Διακοπές στην Κω- Πάτμο- Νίσυρο-Κάλυμνο-Αλικαρνασσό ( Τουρκία ), 4 – 12/7/14

Ξεκινήσαμε από τη Νίκαια με ένα 50άρι πούλμαν, στις 5 το απόγευμα της Παρασκευής, 4/7 και από το Αιγάλεω με ένα 30άρι για το λιμάνι του Πειραιά. Ήμαστε συνολικά 64 άτομα. Επιβιβαστήκαμε στο Blue Star 2 και στις 7 αναχωρήσαμε για Σύρο – Κω.

Μετά από ένα σχετικά « ανήσυχο » ταξίδι, λόγω των ισχυρών ανέμων, φτάσαμε ξημερώματα Σαββάτου στον προορισμό μας και κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο «Μαριτίνα», που θα μας φιλοξενούσε τις επόμενες 7 ημέρες, στην πλατεία Ανταγόρα. Ένα ορειχάλκινο σύμπλεγμα εδώ απεικόνιζε την πάλη του ήρωα, ντόπιου βοσκού, με το ροπαλοφόρο Ηρακλή. Αναμένοντας το πρωινό μας ανιχνεύσαμε αρκετά το γύρω χώρο και ανακαλύψαμε το μιναρέ από το Εσκή Τζαμί, το βωμό του Διονύσου και τον κοντινό ναό του Ηρακλή, καθώς και το αρχαίο στάδιο με τις Θέρμες κοντά. Πολύ κοντά επίσης στο ξενοδοχείο μας βρισκόταν και το κτίριο Χάνι, όπου υπάρχει έκθεση της ιταλικής αρχιτεκτονικής, εφόσον η πρωτεύουσα του νησιού είναι γεμάτη με τα κτίρια αυτά που δημιούργησαν οι Ιταλοί κατακτητές. 

Πήραμε  πρωινό στο ξενοδοχείο και στη συνέχεια φύγαμε για τα Θερμά – Άγιο Φωκά. Περάσαμε από τον υδροβιότοπο Ψαλιδίου, ένα έλος με πλούσια πανίδα, που στα χρόνια της ιταλικής κατοχής χρησίμευε ως αλυκή, και καταλήξαμε στα Θερμά. Κάναμε το μπάνιο μας στη θάλασσα και στα ιαματικά νερά που βγαίνουν από το βουνό και επιστρέψαμε για μεσημεριανό στην Κω. Αφού πήραμε όλοι πια τα δωμάτιά μας, κατεβήκαμε στην Ακτή Μιαούλη, στην παραλία, σε ταβέρνα της οποίας γευματίσαμε.

Λίγη μεσημεριανή ξεκούραση και ξανά στο δρόμο, κατά τις 6:30, για το Ασκληπιείο τώρα.

Ξεναγηθήκαμε στο ιερό, και στα 3 επίπεδα, πρώτα στο χώρο της θεραπείας με τις ρωμαϊκές Θέρμες, τις πηγές, τις δεξαμενές και τα άλλα δωμάτια και βοηθητικούς χώρους, και έπειτα στο μεσαίο άνδηρο, όπου εξυπηρετούνταν οι λατρευτικές ανάγκες, με τον ιωνικό ναό του Ασκληπιού και τον αναστυλωμένο κορινθιακό του Απόλλωνα, καθώς και την κατοικία των ιερέων ή «άβατο», δηλαδή το μέρος όπου κατακλίνονταν οι ασθενείς και ανέμεναν τη θεραπεία τους. Ανεβαίνοντας και την τρίτη μνημειακή κλίμακα είδαμε το μεγαλοπρεπή δωρικό ναό του τιμώμενου στο ιερό θεού, του Ασκληπιού, πάνω στον οποίο τα βυζαντινά χρόνια είχε κτιστεί ο ναός της Παναγίας Τάρσου (=του άλσους, αυτού με τα κυπαρίσσια, προς τιμή του Απόλλωνα).

