουλίου γίνεται το τοπικό Πανηγύρι.
Εδώ, αφού κάναμε μπάνιο στα πεντακάθαρα νερά του, φάγαμε την ωραιότερη ψαρόσουπα του νησιού με φρέσκες σκορπίνες. Στις 4 το απόγευμα αναχωρήσαμε για τον Άγιο Κήρυκο, όπου ήρθε το πούλμαν και μας επέστρεψε στη βάση μας στα Θέρμα.
Την 9η μέρα, Κυριακή Αναχωρήσαμε στις 08.00 για Άγιο Κήρυκο και στις 09.00 επιβιβαστήκαμε στο πλοίο της γραμμής για ημερήσια κρουαζιέρα στους Φούρνους. Οι Φούρνοι είναι ένα νησιωτικός σχηματισμός στο ανατολικό Αιγαίο, ανάμεσα στην Ικαρία και τη Σάμο. Αποτελείται από τα νησιά Φούρνοι, Θύμαινα και 10 ακατοίκητες βραχονησίδες. Κατά τον Μεσαίωνα, οι Φούρνοι είχαν την ονομασία “Κορσεοί Νήσοι” (νησιά των κουρσάρων και της πειρατείας), καθώς υπήρξαν θρυλικό ορμητήριο πειρατών.
Με τοπία που θυμίζουν Πολυνησία, οι Φούρνοι αποτελούν έναν από τους τελευταίους ανέγγιχτους παραδείσους του Αιγαίου. Ένα υδάτινο οικοσύστημα μεγάλης βιοποικιλότητας και εκθαμβωτικής ομορφιάς χάρη στις δαντελωτές ακτογραμμές που δημιουργούν ένα μαγευτικό πλέγμα από μυστικά θαλάσσια περάσματα, φιόρδ και βραχώδεις υφάλους. Είναι ένας τόπος φτιαγμένος για φυσιολάτρες, ιστιοπλόους, λάτρεις των καταδύσεων και του ψαρέματος. Στους Φούρνους και στη Θύμαινα υπάρχουν, επίσης, υπέροχα μονοπάτια για πεζοπορία, τα οποία οδηγούν σε μοναδικής ομορφιάς τοπία με θέα το ηλιοβασίλεμα και τη θάλασσα. Μια ανεπανάληπτη εμπειρία εναλλακτικών διακοπών με επιπλέον συγκινήσεις για όσους αγαπούν τη θαλασσινή γαστρονομία.
Το σχήμα των Φούρνων θυμίζει αστακό και σε αυτό, σύμφωνα με κάποιους, οφείλεται η αφθονία αστακών στις θάλασσες του νησιού! Το νησί φημίζεται, επίσης, για τις τοπικές σπεσιαλιτέ με ψάρια και θαλασσινά, και ιδιαίτερα για την περίφημη αστακομακαρονάδα.
Φτάσαμε στους Φούρνους, αφού πρώτα περάσαμε από το νησάκι της Θύμαινας.
Κατά την αποβίβασή μας στο λιμάνι περνώντας μπροστά από τα παραλιακά ταβερνάκια παρατηρήσαμε την πληθώρα με τους ζωντανούς αστακούς στα πανέρια
του καταστήματος. Πολλοί από εμάς έκλεισαν το μεσημεριανό τους πιάτο με την αστακομακαρονάδα.
Στη συνέχεια οι πεζοπόροι ξεκινήσαμε το περπάτημα, για να πάμε για μπάνιο στην πιο εντυπωσιακή παραλία των Φούρνων, με θέα στα αρχαία λατομεία μαρμάρου και υπέροχη σκηνογραφία από κάθετους λευκούς βράχους που κατεβαίνουν ως τη θάλασσα, το Πετροκοπιό.
Κάποιοι προτίμησαν να φτάσουν πιο μακριά, μέχρι την παραλία του Αγίου Ιωάννη με το πουλμανάκι. Το μεσημέρι επιστροφή με το πουλμανάκι στο λιμάνι, για να απολαύσουμε την υπέροχη αστακομακαρονάδα στα παραλιακά ταβερνάκια.
