Ξεκινήσαμε στις 6:30 το πρωί από τη Νίκαια με 2 πούλμαν και αφού παραλάβαμε αρκετούς φίλους από το μετρό του Αιγάλεω κατευθυνθήκαμε προς την Κόρινθο. Κάναμε μια στάση στο δρόμο κοντά στο Κιάτο, περάσαμε τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου και φτάσαμε στο Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας, απ΄όπου πήραμε το πλοιάριο γύρω στις 12 για τον Κάλαμο. Εδώ παραμείναμε ως τις 6, κάνοντας μπάνιο στην Αγραπιδιά ή στην κατάλευκη Μυρτιά, ενώ κάποιοι πεζοπόρησαν ως τον Άγιο Κων/νο. Γευματίσαμε στις ταβέρνες του λιμανιού, ήπιαμε το καφεδάκι μας δίπλα στο κύμα, κάναμε βόλτες στα ανηφορικά, ως επί το πλείστον, δρομάκια του νησιού, μιλήσαμε με τους ντόπιους, φωτογραφίσαμε και φωτογραφηθήκαμε, και αναχωρήσαμε για Πάλαιρο. Πριν φτάσουμε στο όμορφο παραλιακό χωριό που θα μας φιλοξενούσε για τις επόμενες μέρες, κάναμε μια στάση στο μοναστήρι του Αγ. Δημητρίου. Εδώ κάθε χρόνο συνηθίζεται τη μέρα της γιορτής του αγίου να γίνεται ιππική παρέλαση που ξεκινά από το κέντρο του χωριού. Στον εξωτερικό χώρο της μονής έγινε και το παραδοσιακό κέρασμα του Φυσιολάτρη.

Τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτιά μας και δειπνήσαμε οι περισσότεροι έξω, δίπλα στην πισίνα του ξενοδοχείου. Όσοι είχαν ακόμα « αντοχές » έκαναν μια βόλτα ως το λιμάνι και το χωριό, ενώ οι άλλοι πήγαν για ύπνο. Την επόμενη μέρα, μετά το πρωινό μας, κατεβήκαμε στο λιμάνι της Παλαίρου, απ΄όπου πήραμε το κρουαζιερόπλοιο. Αφήσαμε το λιμάνι με τα αρχοντικά του να ξεχωρίζουν από μακριά και κατευθυνθήκαμε προς το Μεγανήσι. Στο Βαθύ, το λιμάνι του νησιού, παραμείναμε μια ώρα περίπου κάνοντας βόλτες στα σοκάκια, στην πλατεία, φωτογραφίζοντας τα γραφικά στενάκια με τις λουλουδιασμένες αυλές των σπιτιών. Το πλοίο έκανε τον περίπλου σχεδόν του νησιού και έτσι μπορέσαμε να θαυμάσουμε τις σπηλιές που σχηματίζονται στις δυτικές ακτές του, σε μία από τις οποίες μάλιστα μπήκαμε με το πλοίο κατά το ήμισυ σχεδόν μέσα, στη « σπηλιά του Παπανικολή ». Την ονόμασαν έτσι, γιατί εκεί κρύφτηκε στη διάρκεια του Β΄Παγκ. Πολέμου το υποβρύχιο « Παπανικολής », για να μην το ανακαλύψουν οι Γερμανοί.