Περιηγηθήκαμε στο  χώρο, τραβήξαμε αρκετές φωτογραφίες και αφήσαμε γοητευμένοι το ιερό και το όμορφο περιβάλλον ολόγυρα. Ήταν ωραία και η ώρα της ημέρας και όλα φαίνονταν μαγευτικά! Μια και υπήρχε αρκετό φως ακόμα, σταματήσαμε επιστρέφοντας στην Κω στο ρωμαϊκό Ωδείο του 2^ου αι. μ.Χ. και τη ρωμαϊκή πόλη ακριβώς απέναντι, με τους 2 βασικούς της δρόμους, τον Decumanus και τον Cardo Maximus. Στο χώρο αυτό βρέθηκε το περίφημο ψηφιδωτό με την αρπαγή της Ευρώπης, που σήμερα φιλοξενείται στο κλειστό, προς το παρόν, Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης. Μετά από μια σύντομη ξενάγηση και εδώ, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, περνώντας από την Casa romana, ο χώρος της οποίας παραμένει επίσης κλειστός. Είναι περίφημα τα ψηφιδωτά αυτής της μεγάλης έπαυλης, που κτίστηκε στα ελληνιστικά χρόνια.

Πριν από το δείπνο σε κάποια ταβέρνα του παλιού λιμανιού έγιναν κάποιες βόλτες στην παλιά πόλη για ανίχνευση, στη διάρκεια των  οποίων περάσαμε από την κεντρική πλατεία Ελευθερίας με τα πολλά εστιατόρια και καφετέριες, το ( κλειστό όμως ) Αρχαιολογικό Μουσείο, το Τζαμί Defterdar ( του 17^ου αι.), την Εβραϊκή Συναγωγή εκεί κοντά, το Δυτικό Προμαχώνα της Μεσαιωνικής πόλης, την « Πύλη του φόρου », την αρχαία Αγορά με τη Συνοικία του Λιμένος κοντά της και την πολύ όμορφα διαμορφωμένη οδό Ιπποκράτους. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να μην είναι προσεγμένη η οδός η αφιερωμένη στο μεγάλο ντόπιο δάσκαλο της ιατρικής;  Εντύπωση μας έκαναν τα πανύψηλα και αιωνόβια δέντρα μέσα στην πόλη, οι πάμπολλες φυτεμένες νησίδες, οι ποδηλατόδρομοι, η καθαριότητα που υπήρχε παντού.

Μετά το δείπνο πήγαμε για ξεκούραση στο ξενοδοχείο, γιατί την επόμενη μέρα θα κάναμε το ταξίδι στην αντικρινή Νίσυρο.

Κυριακή και μετά το πρωινό μας πήγαμε με το πούλμαν στην Καρδάμαινα, στα νότια του νησιού, απ΄όπου πήραμε το πλοίο για το αντικρινό νησί. Στη σύντομη σχετικά διαδρομή μας είχαμε στα δεξιά μας το Γυαλί, νησί κατασκαμμένο σήμερα για τα πετρώματά του, μια και μέχρι οψιδιανό διαθέτει στα « σπλάχνα » του. 

Ένα λεωφορείο του νησιού μας έφερε στα βορειανατολικά της Νισύρου μέχρι τον κρατήρα Στέφανος, στο εσωτερικό του οποίου κατεβήκαμε, φωτογραφηθήκαμε, ενώ όσοι δεν άντεχαν τη ζέστη και τη μυρωδιά του θειαφιού παρέμειναν στην καντίνα ψηλά για ένα αναψυκτικό, μια σουμάδα ή κανελάδα, χαρακτηριστικά της Νισύρου ποτά. Αλλόκοτη όντως η αίσθηση του να είσαι μέσα σε ένα ηφαίστειο, ιδιαίτερα σε αυτόν τον τεράστιο κρατήρα του Πολυβώτη! Κάποιοι δικοί μας μάλιστα αναρριχήθηκαν επιστρέφοντας από δρόμο που χάραξαν οι ίδιοι προς τα πάνω. Τα δυο χαρακτηριστικά και παραδοσιακά χωριουδάκια, με λίγους κατοίκους πια, τα Νικιά και ο Εμπορειός,  πάνω από το ηφαίστειο ξεχώριζαν κάπως μακρύτερα και αρκετά ψηλότερα. Κατηφορίζοντας σταματήσαμε στα Απύργια, όπου δοκιμάσαμε για λίγο τη φυσική σάουνα που δημιουργείται στο εσωτερικό ενός βράχου, εξαιτίας μιας φλέβας του ηφαιστείου, στα ριζά του χωριού Εμπορειός. Κατεβαίνοντας προς  το Μανδράκι,  περάσαμε από την ωραία παραλία Πάλοι, τα Λουτρά με τα τεράστια κτίσματά τους, μέρος των οποίων μόνο χρησιμοποιείται σήμερα, και μείναμε για μπάνιο, φαγητό, βόλτες στην πρωτεύουσα του νησιού.

