1^η ημέρα 5-9 Πέμπτη

Η αναχώρηση για το υπέροχο νησί της Κρήτης έγινε Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου στις 18:30. Στη Νίκαια και στο Μετρό Αιγάλεω επιβιβαστήκανε στα πούλμαν οι πρώτοι ταξιδιώτες και κάποιους τους συναντήσαμε στο λιμάνι του Πειραιά.  Φορτώσαμε τις βαλίτσες μας στα πούλμαν και πήραμε μαζί μας μόνο ό,τι θα χρειαζόμασταν πάνω στο πλοίο ΕΛΥΡΟΣ της ΑΝΕΚ, το οποίο απέπλευσε από το λιμάνι του Πειραιά στις 21:00, για να καταπλεύσει στις 06:00 το πρωί της Παρασκευής στο λιμάνι της Σούδας. Με την άφιξή μας στο λιμάνι συνειδητοποιήσαμε την αντίθεση μεταξύ των σκοτεινών πολεμικών πλοίων που ναυλοχούσαν σε ετοιμότητα για επέμβαση στη σπαρασσόμενη Συρία και του κατάφωτου κρουαζιερόπλοιου που μετέφερε τουρίστες για αναψυχή στα Χανιά.

2^η μέρα 6-9 Παρασκευή

Δεν είχε ξημερώσει καλά-καλά όταν η ορειβατική ομάδα επιβιβάστηκε στο μικρό  πούλμαν και ξεκίνησε για το οροπέδιο του Ομαλού. Όταν φτάσαμε στην είσοδο  του φαραγγιού, προμηθευτήκαμε από το κυλικείο τα απαραίτητα τρόφιμα για την πεζοπορία μας και ξεκινήσαμε γύρω στις 09:00 περίπου για το μαγευτικό Φαράγγι της Σαμαριάς. Η πεζοπορία στην αρχή ήταν κάτω από πανύψηλα κυπαρίσσια  και κατηφορική, ενώ αργότερα, όταν φτάσαμε στην κοίτη του ποταμού, η βλάστηση έγινε πιο αραιή και η ζέστη πιο έντονη. Σε τακτά διαστήματα υπήρχαν βρύσες, για να ξεδιψάσεις, και παγκάκια, για να ξεκουραστείς. Τα μονοπάτια, ιδιαίτερα στην έντονη κατηφοριά, ήταν ωραία διαμορφωμένα με φυσικά υλικά (πέτρες, κλαδιά και κορμοί δέντρων), για να διευκολύνουν την κατάβαση. Η τοπική δασική υπηρεσία έχει κάνει πολύ καλή δουλειά.

 Οι επισκέπτες του φαραγγιού έχουν  κάνει και αυτοί εξίσου καλή δουλειά, αφού σε πολλά σημεία της διαδρομής ήταν φτιαγμένοι εκατοντάδες μικροί πύργοι από μικρές επίπεδες πέτρες τοποθετημένες η μία πάνω στην άλλη. Ήταν μια πολύ ωραία εικόνα που μας έκανε να απορούμε πόσοι πεζοπόροι ξόδεψαν τόσες ώρες, για να πετύχουν αυτό το αποτέλεσμα.

 Για τις επόμενες λίγες ώρες καταλάβαμε καλά γιατί το φαράγγι της Σαμαριάς αποτελεί την καλύτερη «σύνοψη» της Ελλάδας αν όχι της Ευρώπης. Τα πρώτα χιλιόμετρα θυμίζουν τη δασωμένη βόρεια Ελλάδα και η κατάληξή του γίνεται σε συνθήκες κλασσικού ξηροτοπικού Μεσογειακού τοπίου. Στον σχεδόν εγκαταλειμμένο οικισμό της Σαμαριάς είχαμε και την ευκαιρία να συναντήσουμε από κοντά και κάποια από τα πολυτραγουδισμένα και σχεδόν εξημερωμένα αγρίμια, τα γνωστά και ως κρι-κρι. Αφού μοιραστήκαμε μαζί τους κάποιες από τις λιχουδιές μας, συνεχίσαμε την πορεία μας φροντίζοντας να μην μένουμε πολλή ώρα ακίνητοι, ώστε να μην προσελκύσουμε την προσοχή των  υπεριπτάμενων τεράστιων όσο και σπάνιων όρνιων.

