Το Σάββατο 11 Οκτωβρίου ξεκινήσαμε με ένα πούλμαν και 2 ιδιωτικά αυτοκίνητα από τη Νίκαια στις 7:15 π.μ. και, αφού πήραμε και τους υπόλοιπους από το μετρό του Αιγάλεω, κατευθυνθήκαμε προς τον Ισθμό, όπου κάναμε μια σύντομη στάση.

Ακολουθήσαμε έπειτα τον παλιό δρόμο προς Άργος και στη διασταύρωση προς Μιδέα στρίψαμε με κατεύθυνση το χωριό Μάνεση και τα Δενδρά. Εδώ επισκεφτήκαμε το μυκηναϊκό νεκροταφείο, στο οποίο έχουν ανασκαφεί ένας θολωτός και 16 θαλαμωτοί τάφοι από τη μυκηναϊκή περίοδο ( σε συνεχή χρήση από το 1500 – 1180 π.Χ. ). Μπήκαμε μέσα σε κάποιους θαλαμωτούς ακολουθώντας το μακρύ « δρόμο » τους, περνώντας το « στόμιό » τους, που ενίοτε ήταν αρκετά μικρό.  Κοντά στον έναν από αυτούς υπήρχε και ταφή 3 αλόγων – ταφικό έθιμο που εφαρμοζόταν σε πλούσιες ταφές, των ευγενών. Στο θαλαμωτό τάφο ανήκει το σημαντικότερο εύρημα του νεκροταφείου, η πανοπλία των Δενδρών, που εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Ναυπλίου. Και άλλα όμως σημαντικά και πολύτιμα ευρήματα ανακαλύφθηκαν στους τάφους αυτούς, όπως χρυσά και αργυρά αγγεία, κοσμήματα, όπλα και σφραγιδόλιθοι. Στο μοναδικό θολωτό τάφο, στεγασμένο – ευτυχώς - σήμερα, θαυμάσαμε τον εκφορικό τρόπο χτισίματος. Οι μεγαλοπρεπείς τάφοι καθώς και τα ευρήματά τους μαρτυρούν ότι οι νεκροί που τάφηκαν σε αυτούς ανήκαν σε υψηλή κοινωνική θέση.

Ακολούθως ανηφορίσαμε προς την ακρόπολη της Μιδέας, μυκηναϊκή κι αυτή, αρκετά εντυπωσιακή και λόγω του ύψους στο οποίο κτίστηκε αλλά και λόγω της πανοραμικής θέας που προσφέρει προς το Άργος, τον όρμο του Ναυπλίου και τον υπόλοιπο Αργολικό κόλπο. Περιηγηθήκαμε στο χώρο της Κάτω ακρόπολης, στο χώρο του « μεγάρου », των εργαστηρίων και των αποθηκών, των λοιπών συγκροτημάτων από δωμάτια, εντυπωσιαστήκαμε από τα « κυκλώπεια » τείχη, που περιβάλλουν το λόφο από τις 3 πλευρές, ενώ κάποιοι έφτασαν ως και επάνω στην Άνω ακρόπολη, όπου υπάρχουν λείψανα προμυκηναϊκά κυρίως, τάφοι και ερείπια κάποιων κτιρίων. Στην ακρόπολη αυτή, που θεωρείται η 3^η σε σημασία στην Αργολίδα, μετά τις Μυκήνες και την Τίρυνθα, η ανασκαφή έφερε στο φως σημαντικά ευρήματα, όπως αγγεία, τροχήλατα ειδώλια, εργαλεία, κοσμήματα και πολύτιμους λίθους. Και στους δυο αρχαιολογικούς χώρους έγινε λεπτομερής ξενάγηση. Φωτογραφίσαμε και φωτογραφηθήκαμε όλοι μαζί και φύγαμε για τη Μονή Ταλαντίου, μετά το χωριό Αμαριανός. Το μοναστήρι βρίσκεται σε ένα ήρεμο μέρος, σε θέση περίοπτη, διαθέτει περίβολο, ενώ το καθολικό του είναι μικρός σταυρεπίστεγος ναός με ενδιαφέρουσες και σημαντικές τοιχογραφίες, από χέρι τεχνίτη της κρητικής σχολής μάλιστα. Είναι αφιερωμένο στην Παναγία. Από τα κελιά του ολόγυρα όμως δεν εμφανίστηκε ψυχή! Απλά βρήκαμε την πόρτα του ανοιχτή και ... μπήκαμε.

