- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 10 Νοεμβρίου 2021 10 Νοεμβρίου 2021
Παρασκευή, 3/9/21, ξεκινήσαμε από τη Νίκαια, στις 7:15, και, αφού παραλάβαμε κι από το Αιγάλεω μερικούς φίλους, η σχεδόν 30μελής παρέα μας πήρε τον δρόμο για τα Τέμπη, όπου ο «Φυσιολάτρης» κέρασε το παραδοσιακό «κρύο γεύμα», πλάι στον ποταμό Πηνειό και δίπλα στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής, το οποίο κάποιοι επισκέφθηκαν μέσα στη σπηλιά.
Κατά το απογευματάκι φτάσαμε στα Λουτρά Σιδηροκάστρου, όπου βρισκόταν το κατάλυμά μας. Πήραμε τα δωμάτιά μας, δειπνήσαμε και πήγαμε για ξεκούραση μετά το μακρύ ταξίδι μας. Κάποιοι πήραν και το ιαματικό τους μπάνιο, για χαλάρωση, πριν τον ύπνο!
Το Σιδηρόκαστρο είναι ο τελευταίος δήμος της Ελλάδας στην έξοδο της χώρας προς τη Βουλγαρία. Επί τουρκοκρατίας ονομαζόταν Δεμίρ Ισσάρ ( δηλαδή σιδερένιο κάστρο) και κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα αποτέλεσε σημαντική εστία του Ελληνισμού. Ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε το Σιδηρόκαστρο στις 27 Ιουνίου 1913.
Σταθμός στην ιστορία του Σιδηροκάστρου, στα βυζαντινά χρόνια, υπήρξε η μάχη του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου, που με ορμητήριο την πόλη των Σερρών κατανίκησε τους Βουλγάρους το 1014 στη θέση «Κλειδί», στο Ρούπελ της Σιντικής, δίπλα σχεδόν στο Σιδηρόκαστρο.
Σάββατο, 4/9, μετά το πρωινό μας, επισκεφθήκαμε την ονομαστή Μονή του Τιμίου Προδρόμου. Η γυναικεία Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου στο Ακριτοχώρι Σερρών δεν είναι τυχαία δημοφιλής στους προσκυνητές : έχει χαρακτήρα ησυχαστηρίου, τηρεί το αγιορείτικο λατρευτικό τυπικό και ακολουθεί την παράδοση.
Στις πλαγιές του όρους Μπέλες και με θέα τη λίμνη Κερκίνη, στο Ακριτοχώρι Σερρών, δεσπόζει επιβλητικά το μοναστήρι, το οποίο είναι χτισμένο στα αρχιτεκτονικά οικοδομικά πρότυπα των μοναστηριών του Αγίου Όρους.
Πανηγυρίζει στις 29 Αυγούστου, εορτή της αποτομής της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου.
Ο ναός, με συνολική διάσταση 500 τ.μ, είναι ακριβές αντίγραφο του παλαιού καθολικού της Ιεράς Μονής Ξενοφώντος (10ου αιώνα) αγιορείτικου ρυθμού, σταυροειδούς με τρούλους.
Αξίζει να το επισκεφθεί κανείς, ιδιαίτερα οι γυναίκες, που δεν μπορούν να επισκεφθούν το Άγιον Όρος, για να πάρουν μια ιδέα της αγιορείτικης βυζαντινής αρχιτεκτονικής και του αγιορείτικου τρόπου ζωής.
Πολύ καλή η φιλοξενία των μοναχών, οι οποίες τα είχαν όλα πεντακάθαρα και πολύ φροντισμένα!
Σειρά είχε η λίμνη Κερκίνη, στο Περιβαλλοντικό Κέντρο Πληροφόρησης της οποίας ξεναγηθήκαμε και ενημερωθήκαμε για τη ζωή της, τα προβλήματα και τους κινδύνους που αντιμετωπίζει. Η έδρα του Κέντρου βρίσκεται στο χωριό Κερκίνη, ένα μικρό και όμορφο χωριό, με κόκκινα κεραμίδια στις στέγες, φωλιές πελαργών και αραγμένες μπλάβες στο γραφικό λιμανάκι του.