Στις 3 ώρες που μας διατέθηκαν κάναμε πρώτα την επίσκεψή μας, λίγοι σχετικά,  στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Νισύρου με τα πλούσια εκθέματά του, κυρίως ταφικά ευρήματα, ανεβήκαμε ως πάνω στο Παλαιόκαστρο με τα πολύ καλά διατηρημένα ελληνιστικά τείχη του και κατεβήκαμε στην Παναγιά τη Σπηλιανή και το Ενετικό Κάστρο από πάνω. Όσοι ήθελαν έκαναν μπάνιο στη μικρή παραλία και γευμάτισαν σε κοντινά εστιατόρια.  Στο λίγο χρόνο που απέμενε κάναμε βόλτες στα γραφικά πλακόστρωτα στενά της Χώρας, με τα παραδοσιακά σπιτάκια, τις μικρές και σκιερές πλατείες, όπως αυτή των “ Ηλικιωμένων ” και την ώρα που έπρεπε ανεβήκαμε στο πλοίο, για να επιστρέψουμε στην Καρδάμαινα και στη βάση μας. Το απόγευμα, όσοι το επιθυμούσαμε,  κάναμε μπάνιο στην παραλία κάτω από το εστιατόριο όπου θα δειπνούσαμε στη συνέχεια. Μια βόλτα γύρω από το Κάστρο των Ιπποτών και στο παλιό λιμάνι, δείπνο στις 10 και μετά ξεκούραση.

Δευτέρα πρωί πήραμε το δρόμο για τα παραδοσιακά χωριά τ΄Ασφενδιού, πάνω στο όρος Δίκαιο. Σταματήσαμε στη Ζια, όπου ανηφορίσαμε στα στενά δρομάκια της με τα τουριστικά μαγαζάκια και φτάσαμε ως τη Μονή Σπονδών του 11^ου αι.( Κοίμηση της Παναγίας ), την Πλατεία Καρυδιάς, το κεφαλόβρυσο, τα ταβερνάκια με την πανοραμική θέα προς τη θάλασσα. Το φυσικό πάρκο της Ζιας, με τα πέτρινα και όμορφα διαμορφωμένα μονοπάτια του, με τα πολλά ζώα,  μόλις άνοιγε τις πύλες του, αλλά δεν καταφέραμε να το επισκεφτούμε, μια και δεν επαρκούσε ο χρόνος. Μια ομάδα πεζοπόρων  ακολούθησαν το παλιό μονοπάτι που οδηγεί στο βουνό Δίκαιο. Περπάτησαν αρκετή ώρα μέσα στο δάσος από πεύκα μέχρι την Κεφαλόβρυση  και επέστρεψαν  πίσω στη γραφική Ζια.

