- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 29 Οκτωβρίου 2021 29 Οκτωβρίου 2021
Ξεκινήσαμε, την Κυριακή 25 Ιουλίου, κατά τις 7:15 το πρωί από τη Νίκαια, παραλάβαμε και λίγους ακόμα φίλους από το Μετρό του Αιγάλεω και αφού κάναμε μια σύντομη στάση στον Ισθμό φύγαμε για τον Πόρο. Περάσαμε από τις Κεχριές, το κορινθιακό λιμάνι στο Σαρωνικό, με τα ερείπια βυθισμένα στη θάλασσα, τη Μονή Αγνούντος, καστρομονάστηρο που ιδρύθηκε τον 11ο αι., τη Νέα Επίδαυρο, όπου έγιναν η Α΄ και η Γ΄ Εθνοσυνέλευση στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης, την Παλαιά ή Αρχαία Επίδαυρο, με τους καταπράσινους πορτοκαλεώνες της και φτάσαμε στην Τροιζηνία, Γαλατά, απ΄όπου περάσαμε στον Πόρο, τη “Βενετία του Σαρωνικού”. Πλησιάζοντας τον Πόρο με το πλοίο , βλέπουμε στην ψηλότερη κορυφή του λόφου το Ιστορικό Ρολόι του, ανάμεσα σε φραγκοσυκιές και πεύκα. Κτίστηκε το 1927 και είναι ορατό από παντού. Αποτελεί το στολίδι της πόλης και έχει εξαιρετική θέα παντού γύρω. Ο Πόρος είναι ένα νησί με 2.500 χρόνια ιστορία. Η Μυθολογία θέλει τον Πόρο αφιερωμένο στον Θεό Ποσειδώνα και η αρχαία και νεότερη ιστορία του προσδίδει σημαντικό ρόλο στις πολιτικές συναντήσεις ανά τους αιώνες.
Φτάνοντας στον Πόρο όλοι μαζί μπήκαμε στο πούλμαν, για να επισκεφτούμε το ιερό του Ποσειδώνα, αφήνοντας πίσω μας τον οικισμό, περνώντας το κανάλι που χωρίζει τη Σφαιρία από την Καλαυρεία. Μαζί μας είχαμε τον φίλο του Φυσιολάτρη κ. Απόστολο Μπιστίνα που γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πόρο και μας ξενάγησε σε όλα τα μέρη του νησιού.
Βγαίνοντας από την πόλη στα Βορειοδυτικά βρίσκεται το Προγυμναστήριο, η πρώτη κατοικία του Όθωνα, νεοκλασικό κτίσμα του Ε. Τσίλερ από το 1849. Εκεί σήμερα γίνεται η κατάταξη και η προπαίδευση των ναυτών. Μετά το γήπεδο της Σχολής μια μικρή διώρυγα χωρίζει τη Σφαιρία από την Καλαυρεία. Στη συνέχεια βρίσκεται ο Συνοικισμός που πρωτοκατοικήθηκε από πρόσφυγες της Μ. Ασίας, ενώ αριστερά και προς τα δυτικά, βρίσκεται η περιοχή Πέρλια. Ο δρόμος συνεχίζεται παραλιακά, περνά από τη Βίλα Γαλήνη, το μικρό Νεώριο και φτάνει στο μεγάλο Νεώριο. Πιο πέρα το λιμανάκι της Αγάπης και ο Ρωσικός Ναύσταθμος, που χαρακτηρίσθηκε το 1989 ως διατηρητέο μνημείο, λόγω του αρχιτεκτονικού και ιστορικού ενδιαφέροντος. Απέναντι το νησάκι Δασκαλιό σε κοντινή απόσταση από την παραλία, ιδιοκτησία οικογ. Λίζας Βάντερπουλ. Την δεκαετία 1960 το νησάκι έγινε γνωστό, γιατί γυρίστηκε ένα μέρος της ταινίας «η κ. Δήμαρχος» με τη Βασιλειάδου και τον Αυλωνίτη. Τελευταία το 2002 και επειδή έχει σχήμα καρδιάς, ο ΕΟΤ το ονόμασε «ΕΡΩΣ» και το συμπεριέλαβε σε διαφημιστική αφίσα του, που κυκλοφόρησε σε όλο τον κόσμο.