Ευχαριστηθήκαμε τη βαρκάδα στη συνέχεια, στη διάρκεια της οποίας μας δόθηκε η ευκαιρία να παρατηρήσουμε διάφορα είδη πουλιών…
Η λίμνη βρίσκεται 45 χλμ. δυτικά της πόλης των Σερρών και δίπλα στο χωριό Λιθότοπος, που βρίσκεται δίπλα στο φράγμα και προσφέρει συναρπαστική θεά προς τη λίμνη, ανάμεσα στα βουνά Μπέλες και Κρούσια, που καθρεφτίζονται στα νερά της. Είναι φημισμένη για την πλούσια χλωρίδα και πανίδα της και αποτελεί ένα από τα ομορφότερα μέρη της Ελλάδας και από τα καλύτερα σημεία της Ευρώπης για την παρατήρηση πουλιών.
Η τεχvητή λίμvη Κερκίvης είvαι έvας από τoυς 10 Υγρότoπoυς Διεθvoύς Σημασίας της Ελλάδας (γvωστoί και ως Υγρότoπoι Ramsar). Η λίμvη δημιoυργήθηκε τo 1932 με τηv κατασκευή εvός φράγματoς στov πoταμό Στρυμόvα κovτά στo χωριό Λιθότoπoς και τηv κατασκευή αvαχωμάτωv στα αvατoλικά και δυτικά.
Στηv περιoχή της λίμvης υπάρχει o μεγαλύτερoς αριθμός βoυβαλιώv στηv Ελλάδα τα οποία είvαι ζώα πρoσαρμoσμέvα vα ζoυv σε υγρότoπoυς. Αν και κάποτε ήταν είδος υπό εξαφάνιση, σήμερα βόσκουν σε αφθονία στην περιοχή της Κερκίνης.
Στο δυτικό ανάχωμα της λίμνης έγινε 2ωρη πεζοπορία, την οποία πραγματοποίησαν και απόλαυσαν οι περισσότεροι από εμάς. Στο πλατανοδάσος στα Άνω Πορρόια καταλήξαμε, όπου περιπλανηθήκαμε και γευματίσαμε σε ένα πεστροφοτροφείο.
Σε ένα καταπληκτικό φυσικό σκηνικό στους πρόποδες του όρους Μπέλες στη Μακεδονία, τα Πορόια είναι το πιο ανεπτυγμένο τουριστικά ορεινό χωριό της περιοχής, με ξενώνες, καφέ και ταβέρνες.
Τα Άνω και Κάτω Πορόια είναι τα πιο ζωντανά χωριά της περιοχής, με ανηφορικά δρομάκια, ταβέρνες και καφενεία στις πλατείες με τα πλατάνια αλλά και δροσερά ρυάκια που κατεβαίνουν με ορμή από το βουνό – με τα πρώτα να αποτελούν την αφετηρία πεζοπορικών και ορειβατικών διαδρομών στο όρος Μπέλες.
Επιστρέψαμε αργά στο ξενοδοχείο μας για ιαματικό μπάνιο, δείπνο και ξεκούραση.
Κυριακή, 5/9, αναχωρήσαμε, μετά το πρωινό μας, για έναν περίπατο, καφεδάκι, επίσκεψη στο Φράγμα, στον Λιθότοπο της Κερκίνης. Ακολούθησε παρόχθια πεζοπορία 2ωρη περίπου για παρατήρηση πτηνών και νεροβούβαλων ως το Λιμνοχώρι. Διαθέτει χώρους στην πολύμορφη παραλίμνια περιοχή για πεζοπορία, για εκδρομές, για κατασκηνώσεις, για απομόνωση, για άθληση και για εξερεύνηση της πλούσιας ζωικής και φυτικής ποικιλίας.
Όσοι δεν πεζοπόρησαν, μετά τον Λιθότοπο, επισκέφθηκαν τη φάρμα εκτροφής βουβάλων στα Χρυσοχώραφα, όπου και αγόρασαν παραδοσιακά είδη, κυρίως προϊόντα από κρέας βουβαλίσιο, αλλά και μέλι, ζυμαρικά κ.ά.
Τα Χρυσοχώραφα βρίσκονται στην Ανατολική πλευρά της λίμνης Κερκίνης, 500 μέτρα από την όχθη. Το χωριό βρισκόταν παλιότερα μέσα στο παραλίμνιο δάσος.