Ήπιαμε το καφεδάκι μας στα καφενεδάκια του χωριού, απολαύσαμε τη δροσιά και φύγαμε για μπάνιο κοντά στις Αλυκές, στο Τιγκάκι με την απλωμένη παραλία του. Η  περιοχή προστατεύεται από τις συνθήκες Ramsar και Natura, μια και στο χώρο, όπου ως το 1989 λειτουργούσαν οι αλυκές,  φιλοξενούνται πολλά είδη της τοπικής χλωρίδας και πανίδας. Γυρίσαμε για μεσημεριανό και ξεκούραση στην Κω. Μια μικρή ομάδα , άδραξε την ευκαιρία και  επισκέφτηκε με το καράβι της γραμμής την όμορφη Πάτμο. Προσκύνησαν στο σπήλαιο όπου ο Ευαγγελιστής Ιωάννης έγραψε την Αποκάλυψή του, περπάτησαν στην ιερή αυτή πόλη της Πάτμου και νωρίς το απόγευμα επέστρεψαν στην Κω. Το απόγευμα, κατά τις 6:30, φύγαμε για περιήγηση στο ιστορικό κέντρο της πόλης, περνώντας από την κεντρική πλατεία Ελευθερίας, τη Δημοτική Αγορά, την Αγία Παρασκευή, το Δημαρχείο. Φτάσαμε ως τον Πλάτανο του Ιπποκράτη ( που φυτεύτηκε, λένε, από τον ίδιο ) και το Τζαμί του  Χασάν Πασά ή Τζαμί του Πλατάνου ή της Λοζιάς ( του 17^ου αι και αυτό ) με τις 2 κρήνες και τη γέφυρα του Κάστρου της Νεραντζιάς ( όπου και η είσοδος του κάστρου των Ιπποτών ), κάτω από την οποία κάποτε υπήρχε τάφρος. Σήμερα εδώ βρίσκεται η περίφημη λεωφόρος των Φοινίκων.

Μπήκαμε μέσα στο κάστρο που έχτισαν οι Ιωαννίτες Ιππότες πριν από 7 περίπου αιώνες , ξεναγηθήκαμε στα διάφορα μέρη του, φωτογραφηθήκαμε και βγαίνοντας κάναμε και εξωτερικά το γύρο, ώστε να παρατηρήσουμε τα εντειχισμένα σε αυτό αρχαία αρχιτεκτονικά μέλη, κυρίως από το ιερό του Ασκληπιού αλλά και από άλλους αρχαιολογικούς χώρους.

Περάσαμε έπειτα από το ανατολικό μέρος της μεσαιωνικής πόλης, όπου σήμερα βλέπει κανείς τα ερείπια της αρχαίας αγοράς και κάποια από τα πρωτοβυζαντινά χρόνια, για να θαυμάσουμε  τους 2 ναούς του Αγ. Ιωάννη του Ναυκλήρου, ντόπιου αγίου, και της Γοργοεπηκόου ( και οι δύο του 15^ου αι.). Ο ναός του Αγ. Ιωάννη είχε ιδρυθεί πάνω στα ερείπια της αρχ. Αγοράς, αλλά τον μετέφεραν στη σημερινή του θέση. Κοντά σε αυτούς τους ναούς βρίσκεται και ο ναός του Αγ. Γεωργίου, απέναντι από το μοναδικό κοσμικό ιπποτικό κτίριο, έδρα κάποτε του διοικητή Fr.Sans, που στεγάζει σήμερα την αρχαιολογική βιβλιοθήκη.

Την Τρίτη το πρόγραμμα περιελάμβανε κρουαζιέρα σε 3 γειτονικά νησιά, την Ψέριμο, την Πλάτη ή Πλατύ και την ωραία Κάλυμνο. 40 περίπου άτομα ακολούθησαν στο όμορφο αυτό ταξίδι . Στις 8 το πρωί  επιβιβαστήκαμε στο καραβάκι  και ξεκινήσαμε με προορισμό τη νήσο Ψέριμο. Φτάνοντας εκεί κολυμπήσαμε στα καταγάλανα νερά της , απολαύσαμε το καφεδάκι μας στα μαγαζάκια της μικρής παραλίας της  και αναχωρήσαμε για το νησί των σφουγγαράδων, την όμορφη Κάλυμνο. Φτάνοντας εκεί μας πρόσφεραν γεύμα σε ταβερνάκι στην παραλία  και στη συνέχεια περπατήσαμε στα στενά δρομάκια της Καλύμνου. Κάποιοι επισκέφτηκαν το μοναστήρι του Αγίου Σάββα στην κορυφή του λόφου πάνω από την πόλη, ενώ  κάποιοι άλλοι προτίμησαν  την ενδοχώρα. Το απογευματάκι πήραμε το δρόμο της επιστροφής  κάνοντας μια στάση στο μικρό νησάκι , το  Πλατύ , όπου  κάναμε μπάνιο και βουτιές  σε μια όμορφη παραλία. Καθώς ο ήλιος  έπεφτε, μπαίναμε στο μικρό λιμανάκι της Κω  κατευχαριστημένοι από τη μικρή μας  αυτή κρουαζιέρα .

