Στις 14.1.2012 πραγματοποιήσαμε μια όμορφη απογευματινή εκδρομή στον Όσιο Μελέτιο, τα Βίλλια και την Οινόη για το κόψιμο της πίτας των πεζοπόρων.
Ξεκινήσαμε  κατά τις  2:30 από τη Νίκαια με τρία πούλμαν και, αφού παραλάβαμε και τους υπόλοιπους φίλους μας, ακολουθήσαμε τον παλιό δρόμο προς τη Θήβα. Περάσαμε από το σημείο, όπου βρίσκονται τα ερείπια του Πύργου της Οινόης, ( « φρυκτωρία » του 4ου αι. π.Χ.) και συνεχίζοντας φτάσαμε στο μοναστήρι του Οσίου Μελετίου, με ψιλόβροχο.

Προσκυνήσαμε και περιηγηθήκαμε το χώρο της φημισμένης και « χαριτωμένης » Μονής, η οποία ιδρύθηκε στα τέλη του 11ου ή στις αρχές του 12ου αι., σε χρόνια ακμής για το Βυζάντιο, στην εποχή των Κομνηνών αυτοκρατόρων, από τον ‘Οσιο Μελέτιο το Νέο. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει το καθολικό της μονής, χτισμένο με το ισόδομο πλινθοπερίκλειστο σύστημα, με 2 νάρθηκες,, με ωραίο τέμπλο, τον τάφο του Οσίου και λίγες τοιχογραφίες , καθώς  και το μικρό παρεκκλήσι των Ταξιαρχών, προσκολλημένο στη νότια πλευρά του. Πολλά θαύματα συνδέονται με το μοναστήρι αυτό.

Κεραστήκαμε και το ...γνωστό λουκουμάκι, πήραμε το ποτό μας και το κομμάτι της πίτας που μας μοίρασε ο « Φυσιολάτρης » στο χώρο εκτός της Μονής και όσοι ήθελαν να πεζοπορήσουν πήραν το μονοπάτι για την Οινόη, ενώ οι τουρίστες μας πήγαν με το λεωφορείο στα Βίλλια, όπου και παρέμειναν για βόλτα και καφεδάκι, μέχρι να έρθει η ώρα για το βραδινό μας.
Ο καιρός στην αρχή δεν ήταν και τόσο ευνοϊκός, αλλά η βροχή σταμάτησε κάποια στιγμή κι έτσι οι πεζοπόροι μας μπόρεσαν να απολαύσουν τη διαδρομή, η οποία περνούσε από τον αρχαιολογικό χώρο της Οινόης, συγκεκριμένα, το αρχαίο φρούριο της Οινόης, το οποίο έχτισαν οι Αθηναίοι, ώστε να ελέγχουν την περιοχή των δυτικών συνόρων του κράτους τους, μια και η Μεγαρίδα – εχθρική προς τους Αθηναίους βρισκόταν στα δυτικά και αποτέλεσε εξάλλου το πεδίο από το οποίο πέρασε ο στρατός των Λακεδαιμονίων κατά το 1ο έτος του Πελοποννησιακού πολέμου ( 431 π. Χ.) και όπου μάλιστα διεξήχθη και η γνωστή μάχη της Οινόης. Σήμερα βλέπει κανείς μόνο ερείπια στο χώρο αυτό.

Καταλήξαμε, όταν πια είχε αρχίσει να νυχτώνει στο χωριό της Οινόης, σε ταβέρνα του οποίου απολαύσαμε όλοι μαζί, πεζοπόροι και τουρίστες, ωραίο και αγνό φαγητό, γλέντι και χορό, και κόψαμε και « επίσημα » πια, παρουσία όλων των φίλων,  την πίτα των πεζοπόρων.

Φύγαμε ικανοποιημένοι κατά τις 9:30 και επιστρέψαμε στη «βάση».