- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 25 Οκτωβρίου 2022 25 Οκτωβρίου 2022
Για τις διακοπές μας φέτος επιλέξαμε την πανέμορφη ακριτική Λέσβο, για ένα 8ήμερο, περίπου 80 φίλοι-μέλη του Φυσιολάτρη.
ΠΕΜΠΤΗ, 30/6 : Συγκεντρωθήκαμε στη Νίκαια και το Αιγάλεω νωρίς το απόγευμα και στον Πειραιά συναντηθήκαμε και με κάποιους ακόμα, οι οποίοι φόρτωσαν τις αποσκευές τους στα πούλμαν.
Το πλοίο ξεκίνησε στις 18:00 μ.μ. και έφτασε στη Μυτιλήνη νωρίς το πρωί.
Από εκεί μεταφερθήκαμε στο ξενοδοχείο μας, μερικά χιλιόμετρα έξω από την πρωτεύουσα του νησιού. Πήραμε πρωινό, ξεκουραστήκαμε λίγο και κατά τις 11 ξεκινήσαμε για το πρόγραμμα της ημέρας.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 1/7 : Στο Αρχαίο Θέατρο της πόλης έγινε μια σύντομη ξενάγηση και απολαύσαμε τη θέα προς το Κάστρο και τα 2 λιμάνια, την Επάνω Σκάλα και το κεντρικό λιμάνι.
Χτίστηκε στην πρώιμη ελληνιστική περίοδο, χωρούσε περίπου 10.000 θεατές και αποτέλεσε πρότυπο για την αρχιτεκτονική των κατοπινών ρωμαϊκών θεάτρων, αφότου το θαύμασε ο στρατηγός Πομπήιος.
Έπειτα πήραμε τον δρόμο για το προσκύνημά μας στον Άγιο Ραφαήλ, περνώντας από τη Μόρια και τη λουτρόπολη της Θέρμης. Στον χώρο του μοναστηριού μαρτύρησαν οι Άγιοι Ραφαήλ και Νικόλαος, καθώς και η μικρή κόρη του προεστού Ειρήνη, το βράδυ της 9ης Απριλίου 1463, όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν και τη μονή.
Για το μπάνιο μας επιλέξαμε μια κοντινή προς τον Μανταμάδο παραλία, αυτήν του Ασπροποτάμου, αφού προσπεράσαμε τα Μιστεγνά και τις Νέες Κυδωνίες.
Αφού γευματίσαμε, πήγαμε και στον Άγιο Ταξιάρχη, για το 2ο προσκύνημα της μέρας. Πρόκειται για το μεγάλο προσκύνημα της Λέσβου και ο θρύλος θέλει η εικόνα να είναι φτιαγμένη από το χώμα και το αίμα όσων κατεσφάγησαν από Αγαρηνούς πειρατές στα δύσκολα χρόνια. Πολλά τα τάματα στον Άγιο και ιδιαίτερα τα παπούτσια, μια κι ο Άγιος τα λιώνει, αφού συνέχεια περπατάει ζητώντας εκδίκηση για τους αδύναμους.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για δείπνο και ξεκούραση.
ΣΑΒΒΑΤΟ, 2/7: Φύγαμε για Μόλυβο, περνώντας από Καλλονή και Πέτρα έπειτα, όπου και έγινε η πρώτη μας στάση.
Οι περισσότεροι ανέβηκαν στον επιβλητικό βράχο με τον ναό της Παναγίας της Γλυκοφιλούσας, σήμα κατατεθέν του χωριού, ενώ άλλοι έκαναν βόλτες στα σοκάκια, επισκέφθηκαν το αρχοντικό της Βαρελτζίδαινας, ανάμεσα στα πολλά αρχοντικά του χωριού, ήπιαν το καφεδάκι τους σε κάποια παραλιακό μαγαζάκι.
Το αρχοντικό της Βαρελτζίδαινας εντυπωσιάζει με τα σαχνισίνια του, τα νεοκλασικά και ανατολίτικα στοιχεία, που θυμίζουν πολύ τα ανάλογα της Βόρειας Ελλάδας. Το χωριό ξεχωρίζει επίσης για τον διατηρητέο ναό του Αγίου Νικολάου, καθώς και για το ότι εδώ δημιουργήθηκε ο πρώτος Αγροτικός Γυναικείος Συνεταιρισμός σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Στον Μόλυβο ανεβήκαμε με τα πούλμαν ως την είσοδο του μεσαιωνικού Κάστρου, όπου έγινε μικρή ξενάγηση και περιήγηση, μετά την οποία σχεδόν όλοι κατεβήκαμε με τα πόδια στο πανέμορφο και γραφικότατο χωριό.