Πρόκειται για ένα μικρό αυθεντικό χωριό, του οποίοι οι κάτοικοι απασχολούνται κυρίως με αγροτικές εργασίες, ψάρεμα και εκτροφή βουβαλιών. Τα Χρυσοχώραφα φημίζονται σε ολόκληρο τον νομό Σερρών για τις ψαροταβέρνες, το βουβαλίσιο κρέας και τα παράγωγά του, αλλά και για το γλυκό Καζάν-Ντιπί με αυθεντικό ντόπιο βουβαλίσιο γάλα. Αυτή είναι η πιο άγρια πλευρά της λίμνης και το σημείο όπου συναντάει κανείς όλα τα είδη των άγριων πουλιών και τα βοσκοτόπια των βουβαλιών.
Τσιμπήσαμε κάτι σε ένα άλλο μέρος, αφού βρήκαμε κλειστό τον φημισμένο Μεθοριακό Σταθμό Βυρώνειας.
Εδώ ο βασιλιάς Κων/νος Α΄ μαζί με τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο δέχτηκε την 1 Ιουλίου 1913 την αντιπροσωπεία της Βουλγαρίας, για να υπογραφεί η συνθήκη ανακωχής μετά τη νίκη της Ελλάδας στον Β' Βαλκανικό Πόλεμο . Ως θέση του στρατηγείου θεωρείται ο πλάτανος του Σιδηροδρομικού Σταθμού Βυρώνειας.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας , μετά από όλα αυτά, για δείπνο και χαλάρωση…
Δευτέρα, 6/9, αφού προγευματίσαμε, βρεθήκαμε στο ιστορικό και ηρωικό Οχυρό Ρούπελ, κοντά στα σύνορα. Το οχυρό Ρούπελ βρίσκεται ανάμεσα στα όρη Άγκιστρο και Μπέλες, πολύ κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Είναι το μεγαλύτερο συγκρότημα της οχυρωμένης τοποθεσίας, κατά μήκος των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, ονόματι “Γραμμή Μεταξά”, με συνολικό ανάπτυγμα καταφυγίων 1.849 μέτρα και μήκος στοών 4.251 μέτρα.
Η ελληνική πλευρά οχύρωσε την περιοχή το 1914 με την κατασκευή του φρουρίου, πολύ γνωστό και από τους δύο παγκόσμιους πολέμους, αφού εκεί δόθηκαν μάχες των Ελλήνων κατά των Γερμανών.
Σήμερα είναι επισκέψιμη μια στοά των οχυρών, ένα μικρό μουσείο, το περίπτερο των επισκεπτών, το παρατηρητήριο και το Ηρώο των πεσόντων. Στους θαλάμους αναπαριστάνονται διάφορες στιγμές των Ελλήνων στρατιωτών μέσα στο οχυρό, με τον πολυβολητή, τον γιατρό που περιθάλπει έναν τραυματία, το γραφείο του λοχαγού κ.ά. Στο περίπτερο των επισκεπτών εκτίθενται στολές, μετάλλια και φωτογραφίες που απεικονίζουν τις μάχες του 1941. Στο κτίριο “Ήχος και Φως” υπάρχουν οπτικοακουστικά μέσα που παρουσιάζουν τη μάχη στο οχυρό.
Ξεναγηθήκαμε σε όλα τα παραπάνω με τον γνωστό φιλόξενο τρόπο και με όλα τα μέτρα ασφαλείας από τους αρμόδιους γι΄αυτό, αφού πρώτα έγινε στην ομάδα μας μια ενημέρωση για τα ιστορικά γεγονότα που συνδέονται με αυτό.