Κάναμε έπειτα μια μικρή βόλτα, για να γνωρίσουμε και το εσωτερικό του νησιού με τα πλακόστρωτα σοκάκια και την εκκλησία του Αγίου Νικολάου στην κεντρική πλατεία.
Στις 17.00 επιβιβαστήκαμε ξανά στο καραβάκι , που μας έφερε στον Αγ.Κήρυκο και από εκεί στα Θέρμα.
Τελευταίο βράδυ στα Θέρμα και οι περισσότεροι βγήκαμε στην παραλία για βόλτα και να τα αποχαιρετίσουμε, γιατί το άλλο πρωί θα αναχωρούσαμε.
Την 10η και τελευταία μέρα ετοιμάσαμε και φορτώσαμε τις αποσκευές μας στα πούλμαν και αναχωρήσαμε κατά τις 09.00 για το βόρειο τμήμα του νησιού, για να επισκεφτούμε τον Κάμπο. Αφού περάσαμε τον Εύδηλο, φτάσαμε στον Κάμπο και συνεχίσαμε για τη Μονή Θεοκτίστης. Το Μοναστήρι της Οσίας Θεοκτίστης βρίσκεται στο χωριό Πηγή κοντά στον Κάμπο. Ενδιαφέρον εδώ παρουσιάζει το Παρεκκλήσι Θεοσκέπαστης (δίπλα στη Μονή Θεοκτίστης).Αυτό το εντυπωσιακό παρεκκλήσι κοντά στην ιστορική Ιερά Μονή Οσίας Θεοκτίστης, στο χωριό Πηγή, διαμορφώθηκε μέσα σε μια σπηλιά και σκεπάζεται από έναν βράχο! Στο εσωτερικό του φιλοξενεί ένα περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο του 1894.
Μετά την επίσκεψη στη Μονή φύγαμε για το Μουσείο Κάμπου: Εδώ εκτίθενται αξιόλογα αρχαιολογικά ευρήματα από τα ερείπια της αρχαίας Οινόης, όπως συλλογές από εργαλεία νεολιθικής εποχής, αγγεία όλων των εποχών της αρχαιότητας, πήλινα ειδώλια, ανάγλυφα επιτύμβια, νομίσματα, κ.ά. Η Οινόη ήταν η αρχαία πρωτεύουσα του νησιού. Ονομαζόταν και Διονυσιάδα. Σήμερα σώζονται ίχνη από το τείχος που περιέκλειε την πόλη, καθώς και ερειπωμένο οίκημα της Βυζαντινής περιόδου. Τα ευρήματα ευρίσκονται στη σημερινή περιοχή Κάμπος.
Αφού περπατήσαμε μέχρι και το Ρωμαϊκό ωδείο, που διασώζεται σε καλή κατάσταση, φύγαμε για την παραλία του Κάμπου για μπάνιο. Ευτυχώς δεν είχε καθόλου αέρα και κάναμε ένα τελευταίο φανταστικό μπάνιο στα καταγάλανα νερά της παραλίας του Κάμπου.
Στη συνέχεια φύγαμε για τον Εύδηλο όπου, αφού γευματίσαμε στα ταβερνάκια του λιμανιού, στις 17.25΄επιβίβαστήκαμε στο F/B για Πειραιά, αφού αποχαιρετίσαμε τον όμορφο τόπο που μας φιλοξένησε τόσες μέρες…. Φτάσαμε στον Πειραιά τα μεσάνυχτα, έχοντας κάνει ένα άνετο ταξίδι που διήρκεσε 7 περίπου ώρες. Κάποιοι φίλοι έφυγαν με ταξί, ενώ οι περισσότεροι επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν, το οποίο μας έφερε στη Νίκαια και κατέληξε στο Αιγάλεω.