Όσοι παρέμειναν στην Κω έκαναν το μπάνιο τους σε κάποια παραλία του νησιού, όπως η Λάμπη, στα βορειοανατολικά της πρωτεύουσας, ο Άγ. Φωκάς ή  οι παραλίες του Κεφάλου “Μάρκος”, “ Λαγκάδι“, “Παράδεισος”  κ.ά. Μετά από τη μεσημεριανή ξεκούραση συναντήθηκαν με τους υπόλοιπους το βράδυ στο δείπνο και μετά από ένα παγωτάκι και μια μικρή βόλτα όλοι πήγαμε για ύπνο. 

Τετάρτη και ... η  Αλικαρνασσός απέναντι ( Bodrum ) υποδέχτηκε πάνω από 50 άτομα από τους δικούς μας για σύντομη ξενάγηση στους  αρχαιολογικούς  χώρους και βόλτες για  ψώνια. Φτάνοντας στο λιμάνι μας υποδέχτηκε το άγαλμα του Ηροδότου, πατέρα της Ιστορίας, που γεννήθηκε και έζησε στην Αλικαρνασσό. Εδώ υπήρχε ένα από τα επτά θαύματα της αρχαιότητας, το περίφημο Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, ταφικό μνημείο του Πέρση σατράπη Μαύσωλου και της γυναίκας του Αρτεμησίας. Σήμερα μόνο γκρεμισμένοι κίονες και ερείπια έχουν μείνει μετά την καταστροφή του από τους Ιωαννίτες Ιππότες της Ρόδου. Δίπλα στο λιμάνι δεσπόζει το μεσαιωνικό κάστρο των Ιπποτών, που στεγάζει το Υποθαλάσσιο Αρχαιολογικό Μουσείο, με τη μεγαλύτερη συλλογή αμφορέων και αντικειμένων από ναυάγια. Τον κήπο του κάστρο κοσμούν πολλά αρχαία ελληνικά και ρωμαϊκά αγάλματα. Με τρία μικρά πουλμανάκια επισκεφτήκαμε το αρχαίο θέατρο και τους μύλους, πάνω σε ένα λόφο, από όπου φαινόταν ολόκληρη η πόλη. Μερικές στιγμές νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε κάποιο Αιγαιοπελαγίτικο νησί περπατώντας στη μαρίνα , ανάμεσα σε κάθε λογής κότερα και ιστιοπλοϊκά, μέχρι να ακούσεις την προσευχή  από τα μεγάφωνα των  Μιναρέδων,  που σε προσγειώνει στην πραγματικότητα... ότι δηλαδή βρίσκεσαι στην Τουρκία  : ένα μεγάλο “Μοναστηράκι”  με μικρομάγαζα,  όπου το παζάρεμα των τιμών δίδει και παίρνει, με ένα πλήθος εστιατορίων και μπαρ με τα τραπεζάκια πάνω στο κύμα, αλλά και αρκετές παραλίες, ιδανικές για μπάνιο. Αν και ο τουρισμός έχει καταφέρει να επηρεάσει τα ήθη και έθιμα και οι ισλαμικές μαντίλες εδώ να είναι σπάνιες, παντού σερβίρουν το παραδοσιακό τους τσάι και τον τούρκικο καφέ. Το απογευματάκι μπήκαμε ξανά στο καραβάκι, αφού περάσαμε από το τελωνείο , για την επιστροφή μας  στην Κω.

Οι υπόλοιποι πέρασαν άλλη μια ξεκούραστη μέρα στην όμορφη πρωτεύουσα με τα πάμπολλα αιωνόβια δέντρα και τους ποδηλατόδρομους, απολαμβάνοντας το μπάνιο τους σε κάποια κοντινή παραλία, ψωνίζοντας τοπικά προϊόντα, όπως μπακλαβά, γλυκό του κουταλιού ντοματάκι, τυρί σε κόκκινο κρασί, κανελάδες, σουμάδες και διάφορα ενθύμια από το ταξίδι στα Δωδεκάνησα.