Επιστρέφοντας μέσα στο Σιδηρόκαστρο επισκεφθήκαμε το Οινοποιείο Μελίδου, όπου δοκιμάσαμε και αγοράσαμε κρασιά της περιοχής. Ανεβήκαμε έπειτα στο Βυζαντινό Κάστρο Σιδηροκάστρου, που δεσπόζει πάνω στον λόφο, και φύγαμε για τους Καταρράκτες ζεστών νερών. Το Κάστρο, κτίσμα του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου σε λόφο ύψους 155μ., δεσπόζει ΒΔ. της πόλης. Πρωτοχτίστηκε το 527 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό και ολοκληρώθηκε από τον Ανδρόνικο Γ' τον Παλαιολόγο (1326-1341). Από την πανοραμική θέση του κάστρου, μπορεί ο επισκέπτης να παρατηρήσει όλη την πόλη και ένα μεγάλο μέρος του Σερραϊκού κάμπου, με τον ποταμό Στρυμόνα και τη λίμνη Κερκίνη.
Απολαύσαμε κι εμείς το όμορφο τοπίο, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες και καταλήξαμε για το γεύμα μας στο Γεφύρι. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας για δείπνο, ιαματικό μπάνιο και ξεκούραση.
Τρίτη, 7/9, φύγαμε για το Φράγμα Συμβολής. Οι υδάτινες ροές από τις πηγές ενώνονται στην περιοχή του χωριού Συμβολή Σερρών, και από το σημείο αυτό ο ποταμός ξεκινά μία δαιδαλώδη διαδρομή ανάμεσα σε κάθετους βράχους, σχηματίζοντας το ομώνυμο φαράγγι του Αγγίτη, στην περιοχή της Αλιστράτης. Αφού περάσει έξω από το Σπήλαιο Αλιστράτης και διανύσει 9 χιλιόμετρα μέσα από στενά περάσματα σχηματίζοντας μαιανδρισμούς, καταλήγει στον Σιδ. Σταθμό Αγγίστας, όπου υπάρχει το Παλαιό Γεφύρι. Ακολούθως ενώνεται με τον Στρυμόνα.
Από τη Συμβολή ξεκίνησε 2ωρη πεζοπορία κατά μήκος του φαραγγιού του Αγγίτη ποταμού ως το Σπήλαιο Αλιστράτης.
Σε τρία σημεία του φαραγγιού έχουν βρεθεί βραχογραφίες που παριστάνουν καμήλες, ελάφια, ιππείς που κρατούν τα ηνία των αλόγων και ακόντια, αλλά και αφηρημένα σχέδια. Εκτιμάται ότι οι βραχογραφίες αυτές είναι φτιαγμένες την εποχή του χαλκού.
Το Σπήλαιο της Αλιστράτης επισκέφθηκαν πρώτα οι περιηγητές κι έπειτα κι οι πεζοπόροι. Φανταστικό το σπήλαιο κι η ξενάγηση καταπληκτική!
Είναι ένα από τα μεγαλύτερα σπήλαια της Ευρώπης. Ο πλούσιος διάκοσμός του περιλαμβάνει, εκτός από τεράστιους σταλακτίτες και σταλαγμίτες σε διάφορους χρωματισμούς και τους σπάνιους εκκεντρίτες. Οι εκκεντρίτες ή ελικτίτες είναι σπάνιοι σχηματισμοί που δημιουργούνται «αψηφώντας» τους νόμους της βαρύτητας και ακολουθώντας ακανόνιστες πορείες. Κύριο χαρακτηριστικό του εν λόγω σπηλαίου - που το κάνει και μοναδικό στον ελληνικό χώρο - η πολύ μεγάλη ποικιλία εκκεντριτών. Το σπήλαιο θεωρείται ένα από τα ωραιότερα και μεγαλύτερα της Ελλάδος, πιθανόν και της Ευρώπης.
Οι περιηγητές είχαν στο μεταξύ επισκεφθεί και την ιστορική Μονή Εικοσιφοινίσσης, πάνω στο Παγγαίο, η οποία είναι από τα παλαιότερα μοναστήρια της Ευρώπης.
Η Μονή Εικοσιφοινίσσης βρίσκεται σε υψόμετρο 753 μέτρων, στη βόρεια πλευρά του όρους Παγγαίου, στα όρια των δύο Νομών Σερρών και Καβάλας. Είναι κτισμένη στην πλαγιά ενός υψώματος, στην κορυφή του οποίου προϋπήρξε αρχαιοελληνικός ναός. Η ίδρυση της Μονής ανάγεται αρχικά περί το 450 μ.Χ. κι έπειτα, ουσιαστικά, στον 8ο αιώνα. Θεωρείται ότι η μονή είναι κτισμένη στα ερείπια του Μαντείου του Διονύσου.
