Την Κυριακή 27 Μαΐου ξρκινήσαμε με συνθήκες ευνοϊκές κατά τις 7:30 από τη Νίκαια και, αφού παραλάβαμε και αρκετούς φίλους καθ΄οδόν και κάναμε και μια στάση στην όμορφη Αμάρυνθο, γνωστή στην αρχαιότητα για τη λατρεία της Άρτεμης Αμαρυνθίας ή Αμαρυσίας, για καφεδάκι και άλλα, φτάσαμε στην Άνω Ποταμία Κύμης. Εκεί μέλη του πολιτιστικού συλλόγου μας ξενάγησαν και μας δεξιώθηκαν με διάφορα κεράσματα στο μουσείο – λιοτρίβι του χωριού και στη συνέχεια στην Αρχαιολογική Συλλογή, δίπλα στο ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου. Τα ευρήματα ( οξυπύθμενοι αμφορείς εισαγωγής, αγνύθες, επιγραφές, πήλινα και μεταλλικά αντικείμενα κ.ά. ) προέρχονται κυρίως από το λόφο του Αγ. Νικολάου ή Καστρί ( Κύμη κλασικών χρόνων ), κοντά στο χωριό, και από το λόφο Βιγλατούρι ( Κύμη των γεωμετρικών χρόνων ).

Περνώντας μέσα από τα στενά δαιδαλώδη σοκάκια του χωριού, με τα σπίτια, πολλά από αυτά αρχοντικά καραβοκύρηδων, χτισμένα με την κόκκινη πέτρα της περιοχής, βγήκαμε από το χωριό και αρχίσαμε την πεζοπορία μας.

Ακολουθήσαμε κυκλική διαδρομή, περνώντας το Μέλα ποταμό, βαδίζοντας σε καταπράσινα μονοπάτια με πανύψηλα, σε κάποια σημεία, δέντρα, στεφανωμένα από τον κισσό, με στόχο το χωριό των Καλλιάνων, λίγο πιο έξω από το οποίο συναντήσαμε τις παλιές εγκαταστάσεις για την εξόρυξη του λιγνίτη, στο Έντζι. Ζωντανή κάποτε η περιοχή, τώρα τα « φαντάσματα » των εγκαταστάσεων μας συντρόφευαν κατά τη στάση που κάναμε, για να κολατσίσουμε και να ξεκουραστούμε. Η σκέψη μας στους εργάτες που απασχολήθηκαν για χρόνια εδώ και στη διάρκεια της υπόλοιπης διαδρομής μας, στην οποία αρκετή παρέα μας έκανε μια άλλοτε ψιλή άλλοτε λίγο δυνατότερη βροχούλα. Όταν πια αντικρίσαμε στο βάθος τη θάλασσα της Πλατάνας και τους λόφους του Αγ. Νικολάου και πίσω του Οξύλιθου, στα δεξιά μας, με τη Βαγγελίστρια στην κωνική κορφή του άλλοτε ηφαιστείου να ξεχωρίζει ολόλευκη από μακριά, είχαν περάσει ήδη τρισήμισι ώρες από το ξεκίνημά μας.

Κατηφορίσαμε για την παραλία, όπου συναντηθήκαμε και με τους άλλους φίλους, για μπάνιο και να γευματίσουμε σε μια από τις πολλές και όμορφες ταβέρνες της γραφικής  Κάτω Ποταμίας, όπως την έλεγαν παλιά την Πλατάνα. Εδώ κατέληγε ο λιγνίτης και από το μόλο ( το σημερινό «μουράγιο » ) φορτωνόταν στα καράβια και «ταξίδευε» για μακριά.

Όσοι δεν πεζοπόρησαν επισκέφθηκαν πρώτα τη Μονή Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, 4 χλμ. έξω από την Κύμη, ιδρυμένη από μοναχούς του Αγ. Όρους τον 15^ο αι. Ο ναός προκάλεσε το ενδιαφέρον με το ξυλόγλυπτο τέμπλο του, τις φορητές εικόνες και κυρίως με το χρυσοκέντητο επιτάφιο της Αποκαθήλωσης ( του 1635 ). Στη συνέχεια λίγο έξω από τη Κύμη αγοράσαμε διάφορα τοπικά προϊόντα, όπως κρασιά,  σύκα, αμυγδαλωτά και τους περίφημους μπακλαβάδες.

Να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα τον πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Πλατάνας, « Η Αναγέννηση» κ. Νίκο Μακρή για τη βοήθεια που μας προσέφερε  για την επιλογή του  μονοπατιού που περπατήσαμε και για την ξενάγηση.

Ικανοποιημένοι όλοι φύγαμε από την Πλατάνα κατά τις 5 το απόγευμα. Κοντά στην Αμάρυνθο μια καταρρακτώδης βροχή με χαλάζι ακινητοποίησε στο δρόμο το πούλμαν για αρκετά λεπτά. Μόνο όταν  σταμάτησε  ξεκινήσαμε  και με μια μικρή στάση στο Σείριο, επιστρέψαμε στη Νίκαια.

{gallery}2012/ekdromi27.5.12{/gallery}