Στα πλαίσια της πανευρωπαϊκής εβδομάδας πτηνών αποφασίσαμε να κάνουμε αυτήν την εξόρμηση στην περιοχή του Δύστου και έτσι το Σάββατο, 6 Οκτωβρίου, ξεκινήσαμε από τη Νίκαια στις 7:15 και, αφού παραλάβαμε και τους υπόλοιπους φίλους από το Μετρό Αιγάλεω και από την Εθνική Οδό, φτάσαμε στη Χαλκίδα.

Παραμείναμε στην πρωτεύουσα της Εύβοιας για ¾ της ώρας για μια μικρή περιήγηση στην πόλη και καφεδάκι στην παραλία. Παρατηρήσαμε για άλλη μια φορά το παλιρροϊκό φαινόμενο του Ευρίπου, κάναμε βόλτες από την πλευρά του Τούρκικου φρουρίου του Καράμπαμπα και στην όμορφη διαδρομή δίπλα στον πορθμό από τη μεριά της νέας πόλης, με τις πολλές καφετέριες, και έπειτα φύγαμε για Ερέτρια.

Εκεί ξεναγηθήκαμε από την ξεναγό μας Αναστασία πρώτα στο αρχαιολογικό Μουσείο με τα αξιόλογα ευρήματα της περιοχής της Ερέτριας και του Λευκαντίου, όπως ο πήλινος Κένταυρος, ενδιαφέροντα αγγεία με περίεργα σχήματα, παναθηναϊκοί αμφορείς, κτερίσματα, το γλυπτό σύμπλεγμα του Θησέα και  της Αντιόπης από το ναό του Δαφνηφόρου Απόλλωνα, και έπειτα στο χώρο του αρχαίου θεάτρου, στην οικία των φηφιδωτών και στα ερείπια του παραπάνω ναού.

Περάσαμε από την παραλιακή Αμάρυνθο πρώτα, από το « βιομηχανικό » Αλιβέρι και καταλήξαμε στο χωριό Δύστος αρχικά, όπου αφήσαμε λίγους φίλους που δεν επιθυμούσαν να πεζοπορήσουν, και στη λίμνη Δύστου έπειτα, στην οποία κάναμε μιάμισης ώρας πορεία ως το λόφο Καστρί, όπου και τα ερείπια της τειχισμένης πόλης της κλασικής και ελληνιστικής εποχής.

Παρόλο που η λίμνη είναι ενταγμένη στο Δίκτυο Natura 2000, ο υδροβιότοπος αυτός ελάχιστα ίχνη υδάτινου στοιχείου σώζει, μια και στο μεγαλύτερό της μέρος η « λίμνη » καλλιεργείται με διάφορα προϊόντα από τους κατοίκους της περιοχής. Ελάχιστα και τα πτηνά ( βαλτόπαπιες και μικροτσικνιάδες κυρίως ), που καταφέραμε να δούμε να ξεπετάγονται μέσα από τους πολλούς καλαμιώνες. Γι΄αυτή τη λίμνη μάλιστα μαρτυρείται πάνω σε ενεπίγραφη στήλη από το ναό του Δαφνηφόρου Απόλλωνα,  ότι έγινε προσπάθεια αποξήρανσης από Ερετριείς, και κατά τον 4^ο αι. π.Χ. Σήμερα βέβαια η λίμνη απειλείται κυρίως από την υπεράντληση και τις εντατικές καλλιέργειες.

Στα Νέα Στύρα λίγη αργότερα απολαμβάναμε το μπανάκι μας στη θάλασσα, για όσους αφήφισαν τη δροσούλα που επικρατούσε, το φαγητό μας στην αμμουδιά  με την παρέα μας ή σε κάποιο παραλιακό μαγαζάκι, τη βόλτα στην παραλία, μέχρι την ώρα αναχώρησης με το πλοίο για Αγία Μαρίνα. Φτάσαμε εκεί σε ¾ περίπου, μετά από μια όμορφη διαδρομή που απολαύσαμε από το κατάστρωμα και μπήκαμε στην « τελική ευθεία » για την επιστροφή μας.

Το πούλμαν μας έφερε στη Νίκαια κατά τις 8:30, με την αίσθηση ότι, παρόλο που η λίμνη και οι φτερωτοί κάτοικοί της δε μας « φανερώθηκαν », εμείς είχαμε κάνει το χρέος μας – το αφιέρωμά μας στην « ημέρα των πτηνών» .

{gallery}2013/ekdromi6.10.13{/gallery}