Δράμα – Παρανέστι- Δάσος Φρακτού- Καταρράκτες-Οχυρό Λίσσε-Σπήλαιο Αλιστράτης

Το τετραήμερο της 25^ης Μαρτίου (22- 25 Μάρτη) πραγματοποιήσαμε μια ακόμα όμορφη εκδρομή στην Ανατ. Μακεδονία και Θράκη. Με δυο πούλμαν ξεκινήσαμε το πρωί του Σαββάτου από τη Νίκαια για Λαμία- Λάρισα -Θεσσαλονίκη. Με μικρές στάσεις στο δρόμο για ξεμούδιασμα φτάσαμε στα Τέμπη σχεδόν μεσημέρι.

Αφού περάσαμε την κρεμαστή γέφυρα των Τεμπών, στην Αγία Παρασκευή, απλώσαμε στα τραπεζάκια κάτω από τα πλατάνια τα εδέσματα(τυροπιτάκια-σπανακοπιτάκια-ζαμπόν-τυρί-αγγουράκια-τζατζίκι-φρούτα) και λίγο κρασάκι και κάναμε πικ-νικ. Γευτήκαμε το κρύο γεύμα που μας πρόσφερε  ο Φυσιολάτρης και, αφού  απολαύσαμε τη θέα δίπλα στον Πηνειό ποταμό, πήραμε το δρόμο για τη Θεσσαλονίκη. Απόγευμα και κάναμε τη βόλτα μας στην παραλία της συμπρωτεύουσας δίπλα στο Λευκό Πύργο, σήμα κατατεθέν της πόλης. Στη συνέχεια,  αφού πήραμε την Εγνατία οδό, κατευθυνθήκαμε προς τα ξενοδοχεία μας στο Δοξάτο και στο Καλαμπάκι, λίγο έξω από τη Δράμα. Τη δεύτερη μέρα  πρωί-πρωί περάσαμε τα γραφικά χωριά Αδριανή και Νικηφόρο με τα ερειπωμένα διώροφα σπίτια τους και κατευθυνθήκαμε προς το Παρανέστι,   από όπου μια ομάδα θα έπαιρνε το τρένο για να κάνει τη φανταστική διαδρομή δίπλα στο Νέστο μέχρι τη Ξάνθη. Οι πεζοπόροι επισκέφτηκαν τους καταρράκτες  Αγίας Βαρβάρας και Τραχωνίου (Λειβαδίτη). Από το Παρανέστι κατευθυνόμενοι βόρεια προς το χωριό  Πρασινάδα και  την κοιλάδα του Αρκουδορέματος κοντά στον Οικισμό Διπόταμα συναντάμε τον  Καταρράκτη της Αγίας Βαρβάρας με ύψος πάνω από 15μ. Για να πάμε στον καταρράκτη  χρειάστηκε να  περπατήσουμε ένα τέταρτο μέσα στο δάσος. Φτάνοντας στο πάνω μέρος κατεβήκαμε στη βάση του , όπου τα νερά του σχηματίζουν μια μικρή λίμνη και ο χώρος έχει διαμορφωθεί από το Δασαρχείο ως χώρος αναψυχής.

Φωτογραφηθήκαμε , απολαύσαμε το πανέμορφο τοπίο  με τους ήχους των νερών που έπεφταν από ψηλά και επιστρέψαμε στα πούλμαν. Στο δρόμο μας ένα πανέμορφο πουλαράκι με τη μαμά φοράδα μας έκανε να σταματήσουμε και να τα θαυμάσουμε. Ύστερα ξεκινήσαμε για τον επόμενο καταρράκτη συνεχίζοντας