Καθ΄οδόν σταματούσαμε στα αξιοθέατά του, όπως οι οθωμανικές βρύσες, οι ναοί, τα αρχοντικά, το χαμάμ, το αρχοντικό του Κράλλη ( όπου η Σχολή Καλών Τεχνών ) , το σπίτι του Αργύρη Εφταλιώτη ( Δημοτική Βιβλιοθήκη σήμερα ), τα σοκάκια, με εκείνο της αγοράς να κλέβει, βέβαια, τις εντυπώσεις …
Κάναμε έπειτα ένα γρήγορο πέρασμα από την όμορφη παραλία της Εφταλούς, με τα ιαματικά λουτρά, αλλά για το μπάνιο μας επιλέξαμε τελικά την παραλία Μήθυμνα, όπου και τσιμπήσαμε κάτι πρόχειρο. Για το απόγευμα είχαμε μια στάση στη Σκάλα Συκαμινιάς, όπου ανεβήκαμε στον χαμηλό βράχο με την εκκλησούλα της Παναγιάς Γοργόνας, είδαμε τη Μουριά του Στράτη Μυριβήλη, χάρη στο μυθιστόρημα του οποίου « Παναγιά Γοργόνα» έγινε διάσημη η Σκάλα, το γραφικότατο λιμανάκι, το παλιό ελαιουργείο, τα αρχοντικά…
Από πάνω ο Λεπέτυμνος με την απότομη και γυαλιστερή κορυφή του ηφαιστείου του, χαρακτηρίζει την ευρύτερη περιοχή, από Μόλυβο ως Σκάλα Συκαμινιάς
Επιστρέψαμε για το δείπνο μας στο ξενοδοχείο, λίγο νωρίτερα από την προηγούμενη μέρα, ώστε να προλάβουμε και μια 2ωρη περίπου βραδινή βόλτα στην πρωτεύουσα. Γυρίσαμε κατά τις 12 για ξεκούραση.
ΚΥΡΙΑΚΗ, 3/7 : Μετά το πρωινό μας, περνώντας πάλι από Καλλονή, Βατούσσα, Άντισσα, φτάσαμε για το κυριακάτικο προσκύνημά μας στην αγέρωχη Μονή Υψηλού, όπου είχαμε την τύχη να μας ξεναγήσει ο ηγούμενος.
Θυμίζει Κάστρο, όπως υψώνεται στον ηφαιστειακό κώνο του Όρδυμνου. Είναι ένα βυζαντινό μοναστήρι φρουριακής αρχιτεκτονικής, το οποίο, κατά την παράδοση, χτίστηκε τον 11ο αι.
Φύγαμε έπειτα για το Σίγρι και συγκεκριμένα πρώτα για το Πάρκο Απολιθωμένου Δάσους στη θέση Μπαλλή Αλώνια. Το απολιθωμένο δάσος δημιουργήθηκε πριν από 20.000.000 χρόνια και σε αυτό ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει μοναδικές εμφανίσεις Πρωτοπευκίδων, τον μεγαλύτερο κατακείμενο κορμό μήκους 22μ., τον μεγαλύτερο στην Ευρώπη ιστάμενο κορμό, καθώς και πολλούς ιστάμενους κορμούς σεγκόγιας.
Πέντε συνολικά τέτοια Πάρκα διαθέτει η Λέσβος.
Βγάλαμε εισιτήρια και μια μεγάλη ομάδα έκανε μια 2ωρη κυκλική διαδρομή στα ειδικά διαμορφωμένα μονοπάτια μέσα στο Πάρκο του Απολιθωμένου Δάσους, ενώ μια μικρότερη ομάδα ακολουθώντας ενημερωτικές πινακίδες και μονοπάτια περπάτησε μία ώρα στον πολύ καλά οργανωμένο χώρο, ο οποίος διαθέτει και αρκετά δροσερά σημεία ξεκούρασης-κιόσκια.
Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε το Μουσείο Σιγρίου, όπου έγινε μια εμπεριστατωμένη ξενάγηση από έμπειρους επιστήμονες και όλοι μας παρακολουθήσαμε το πολύ ενδιαφέρον σχετικό βίντεο.