Σειρά είχε η Ιθάκη. « Πιάσαμε » αρχικά στο όμορφο Κιόνι, που σκαρφαλώνει αρκετά ψηλά στο λόφο. Εδώ παρέμειναν όσοι ήθελαν για μπάνιο και φαγητό, ενώ οι πεζοπόροι, πάνω από 40, πήραν την ανηφοριά, μέσα στο πράσινο, με προορισμό τις Φρίκες, το άλλο γραφικό λιμανάκι του νησιού του Οδυσσέα. Στις κοντινές παραλίες κολύμπησαν οι περισσότεροι, ενώ στο χωριό γευμάτισαν ελαφρά.  Πέντε « γενναίοι » πεζοπόρησαν πάνω από το Κιόνι και τις Φρίκες και έφτασαν εκεί, μετά από περιπετειώδη διαδρομή μέσα στο πευκοδάσος, την ώρα της αναχώρησής  μας από  την Ιθάκη για τον τελευταίο προορισμό της κρουαζιέρας μας, το Φισκάρδο της Κεφαλονιάς. Στο γραφικό και πολύ τουριστικό Φισκάρδο παραμείναμε για λίγη ώρα για βόλτες , έναν καφέ, ένα μεζεδάκι για κάποιους και φωτογραφίες. Κοσμοπολίτικο και « πολύχρωμο » το πασίγνωστο κεφαλλονίτικο θέρετρο. Στα στενά του με τα όμορφα μαγαζάκια και τις πολλές γλάστρες με τα ολάνθιστα λουλούδια, που δείχνουν το μεράκι των κατοίκων του χωριού, περιηγηθήκαμε όση ώρα μας απέμενε.

Φύγαμε από το Φισκάρδο για Πάλαιρο, περνώντας πάλι από Λευκάδα, τα γύρω κατάφυτα νησάκια και το Σκορπιό, για τον οποίο κυρίως μας μίλησε ο καπετάνιος μας, ο οποίος σε όλη τη διαδρομή μας ξεναγούσε. Βγήκαμε στην Πάλαιρο αργά το απόγευμα και πήγαμε για λίγη ξεκούραση στο ξενοδοχείο. Το βράδυ εκείνο είχαμε το γλέντι μας και έπρεπε να πάρουμε δυνάμεις. Η μουσική σωστά επιλεγμένη και οι χοροί κράτησαν καλά... Την Κυριακή, αναχωρήσαμε, μετά το πρωινό μας, για τη Λευκάδα, το γύρο της οποίας θα κάναμε, με το πούλμαν τώρα. Πρώτα επισκεφτήκαμε το ενετικό κάστρο της, με το ναό της Αγίας Μαύρας στο εσωτερικό του, στο οποίο ξεναγηθήκαμε από τη φύλακα. Μείναμε στη συνέχεια για μιάμιση ώρα μέσα στη χώρα της Λευκάδας, περπατώντας στους πεζόδρομους, θαυμάζοντας τις δυτικού ύφους εκκλησίες της, όπου τελούνταν η λειτουργία της Πεντηκοστής εκείνη την ώρα, ανακαλύπτοντας σπίτια γνωστών λογοτεχνών καταγόμενων από το νησί, όπως ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης. Στο Πάρκο των ποιητών  είδαμε τις προτομές του Άγγελου Σικελιανού, του Λευκάδιου Χερν και άλλων Λευκαδιτών πνευματικών ανθρώπων. Περιπλανηθήκαμε στα στενά λουλουδιασμένα δρομάκια της και ανακαλύψαμε τη Δημοτική Βιβλιοθήκη, το Λαογραφικό Μουσείο, βρεθήκαμε στα σοκάκια της παλιάς αγοράς, αναγνωρίσαμε τη λευκαδίτικη αρχιτεκτονική στα χαμηλοτάβανα, ως επί το πλείστον, παραδοσιακά σπιτάκια. Κάποιοι φίλοι μας επισκέφτηκαν και το Αρχαιολογικό Μουσείο, λίγο πιο πέρα από την περίφημη « Γέφυρα των στεναγμών », πάνω από το κανάλι. Ημέρα της Πεντηκοστής και το μοναστήρι της Φανερωμένης που επισκεφτήκαμε στη συνέχεια ήταν κατάμεστο από κόσμο. Προσκυνήσαμε, πήραμε « άρτο », είδαμε λίγο και το πανηγύρι και φύγαμε για ...μπάνιο.

