Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίαζαν οι προορισμοί της εκδρομής του Σαββάτου 23/2, μια και επισκεφθήκαμε την Αρχαία Κόρινθο, τον Ακροκόρινθο και το «Πεντεσκούφι».

Φύγαμε στις 7:30 από τη Νίκαια και μετά από μια στάση στον Ισθμό φτάσαμε στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Κορίνθου. Η ξεναγός μας, αφού μας έκανε μια σύντομη εισαγωγή για την ιστορία της Κορίνθου, μας ξενάγησε στο χώρο αναφερόμενη πρώτα στην κρήνη της Γλαύκης, όπου κατά την παράδοση πνίγηκε η Γλαύκη, η ερωμένη του Ιάσονα, όταν θέλησε να απαλλαγεί από το μαγικό χιτώνα - δώρο της Μήδειας που την έκαιγε.Οδηγηθήκαμε έπειτα στο πολύ ενδιαφέρον μουσείο, όπου θαυμάσαμε περίφημα κορινθιακά αγγεία και ψηφιδωτά καθώς και πολλά άλλα εκθέματα, ανάμεσα στα οποία ξεχώριζε ο « θησαυρός της Κορίνθου », που « επέστρεψε » στο μουσείο μετά από κλοπή.

Στη συνέχεια βγήκαμε πάλι στον αρχαιολογικό χώρο, για να επισκεφθούμε πρώτα το δωρικό ναό του Απόλλωνα, από τον οποίο σώζονται 7 κίονες,  το βήμα του Αποστόλου Παύλου, όπου δικάστηκε και έπειτα δίδαξε ο Απόστολος των Εθνών, την αρχαία κρήνη Πειρήνη, που ακόμα έχει νερό, την Αρχαία Αγορά και την πλακόστρωτη οδό του Λεχαίου, με τα καταστήματα και τις « βεσπασιανές » της ( δημόσιες τουαλέτες ), από όπου και  βγήκαμε από το χώρο.Στην προέκταση του αρχαιολογικού χώρου και εκτός αυτού θαυμάσαμε το αρκετά καλά σωζόμενο τμήμα του ρωμαϊκού Ωδείου καθώς και τα ερείπια του αρχαίου θεάτρου.

Αφού μπήκαμε στο πούλμαν, ανεβήκαμε έπειτα στον επιβλητικό λόφο του Ακροκορίνθου, στο « Άστρο της Ανατολής », όπου παραμείναμε όλοι αρχικά για μια σύντομη ξενάγηση από την ξεναγό μας.

Ανηφορίσαμε το λιθόστρωτο καλντερίμι, περάσαμε τις 3 διαδοχικές πύλες του κάστρου και βγήκαμε στο χώρο γύρω από το εκκλησάκι του Αγ. Δημητρίου. Στη συνέχεια χωριστήκαμε σε δυο ομάδες: Η πρώτη ομάδα παρέμεινε στο κάστρο και όσοι το επιθυμούσαν συνέχισαν, για 2 περίπου ώρες,  την περιήγηση στο μαγευτικό χώρο του μεγαλύτερου αλλά και παλαιότερου κάστρου της Πελοποννήσου. Αναζήτησαν  τα ερείπια του ναού της Αφροδίτης, τα δυο τζαμιά και τον Τεκέ από την περίοδο της Τουρκοκρατίας, την Άνω κρήνη Πειρήνη ( ή Δραγονέρα ), ερείπια κτισμάτων από την περίοδο της ενετικής κατοχής και άλλα ενδιαφέροντα σημεία του, όπως οι επάλξεις των τειχών, από τις οποίες καλπάζοντας πήδησε προς το θάνατο ο ανδρείος και ηρωικός Λέων Σγουρός το 1210, για να μην πέσει στα χέρια των Φράγκων.

Η δεύτερη ομάδα προτίμησε να πάρει το δρόμο για το γειτονικό λόφο Πεντεσκούφι, που βοήθησε να καταληφθεί μετά από 5 χρόνια πολιορκίας ο Ακροκόρινθος από τους Φράγκους, με το Καστέλι που χτίστηκε εκεί, για να κατοπτεύει όλο το χώρο της πεδιάδας. Όμορφη η διαδρομή, ανηφορική αλλά με μια θέα, κυρίως προς τον απέναντι ηρωικό λόφο του Ακροκορίνθου που πριν λίγο εγκαταλείψαμε, που αποζημίωνε αρκετά, όπως συνέβη και με το μικρό καστέλο στην κορφή του « μικρού γείτονα ». Κάποιοι το « πάτησαν », ενώ οι υπόλοιποι ξεκουράζονταν λίγο πιο κάτω  απολαμβάνοντας την ομορφιά της φύσης και τη μεγαλοπρέπεια των τειχών του Ακροκορίνθου, που πρόσφεραν μια σχεδόν σφαιρική εικόνα από μακριά.

Φύγαμε από το Μόντε Εσκοβιέ ( το μικρό απότομο βουνό ) και πήραμε τον κατήφορο για το χωριό Σολομός, όπου μας περίμενε το πούλμαν, για να μας μεταφέρει στα Λουτρά της Ωραίας Ελένης. Φυσικά κάποιοι επιδόθηκαν στο γνωστό μας « άθλημα » του μαζέματος άγριων χόρτων, εκμεταλλευόμενοι τη γενναιοδωρία της φύσης. Φτάνοντας στη θάλασσα κάποιοι δεν άντεξαν στο πειρασμό και κολύμπησαν στην όμορφη παραλία των Λουτρών.

Μετά το γεύμα μας σε παραλιακή ταβέρνα αναχωρήσαμε κατά τις 17:30 το απόγευμα για τη Νίκαια, έχοντας περάσει μια εντυπωσιακή μέρα κοντά στη φύση.

{gallery}2013/ekdromi23.2.13{/gallery}