Κάποιοι κινήθηκαν με το Κ.Τ.Ε.Λ. προς το Πυλί, πάνω στο Δίκαιο, ένα παραδοσιακό χωριό στο μεγαλύτερο μέρος του τουλάχιστον. Στη διασταύρωση προς Πυλί υπάρχει μια μικρή χαριτωμένη τεχνητή λιμνούλα, η Νερομάνα, όπως επίσης λέγεται, που δημιουργήθηκε από τους Ιταλούς για την καταπολέμηση της λειψυδρίας. Στο χωριό επισκεφτήκαμε το “Παραδοσιακό σπίτι”, τη βρύση με τους 6 ανάγλυφους κρουνούς, λίγο έξω από το χωριό, καθώς και το “ Χαρμύλειο”, τον τάφο του ήρωα ή βασιλιά του νησιού Χαρμύλου. Ανήκει στον 4^ο αι. π. Χ.  και έχει καμαρωτή στέγη και εσωτερικά 12 ταφικές κρύπτες, 6 σε κάθε πλευρά. Σώζεται αρκετά καλά, μια και πάνω του σχεδόν χτίστηκε το εκκλησάκι του Σταυρού, το οποίο μάλιστα έχει χρησιμοποιήσει και μάρμαρα από την ιωνική πρόσοψη του ταφικού μνημείου. Μετά από μιας ώρας πεζοπορία φτάσαμε στο παλιό Πυλί, σε λόφο του οποίου σώζονται αρκετά απομεινάρια του βυζαντινού κάστρου, που στα χρόνια των Ιωαννιτών ( 15^ο αι.) ενισχύθηκε για την άμυνα του νησιού. Η θέα εντυπωσιακή από το “Μυστρά των Δωδεκανήσων”, μια και γύρω από το Κάστρο βλέπει κανείς ερείπια εκκλησιών, σπιτιών και άλλων κτισμάτων. Εδώ πάνω βρισκόταν και η Μονή Καστριανών, η Παναγία των οποίων σώζεται σήμερα πολύ καλά και κάνει ξεχωριστό πανηγύρι της Υπαπαντής, στις 2 Φεβρουαρίου. Μπάνιο στο Μαρμάρι ή σε κάποια άλλη παραλία το απόγευμα και για βραδινό, όλοι μαζί πάλι, στο εστιατόριο.

Την Πέμπτη μετά το πρωινό μας φύγαμε όλοι μαζί για τη νοτιοδυτική Κω, όπου επισκεφτήκαμε την Κέφαλο με το βυζαντινό κάστρο της ( 13^ος αι.) και το “ παραδοσιακό σπίτι “ της, αφού πρώτα κάναμε μια ενδιαφέρουσα περιήγηση - ξενάγηση κάτω, δίπλα στη θάλασσα, στις παλαιοχριστιανικές βασιλικές του Αγ. Στεφάνου. Απέναντι ακριβώς το νησάκι Καστρί ορθωνόταν μεγαλοπρεπές και επιβλητικό και περίμενε τους πιο τολμηρούς να το επισκεφτούν κολυμπώντας. Δεν μπορέσαμε εκείνη την ώρα, αλλά το πραγματοποιήσαμε μερικοί κάποια άλλη στιγμή.  

Όσοι επρόκειτο να πεζοπορήσουμε, γύρω στα 12 άτομα, φύγαμε από την Κέφαλο με κατεύθυνση προς τα νοτιοανατολικά του νησιού. Καταλήξαμε στο μοναστήρι του Αγ. Ιωάννη, απ΄όπου κατεβήκαμε περπατώντας μια ώρα περίπου στην εξωτική παραλία Cavo Paradiso. Παραδεισένιο όντως το τοπίο, πλατιά αμμουδιά, αλλά οι αέρηδες δε μας επέτρεψαν να κάνουμε κανονικό μπάνιο. Σε λίγη ώρα λοιπόν πήραμε την ανηφοριά, με τον ήλιο να μας βασανίζει, και γυρίσαμε πάλι στο μοναστήρι, απ΄όπου μας παρέλαβε το πούλμαν.