τη διαδρομή μας ανάμεσα σε βελανιδιές, οστριές, κερασιές και καστανιές για το Τραχώνι. Ο χωματόδρομος ήταν δύσκολος  και ανηφορικός αλλά ο οδηγός μας δεν καταλάβαινε τίποτα. Μετά από εφτά ακόμη χιλιόμετρα ο δασικός δρόμος μας φέρνει  τριακόσια μέτρα πάνω από τον καταρράκτη του Τραχωνίου (Λειβαδίτη). Για να φτάσουμε στον καταρράκτη, χρειάστηκε να πεζοπορήσουμε σε ένα κατηφορικό  μονοπάτι πνιγμένο στις οξιές, τα σφεντάμια, τους φράξους και τις φλαμουριές. Το θέαμα που αντικρίζουμε φτάνοντας στο τέλος της διαδρομής μας αποζημίωσε πλουσιοπάροχα. Το νερό πέφτοντας με ορμή από ύψος σαράντα μέτρων προκαλεί δέος και θαυμασμό.  Λέγεται ότι κατά τους χειμερινούς μήνες τα νερά του καταρράκτη παγώνουν δημιουργώντας ένα τεράστιο κρυστάλλινο γλυπτό! Αφού τον θαυμάσαμε και τον φωτογραφίσαμε, πήραμε το ανηφορικό μονοπάτι με κρύα καρδιά, μιας και δεν θέλαμε να αποχωριστούμε αυτό το υπερθέαμα.

Στο δρόμο της επιστροφής σταματήσαμε να δούμε άλλο ένα αξιοθέατο της περιοχής. Περπατήσαμε λίγη ώρα και φτάσαμε σε ένα  εκκλησάκι δίπλα στο ποτάμι με τις αγιογραφίες του  σκαλισμένες σε ποταμίσιες  πέτρες. Μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο κάτω στο Αρκουδόρεμα συναντήσαμε ένα  μονότοξο γεφύρι. Το μεσημέρι καταλήξαμε και εμείς στην Ξάνθη για μια μικρή βόλτα στην πόλη και φαγητό.

Το απόγευμα κάναμε πεζοπορία  στο μονοπάτι των σιδηροδρομικών δίπλα στο μαγευτικό ποτάμι του Νέστου. Ένα ποτάμι που σχηματίζει μαιάνδρους καθώς κυλά από τη Ροδόπη για να συναντήσει το Θρακικό Πέλαγος  και δίπλα του να βόσκουν κοπάδια με άγρια άλογα. Κοντά στο Κρωμνικό  βρίσκεται και το παρατηρητήριο του Νέστου, όπου είχαν την τύχη να πάνε και να θαυμάσουν οι τουρίστες, λίγο πριν φτάσουν στην Ξάνθη. Οδηγεί σε αυτό ένας ανηφορικός δρόμος περίπου δέκα χιλιομέτρων. Το παρατηρητήριο βρίσκεται σε υψόμετρο 900 μέτρων και δίνει τη δυνατότητα να απολαύσεις τη θέα προς το ποτάμι αλλά και τα γύρω βουνά (Φαλακρό, Παγγαίο). Από εδώ νιώθεις πως βρίσκεσαι σε αεροπλάνο σε χαμηλή πτήση και βλέπεις ένα μεγάλο τμήμα της κοίτης του Νέστου, τα μεγαλόπρεπα Τέμπη, πριν το ποτάμι ξεχυθεί στον κάμπο για να συναντήσει τη θάλασσα. Αργά το απόγευμα φτάσαμε κοντά στους Τοξότες και ακολουθήσαμε τη διαδρομή προς το χωριό Γαλάνη. Στην περιοχή της Γαλάνης διοργανώνονται τον Αύγουστο  συναυλίες και διάφορες αθλητικές εκδηλώσεις στις όχθες του ποταμού. Από εδώ πήραμε το μονοπάτι που χρησιμοποιούσαν οι εργάτες που έφτιαξαν τη γραμμή του σιδηροδρόμου στα στενά του Νέστου, από το 1893 έως το 1896. Σήμερα είναι τμήμα του διεθνούς ορειβατικού μονοπατιού Ε6. Το μονοπάτι είναι  σκαλισμένο στα δεξιά του φαραγγιού πάνω στα βράχια  και κάτω παρατηρούμε το ποτάμι να κυλά ανάμεσα στα θεόρατα βράχια. Περπατάς και αφήνεσαι στη θέα να σε μαγέψει. Στα νερά του ποταμού καθρεφτίζονται τα βουνά και τα δέντρα, ένα τοπίο που μόνο ο καλύτερος ζωγράφος , η φύση , θα μπορούσε να το απαθανατίσει. Τη μαγεία αυτή τη διαταράσσουν μόνο τα τρένα που περνούν από τα στενά του Νέστου. Το μονοπάτι σε κάποια σημεία περνάει μέσα από τις γαλαρίες της σιδηροδρομικής γραμμής και  χρειάζεται προσοχή. Υπάρχουν βεβαίως εσοχές κατά διαστήματα  σε περίπτωση διέλευσης τρένου. Το μονοπάτι συνεχίζει βόρεια, μέχρι την πηγή Κρωμνικού και από εκεί, σε τρία χιλιόμετρα βρίσκεται ο σταθμός Λιβερών και μετά από 10 χιλιόμετρα η Σταυρούπολη. Περπατήσαμε και  θαυμάσαμε από ψηλά το ποτάμι, με τους αμμόλοφους που δημιουργεί στο πέρασμά του και τις σκιές των βράχων να καθρεφτίζονται στα ήρεμα νερά του. Τα πουλιά την ώρα αυτή άφηναν  το ποτάμι και κατευθύνονται ψηλότερα στα βράχια για να φωλιάσουν. Νύχτωσε και ανάψαμε φακούς λίγο πριν επιστρέψουμε στο πούλμαν, δίνοντας υπόσχεση πως θα ξανάρθουμε για να κάνουμε και την υπόλοιπη διαδρομή . Ευχαριστημένοι  από τον απογευματινό αυτό περίπατο πήραμε το δρόμο της επιστροφής για τα ξενοδοχεία μας. Τη Δευτέρα σειρά είχε το "Παρθένο Δάσος" του Φρακτού, που από το 1980 έχει ανακηρυχθεί "Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης" και έκτοτε τελεί υπό καθεστώς ειδικής προστασίας, σύμφωνα με το οποίο απαγορεύονται η θήρα, η βοσκή και επιτρέπεται μόνο η διεξαγωγή της επιστημονικής έρευνας.

