- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 17 Μαρτίου 2023 17 Μαρτίου 2023
Με δύο σχεδόν γεμάτα πούλμαν ξεκινήσαμε από Νίκαια και μετά την παραλαβή των φίλων μας από το μετρό του Αιγάλεω, την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου, ημέρα ελευθέρας εισόδου σε Μουσεία και Αρχαιολογικούς χώρους, τη 2η κατά σειρά μέσα στο χειμώνα, κατευθυνθήκαμε προς τον Υμηττό, τον « Τρελό», όπως ονομάστηκε , από παραφθορά της γαλλικής φράσης «τρε λονγκ», που σημαίνει πολύ μακρύς.
Τα πούλμαν μας άφησαν κάτω από τη Μονή Καισαριανής και εκεί συναντηθήκαμε και με λίγους φίλους που ήρθαν με δικό τους μέσο. Σε λίγο έφτασαν και οι δύο ξεναγοί μας, οι οποίες ανέλαβαν από 40 και πλέον άτομα η καθεμιά και ξεκίνησαν την ξενάγηση, αφού περάσαμε όλοι τον περίβολο του μοναστικού συγκροτήματος.
Η μονή δεν λειτουργεί πλέον, παρά μόνο 2-3 φορές τον χρόνο, κι, ενώ έχει κηρυχτεί αρχαιολογικό μνημείο από το 1923, μόλις πριν από λίγα χρόνια έγινε επισκέψιμος αρχαιολογικός χώρος, με είσοδο. Κάθε μεγάλη Παρασκευή πραγματοποιείται εδώ περιφορά επιταφίου από τις πιο εντυπωσιακές περιφορές στην Αθήνα.
Το μοναστήρι ιδρύθηκε στη θέση μικρής εκκλησίας, η οποία είχε χτιστεί στα ερείπια αρχαίου ναού. Αφού κάηκε, αντικαταστάθηκε αργότερα από μια βασιλική και στα 1180 πια διέθετε λουτρώνα, τραπεζαρία και κελιά για τους μοναχούς,
Μπήκαμε στον ίδιο τον ναό, στο μικρό παρεκκλήσι του Αγ. Αντωνίου ακριβώς δίπλα και στην Τράπεζα, όπου οι ξεναγοί μας αναφέρθηκαν με λεπτομέρειες τόσο στην αρχιτεκτονική τις διάφορες μετασκευές και αγιογράφηση του ναού όσο και στη διατροφή στα χρόνια του Βυζαντίου.
Ο λουτρώνας και τα κελιά δεν είναι χώροι επισκέψιμοι, αλλά μπορέσαμε να παρατηρήσουμε λίγο τους χώρους του λουτρώνα από τα κιγκλιδώματα στα παράθυρα και να ακούσουμε από τις ξεναγούς κάποια στοιχεία για τον Πύργο Μπενιζέλου, που ορθώνεται ανάμεσα στα κελιά. Εντός του υπάρχουν ακόμα τεράστιες μυλόπετρες, μια και είχα μετατραπεί ακόμα και σε ελαιοτριβείο ο συγκεκριμένος χώρος.
Και οι δύο ομάδες, στη συνέχεια ανηφορίσαμε προς το Φράγκικο μοναστήρι του Αγ. Μάρκου και τα ερείπια παλαιοχριστιανικής βασιλικής δίπλα.
Από εκεί απολαύσαμε κι όλη τη θέα προς το λεκανοπέδιο της Αττικής και κάτω τη θάλασσα. Αποχαιρετίσαμε τις ξεναγούς μας και ξεκινήσαμε τις πεζοπορίες μας.
Η μεγάλη διαδρομή με περισσότερα από 25 άτομα ,διάρκειας 4 ωρών, ξεκίνησε από το Αισθητικό Δάσος της Καισαριανής προς το ξωκλήσι της Ανάληψης. Στη συνέχεια ανηφόρισε το μονοπάτι και στο χωματόδρομο που συνάντησε έφυγε δεξιά ενώ η ήπια διαδρομή πήγε αριστερά προς τον Πύργο της Ανθούσας.
Στη συνέχεια πήραν το δύσκολο ανηφορικό μονοπάτι και ανέβηκαν στα 700μέτρα ψηλά και από εκεί κατηφόρισαν προς τη Μονή Αστερίου. Είμασταν τυχεροί αυτή τη φορά και μόλις προλάβαμε τη μονή ανοιχτή και επισκεφθήκαμε το καθολικό, που είναι αφιερωμένο στους Παμεγίστους Ταξιάρχες, Γαβριήλ και Μιχαήλ.
Ο ναός με κίονες και Ιωνικά κιονόκρανα είχε εικόνες από τον 16ο αιώνα.
Η ονοματοδοσία της Ιεράς Μονής σύμφωνα με την επικρατούσα θεωρία, σχετίζεται με τον Όσιο Λουκά τον «εκ Στειρίου» και ιδρυτή της Ι. Μονής Οσ. Λουκά Λεβαδείας. Ο όσιος, καταγόμενος από την Αίγινα, ήρθε στην Αθήνα το 920 μ.Χ. περίπου, και αφού έλαβε το μοναχικό σχήμα ξεκίνησε τη ασκητική του πορεία στην πλαγιά του Υμηττού, ακριβώς εκεί που στη συνέχεια ανήγειρε την εν λόγω Ιερά Μονή. Έκτοτε οι Αθηναίοι συνήθιζαν να την καλούν ως «Μονή του εκ Στειρίου», που με τον καιρό παραφράστηκε σε Μονή του Αστερίου.
Φεύγοντας από τη Μονή Αστερίου κατηφορίσαμε το ωραίο μονοπάτι μέχρι τον Πύργο της Ανθούσας και από εκει συνεχίσαμε μέχρι το Πυροφυλάκιο της Καισαριανής, όπου μας παρέλαβε το πούλμαν.
Γύρω στα 40 άτομα ακολούθησαν την ήπια κυκλική διαδρομή, διάρκειας 3 ωρών, περνώντας μέσα από το Αισθητικό Δάσος της Καισαριανής, το ξωκλήσι της Ανάληψης κι από τον Πύργο της Ανθούσας.
Όσοι δεν πεζοπόρησαν παρέμειναν στον χώρο της Καλοπούλας.
Αναχωρήσαμε στις δύο και κάτι το μεσημέρι για Νίκαια, έχοντας αφιερώσει τη μέρα ελευθέρας εισόδου στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους σε έναν πολύ σημαντικό και πραγματικά ενδιαφέροντα χώρο για την Αττική κι έχοντας απολαύσει όμορφες διαδρομές μέσα στη φύση του «Τρελού»!