Οι υπόλοιποι κολύμπησαν στην παραλία “Παράδεισος”, στην περιοχή του Κέφαλου, μετά τις βασιλικές του Αγ. Στεφάνου και το Καμάρι. Όλοι μαζί γευματίσαμε στην ταβέρνα ”Avanti”, όπως κάθε μέρα, και πήγαμε για ξεκούραση. Το απόγευμα μπάνιο σε κάποια παραλία και έξω πάλι για βραδινό και βόλτες στην πολύβουη πόλη.

Παρασκευή, 11/7 και μας περίμενε η κεντρική και βόρεια Κως. Έτσι περάσαμε από το παραθαλάσσιο Μαστιχάρι πρώτα και μετά από την Αντιμάχεια. Στο χωριό είδαμε το “αντιμαχιώτικο σπίτι” και εκεί κοντά το “Μύλο του παπά”. Ακολούθησε επίσκεψη στο Κάστρο της Αντιμάχειας. Το κάστρο αυτό χτίστηκε το α΄μισό του 14^ου αι., ενώ αργότερα λειτούργησε και ως φυλακή για τους καταδικασθέντες ιππότες. Στο εσωτερικό του υπάρχουν ερείπια από παλαιό οικισμό, στέρνες και εκκλησίες. Μεσημέρι και ένα δροσερό μπάνιο στην Καρδάμαινα μας ανανέωσε, αφού πρώτα όμως ανιχνεύσαμε και κάποιες αρχαιότητες του τόπου, μερικά απομεινάρια τάφων, μιας παλαιοχριστιανικής βασιλικής και του τεμένους του Απόλλωνα. Μετά από όλα αυτά επιστρέψαμε για μεσημεριανό και ξεκούραση στην Κω. 

Λίγο πριν πέσει  ο ήλιος φύγαμε με το πούλμαν, για να απολαύσουμε το περίφημο ηλιοβασίλεμα στη Ζια, όπου και θα κάναμε το “αποχαιρετιστήριο” γλέντι μας σε μια μεγάλη ταβέρνα λίγο έξω από το χωριό. Υπήρχε λίγος χρόνος πριν από το φαγητό για έναν περίπατο ως τους γειτονικούς οικισμούς της Ευαγγελίστριας και του Αγ. Ασώματου, χωριά πραγματικά ανέγγιχτα από τον πολύ τουρισμό που συνωστίζεται στο διπλανό χωριό, γραφικά και παραδοσιακά. Το κέφι πολύ στο γλέντι, μια και ήταν καλά οργανωμένο : δάσκαλοι χορών μας χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς απ΄όλη την Ελλάδα και μας καλούσαν στη συνέχεια κια μας  για χορό. Η μουσική καλή και ζωντανή, το φαγητό, το κρασί άφθονα και γι΄αυτό δε θέλαμε να φύγουμε από εκεί.

Τελευταία μας μέρα στο νησί, το Σάββατο 12/7 και φροντίσαμε να αξιοποιήσουμε το χρόνο που μας απέμενε μέχρι τις 12:30, ώρα αναχώρησης, με μια βόλτα στο παλαιοχριστιανικό Βαπτιστήριο του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου, το μοναδικό σωζόμενο ακέραιο δίπλα στον καθολικό ναό του Αμνού του Θεού μέσα στο κοιμητήριο της Κω, στην αρχαία Αγορά με το Πρόπυλο και τις οικοδομικές νησίδες, στη συνοικία του Λιμένος, στα μαγαζιά για τα τελευταία ψώνια ή ένα σύντομο τελευταίο μπάνιο στη θάλασσα, στην Ακτή Μιαούλη την κοντινή .

Πήραμε τα εισιτήριά μας και περιμέναμε το πλοίο να φανεί.

Το ταξίδι μας αυτή τη φορά ήταν πολύ ήρεμο και απολαύσαμε πραγματικά τη διαδρομή, κατά την οποία δέσαμε στην Αμοργό και περάσαμε πολύ κοντά στη Νάξο και άλλα κυκλαδονήσια.

Στον Πειραιά φτάσαμε κατά τις 9:30 το βράδυ και με το πούλμαν επιστρέψαμε κατευχαριστημένοι στη Νίκαια, με την ευχή να περνάμε πάντα έτσι στις διακοπές μας.

 {gallery}2014/ekdromi4-12.7.14{/gallery}