Το παρθένο δάσος Φρακτού σε έκταση 8.500 είναι μικτό δάσος οξιάς, ελάτης, ερυθρελάτης, σημύδας , ιτιάς και δρυς με μεγάλη ποικιλία στην πανίδα του.
Στο δρόμο μας συναντήσαμε ελάφια, αλεπούδες και κοντά στο μεγάλο καταρράκτη αγριοκάτσικα. Πάνω μας πετούσαν συνεχώς γεράκια και σταυραετοί. Σε συνεννόηση με τη ΔΕΗ περάσαμε μέσα από το φράγμα της Πλατανόβρυσης και κατευθυνθήκαμε  προς το παρθένο δάσος. Περάσαμε το Διαβολόρεμα  και τις Ιαματικές πηγές Θερμιών και φτάσαμε στη  χαράδρα Δεματέσσερα. Αφήσαμε  το πούλμαν πριν τις μπάρες  και περπατήσαμε μέσα στο δάσος σε όμορφα μονοπάτια και χωματόδρομους. Περάσαμε ποταμάκια, γεφύρια και καταλήξαμε μετά από πολλές ώρες στο Εφήμερο δάσος. Πήραμε το ανηφορικό μονοπάτι και συναντήσαμε το πρώτο και δεύτερο καταρράκτη. Ένα αγριοκάτσικο που βρισκόταν αμέριμνο εκεί κοντά, μόλις μας αντίκρισε, έτρεξε σαν τρελό περνώντας δίπλα μας στα 10 μέτρα  πάνω στα απόκρημνα βράχια, για να κρυφτεί. Ήταν τόσο ξαφνικό που δεν ξέρω αν κάποιος πρόλαβε να το φωτογραφίσει.  Ανηφορίσαμε με δυσκολία  πάνω στα βράχια, για να αντικρίσουμε και τον τελευταίο καταρράκτη.  Μείναμε άφωνοι βλέποντας ένα καταρράκτη πάνω από 50 μέτρα να πέφτει και  να κατεβαίνει σχεδόν όλη την πλαγιά του βουνού. Αφήσαμε τους τρεις καταρράκτες και επιστρέψαμε στα πούλμαν με πρώτο και καλύτερο το οδηγό μας τον Κώστα που μας εξέπληξε ανεβαίνοντας πρώτος και στον πιο ψηλό καταρράκτη. Στην επιστροφή μας κάναμε ζεστό μπάνιο στα Ιαματικά λουτρά των Θερμιών σε πρωτόγονες συνθήκες , αφού οι εγκαταστάσεις είναι μια τρισάθλια παραγκούπολη που θυμίζει αλλοτινές  εποχές. 