Στο μεταξύ είχαμε αφήσει όσους επρόκειτο να κάνουν την πορεία των 4 ωρών στο χωριό Αραχναίο ( 18 άτομα ), ενώ όσοι θα ακολουθούσαν τη μικρή διαδρομή ξεκίνησαν λίγο πιο κάτω από το μοναστήρι. Οι πρώτοι επισκέφθηκαν και τη μονή κάνοντας μια επιπλέον μικρή παράκαμψη και έπειτα πήραν το δρόμο για το φαράγγι. Οι « μικροί » πεζοπόροι ( 24 άτομα ) διέσχισαν το φαράγγι Χώνι ή Ταλαντίου, που ήταν γεμάτο μυρωδιές από τη ρίγανη, το φασκόμηλο, μαζεύοντας, μυρωδικά, βρούβες και γλιστρίδες που φύονταν στα δροσερά του μέρη, απολαμβάνοντας την ομορφιά των βράχων, που σε κάποια σημεία ορθώνονταν πανύψηλοι. Οι κροκάλες της όχθης του ρέματος δυσκόλευαν κάπως την πορεία, καθώς και ο μεσημεριανός ήλιος, που έκανε την εμφάνισή του πολύ συχνά πίσω από τους ψηλούς βράχους,  αλλά όλοι βγήκαν από αυτό ενθουσιασμένοι. Μικρή δυσαρέσκεια νιώσαμε βέβαια , όταν μετά το φαράγγι είχαμε να διανύσουμε μια απόσταση ως το χωριό, απ΄όπου θα μας έπαιρνε το πούλμαν, συνεχώς μες στον ήλιο. Μεγάλη ήταν η ανακούφιση, όταν φτάσαμε στο σημείο συνάντησης και με τους «μεγάλους» πεζοπόρους, οι οποίοι είχαν επίσης καλύψει την ίδια διαδρομή, αφού διένυσαν, πριν να μπουν στο φαράγγι, απόσταση μιας ώρας πάνω στο βουνό. Καθίσαμε κάτω από τη μεγάλη και παχιά σκιά των δέντρων που υπήρχαν εκεί και περιμέναμε το πούλμαν.

Ήρθε σε λίγο και μας πήρε για το Ναύπλιο, όπου συναντηθήκαμε και με τους «τουρίστες» μας, οι οποίοι είχαν ήδη επισκεφθεί το Παλαμήδι, το ιστορικό φρούριο του Αναπλιού με τους εντυπωσιακούς προμαχώνες, φύλακα τόσα χρόνια της πάλαι ποτέ πρωτεύουσας του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Περιηγηθήκαμε την όμορφη αργολική πολιτεία με τον « οδηγό » μας στο χέρι ( ένα δισέλιδο φυλλάδιο, που μοιράστηκε στο πούλμαν ) και προσπαθήσαμε να τη «χορτάσουμε», στις λίγες σχετικά ώρες της παραμονής μας εκεί,  περπατώντας, κάνοντας και μπάνιο στη θάλασσα μερικοί, γευματίζοντας σε ένα από τα πολλά ταβερνάκια, που υπάρχουν στα γραφικά σοκάκια, απολαμβάνοντας το καφεδάκι ή το παγωτάκι μας στην Πλατεία Συντάγματος με το Αρχαιολογικό Μουσείο, τα 2 τζαμιά ( « Τριανόν » και «Βουλευτικόν ») τριγύρω και πολλά άλλα. Δεν μπορεί κανείς ποτέ να πει ότι χορταίνεις το Ναύπλιο ...

Φύγαμε στις 18:30, αφού είχαμε ήδη δώσει παράταση μισής ώρας, ώστε να προλάβουν και οι πεζοπόροι να ευχαριστηθούν λίγο παραπάνω την παραμονή τους στην « πλανεύτρα » πόλη. Χωρίς καμιά στάση, με « μπαταρίες γεμάτες » από την πλούσια μέρα επιστρέψαμε στη Νίκαια κατά τις 8 το βράδυ.

{gallery}2014/ekdromi11.10.14{/gallery}