Η διάσχιση ολοκληρώθηκε και από τον τελευταίο πεζοπόρο γύρω στις 05:00 αλλά ευτυχώς μισή ώρα πιο κάτω μας περίμενε  η Αγία Ρουμέλη με την πολύ ωραία παραλία της.

Αναχωρήσαμε από Αγία Ρούμελη με το τελευταίο φέρρυ-μπώτ για τα Σφακιά. Αφού πρώτα προσεγγίσαμε στο απομονωμένο λιμανάκι του Λουτρού, επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν και φτάσαμε αργά το βράδυ στα ξενοδοχεία στην Ελούντα και στον Αγ.Νικόλαο για δείπνο και για ξεκούραση.

Την ίδια ώρα το γκρούπ των τουριστών πήγε στο γραφικό λιμάνι των Χανίων για καφέ και μετά με το πούλμαν έκανε μια περιήγηση στην πόλη των Χανίων, στους τάφους των Βενιζέλων και στο υπέροχο χωριό Βρύσες για ρακές στην ταβέρνα του Μπαρμπαγερώνυμου και εν συνεχεία για φαγητό και ένα δροσιστικό μπάνιο στο Φραγκοκάστελο. Κατόπιν θαυμάσανε τα θρυλικά Σφακιά, τις απανωτές « κορδέλες » του απόκρημνου δρόμου για την Ανώπολη και το πλατύ φαράγγι της Αράδαινας, τη γέφυρα του Βαρδινογιάννη. Τέλος επισκεφθήκανε την παλαιά εκκλησία του Αγ.Μιχαήλ 18ου αιώνα και από εκεί αναχωρήσανε για τα ξενοδοχεία σε Ελούντα και Αγ.Νικόλαο για δείπνο και για ξεκούραση.

 3η μέρα 7-9 Σάββατο

Ξεκινήσαμε την ημέρα μας κατευθυνόμενοι νοτιοανατολικά για το φαράγγι των Νεκρών στο παραδοσιακό χωριό Άνω Ζάκρο. Το φαράγγι της Ζάκρου είναι όμορφο και βατό, αν και το δεύτερο όνομά του «Φαράγγι των Νεκρών» μπορεί να σας προκαλέσει μια ανησυχία αρχικά, αν δεν γνωρίζετε την ιστορία του. Δεν ονομάστηκε έτσι γιατί οι πεζοπόροι αφήνουν τα κόκαλά τους σ΄ αυτό, αλλά γιατί οι αρχαίοι Μινωίτες χρησιμοποιούσαν τις σπηλιές στα απότομα τοιχώματα του φαραγγιού για να θάβουν τους νεκρούς τους. Θα ήταν σίγουρα μεγάλη τιμή για τους νεκρούς να ριψοκινδυνεύουν τη ζωή τους αυτοί που τους ανέβαζαν στα κάθετα τοιχώματα του φαραγγιού για να τους μεταφέρουν στην τελευταία κατοικία τους μέσα σε κάποια σπηλιά στο επιβλητικό αυτό φαράγγι.

 Είναι το τελευταίο τμήμα από το Ευρωπαικό μονοπάτι Ε4, που ξεκινάει απο την Πορτογαλία, διασχίζει τη νότια Μεσόγειο, την Ελλάδα από βορρά προς νότο και την Κρήτη από τα δυτικά προς τα ανατολικά για να καταλήξει στην Κάτω Ζάκρο.

Μετά από 3 ώρες περπάτημα σε βατό μονοπάτι  καταλήξαμε στην αρχαία Ζάκρο, στο ανάκτορο του αδερφού του Μίνωα Ραδάμανθυ, όπου συναντήσαμε την τουριστική ομάδα και στην συνέχεια κάποιοι κάνανε ένα πολύ χαλαρωτικό μπάνιο στην όμορφη παραλία της Κάτω Ζάκρου, ενώ κάποιοι άλλοι προτίμησαν να δοκιμάσουν τα γευστικά εδέσματα της Κρητικής κουζίνας στις ταβέρνες της παραλίας.