Στην ονομαστή παραλία « Κάθισμα » μείναμε για μπάνιο και φαγητό και κατεβαίνοντας προς νότο επιλέξαμε για τον απογευματινό καφέ μας τη Βασιλική. Όμορφο το μέρος, αμφιθεατρικό, με χαριτωμένο λιμανάκι, μέσα στο οποίο αρμένιζαν εκείνη την ώρα πολύχρωμα μικρά ιστιοφόρα, ενδιαφέρον « μνημείο », θα λέγαμε, μιας άλλης εποχής οι χτιστές γούρνες στην άκρη του χωριού, φρεσκοασβεστωμένες. Το απόγευμα ανηφορίσαμε, 70 περίπου άτομα,  πάνω από το Νυδρί, για να δούμε τον καταρράκτη Δημοσάρι, εντυπωσιακό πράγματι, καθώς πέφτει από αρκετά ψηλά. Τραβήξαμε φωτογραφίες, κανα-δυο τολμηροί βούτηξαν και στα κρύα νερά του και επιστρέψαμε στο Νυδρί, όπου είχαν στο μεταξύ περάσει την ώρα τους όσοι δεν πεζοπόρησαν.  Ίσα- ίσα που προλάβαμε να δούμε απέναντι το νησάκι  Μαδουρή με το σπίτι του Βαλαωρίτη και το Σκορπιό, γιατί μια φοβερή μπόρα ξέσπασε ακριβώς τη στιγμή που θα επιβιβαζόμαστε στο πούλμαν – ευτυχώς! Περάσαμε πάλι στη Στερεά, βγήκαμε στην Πάλαιρο, όπου δειπνήσαμε στο ξενοδοχείο μας και πήγαμε για ύπνο, αφού μαζέψαμε τις βαλίτσες μας.

Δευτέρα, Αγίου Πνεύματος, ημέρα επιστροφής. Προγευματίσαμε και πήραμε το δρόμο για Αστακό, όπου κάναμε μια σύντομη στάση. Μικρή η γεύση που πήραμε από το πάλαι ποτέ σημαντικό λιμάνι, με τα παλιά αρχοντικά του και τις άλλες ομορφιές του. Σε λίγη ώρα βρισκόμαστε στο Αιτωλικό. Περάσαμε τη μια γέφυρα, διασχίσαμε από τη μία άκρη στην άλλη την πόλη - νησί με τα γραφικά δρομάκια, μπήκαμε μέσα σε κάποιες εκκλησιές του, ονομαστές η μια για το πηγάδι που άνοιξε μια οβίδα, η άλλη για το χρυσοκέντητο επιτάφιο, και καταλήξαμε στην νότια γέφυρα.

Επόμενος σταθμός μας η μονή Αγίου Συμεών, όπου λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο τέτοια μέρα η αναπαράσταση των γεγονότων της Εξόδου του Μεσολογγίου, καθώς και το έθιμο της βάπτισης των τσιγγανόπαιδων. Προσκυνήσαμε και φύγαμε, μια και τα « δρώμενα » θα καθυστερούσαν. Στο Μεσολόγγι και στον Κήπο των Ήρώων αμέσως μετά ξεναγηθήκαμε λεπτομερέστατα από ντόπιο ξεναγό. Όσοι ήθελαν επισκέφτηκαν τη Δημοτική Πινακοθήκη, η οποία φιλοξενείται στο Δημαρχείο, όπου μας ξενάγησε ένας δημοτικός υπάλληλος. Φωτογραφηθήκαμε και βγήκαμε στον πεζόδρομο για φαγητό και βόλτες.

Αργά το απόγευμα μπήκαμε στο πούλμαν για Νίκαια. Μια μικρή στάση στο Κιάτο για ξεμούδιασμα και γύρω στις 10 βρισκόμαστε στη ... βάση μας.  

 {gallery}2014/ekdromi6-9.6.14{/gallery}