Μετά τον Συνοικισμό, ακολουθώντας τον ελικοειδή δρόμο ανάμεσα σε μεγάλα πεύκα, φτάνουμε στο Εκκλησάκι της Παναγίας της Αγίας Ζώνης, σε μια χαράδρα με πλατάνια και τρεχούμενο νερό. Ανεβαίνοντας δεξιά συναντάμε το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία και τέλος τα «Παλάτια», στα οποία βρίσκεται ο Ναός του Ποσειδώνα. Σήμερα απομένουν ελάχιστα ερείπια από τον Δωρικό ναό (6ου αιώνα), τον κατασκευασμένο από γαλάζιο ασβεστόλιθο.
Το ιερό του Ποσειδώνα είναι κτισμένο σε υψόμετρο 190 μ. και βρίσκεται κοντά στην αρχαία πόλη της Καλαυρείας, στη θέση «Παλάτια» Πόρου. Καλαυρεία ονομαζόταν το νησί Πόρος στην αρχαιότητα. Ο ναός, τη θέση του οποίου απλά υποθέτουμε σήμερα, ανάμεσα στα πεύκα, χτίστηκε γύρω στο 520 π.Χ., ήταν δωρικός, είχε βωμό ανατολικά και μέσα στον περίβολο του ιερού υπήρχαν στοές, λατρευτικοί χώροι και άλλα βοηθητικά κτίσματα, ερείπια των οποίων βλέπει ο σημερινός επισκέπτης. Το ιερό είναι γνωστό από τις πηγές ως η έδρα της Αμφικτιονίας της Καλαυρείας και ως ένα άσυλο, στο οποίο μάλιστα κατέφυγε και πέθανε ο γνωστός αρχαίος Αθηναίος ρήτορας Δημοσθένης το 322 π.Χ. όπου είχε καταφύγει, κυνηγημένος από τον Φίλιππο της Μακεδονίας (Στράβων, 8.6.14).
Όμορφη η θέα από εκεί ψηλά και προς το υπόλοιπο βόρειο τμήμα του νησιού, προς την ερημική παραλία της Βαγωνιάς, τα Μέθανα, την Αίγινα αλλά και την Πελοπόννησο.
Οι πεζοπόροι, μετά την ξενάγηση, πήραν το μονοπάτι έξω από τον αρχαιολογικό χώρο και κατευθύνθηκαν ανατολικά προς τη Βίγλα. Το μονοπάτι ανέβαινε μέσα από τα πεύκα και σε κάποια σημεία είχε κλείσει. Με δυσκολία φτάσαμε στις κεραίες και από εκεί αρχίσαμε το κατέβασμα προς το μοναστήρι. Στο μεγαλύτερο διάστημα της διαδρομής είχαμε σκιά, γιατί την ώρα αυτή ο ήλιος έκαιγε.
Η θέα από εκεί ψηλά φανταστική, αφού έβλεπες όλη τη γύρω περιοχή, απέναντι τον Γαλατά αλλά και μακρύτερα τα Μέθανα και την Αίγινα. Σε λιγότερο από δύο ώρες φτάσαμε στη Μονή Ζωοδόχου Πηγής που αυτή την ώρα ήταν κλειστή και κατεβήκαμε κατευθείαν στην όμορφη παραλία του μοναστηριού για μπάνιο. Το απογευματάκι αφού απολαύσαμε το μπάνιο μας φύγαμε με το πούλμαν και περάσαμε από την Κυανή ακτή, στο Ασκέλι, όπου πήραμε και τους τουρίστες που είχαν έρθει στην παραλία λίγο νωρίτερα.