Κατεβήκαμε έπειτα στην παραλία του μικρού και χαριτωμένου ψαράδικου χωριού με το μικρό Οθωμανικό Κάστρο του 1757, κολυμπήσαμε και φάγαμε.
Επιστρέφοντας μια σύντομη στάση για βόλτα, καφέ, παγωτάκι στην Άντισσα, το χωριό του Τέρπανδρου, το χωριό όπου ξεβράστηκε η λύρα του Ορφέα, ( στα Ορφίκια ) με την ωραία πλατεία του και τα καφενεδάκια κάτω από τεράστιους πλατάνους.
ΔΕΥΤΕΡΑ, 4/7 : Πηγαίνοντας για Αγιάσο, σταματήσαμε στη δροσερή Καρήνη, για να δούμε από κοντά τον χώρο όπου ζούσε για κάποιο διάστημα και ζωγράφιζε ο Θεόφιλος, μέσα σε έναν πλάτανο.
Στην Αγιάσο μείναμε αρκετά για προσκύνημα στην Κοίμηση της Θεοτόκου, βόλτες στα πανέμορφα πέτρινα σοκάκια, καφεδάκι και γλυκό στην πλατεία με την «Καφενταρία» (από τα παλιότερα και χαρακτηριστικότερα παραδοσιακά καφενεία) και τα άλλα χαριτωμένα μαγαζάκια, επίσκεψη και σε άλλες εκκλησίες, όπως η Αγία Τριάδα, με το μικρό μουσείο της.
Η Αγιάσος, το όνομα της οποίας προέρχεται από από την επιγραφή « Μητέρα του Θεού, Αγία Σιών» στην εικόνα της Παναγίας, που έφερε το 803 μ.Χ. ο μοναχός Αγάθωνας από τα Ιεροσόλυμα, αποτελεί σήμερα έναν ενδιαφέροντα διατηρητέο καλλιτεχνικό και θρησκευτικό οικισμό, ο οποίος μάλιστα διακρίνεται για τη χαρακτηριστική διάλεκτό του.
Το χωριό διαθέτει Καρναβαλικό, Εκκλησιαστικό και Λαογραφικό Μουσείο, Αναγνωστήριο, Ξενώνα της Παναγίας και παλιό δημοτικό ελαιοτριβείο.
Μια 2ωρη πεζοπορία στα όμορφα και δροσερά μονοπάτια της Αγιάσου, ξεκινώντας από το πάνω μέρος του χωριού και κάνοντας μια κυκλική 2ωρη πεζοπορία μέσα στον Καστανιώνα επιστρέψαμε πάλι στην πλατεία του χωριού.
Στη συνέχεια φύγαμε για Πλωμάρι, παίρνοντας τον δρόμο για Ευρειακή, Παππάδο, Σκόπελο, Λαγκάδα, βρεθήκαμε στο κεφαλοχώρι του παραλιακού και πολυσύχναστου Πλωμαρίου, όπου παραμείναμε για λίγο. Παραδοσιακός ο οικισμός, με αρχοντικά και παραδοσιακή αρχιτεκτονική, παλιά καφενεία, και θεωρείται η πατρίδα του ούζου και του σαπουνιού.
Επισκεφθήκαμε έπειτα το Μουσείο Ούζου Μπαρμπαγιάννη, όπου έγινε ικανοποιητικότατη ξενάγηση, δείξαμε επίσης ότι είμαστε πολύ καλοί καταναλωτές, και φύγαμε για μπανάκι και γεύμα στην καλά οργανωμένη και μεγάλη παραλία του Αγίου Ισιδώρου.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, δειπνήσαμε, ξεκουραστήκαμε.
ΤΡΙΤΗ, 5/7 : Στον δρόμο για Ερεσό, ανηφορίσαμε ως την τεχνητή λίμνη, το Φράγμα και τη Μονή Πιθαρίου, τη μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών, την οποία βρήκαμε κλειστή. Η μονή έχει χαρακτήρα φρουριακό και είναι πραγματικό στολίδι για την περιοχή.
Το Φράγμα δημιουργήθηκε το 2002 και έτσι σχηματίστηκε μια λίμνη στον πυθμένα ενός ιδιότυπου πιθαριού.
Απολαύσαμε το τοπίο, βγάλαμε φωτογραφίες και οι πεζοπόροι έκαναν μια διαδρομή από το Φράγμα ως την Μονή Πιθαρίου και στη συνέχεια τον γύρο της
τεχνητής λίμνης από την απέναντι μεριά της Μονής.
Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το ενδιαφέρον, πραγματικά, μεγαλοχώρι της Ερεσού, την πατρίδα της Σαπφούς, με το Θεοφράστειο Σχολείο, τα αρχοντικά του, την όμορφη πλατεία του και τα άλλα πετρόχτιστα κτίσματα.
Για το μπάνιο μας κατεβήκαμε στην αμμουδερή και πολύβουη Σκάλα Ερεσού, όπου και γευματίσαμε σε κάποιο από τα πάμπολλα ταβερνάκια, κάναμε βόλτες, είδαμε την Αρχαιολογική Συλλογή κάποιοι και τα παρακείμενα ερείπια της παλαιοχριστιανικής Βασιλικής, στο δυτικό άκρο της παραλίας.
Στον Μεσότοπο, παραδοσιακό χωριό κι αυτό και ενδιαφέρον, έγινε μια σύντομη στάση, για αγορά τυριών και άλλων προϊόντων, στον εξαιρετικό Γυναικείο Συνεταιρισμό, καθώς και για ένα καφεδάκι στη δροσερή πλατεία και επίσκεψη στην εκκλησία των αρχών του 19ου αι. , όπου και ξεναγηθήκαμε από τον ιερέα.
ΤΕΤΑΡΤΗ, 6/7 : Ημέρα ξενάγησης-περιήγησης στην ίδια την πρωτεύουσα και τα κοντινά περίχωρά της.
Οι 2 ξεναγοί μας παρέλαβαν από το ξενοδοχείο και μας πήγαν πρώτα στο Κάστρο. Το Κάστρο είναι χτισμένο ανάμεσα στα 2 λιμάνια και θεωρείται από τα μεγαλύτερα της Μεσογείου. Ό,τι βλέπουμε σήμερα είναι έργο της εποχής των Γατελούζων και των Οθωμανών ( 14ος και 15ος αι. ).
Θαυμάσαμε ανάμεσα στα κτίσματα του Κάστρου τη μεγάλη δεξαμενή και την κρύπτη.
Ακολούθησε η επίσκεψη στο Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης. Τα εκθέματα προέρχονται από την ελληνιστική, κυρίως, και τη ρωμαϊκή εποχή.
Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκαναν τα ψηφιδωτά από ρωμαϊκές επαύλεις και τα γλυπτά.
Μας δόθηκε έπειτα λίγος χρόνος για καφέ στην πόλη, προσκύνημα στη Μητρόπολη, τον ναό του Αγίου Αθανασίου, με το χαρακτηριστικό γοτθικό καμπαναριό, και τον Άγιο Θεράποντα, την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, την κόκκινη λαξευτή πέτρα και τον τσίγκινο μεγάλο κεντρικό τρούλο του.
Ξαναμπήκαμε στα πούλμαν για τη συνέχεια στη Βαρειά, με τα 2 μουσεία, το Μουσείο-Βιβλιοθήκη του Τεριάντ και το γειτονικό μικρό Μουσείο του Θεόφιλου.
Στο πρώτο εκτίθενται πίνακες Ελλήνων ζωγράφων, βιβλία, περιοδικά και χειρόγραφα, ενώ στο δεύτερο υπάρχουν έργα μόνο του λαϊκού ζωγράφου
Θεόφιλου Χατζημιχαήλ, σε 4 αίθουσες ασφυκτικά γεμάτες, από την τελευταία περίοδο του ζωγράφου.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για μεσημεριανό και μπάνιο ίσως για κάποιους στη μικρή παραλία κάτω από το ξενοδοχείο ή στα κοντινά λουτρά της Γέρας.
Το απόγευμα στις 6 φύγαμε για τη μοναδική βόλτα στον Μόλυβο. Μείναμε εκεί περίπου 3 ώρες για βόλτες στα σοκάκια, χωρίς τη ζέστη και τον ήλιο τώρα, στο γραφικό λιμανάκι και τα ταβερνάκια του, για ουζάκι, μεζεδάκι, παγωτάκι… με φόντο
το φωτισμένο κάστρο.Επιστροφή στο ξενοδοχείο και ξεκούραση…
ΠΕΜΠΤΗ, 7/7 : Περνώντας πάνω από το όρος Όλυμπος, την αρχαία Πύρρα, τα Βασιλικά ( « βασιλικά χωριά », στα χρόνια τα βυζαντινά, όπου εξορίστηκε η Ειρήνη η Αθηναία και άλλοι αυτοκράτορες ) , φτάσαμε στον Πολιχνίτο, όπου παραμείναμε για λίγη ώρα, κάνοντας βολτίτσες στο διατηρητέο και παραδοσιακό χωριό, με τις παλιές εκκλησιές του, τα Αρχοντικά και τα Ελαιουργεία του με τις ωραίες καμινάδες και τόσες άλλες ομορφιές…
Γνώρισε μεγάλη ακμή στις αρχές του 20ού αι. και αυτό φαίνεται στα όμορφα πετρόχτιστα σπίτια, στα εργοστάσιά του, στο τεράστιο σχολείο, στην εξαιρετική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, του 1805. Διαθέτει και ιαματικές πηγές, όπως πολλά χωριά της Λέσβου.