 Ο επόμενος προορισμός μας ήταν το Φοινικόδασος Βάι, όπου χιλιάδες αυτοφυείς φοίνικες («φοίνικας του Θεόφραστου») καλύπτουν συνολική έκταση περίπου 200 στρεμμάτων. Εκεί λοιπόν κάναμε ένα μικρό διάλλειμα για μπάνιο, ενώ  άλλοι προτίμησαν έναν απολαυστικό καφέ με θέα την όμορφη παραλία. Μετά συνεχίσαμε για την αρχαία Ίτανο, όπου βρίσκονταν τα ερείπια της πόλης σκόρπια σε έναν αμμώδη λόφο λουσμένα στο όμορφο απογευματινό φως της ημέρας.

Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε την Μονή Τοπλού του 18ου με 19ου αιώνα, στην αυλή της οποίας βρίσκεται  η επιγραφή της Διαιτησίας των Μαγνήτων, συμφωνητικό με το οποίο έληγε η διένεξη ανάμεσα στις αρχαίες πόλεις Ίτανο και Ιεράπυτνα.

Για πρώτη φορά σαν Τοπλού Μοναστήρι αναφέρεται σε Τουρκικό έγγραφο του 1673. Οι περισσότεροι μελετητές της ιστορίας της Μονής δέχονται ότι το όνομα αυτό προήλθε από την Τούρκικη λέξη Τόπ (= κανόνι), επειδή από την εποχή των Ενετών είχε μικρό κανόνι, για να προφυλάσσεται από τις επιδρομές των πειρατών και να ειδοποιεί συγχρόνως τα γύρω χωριά για τον κίνδυνο που διέτρεχαν.

Αργά το βράδυ επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για το δείπνο και την πάντα αναζωογονητική ξεκούραση.

4η ημέρα 8-9 Κυριακή

Αναχώρηση στις 8:30 προς την βορειοδυτική κατεύθυνση από τα ξενοδοχεία μας στην Ελούντα και στον Αγ. Νικόλαο,  για να επισκεφθούμε τον αρχαιολογικό χώρο των Μαλίων, όπου  συναντήσαμε τον ξεναγό μας, από τον οποίο μάθαμε πολλά για την ειρηνική ζωή των Μινωιτών, για την ενασχόλησή τους με το εμπόριο, για την καταστροφή των πλούσιων  ανακτόρων από πυρκαγιά λόγω ισχυρού σεισμού.

Το Ανάκτορο των Μαλίων είναι το τρίτο μεγαλύτερο μινωικό ανάκτορο της Κρήτης, χτισμένo κοντά στη θάλασσα, στο δρόμο που συνδέει την ανατολική και κεντρική Κρήτη.

Σύμφωνα με το μύθο, ο τρίτος γιος του Δία και της Ευρώπης και αδελφός του Μίνωα και του Ραδάμανθυ, ο Σαρπηδόνας κατοικούσε εκεί.

Οι ανασκαφές, που συνεχίζονται ακόμα και σήμερα, ξεκίνησαν στα Μάλια το 1915.  Έχουν ήδη αποκαλυφθεί το παλάτι, μερικά σπίτια του οικισμού και το νεκροταφείο. Το ανάκτορο  εκτείνεται σε μια έκταση 8.000  τετραγωνικών μέτρων και ήταν σύγχρονο με αυτό της Κνωσού. Είναι ένα από τα τέσσερα μεγαλύτερα Μινωικά παλάτια, αλλά δεν έχει την επιβλητικότητα της Κνωσού και  της Φαιστού, αφού δεν έχει βρεθεί μεγάλος αριθμός τοιχογραφιών. Το ανάκτορο των Μαλίων κτίστηκε γύρω στο 1900 π.Χ. και καταστράφηκε γύρω στο 1700 π.Χ.  Στη θέση του, λίγο αργότερα γύρω στο 1650 π.Χ.,  ανοικοδομείται ένα νέο παλάτι, με το ίδιο βασικό σχέδιο του παλιού, το οποίο καταστράφηκε και αυτό γύρω στο 1450 π.Χ..