Η επικρατέστερη εκδοχή για το όνομα της Μονής είναι αυτή που θέλει την εικόνα της Θεοτόκου να αστράφτει και να εκπέμπει «φοινικούν», δηλαδή κοκκινωπό, φως. Απ’ αυτό επικράτησε ο όρος «Εικοσιφοίνισσα» (εικών φοίνισσα – Εικοσιφοίνισσα). Το Καθολικό τιμάται στα Εισόδια της Θεοτόκου. Το τέμπλο του Καθολικού είναι βαρύτιμο ξυλόγλυπτο, κατασκευάσθηκε από Χιώτες τεχνίτες και χρειάστηκαν 22 χρόνια (1781 – 1803) για να ολοκληρωθεί. Ξυλόγλυπτο επίσης είναι το προσκυνητάρι της Παναγίας και ο δεσποτικός Θρόνος.
Γευματίσαμε καθ΄οδόν και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο.
Τετάρτη, 8/9, μας περίμενε ο μοναδικός και σημαντικός αρχαιολογικός χώρος της Αμφίπολης με το εξαιρετικό μουσείο.
Ξεναγηθήκαμε άψογα τόσο στον ανοιχτό χώρο όσο και στο μουσείο, θαυμάσαμε τα πολλά και πανέμορφα εκθέματα και αργότερα βρεθήκαμε στην παραλία Οφρυνίου, ένα πολυσύχναστο θέρετρο του Δήμου Παγγαίου, για μπάνιο στη θάλασσα και γεύμα. Λίγη βροχούλα μας δρόσισε και καθόλου δεν μας πτόησε! Επιστρέψαμε γεμάτοι με πολλές νέες εικόνες κι από αυτή τη μέρα στο ξενοδοχείο μας για διανυκτέρευση.
Πέμπτη, 9/9, από το Σιδηρόκαστρο πήγαμε στις Σέρρες, την πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού, το διοικητικό και οικονομικό κέντρο του. Η πόλη και η γύρω περιοχή, επέζησαν και αναπτύχθηκαν παρά τις επιθέσεις, λεηλασίες και πυρπολήσεις αναρίθμητων εχθρών σε διάστημα πολλών αιώνων από τη νεολιθική εποχή μέχρι τα νεότερα χρόνια.
Ακολουθεί μια πιο ειρηνική πορεία κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας και από τον 17ο αιώνα, η πόλη αρχίζει να αναπτύσσεται οικονομικά, αλλά και πολιτισμικά. Από εκείνη την εποχή έχουν απομείνει λιγοστά μνημεία, όπως το Μπεζεστένι, το τέμενος Αχμέτ Πασά και το Τζιντζιρλί Τζαμί.
Σήμερα οι Σέρρες αποτελούν ένα σύγχρονο αστικό κέντρο με όμορφα κτήρια και τοπία, φαρδείς δρόμους και πλατείες, αλλά και μια «ζωντανή» πόλη με πολλούς φοιτητές.
Ένα από τα παλαιότερα τουρκικά κτίσματα που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης των Σερρών, είναι το Μπεζεστένι που πιθανότατα κτίσθηκε το 1385 και πήρε το όνομά του από την αραβοπερσική λέξη Μπεζεστένι που σημαίνει αγορά υφασμάτων. Χρησιμοποιούνταν ως κλειστή αγορά πολυτελών εμπορευμάτων και σήμερα οι χώροι του φιλοξενούν το αρχαιολογικό Μουσείο των Σερρών.
Στον επιβλητικό πευκόφυτο λόφο που δεσπόζει στην πόλη, υψώνεται η Ακρόπολη (Κουλάς), απ΄όπου ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να δει πανοραμικά την πόλη των Σερρών και τον πλούσιο κάμπο που την περιβάλλει.
Πηγή ζωής και αληθινό πνεύμονα πρασίνου για την πόλη των Σερρών αποτελεί η κοιλάδα των Αγίων Αναργύρων, που βρίσκεται στον δρόμο που οδηγεί στην Ακρόπολη. Πρόκειται για το ωραιότερο πάρκο των Σερρών που ταυτόχρονα αποτελεί χώρο αναψυχής, άθλησης και διασκέδασης.
