Κυριακή, στις 3 Νοεμβρίου 2013 πραγματοποιήσαμε μια όμορφη  εξόρμηση  στο Χελμό.

Ξεκινήσαμε με δύο 50άρια πούλμαν από τη Νίκαια και, αφού παραλάβαμε και τους υπόλοιπους φίλους μας από το Μετρό Αιγάλεω,  κατευθυνθήκαμε προς το Κιάτο, όπου και έγινε μια μικρή στάση. Στο ύψος του Διακοφτού ανηφορίσαμε τον επαρχιακό δρόμο για τα Καλάβρυτα. Προχωρώντας για τον τελικό προορισμό μας προσπεράσαμε το όμορφο χωριό των Καλαβρύτων και το μνημείο του ολοκαυτώματος της νύχτας της 13/12/1943, που βρίσκεται σε ένα λόφο λίγο έξω από αυτό και κατευθυνθήκαμε προς το Χιονοδρομικό Κέντρο. Φτάσαμε  εκεί λίγο μετά τις 11  και, αφού ετοιμαστήκαμε, ξεκινήσαμε για τη μεγάλη διαδρομή των 6 ωρών. Οι υπόλοιποι έκαναν μια βόλτα στις εγκαταστάσεις του χιονοδρομικού , που λόγω έλλειψης χιονιού δεν λειτουργούσε. Μόνο οι κολώνες και τα συρματόσχοινα που ανεβάζουν τους σκιέρ ψηλά πρόδιδαν  την ύπαρξη αυτού του χιονοδρομικού κέντρου που μόλις έπεφτε το πρώτο χιόνι ξαφνικά θα έπαιρνε ζωή. Ο καιρός καταπληκτικός και ξεκινήσαμε την πεζοπορία μας από τον Ξερόκαμπο , κοντά στο Χιονοδρομικό Κέντρο, σε υψόμετρο περίπου 1600 μέτρα, και κατηφορίσαμε για τη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου. Στην αρχή πήραμε το δασικό δρόμο για λίγη ώρα  και σύντομα ακολουθήσαμε τα σημάδια αριστερά και φτάσαμε στην κορυφή του λόφου. Περνώντας από ένα πέρασμα ανάμεσα σε τεράστιους βράχους βρεθήκαμε στην πίσω μεριά του λόφου και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε ανάμεσα στα έλατα. Σε μια περίπου ώρα διασχίζαμε το Λιβάδι του Λουκά, πήραμε νερό από την πηγή και δοκιμάσαμε τα πεντανόστιμα άγρια μούσμουλα.

Κάναμε  μια στάση σε ένα μικρό σπιτάκι του τοπικού Αγροτικού Συνεταιρισμού και, αφού αφήσαμε στα αριστερά μας τα μικρά χωριά  Βραχνί και Σουβάρδο, συνεχίσαμε τη κατάβασή μας. Λίγο πιο κάτω αφήσαμε τον αγροτικό δρόμο, κατευθυνθήκαμε δεξιά και ακολουθήσαμε το μονοπάτι παράλληλα στο ρέμα, περνώντας μέσα από ελατόδασος. Το μονοπάτι οδηγεί στην Αλινίσια Πηγή, από όπου υδροδοτείται το Μοναστήρι. Περπατώντας δίπλα στο Καλογεράλακο, παλιό αυλάκι όπου περνούσε το νερό, που σήμερα έχει αντικατασταθει από PVC σωλήνα, φτάνουμε στο πάνω μέρος του Μοναστηριού του Μεγάλου Σπηλαίου. Η διαδρομή δεν παρουσιάζει ιδιαίτερη δυσκολία, χρειάζεται όμως προσοχή να φτάσεις μέχρι την Αλινίσια  πηγή. Το πιο δύσκολο κομμάτι της διαδρομής είναι το τελευταίο, πριν φτάσουμε στο Μοναστήρι, αφού το έδαφος παρουσιάζει μεγάλη κατηφορική κλίση. Η διαδρομή τερματίζει στο μεγάλο σταυρό στην κορυφή της Μονής του Μεγάλου Σπηλαίου, σε υψόμετρο περίπου 870 μέτρα. Η δεύτερη ομάδα έκανε μια εξίσου πανέμορφη διαδρομή 3 ωρών δίπλα στο Βουραϊκό ποταμό μέχρι τη Ζαχλωρού. Αυτοί είχαν στη διάθεσή τους  περισσότερο χρόνο, για να απολαύσουν καφεδάκι αλλά και τσιπουράκι με νόστιμους μεζέδες στις ταβέρνες δίπλα στο ποτάμι.

Οι υπόλοιποι, τουρίστες  επισκέφτηκαν την Αγία Λαύρα και τα Καλάβρυτα, όπου  παρέμειναν  για αρκετή ώρα κάνοντας βόλτες στα όμορφα στενάκια και τους πεζόδρομους του ιστορικού και μαρτυρικού αυτού χωριού, που στις μέρες μας  δέχεται εκατοντάδες τουρίστες ιδίως το χειμώνα, τρώγοντας ή πίνοντας κάτι, συνοδεύοντάς το με κανένα γλυκό από τα παραδοσιακά μαγαζάκια του χωριού. Στη συνέχεια   όλοι μαζί καταλήξαμε στο Μοναστήρι του Μεγάλου Σπηλαίου. Το Μέγα Σπήλαιο, 10 χλμ. πριν από την πόλη των Καλαβρύτων, είναι  χτισμένο σε ένα άγριο και απότομο βράχο. Προσκυνήσαμε την εικόνα της Παναγίας, που, όπως λέγεται, φιλοτεχνήθηκε από τον Ευαγγελιστή Λουκά, κατεβήκαμε και στο σπήλαιο και είδαμε τα κειμήλια που φυλάσσονται στο μοναστήρι – Φάρο της Ορθοδοξίας και φρούριο κατά των Τούρκων κατακτητών στα δύσκολα χρόνια. Τέλος, θαυμάσαμε και τη μοναδική θέα που μας προσφέρει από ψηλά, μιας και το μοναστήρι διαθέτει  8 ορόφους συνολικά. Παρά τις επανειλημμένες πυρπολήσεις, λεηλασίες και καταστροφές που υπέστη υψώνεται περήφανο στη θέση αυτή, για να θυμίζει την παλαιότερη και πρόσφατη ένδοξη ιστορία μας.

Κατά τις 5 το απόγευμα αφήσαμε το Μοναστήρι και κατηφορίσαμε προς το Διακοφτό για την επιστροφή μας  στη Νίκαια.

{gallery}2013/ekdromi3.11.13{/gallery}