Την Κυριακή, 13 Απρίλη 2014, πραγματοποιήσαμε μια πανέμορφη εκδρομή στη Στεμνίτσα και στο Λούσιο ποταμό. Ο καθένας μπορούσε να διαλέξει αν ήθελε να κάνει πεζοπορία  ή rafting στο Λούσιο ποταμό ή να ακολουθήσει το τουριστικό πρόγραμμα. Ξεκινήσαμε στις 7:00 το πρωί από τη Νίκαια με δύο πούλμαν και, αφού πήραμε και τους φίλους μας από το  μετρό Αιγάλεω, φύγαμε με κατεύθυνση την Τρίπολη. Κάναμε μια μικρή στάση στην « Αλέα », στο Αρτεμίσιο, περάσαμε μέσα από την Τρίπολη και από εκεί φύγαμε για τη Στεμνίτσα. Όσοι επιθυμούσαν να λάβουν μέρος στο rafting, γύρω στα 25 άτομα συνολικά, κατευθύνθηκαν με το πούλμαν στο χωριό Μάραθα, όπου επέλεξαν τον εξοπλισμό τους στις εγκαταστάσεις trekking  και έφυγαν για τη γέφυρα του Ατσίχολου.

Εκεί επιβιβάστηκαν σε βάρκες και μετά από τη σχετική εκπαίδευση ξεκίνησαν τη διαδρομή τους στο Λούσιο και τον Αλφειό ποταμό, γύρω στα 6 - 7 χλμ. Έγιναν δύο στάσεις, για να πιούν τσάι ή αναψυκτικό, όσοι ήθελαν, και για να εκπαιδευθούν στην κολύμβηση στο ποτάμι, και συνέχισαν για τον καταρράκτη, όπου κάποιοι έκαναν μπάνιο. Στο τέλος της διαδρομής τους περίμεναν λεωφορεία της Εταιρείας με τα οποία επέστρεψαν στα Μάραθα, όπου γευμάτισαν και έπειτα πήγαν για καφέ στην Καρύταινα. Οι πεζοπόροι είχαν προγραμματίσει δύο διαδρομές: η πρώτη από τη Στεμνίτσα για τη Μονή Προδρόμου, απ΄ όπου  η μια ομάδα θα κατέληγε στην Αρχαία Γόρτυνα, και η άλλη, η γρήγορη,  θα συνέχιζε μέχρι τη γέφυρα του Ατσίχολου. Αφήσαμε πρώτα τους « τουρίστες » μας, να περιηγηθούν στο όμορφο και ιστορικό χωριό της Στεμνίτσας και στη συνέχεια να επισκεφθούν το Μουσείο Υδροκίνησης στην όμορφη Δημητσάνα. Λίγο έξω από τη Στεμνίτσα οι  πεζοπόροι μας ξεκίνησαν τη διαδρομή τους  κατηφορίζοντας το παλιό μονοπάτι μέσα από πυκνή βλάστηση και έφτασαν στη Μονή Προδρόμου. Η θέα της από μακριά εντυπωσιακή, σκαρφαλωμένη ψηλά, έτσι όπως είναι κτισμένη στην τεράστια εσοχή των βράχων, κρυμμένη από τους εχθρούς της μέσα σε πανύψηλα δέντρα και κυπαρίσσια. Αποτελείται από ασκηταριά που πλαισιώνονται από νεότερα κτίσματα  με ξύλινα μπαλκόνια όλα κτισμένα με την τοπική κόκκινη πέτρα και « δείχνουν ένα » με τον περιβάλλοντα χώρο. Η μονή χτίστηκε το 12ο αιώνα και στα χρόνια  της Επανάστασης του 1821 ήταν καταφύγιο για τους αγωνιστές, τους αμάχους, τους πληγωμένους και συγχρόνως κέντρο τροφοδοσίας. Το 1824 ο Κολοκοτρώνης κρύφτηκε εδώ για τρεις μήνες. Οι καλόγεροι μας υποδέχτηκαν προσφέροντάς μας λουκουμάκι με νερό και καφεδάκι. Φεύγοντας από τη μονή πήραμε το κατηφορικό μονοπάτι και προσεγγίσαμε το Λούσιο ποταμό. Από ψηλά ακουγόταν το βουητό από τα ορμητικά νερά του ποταμού.  Φτάνοντας κοντά στο ποτάμι μείναμε έκθαμβοι από την ομορφιά του. Μας  εντυπωσίασαν τα γάργαρα νερά του που περνούσαν αφρίζοντας και σχημάτιζαν μικρούς καταρράκτες κατατρώγοντας τους βράχους στη διάρκεια των αιώνων. Αφού βγάλαμε φωτογραφίες στο μικρό γεφυράκι, το φτιαγμένο πάνω στους βράχους, φτάσαμε στη νεροτριβή του μοναστηριού. Εδώ κάναμε μια στάση να απολαύσουμε το τοπίο και πήραμε δροσερό νερό από τις πηγές που αναβλύζουν μέσα από τα βράχια. Έπειτα πήραμε το μονοπάτι κατηφορίζοντας  για την αρχαία Γόρτυνα, μέσα από πλούσια  βλάστηση με πλατάνια, ιτιές , δάφνες και με τα αρώματα των ανθισμένων φυτών,   της άγριας μέντας, του φασκόμηλου, του μάραθου  και της κατσικορίγανης,  να σου τρυπάνε τη μύτη . Η διαδρομή μας ήταν δίπλα στο Λούσιο που μας συνόδευε με το βουητό του σε όλη τη πορεία και συνεχίσαμε μέχρι το νερόμυλο του Κόκορη και τη μικρή εκκλησία πού ήταν σχεδόν θαμμένη από τις προσχώσεις κοντά στο ποτάμι. Φτάνοντας στην Αρχαία Γόρτυνα  θαυμάσαμε τα ερείπια του αρχαίου ιερού του Ασκληπιού που ήταν χτισμένο δίπλα στο Λούσιο ποταμό, με τα λουτρά και το ναό του θεραπευτή θεού, καθώς και μέρος των τειχών της αρχαίας πόλης. Στη συνέχεια ξαπλώσαμε στη σκιά των δέντρων  πάνω στο ανοιξιάτικο καταπράσινο χαλί της φύσης με τα χιλιάδες αγριολούλουδα, ενώ άλλοι ξεκίνησαν το συνηθισμένο σπορ μαζεύοντας ραδίκια, μέχρι να φτάσουν και οι τελευταίοι πεζοπόροι.Αναχωρήσαμε για τη γέφυρα του Ατσίχολου, για να παραλάβουμε τη γρήγορη ομάδα, που συνέχισε από την αρχαία Γόρτυνα δίπλα στο ποτάμι σε μια αρκετά δύσκολη διαδρομή μέσα από τα κατεστραμμένα παλιά αυλάκια των εγκαταλειμμένων νερόμυλων. Όλοι  μαζί φύγαμε για την Καρύταινα, σε ταβέρνα της οποίας γευματίσαμε. Κάποιοι περπάτησαν  κάνοντας βόλτα στα δρομάκια της,  καθώς και μέχρι τα δυο γεφύρια της. Όσοι επιθυμούσαν ανέβηκαν  στο ονομαστό Κάστρο της  με την υπέροχη θέα.  Στις 6 μ.μ. όλοι μαζί επιβιβαστήκαμε στα πούλμαν και ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας στη Νίκαια.

 {gallery}2014/ekdromi13.4.14{/gallery}