Περάσαμε από την πατρίδα του γλυκάνισου, το Λισβόρι, την παραδοσιακή Βρίσα, με τον ιδιαίτερο πλούτο σε παλαιοντολογικά απολιθώματα, μοναδικά σε ολόκληρη την Ευρώπη, και κατεβήκαμε για μπάνιο στην πιο μεγάλη, όμορφη και πολύ τουριστική παραλία των Βατερών, απ΄όπου ξεκίνησαν οι πεζοπόροι μας με στόχο το ακρωτήρι του Αγίου Φωκά. Από εδώ βλέπει κανείς το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα στη Λέσβο, δίπλα στα ερείπια του ναού του Διονύσου και μιας παλαιοχριστιανικής βασιλικής. Κάνοντας μια 2ωρη πεζοπορία σε μονοπάτι και χωματόδρομους ξεκινώντας από την γέφυρα Αλμυρού, περνώντας από το Αχιλλειοπήγαδο έφτασαν στο Ναό Διονύσου, στον Άγιο Φωκά, το νοτιοδυτικότερο άκρο της Λέσβου και επέστρεψαν πάλι στην παραλία των Βατερών.
Γευματίσαμε εκεί και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για δείπνο, διανυκτέρευση…
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 8/7 : Ξανά στον δρόμο προς Μέσα, όπου και ο σημαντικότερος αρχαίος ναός της Λέσβου, προς Καλλονή, έπειτα, στον υγροβιότοπο της οποίας κάναμε έναν όμορφο περίπατο, παρατηρώντας τα πουλιά, φλαμίνγκος, κατά βάση, καλαμοκανάδες, τσικνιάδες, πελεκάνους κ.ά.
Εδώ μας έφερε κιάλια και τηλεσκόπιο ο υπεύθυνος του Κέντρου Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης. Στη Σκάλα Καλλονής, όπου βρεθήκαμε στη συνέχεια, περιηγηθήκαμε και είχαμε μια σύντομη ενημέρωση μέσα στο Κέντρο αυτό για τον πολύ σημαντικό βιότοπο.
Περνώντας για πολλοστή φορά από το κεφαλοχώρι της Καλλονής, ανηφορίσαμε ως το ξακουστό κεφαλοχώρι της Αγίας Παρασκευής, όπου παρακολουθήσαμε ξενάγηση – ενημέρωση στο Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας του Πολιτιστικού Ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς.
Κάποιοι πρόλαβαν και περπάτησαν λίγο μέσα στο ίδιο το χωριό, που, επίσης, όπως εξάλλου τα περισσότερα χωριά της Λέσβου, παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, με τα εξαιρετικά πέτρινα αρχοντικά του, τα μαγαζιά, τα παλιά ελαιοτριβεία, κεντρικά λιθόστρωτα δρομάκια του και τα πολλά και ωραία καφενεία του. Η Αγία Παρασκευή φημίζεται και για το Πανηγύρι του Ταύρου.
Για μπάνιο γεύμα πήγαμε πάλι στα Βατερά, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας.
Θα θέλαμε να εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας στη Δ/νση και το προσωπικό του Mytilana Village Hotel για την άψογη εξυπηρέτησή μας. Μέχρι και το δείπνο δίπλα στη θάλασσα μας προσέφεραν κάθε βράδυ.
Ετοιμαστήκαμε, φορτώσαμε τις αποσκευές μας στα πούλμαν και κατεβήκαμε στο λιμάνι κάνοντας και τις τελευταίες βόλτες μας. Πήραμε το πλοίο για Πειραιά στις 9 το βράδυ και φτάσαμε στον Πειραιά την επομένη στις 10 και κάτι «χορτάτοι» από όσα είδαμε στο 8ήμερο που περάσαμε στο ακριτικό νησί !