Οι τουρίστες («περιηγητές») μας φεύγοντας από τα Παλάτια επισκέφτηκαν τη Μονή της Ζωοδόχου Πηγής, του 18ου αιώνα, η οποία είναι κτισμένη πάνω σε καταπράσινη πλαγιά με θέα προς τη θάλασσα. Η Μονή αποτελεί δείγμα νησιωτικής μοναστηριακής αρχιτεκτονικής και περιβάλλεται από ψηλά και ισχυρά τείχη. Δίπλα στον κεντρικό ναό, το καθολικό της Μονής, βρίσκονται οι οικογενειακοί τάφοι του Τομπάζη, του Μιαούλη και του Ν. Αποστόλη. Στο Καθολικό της Μονής, θαύμασαν το πολύτιμο ξυλόγλυπτο τέμπλο, τον επιβλητικό επισκοπικό θρόνο, άναψαν το κεράκι τους και προσκύνησαν. Απόλαυσαν έπειτα τη θέα από το προαύλιο προς την απέναντι ακτή του Γαλατά και το Λεμονοδάσος, προς το Μπούρτζι με το μικρό κάστρο του, που κτίστηκε το 1827, από τον Βαυαρό φιλέλληνα Έιντεκ για την προστασία του λιμανιού, προς τον λόφο της Σφαιρίας.
Αφού πήραν το παραδοσιακό λουκουμάκι και ήπιαν το νεράκι της φημισμένης πηγής με τις θεραπευτικές ιδιότητες που βρίσκεται στην είσοδο του μοναστηριού, από την οποία πήρε και το όνομά της η Μονή αναχώρησαν και έφτασαν στην Κυανή Ακτή, στο Ασκέλι. Εδώ κάνανε το μπανάκι τους, φάγανε και το ψαράκι τους και στις 4 το απόγευμα, αφού συγκεντρώθηκαν και οι πεζοπόροι μας, φύγαμε όλοι μαζί για τη Χώρα.
Εδώ λόγω ζέστης δεν μπορέσαμε να κάνουμε και πολλές βόλτες, αλλά, πριν πάρουμε ένα δροσιστικό ή φάμε ένα παγωτάκι, στη διαδρομή μας από το λιμάνι ως την Πούντα φτάσαμε ως την πλατεία Κορυζή, όπου και το Αρχαιολογικό Μουσείο του Πόρου, το παλιό σπίτι του πρώην πρωθυπουργού, και τη Μητρόπολη, ένα γκρίζο και επιβλητικό κτήριο, το οποίο στο εσωτερικό του έχει θαυμάσιες τοιχογραφίες του Κ. Παρθένη.
Καθ΄οδόν θαυμάζαμε τα πολλά νεοκλασικά κτίσματα, όπως το κτήριο Συγγρού, σε κάποια ανηφορικά δρομάκια είδαμε τη Χατζοπούλειο Βιβλιοθήκη, το Σπίτι του Καποδίστρια, στην παραλιακή τον θερινό κινηματογράφο “Διάνα” και φυσικά ψηλά πάνω στον ηφαιστειογενή λόφο, το σήμα κατατεθέν του Πόρου, το περίφημο “Ρολόι”. Ως εκεί ανηφόρισε μια μικρή ομάδα περνώντας μέσα από τα γραφικά σοκάκια της πόλης και απόλαυσε τη θέα προς ολόκληρη τη Σφαιρία, την Καλαυρία και απέναντι τον Γαλατά.
Όσοι δεν ακολούθησαν απόλαυσαν το καφεδάκι τους ή ένα γλυκάκι ή παγωτάκι σε κάποια καφετέρια δίπλα στη θάλασσα.
Στις 17:30 συγκεντρωθήκαμε στο σημείο από όπου γίνεται η αναχώρηση του ferry, με το οποίο περάσαμε απέναντι στον Γαλατά. Στη διαδρομή μας προς τα βόρεια ξαναείδαμε από ψηλά, σε ωραιότερη ώρα της ημέρας τώρα, την Παλιά ( Αρχαία ) Επίδαυρο με τα 2 λιμάνια της, με το μικρό αρχαίο θέατρο στο Νησί να λούζεται στο φως του απογεύματος.
Με μια στάση που κάναμε στον Ισθμό για ξεκούραση, καφεδάκι και ... άλλες ανάγκες, φτάσαμε στη Νίκαια με την ψυχή και τον νου γεμάτα από όσα είδαμε στη διάρκεια αυτής της εκδρομής μας στον Πόρο, ευχόμενοι να μπορέσουμε και του χρόνου να πραγματοποιήσουμε την ανάλογη εκδρομή.
