Η ημερήσια εκδρομή μας Κυριακή στις 21 Νοεμβρίου 2021 στην Άνω Τιθορέα πραγματοποιήθηκε με ιδανικές συνθήκες από πλευράς καιρού, λιακάδα με όχι ιδιαίτερο κρύο, ό,τι έπρεπε για τους πεζοπόρους, αλλά και χωρίς να δημιουργεί προβλήματα και σε όσους προτίμησαν το  τουριστικό κομμάτι της εκδρομής μας.

Η Τιθορέα ή Άνω Τιθορέα είναι χτισμένη στις ανατολικές πλαγιές του Παρνασσού σε υψόμετρο 440 μέτρων. Μέχρι το 1926 ονομαζόταν Βελίτσα, οπότε μετονομάστηκε σε Τιθορέα, λόγω της αρχαίας Φωκικής πόλης, της Τιθορέας, που βρισκόταν στην ίδια ακριβώς τοποθεσία. Τα ερείπια της αρχαίας Τιθορέας διακρίνονται ακόμα ανάμεσα στα σύγχρονα σπίτια του οικισμού, ενώ διασώζεται σε πολύ καλή κατάσταση το τείχος που περιέβαλε την πόλη.

 

Η διαδρομή ξεκινάει από το  χωριό προς  χαράδρα Βελίτσας φτάνει στο εκκλησάκι του   Άγιου Ιωάννη και συνεχίζει μέχρι τα  Διπόταμα.

Οι πεζοπόροι, από την άκρη του χωριού ακολούθησαν τη διαδρομή που είναι  καλά σηματοδοτημένη με κόκκινο τετράγωνο σε άσπρο φόντο, ενώ στην αρχή της διαδρομής υπάρχει σχετική πινακίδα.
 

Στην αρχή το μονοπάτι κατηφορίζει προς το φαράγγι Καχάλα συναντά τη διασταύρωση προς το σπήλαιο του Ανδρούτσου και στη συνέχεια περνάει απέναντι. Στο δρόμο θα συναντάς έναν παλιό νερόμυλο και ατσάλινους σωλήνες νερού. Σε μια ώρα περίπου έφθασαν στο ξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη, που βρίσκεται σε ένα ωραίο πλάτωμα με θέα προς το χωριό και το μοναστήρι της Παναγιάς της Οδηγήτριας, όπου και έγινε και η πρώτη σύντομη στάση για ξεκούραση.

Στη συνέχεια χωριστήκαμε σε δύο ομάδες. Η μια ομάδα συνέχισε μέχρι τα Διπόταμα ενώ η δεύτερη κινήθηκε προς το μοναστήρι.

Η πρώτη ομάδα μετά το εκκλησάκι, ακολούθησε κατεύθυνση προς Διπόταμα όπου υπάρχει και σχετική πινακίδα. Από εδώ αλλάζει η σήμανση του μονοπατιού σε μπλε  κύκλο σε άσπρο φόντο. Η διαδρομή είναι ευχάριστη και ακολουθεί το τσιμεντένιο αυλάκι. Μια πορεία μέσα στα έλατα, με θέα προς τον κάμπο της Λιβαδειάς, αλλά και την απέναντι πλευρά του φαραγγιού το ξωκλήσι του Αγίου   Γεωργίου και τη σπηλιά του Ανδρούτσου.

Φτάνεις στα Διπόταμα, όπου για να βγεις στο ποτάμι κατηφορίζεις το μονοπάτι. Το ποτάμι είχε αρκετό νερό που ερχόταν από τις πηγές του Παρνασού. Το μονοπάτι συνεχίζει μέχρι τους καταρράκτες αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες γιατί τώρα είναι πολύ δύσκολο καθώς έχει δύσβατα και επικίνδυνα περάσματα και σκαρφαλώματα.

Επιστροφή λοιπόν πάλι στο Εκκλησάκι του Αγιάννη και από εκεί στο μοναστήρι της Παναγίας της Οδηγήτριας. Στο μοναστήρι έφθασαν νωρίτερα  και οι πεζοπόροι της δεύτερης ομάδας καθώς και κάποιοι τουρίστες πού ήρθαν αυτό με το πούλμαν. Στο ανδρικό μοναστήρι της Παναγίας της Οδηγήτριας ξεναγηθήκαμε από τους μοναχούς και κάποιοι δοκίμασε τα τυροκομικά και άλλα προϊόντα που παράγονται από τους ίδιους. Όλοι μαζί επιστρέψαμε στη μαγευτική Τιθορέα για φαγητό, καφέ και παραδοσιακά γλυκά στα γραφικά μαγαζάκια του χωριού.

Μερικοί  επισκεφθήκαν τον παλαιοχριστιανικό ναό του Αγίου Ιωάννη, με τμήμα του ψηφιδωτού  να σώζεται στο πάτωμα, κοντά στην είσοδο του ναού.

Μας «έπιασε» η νύχτα όταν ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας στη Νίκαια, έχοντας περάσει μια υπέροχη μέρα στη φύση.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•