Τo Σάββατο, 9 Φεβρουαρίου 2013,  κάναμε μια όμορφη εκδρομή στον Κιθαιρώνα. Ξεκινήσαμε από τη Νίκαια  με δύο πούλμαν  και κατευθυνθήκαμε προς τα Βίλια. Φτάνοντας στα Βίλια κάναμε μια στάση στην Πλατεία για καφεδάκι και γλυκό στα γραφικά καφενεδάκια του. Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε λίγο έξω από το χωριό στο δρόμο για τον Κιθαιρώνα και χωριστήκαμε σε δυο ομάδες.

Η πρώτη ομάδα, 20 ορειβάτες, ξεκίνησαν από την πηγή Τσίας για την κατάκτηση της κορυφής του Κιθαιρώνα και ακολούθησαν το σηματοδοτημένο μονοπάτι για το πρώτο καταφύγιο του ΕΟΣ Ελευσίνας.

Η διαδρομή ανηφορική χωρίς μεγάλη κλίση, στην αρχή ανάμεσα σε πουρνάρια και σχίνα και πιο ψηλά πεύκα και έλατα. Ο καιρός πολύ καλός με αρκετή ζέστη για την εποχή και μόνο ψηλά συναντήσαμε λίγο αέρα.

Φτάνοντας στο καταφύγιο ξεκουραστήκαμε λίγο περιμένοντας και τους τελευταίους και στη συνέχεια ξεκινήσαμε για τις Τρεις Κορφές. Το μονοπάτι άρχισε να γίνεται πιο δύσκολο με απότομη ανηφοριά περνώντας μέσα από ένα όμορφο ελατόδασος με πάρα πολλά έλατα πεσμένα στο έδαφος, καταστροφή που οφείλεται στους δυνατούς αέρηδες και το πολύ χιόνι. Τελικά σε λιγότερο από μια ώρα  φτάσαμε στις τρεις κορφές, σε υψόμετρο 1358 μέτρα, όπου και βγάλαμε τις φωτογραφίες μας στο πιο ψηλό σημείο. Από εδώ θαυμάσαμε τη θέα βλέποντας βόρεια τις Πλαταιές , τις Ερυθρές και στο βάθος τη λίμνη Υλίκη και τα βουνά της Εύβοιας και νότια το Πόρτο Γερμενό και τον Κορινθιακό Κόλπο.

 Οι πιο τολμηροί συνέχισαν μέχρι τον Προφήτη Ηλία, ενώ οι υπόλοιποι πήραν το δρόμο της επιστροφής μέχρι το καταφύγιο. Αυτοί που συνέχισαν ακολούθησαν την κορυφογραμμή σε ένα μονοπάτι με δύσκολα ανεβάσματα ανάμεσα από βράχους και πέτρες  και κάποιοι από αυτούς κατάφεραν μετά από μιάμιση ώρα διαδρομή να φτάσουν στο δεύτερο καταφύγιο, κοντά στον Προφήτη Ηλία, σε υψόμετρο 1400 μέτρα.

Η επιστροφή έγινε ακολουθώντας την ίδια πορεία  μέχρι το πρώτο καταφύγιο, ενώ μερικοί άλλοι που είχαν καταπονηθεί προτίμησαν το δρόμο που ενώνει τα δυο καταφύγια.  Εδώ συναντηθήκαμε όλοι μαζί και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε. Περνώντας μέσα από πεύκα πήραμε μια κατηφορική διαδρομή προς το Λακαργίρι και από εκεί, αφού πήραμε τη ρεματιά έχοντας δεξιά μας το λόφο της Μαγουλέζας, κατευθυνθήκαμε προς τον οικισμό της Άνω Μπέλιζας.  Χαμηλότερα τα ίχνη του μονοπατιού ήταν  πιο εμφανή και περνώντας μέσα από βελανιδιές και αρκετά πυκνή βλάστηση καταλήξαμε στην άσφαλτο μετά από μια συνολική πορεία 6 ωρών. Εδώ μας περίμενε το μικρό πούλμαν και μας οδήγησε στην ταβέρνα στα Βίλια, όπου συναντήσαμε και τους υπόλοιπους.

Η δεύτερη ομάδα, με τους περισσότερους, επέλεξε μια ηπιότερη διαδρομή 5 ωρών. Ξεκίνησαν από το χωματόδρομο κοντά στις παιδικές κατασκηνώσεις του Ταμείου Μετάλλου και ακολούθησαν το Αρχαίο μονοπάτι με κατεύθυνση νοτιοδυτικά προς το Πόρτο Γερμενό. Περνώντας μέσα από πευκοδάσος  και σχίνα  έφτασαν στο όμορφο εκκλησάκι του Αγιάννη, με το πέτρινο τέμπλο . Γύρω του παλαιά βυζαντινά κτίσματα με γεφυράκια και αψίδες, σημάδια που δηλώνουν ότι κάποτε αυτή η περιοχή  ήταν σε ακμή. Ύστερα  πήραν το χωματόδρομο ανάμεσα στις ελιές, όπου οι χωρικοί έκαιγαν  τα ξεραμένα κλαδέματα με έντονη τη μυρουδιά της κάπνας σε όλη την περιοχή. Σημειωτέον ότι σε όλη τη διαδρομή αρκετές κυρίες μάζευαν χόρτα

και δεν άφησαν ραδίκι για ραδίκι όπου η περιοχή  ήταν γεμάτη.

Φτάνοντας στον Άγιο Σπυρίδωνα πήραν τη ρεματιά  και διέσχισαν το φαράγγι  Χώνι  και μετά από δύσκολες καταβάσεις, όπου οι διασώστες πρόσφεραν τη βοήθειά τους η ομάδα κατέληξε στα Αιγόσθενα.

Επισκέφτηκαν το κάστρο των Αιγόσθενων με τους αρχαίους ψηλούς πύργους του, που σήμερα επισκευάζονται από τους αρχαιολόγους. Τα Αιγόσθενα ήταν το κέντρο λατρείας από τους Μεγαρείς του μάντη και θεραπευτή Μελάμποδα και το ιερό του εκτιμάται ότι είναι θαμμένο κάτω από την ακρόπολη. Αργότερα τα πρωτοχριστιανικά χρόνια η περιοχή γνώρισε μεγάλη άνθηση τα σημάδια της οποίας μαρτυρούν  τα ερείπια των Βυζαντινών ναών και ενός μοναστηριού.

Στη συνέχεια κατέβηκαν στη θάλασσα, όπου δυο πεζοπόροι αψήφισαν το κρύο και κολύμπησαν για λίγο. Όλοι μαζί, και οι λίγοι τουρίστες που έκαναν τις βόλτες τους στο Πόρτο Γερμενό, μπήκαν στο πούλμαν και ήρθαν στη ταβέρνα στα Βίλια για γεύμα. Το φαγητό, χοντρό ψητό, και το καλό κρασί έκαναν κάποιους να ευθυμήσουν και καταλήξαμε στο καθιερωμένο γλέντι μας. Γύρω στις 7 το βράδυ ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας έχοντας περάσει μια ακόμα υπέροχη μέρα κοντά στη φύση.

{gallery}2013/ekdromi9.2.13{/gallery}