 Στη συνέχεια το πρόγραμμα περιλάμβανε επίσκεψη στο όμορφο χωριό Κράσι, αλλά δυστυχώς οι δρόμοι του είχαν κατασκευαστεί για μιαν άλλη εποχή, όταν δεν υπήρχαν αυτοκίνητα. Κι έτσι, επειδή  το πούλμαν δεν μπόρεσε να μπει στο χωριό,  αλλάξαμε διαδρομή και πήγαμε στο Δικταίον Άνδρον (Σπήλαιο Ψυχρού) από την νοτιοδυτική πλευρά του οροπεδίου Λασιθίου, το οποίο ήταν το καταφύγιο του Δία, όπου τον έκρυβαν  οι Κουρήτες και οι Νύμφες από τον πατέρα του τον Κρόνο.

Αφού λοιπόν ανεβήκαμε το ανηφορικό μονοπάτι, κατεβήκαμε στην μισοφωτισμένη υγρή σπηλιά με τους  υπέροχους σταλακτίτες και σταλαγμίτες και μια μικρή λίμνη. Κάναμε στάση στην αρχοντική Νεάπολη για φαγητό ή για καφέ. Η επόμενη στάση ήταν στο χωριό Κριτσά, που βρίσκεται στο άλλο οροπέδιο Καθαρόν Λασιθίου και φημίζεται για τα υφαντά του. Εδώ γυρίστηκε η ταινία του Ζυλ Ντασέν το 1956 «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» με πρωταγωνίστρια την Μελίνα Μερκούρη. Πολλοί από τους εκδρομείς έκαναν τα ψώνια τους περπατώντας στα πλακόστρωτα δρομάκια του.

Η επόμενη στάση μας πριν να καταλήξουμε στο ξενοδοχείο για φαγητό και ξεκούραση ήταν η πρωτεύουσα του Νομού Λασιθίου, ο Άγιος Νικόλαος , όπου είχαμε μία ώρα, για να περπατήσουμε και να χαζέψουμε τα τουριστικά καταστήματά του καθώς και την πασίγνωστη «άπατη λίμνη» του. Είναι ταυτισμένος με την τουριστική ανάπτυξη, περιτριγυρισμένος από εντυπωσιακά ξενοδοχεία και εστιατόρια.

5^η μέρα Δευτέρα 09-09

Ξημερώνοντας η Δευτέρα όλη η ομάδα απέδειξε ότι δεν υποχωρεί μπροστά στις δυσκολίες ούτε και στα μποφώρ που πάλευαν να μας πτοήσουν. Αδιαφορώντας έτσι για τις λίγες στάλες θάλασσας που προσπαθούσαν να μάθουν να πετάνε στον αέρα, ξεκινήσαμε γύρω στις 08:30 για το νησί  της Σπιναλόγκας με το διάσημο φρούριο, που έχτισαν οι Βενετοί το 1579 και παρέμεινε στην κατοχή τους μέχρι το 1715, όταν το κατέκτησαν οι Τούρκοι. Το 1903 το φρούριο – φυλακή δόθηκε στους λεπρούς με απόφαση της Κρητικής Πολιτείας κι έτσι έγινε συνώνυμο του κοινωνικού αποκλεισμού. Το νησί της Σπιναλόγκας μας υποδέχτηκε, για να μας «εξιστορήσει» όλη εκείνη την σκληρή περιπέτεια που πέρασαν όσοι είχαν την ατυχία να αρρωστήσουν από λέπρα. Μέσα από τα μικρά σπιτάκια που είχαν διαμορφωθεί σε μουσειακές αίθουσες  εκτίθονταν  πολλά ενδιαφέροντα αντικείμενα και φωτογραφίες εκείνης της μαύρης περιόδου που τόσο γλαφυρά περιγράφονται στο βιβλίο της Βικτώριας Χίσλοπ αλλά και έξοχα αποδόθηκαν κινηματογραφικά στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά «Το Νησί». Μετά την επιστροφή μας στην Ελούντα και αφού λόγω ανέμου ματαιώθηκε η έκτακτη επίσκεψη στην Χρυσή, το νησάκι στα νότια της Ιεράπετρας, αναχωρήσαμε γύρω στις 10:30 για το φαράγγι των Πεύκων. Όσοι δεν το περπατήσανε απολαύσανε ξεκούραση και μπάνιο στην παραλία του Πλατύ Γιαλού. Ύστερα από δύο ώρες καταφθάσανε και οι  πεζοπόροι , που και αυτοί με την σειρά τους απόλαυσαν το μπάνιο τους και ένα γρήγορο μεζέ στα γύρω ταβερνάκια.