Οι τουρίστες μας επισκέφτηκαν και αυτοί με τη σειρά τους  τα φράγματα του Θησαυρού και του Πλατανορέματος  και στη συνέχεια περπάτησαν και αυτοί μέχρι τον καταρράκτη της Αγίας Βαρβάρας και μετά το μεσημέρι επισκέφτηκαν την πόλη της Δράμας και το πάρκο της Αγίας Βαρβάρας με  τις πηγές  του. Το βράδυ στο ξενοδοχείο είχαμε την καθιερωμένη χοροεσπερίδα μας με ζωντανή μουσική και χορό. Τελευταία μέρα φορτώσαμε τις αποσκευές μας,  είπαμε γεια στο ιστορικό Δοξάτο και ακολουθήσαμε τον δρόμο για τη Δράμα, όπου κάναμε μια μικρή ξενάγηση και στη συνέχεια επισκεφτήκαμε το οχυρό Λίσσε. Αλλαγή σχεδίων, γιατί το σπήλαιο του Αγγίτη ήταν κλειστό λόγω της ανόδου της στάθμης του ποταμού από το λιώσιμο του χιονιού και αποφασίσαμε να δούμε το σπήλαιο της Αλιστράτης. Το σπήλαιο αυτό  αποτελεί πόλο έλξης πολλών επισκεπτών, όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά και από όλο τον κόσμο, καθώς θεωρείται ένα από τα ωραιότερα και μεγαλύτερα της χώρας, ίσως και της Ευρώπης. Το συνολικό μήκος των γνωστών κύριων διαδρόμων, καθώς και των δευτερευόντων, ανέρχεται σε 3 χλμ. περίπου. Έχει πανύψηλες οροφές με τεράστιους  σταλακτίτες, καθώς και ένα σπανιότατο μικροδιάκοσμο από «εκκεντρίτες», ένα είδος σταλακτιτών που αναπτύσσονται προς διάφορες κατευθύνσεις. Στις στοές του σπηλαίου συναντώνται οι εκκεντρίτες, άλλοτε κατάλευκοι με ποικίλα σχήματα που φτάνουν έως και τα 15m ύψους και άλλοτε με διπλές ή ροπαλοειδείς ή πεπλατυσμένες ή διακλαδιζόμενες μορφές με την ονομασία «ελικτίτες».
Στο σπήλαιο υπάρχουν σπηλαιόβιοι οργανισμοί, μεταξύ άλλων και διλιχόποδα, μυριάποδα και νυχτερίδες που τώρα λόγω του φωτισμού έχουν μετακομίσει πιο βαθιά στα σκοτεινά τμήματα του σπηλαίου. Σε όλο το σπήλαιο  επικρατεί θαυμάσιος φυσικός εξαερισμός και η θερμοκρασία του κατά το μήνα Μάιο βρέθηκε σταθερή σχεδόν στους 20οC και υγρασία του είναι 70 - 75%. Τελευταίος σταθμός μας  λόγω και της 25ης Μαρτίου το ιστορικό χωριό Εμμανουήλ Παππάς. Εδώ ο  ηθοποιός και φίλος μας Γιώργος Τσιδίμης στα σκαλιά  του μουσείου  απάγγειλε το επίκαιρο ποίημα του  Γιώργου Στρατήγη “ Ματρόζος” και απέσπασε τα θερμό χειροκρότημα όλων μας . Αναρωτιέμαι γιατί κανένας δεν σκέφτηκε μέχρι τώρα να το συμπεριλάβει στα Νεοελληνικά κείμενα που διδάσκονται στα σχολεία; Φύγαμε και σταματήσαμε για γεύμα στην πόλη των Σερρών. Με δυσκολία βρήκαμε να καθίσουμε και να πάρουμε κάτι για φαγητό, μιας και όλη η νεολαία των Σερρών μετά την παρέλαση είχαν κάνει « κατάληψη » σε κάθε είδος  φαγάδικου. Βρήκαμε όμως μπουγάτσα και ακανέδες Σερρών, που είναι και τα παραδοσιακά τους εδέσματα. Το απογευματάκι κατηφορίζαμε για την Αθήνα και αργά το βράδυ φτάσαμε στη Νίκαια, έχοντας πραγματοποιήσει μια θαυμάσια εκδρομή που μας άφησε  τις ωραιότερες αναμνήσεις, υποσχόμενοι ότι θα ξανάρθουμε στην όμορφη Δράμα με την πρώτη ευκαιρία.

{gallery}2014/ekdromi22-25.3.14{/gallery}