Για 2η χρονιά στο θέατρο της Επιδαύρου !

Όπως και πέρσι, αποφασίσαμε και φέτος να παρακολουθήσουμε κάποια παράσταση στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου και  συγκεκριμένα τον « Αμφιτρύωνα » του Μολιέρου. Έτσι ξεκινήσαμε από τη Νίκαια το Σάββατο, 4 Αυγούστου, στις 8 το πρωί, με προορισμό τα Ίρια Αργολίδας, μερικά χιλιόμετρα ανατολικά του Ναυπλίου, όπου και καταλύσαμε. Αφού πρώτα κάναμε στάση μιάμισης ώρας στο όμορφο Ναύπλιο για μια βόλτα στην Αρβανιτιά, στα σοκάκια της παλιάς πρωτεύουσας, άλλοι με τα πόδια και άλλοι με το τρενάκι, ήπιαμε καφεδάκι, φάγαμε γρήγορο φαγητό, κάποιοι έκαναν επίσκεψη σε ένα από τα μουσεία της, στο Μπούρτζι  και ό,τι άλλο επιθυμούσε ο καθένας. Μετά το μπάνιο μας φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, όπου γευματίσαμε.

Ξεκούραστοι πια, το απόγευμα κατά τις 7 η ώρα φύγαμε για το θέατρο. Η παράσταση, σε σκηνοθεσία του Λευτέρη Βογιατζή και με σημαντικό καστ, παρουσίαζε το θέμα της εξαπάτησης του συζύγου της Αλκμήνης και  θνητού πατέρα του Ηρακλή Αμφιτρύωνα από το Δία, ο οποίος την είχε ερωτευτεί και εκμεταλλεύτηκε την απουσία του, ώστε να συνευρεθεί μαζί της. Το έργο δοσμένο με μοντέρνο τρόπο και αρκετό χιούμορ , άλλους από εμάς τους κέρδισε και σε άλλους άφησε αντίθετες εντυπώσεις, αλλά όλοι  ευχαριστημένοι τουλάχιστον από το γεγονός ότι εισπράξαμε λίγη από την ενέργεια που εκπέμπει ό ίδιος ο χώρος του αρχαίου θεάτρου, επιστρέψαμε στη « βάση » μας αργά το βράδυ.

Την επόμενη μέρα, Κυριακή 5 Αυγούστου, αφήσαμε τα Ίρια και πορευτήκαμε προς το Γαλατά, όπου πήραμε το φέρρυ για τον Πόρο. Ακολουθώντας τον παραλιακό δρόμο, περάσαμε το κανάλι που χωρίζει τη Σφαιρία, πάνω στην οποία είναι χτισμένος ο  γραφικός παραδοσιακός οικισμός του Πόρου με  σήμα κατατεθέν στην κορυφή του λόφου, το περίφημο «Ρολόι» από την Καλαυρία. Κατευθυνθήκαμε προς το Ρώσικο Ναύσταθμο για ένα γύρο του νησιού μέχρι το περίφημο μοναστήρι του 17ου αι., της Ζωοδόχου Πηγής, με τους τάφους αγωνιστών του ΄21 και το θαυμάσιο ξυλόγλυπτο τέμπλο.

Λίγο πριν το μικρό Νεώριο και κοντά στη Βίλλα Γαλήνη, όπου έχουν φιλοξενηθεί διάσημοι Έλληνες και ξένοι συγγραφείς και καλλιτέχνες, οι πεζοπόροι κατέβηκαν και ακολούθησαν αρχικά τη ρεματιά προς τον Προφήτη Ηλία και το ιερό του Ποσειδώνα Καλαυρεάτη. Λίγα τα ίχνη του διάσημου αρχαίου ιερού αλλά επιβλητικός ο χώρος και ωραιότατη η θέα προς τη Βαγωνιά, μια γραφική και ήσυχη παραλία στο βόρειο μέρος του νησιού. Από εκεί και πέρα η πορεία κατηφορική προς το μοναστήρι και το Ασκέλι, την πολύβουη και οργανωμένη παραλία, όπου βρεθήκαμε όλοι μαζί και πάλι για μπάνιο και φαγητό. Ζωντάνεψε η παραλία με τα όμορφα τραγούδια και τις ωραίες φωνές της « χορωδίας»  του συλλόγου μας – για άλλη μια φορά!

Νωρίς το απόγευμα πήραμε το δρόμο του γυρισμού, μπαίνοντας πάλι στο φέρρυ για Γαλατά.

Μαγευτική η θέα από ψηλά προς την Παλιά Επίδαυρο, με το « Μικρό Θέατρο » να διακρίνεται αρκετά καθαρά, στο λαιμό του « Νησιού », της χερσονήσου που χωρίζει τις 2 παραλίες της αρχαίας πόλης της Επιδαύρου. Κάναμε στάση στο « Λουτρά της Ωραίας Ελένης », τις αρχαίες Κεγχρεές, το ένα από τα δυο λιμάνια της Κορίνθου, για γλυκό και καφεδάκι. Κατά τις 8 η ώρα ήμαστε ήδη στη Νίκαια, γεμάτοι από ποικίλες εντυπώσεις , μια και η εκδρομή μας αυτή είχε ξεχωριστό χαρακτήρα, και ευχόμενοι να είμαστε σε θέση να πραγματοποιήσουμε άλλο ένα τέτοιο προσκύνημα και του χρόνου.