Εδώ επισκεφθήκαμε το Μουσείο Σαρακατσάνων, το οποίο βρήκαμε απίστευτα προσεγμένο, με πολλά και υπέροχα εκθέματα.
Το σημαντικό αυτό μουσείο λειτουργεί από το 1979 και περιέχει εκθέματα σχετικά με τις παραδόσεις των Σαρακατσάνων. Το 1987 τιμήθηκε με το Ευρωπαϊκό Βραβείο του Μουσείου της Χρονιάς.
Αξιόλογο ήταν και το Αρχαιολογικό Μουσείο Σερρών, το οποίο στεγάζεται στο οθωμανικό Μπεζεστένι, την κλειστή αγορά του 14ου αι., στην κεντρική πλατεία της πόλης. Βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και εκτίθενται σε αυτό ευρήματα από τη Νεολιθική εποχή, την εποχή του Χαλκού (αγγεία, πήλινα ειδώλια), από τον 4ο έως και 6ο -7ο π.Χ, τους Ρωμαϊκούς χρόνους, την Ελληνιστική και Βυζαντινή εποχή.
Είδαμε και κάποια άλλα αξιοθέατα της πόλης, όπως είναι ο βυζαντινός ναός των Αγ.Θεοδώρων, αγοράσαμε και τους ακανέδες μας και άλλα τοπικά προϊόντα και καταλήξαμε για γεύμα στο Πάρκο του Αγίου Ιωάννη στις παρυφές των Σερρών. Κάναμε τον περίπατό μας εκεί και επιστρέψαμε στη βάση μας για δείπνο και ξεκούραση. Για έκπληξη, το τελευταίο μας - και βροχερό - βράδυ είχαμε ένα αποχαιρετιστήριο μπάρμπεκιου, αφού ο αρχηγός μας συνεννοήθηκε γι΄αυτό με τους ανθρώπους του εστιατορίου!
Παρασκευή, 10/9, ημέρα επιστροφής, φορτώσαμε στο πούλμαν τις αποσκευές μας και φύγαμε για τη Θερμοπηγή, όπου κάναμε επίσκεψη στο Παλαιοντολογικό Μουσείο. Η Θερμοπηγή έγινε γνωστή, όταν το 1998 άρχισαν ανασκαφές σε κοντινή περιοχή ύστερα από τυχαία ανακάλυψη από ντόπιο οστών ζώων. Όπως αποδείχτηκε και με τις ανασκαφές που συνεχίστηκαν το 2011, πρόκειται για απολιθώματα ηλικίας μέχρι και 7.000.000 ετών! Τα απολιθωμένα οστά ζώων φυλάσσονται στο Παλαιοντολογικό Μουσείο Θερμοπηγής, το οποίο στεγάζεται στο ανακαινισμένο παλιό Δημ. Σχολείο της χωριού.
Οι αρχικές ανασκαφές έφεραν στο φως ιππάρια, καμηλοπαρδάλεις, μαστόδοντες, αντιλόπες, μαχαιρόδοντες και τελικά πριν από λίγο καιρό το κρανίο ενός γιγαντιαίου φυτοφάγου ζώου που ονομάζεται Αγκυλοθήριο το Πεντελικό.
Το κρανίο του Αγκυλοθήριου είναι το μοναδικό ακέραιο που βρέθηκε παγκοσμίως και φυσικά, παρουσιάζει μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον. Αυτό, είναι και το κόσμημα του Μουσείου της Θερμοπηγής, όπου και εκτίθεται.
Η έκθεση, εκτός από τα απολιθώματα, περιλαμβάνει και διάφορες συλλογές απολιθωμένων ασπόνδυλων ζώων, ψαριών, φυτών και ορυκτών από την περιοχή, που κάποτε ήταν σαβάνα.
Μια μικρή στάση στη Θεσσαλονίκη και πήραμε τον …κατήφορο στη συνέχεια για τη Νίκαια, όπου φτάσαμε νωρίς το βραδάκι, χορτασμένοι από τις όμορφες και διαφορετικές εικόνες του ελληνικού Βορρά!
