Είχε κάτι ιδιαίτερο αυτή η εκδρομή την 21η Σεπτεμβρίου, αφού ξεκινήσαμε από Νίκαια και Αιγάλεω στη συνέχεια μια μεγάλη παρέα με 2 πούλμαν ( ένα διώροφο και ένα 50άρι ) και στην Ερμιόνη πήραμε πλοίο ναυλωμένο ειδικά για μας για την Ύδρα. Πρωτοπορήσαμε έτσι, αφού δεν πήραμε ταχύπλοο από τον Πειραιά, πράγμα που θα έκανε τη διαδρομή μας λιγότερο ενδιαφέρουσα. Η καθιερωμένη στάση στον Ισθμό μας επέτρεψε να ξεμουδιάσουμε λίγο, να πιούμε καφεδάκι ή να « ενισχύσουμε » με κάποιο σνακ τον οργανισμό μας. Είχαμε ξεκινήσει από πολύ πρωί, αξημέρωτα ακόμα, κατά τις 6, και χρειαζόταν αυτή η ανάπαυλα...

Στη διαδρομή μας προς νότο περάσαμε από το αρχαίο λιμάνι των Κεγχρεών, τα Λουτρά της Ωραίας Ελένης και για άλλη μια φορά θαυμάσαμε από ψηλά την Παλιά –Αρχαία Επίδαυρο, με το μικρό θέατρο στο λεγόμενο « Νησί » και όλη την πράσινη κοιλάδα της. Περάσαμε έξω από το Κρανίδι με τα καπετανόσπιτα και τα πλακόστρωτα σοκάκια του, τα Δίδυμα, γνωστά από τα 2 σπήλαια που δημιουργήθηκαν από κατακρήμνιση του εδάφους αλλά και τις αυτοφυείς τουλίπες τους, και σχετικά κοντά στην Κοιλάδα, όπου και το νεολιθικό σπήλαιο Φράγχθη. Φτάσαμε κατά τις 10 στην όμορφη πόλη – νησί της Ερμιόνης, σημαντικό ανταγωνιστικό θέρετρο σήμερα, όπου μας περίμενε το καράβι για την Ύδρα.

Λίγο συννεφιασμένη η μέρα μας, αλλά αυτό δε μας πτόησε καθόλου. Αντιθέτως απολαύσαμε περισσότερο τη σχεδόν μιας ώρας διαδρομή ως την Ύδρα, από το κατάστρωμα οι περισσότεροι. Είχαμε έτσι την ευκαιρία να δούμε από πολύ κοντά το πευκοδάσος του Μπιστιού, στο ομώνυμο ακρωτήρι της Ερμιόνης, όπου είναι ευδιάκριτα τα αρχαία τείχη της πόλης, και από σχετικά κοντινά απόσταση τη νήσο Δοκό. Μόλις που διέκρινες τα ερείπια του βυζαντινού κάστρου, μετέπειτα ενετικού, στο μικρό αυτό και άγονο νησί, που όμως είχε μεγάλη στρατηγική σημασία στα παλαιότερα χρόνια. Από το βυθό του ανελκύστηκε το 1975 σημαντικό κεραμικό φορτίο πλοίου, αποτελούμενο από πλήθος αγγείων και σκευών καθημερινής χρήσης. Το ναυάγιο  χρονολογήθηκε στα 2200 π.Χ.

Αποβιβαστήκαμε στο λιμάνι της Ύδρας κατά τις 11:30 και ξεκινήσαμε, οι περισσότεροι,  αμέσως την πορεία μας προς τα νοτιοδυτικά, έχοντας ως απώτερο προορισμό μας την παραλία του Μώλου. Αφήσαμε πίσω μας τις βραχώδεις παραλίες Σπηλιά και Υδρονέτα, τα « Κανόνια » και το  «Περίπτερο » από πάνω, το μύλο της Σοφίας Λόρεν καθώς και το άγαλμα με « Το παιδί και το δελφίνι »  και σε λίγη ώρα συναντήσαμε το Αυλάκι, συνοικία με μικρή παραλία κι αυτή, στην οποία φτάνει κανείς με κάποια σκαλάκια.

Το Μεγάλο και το Μικρό έπειτα Καμίνι ήταν οι  2 επόμενες γραφικές παραλίες, στις οποίες σταμάτησαν όσοι δεν ήθελαν να συνεχίσουν. Στο τελευταίο βρίσκεται και το λεγόμενο Καστέλο. Κάποιους ακόμα τους κέρδισαν η παραλία του Βλυχού, με τον όμορφο οικισμό, καθώς και οι Πλάκες Βλυχού, λίγο πιο πέρα. Λιγότεροι οι γενναίοι που έφτασαν ως  τον Παλαμιδά, σημερινό ναυπηγείο, όπου κάποτε βρισκόταν το αρχοντικό του Καπουδάν Πασά. Γύρω στα 10 άτομα κατάφεραν μετά από σχετική αναζήτηση να προσεγγίσουν την παραλία του Μώλου και, αφού κολύμπησαν εκεί,  επέστρεψαν τελευταίοι πίσω στη Χώρα.

Όσοι φίλοι έμειναν εξαρχής στην πόλη της Ύδρας, έκαναν βόλτες στα στενά σοκάκια, τις μικρές πλατείες, ανηφόρισαν προς το Αρχοντικό του Λάζαρου Κουντουριώτη, παράρτημα του Εθν.Ιστορικού Μουσείου, επισκέφθηκαν το Μουσείο της Ύδρας, όπου ανάμεσα στα άλλα φυλάσσεται ταριχευμένη η καρδιά του Α. Μιαούλη, το Εκκλησιαστικό Μουσείο στη Μητρόπολη, έκαναν το μπάνιο τους σε κάποια κοντινή παραλία, όπως και το Μανδράκι, γευμάτισαν, αγόρασαν τα περίφημα αμυγδαλωτά του νησιού και πέρασαν ευχάριστα τις ώρες τους ως τις 5 το απόγευμα, οπότε και επιβιβαστήκαμε όλοι μαζί στο πλοίο της επιστροφής.

Μετά από μια εξίσου όμορφη θαλάσσια διαδρομή φτάσαμε στην Ερμιόνη, μπήκαμε στα πούλμαν και πήραμε το δρόμο για τη Νίκαια. Μια στάση στο όμορφο Κολιάκι για «προμήθειες» και σύντομη ξεκούραση βοήθησε ώστε να επιστρέψουμε πραγματικά ανανεωμένοι και ευχαριστημένοι από την « πρωτότυπη» εκδρομή μας. 

{gallery}2013/ekdromi21.9.13{/gallery}