Στο δρόμο της επιστροφής επισκεφθήκαμε για ένα σύντομο περίπατο το λιμάνι της Ιεράπετρας και μετά αναχωρήσαμε για το ξενοδοχείο μας.

6^η μέρα Τρίτη 10-9

Πάντοτε πολύ πρωινοί αναχωρήσαμε στις 8:30 για τον αρχαιολογικό χώρο του μινωικού Ανακτόρου της Κνωσού, του μεγαλύτερου και λαμπρότερου κέντρου του Μινωικού Πολιτισμού  που κατοικήθηκε από το 7.000 – 3.000 π.χ και έως τα ρωμαϊκά χρόνια. Εντοπίστηκε το 1878 από τον Ηρακλειώτη έμπορο Μίνωα Καλοκαιρινό. Ο Άρθουρ Έβανς, Άγγλος αρχαιολόγος, άρχισε τις συστηματικές ανασκαφές το 1900, οι οποίες συνεχίστηκαν έως το 1931 ανακαλύπτοντας το ανάκτορο, μεγάλο τμήμα της μινωικής πόλης και των νεκροταφείων. Παρέα με την όμορφη και κατατοπιστική ξεναγό κάναμε μια πολύ ευχάριστη και με πολύ ενδιαφέρον περιήγηση - ξενάγηση και παρόλο που είχε πολλούς επισκέπτες δεν μας ένοιαζε καθόλου η παραμονή μας κάτω από τον ήλιο, για να δούμε τον θρόνο του Μίνωα.

Κατόπιν πήγαμε στην πόλη του Ηρακλείου και συγκεκριμένα στο Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου είδαμε πολλά ενδιαφέροντα αρχαιολογικά ευρήματα του Άρθρουρ Έβανς (το δαχτυλίδι του Μίνωα, το ρυτό αγγείο σε σχήμα κεφαλής ταύρου, το κόσμημα των μελισσών, το ειδώλιο της θεάς των όφεων, την τοιχογραφία με τον Πρίγκιπα με τα Κρίνα, την τοιχογραφία με τους γρύπες, με τα δελφίνια, τις γαλάζιες Κυρίες κ.ά)

   Κατόπιν, γεμάτοι από πλούσιες εικόνες στην μνήμη μας, επισκεφθήκαμε το ενυδρείο του Ηρακλείου, το οποίο είναι από τα καλύτερα της Μεσογείου με πολλά είδη ψαριών και καρχαριοειδών. Επίσης είδαμε όμορφα κοράλλια και μέδουσες, ιππόκαμπους και ενημερωθήκαμε για τα πλάσματα του μεσογειακού βυθού  από τα ακουστικά του συστήματος ξενάγησης, τα οποία είχαμε προμηθευτεί στην είσοδο του ενυδρείου.

Τέλος κάναμε μια αποχαιρετιστήρια βόλτα στην παλιά πόλη του Ηρακλείου, επισκεφθήκαμε την πλατεία με τα λιοντάρια και θαυμάσαμε τα υπέροχα ενετικά κτίρια, όπως η Λότζια και πολλά άλλα. Στις 09:30 το πλοίο « Κνωσός » των Μινωικών Γραμμών μας υποδέχτηκε, για να μας μεταφέρει στον Πειραιά, στον οποίο καταπλεύσαμε νωρίς το πρωί της Τετάρτης.

Αθ. Καρατζάς

{gallery}2013/ekdromi5-10.9.13{/gallery}