Με 3 πούλμαν ( τόσο αγαπητός ο προορισμός !) και με καλό καιρό ξεκινήσαμε από τη Νίκαια, την Κυριακή 9 Νοεμβρίου, στις 7 π.μ. για το σταθμό του μετρό Αιγάλεω και το Κιάτο έπειτα, όπου και κάναμε μια μισάωρη στάση για ξεμούδιασμα, καφεδάκι και ... άλλες ανάγκες.

Συνεχίσαμε για την Ακράτα, από όπου ανηφορίσαμε προς τη λίμνη Τσιβλού, περνώντας από τα χωριά Πύργος, Βαλίμη, με τα ωραία πετρόκτιστα σπίτια, και το μικρό Τσιβλό. Η θέα του Κορινθιακού στις στροφές, καθώς ανηφορίζαμε, μας αποζημίωνε για το δύσκολο και ανηφορικό δρόμο, όσο μπορούσαμε να τον βλέπουμε μέσα από τα « παράθυρα » που άφηναν οι λοφοσειρές. Όταν πια είχαμε αφήσει πίσω τον Κορινθιακό και βλέπαμε δασοσκέπαστες πλαγιές και βαθιές χαράδρες που διασχίζει ο Κράθης ποταμός, πλησιάζαμε στη Μαυρολίμνη, όπως λέγανε την Τσιβλού οι παλιότεροι, λόγω των σκούρων αποχρώσεων των υδάτων της. Σχηματίστηκε από κατολισθήσεις το 1913, όταν οι βράχοι φράξανε τον ποταμό Κράθη και θάφτηκε ένα ολόκληρο χωριό, η Σύλβαινα και το μισό γειτονικό, ο Τσιβλός.

Το τοπίο ολόγυρα από τη λίμνη μοναδικό, καθώς το πυκνό πευκοδάσος φτάνει ως κάτω στα σκοτεινά νερά της λίμνης. Μπόρεσαν να το απολαύσουν περισσότερο οι « τουρίστες » της πολυμελούς παρέας μας, γύρω στους 45, οι οποίοι έκαναν μικρή πεζοπορία γύρω από τη λίμνη ή παρέμειναν στο εστιατόριο-καφετέρια που υπάρχει στις όχθες της. Μετά από μιάμιση ώρα μπήκαν στο πούλμαν, το οποίο τους έφερε στην όμορφη και αρκετά τουριστική Ζαρούχλα, περνώντας και από τα υπόλοιπα Κλουκινοχώρια, το ιστορικό Αγρίδι, που αντιστάθηκε στον Ιμπραήμ πασά, και την Αγία Βαρβάρα.Τα τουριστικά καταλύματα κυριαρχούν στη Ζαρούχλα, στην οποία έχει υποχωρήσει το παραδοσιακό στοιχείο, θυσιασμένο στο βωμό του τουρισμού πια. Όμως μπορεί κανείς να βρει ελάχιστα παραδοσιακά στοιχεία, αν απομακρυνθεί από το κεντρικό δρομάκι, χαριτωμένο ομολογουμένως με τα μαγαζάκια του, τουριστικά και άλλα, και ανηφορίσει προς τον οικισμό της Αγ. Τριάδας. Εδώ βλέπει κανείς τους παραδοσιακούς πύργους της Ζαρούχλας, ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζει, ως « σήμα κατατεθέν », ο περίφημος Πύργος της, στα δυτικά του οικισμού. Κατά πάσαν πιθανότητα τον έχτισε κάποιος δεσπότης του Μωριά, που εγκαταστάθηκε στην περιοχή φέρνοντας μαζί του το συνάφι και τους τεχνίτες του. Σήμερα λειτουργεί ως ξενώνας και είναι διατηρητέο κτίσμα.

Σε ταβέρνα του χωριού γευμάτισαν οι « τουρίστες » και αναχώρησαν έπειτα για την Περιστέρα.Γύρω στους 45 φίλους έκαναν το γύρο της λίμνης και κατευθύνθηκαν προς την Περιστέρα, μέσα από το πευκοδάσος. Έφτασαν εκεί σε 4 περίπου ώρες και γευμάτισαν στο μοναδικό ταβερνάκι του χωριού. Άλλοι 45 περίπου πεζοπόροι έφυγαν από την Τσιβλού με το πούλμαν για το χωριό Σόλο, από όπου ξεκίνησαν πορεία 5 – 5,5 ωρών ως τη Ζαρούχλα. Στο Σόλο υπάρχει ο ιστορικός ναός του Αγ. Γεωργίου με τις εντοιχισμένες πλάκες, πάνω στις οποίες είναι σκαλισμένες οι αρχαίες ονομασίες των ανέμων, των ζωδίων, οι αρχαίες ονομασίες επίσης  των μηνών και η ανάγλυφη παράσταση του δικέφαλου αετού. Κοντά στο ναό βρίσκονται και οι πύργοι της οικογένειας Σολιώτη, που αγωνίστηκε ηρωικά κατά των Τούρκων και ενάντια στους Τουρκοαιγύπτιους του Ιμπραήμ. Βγαίνοντας από το μικρό και έρημο χωριό οι πεζοπόροι πέρασαν από την πασίγνωστη « Βρύση της Γκόλφως », μια από τις διασημότερες πέτρινες παραδοσιακές βρύσες της Ελλάδας, αφού σε αυτήν εδώ την τοποθεσία έγιναν το 1914 τα γυρίσματα της ταινίας του Σπύρου Περεσιάδη από το γειτονικό χωριό Μεσορρούγι.

Από εδώ τους πήρε το πούλμαν και τους μετέφερε για φαγητό στην Περιστέρα, όπου ανταμώσαμε τελικά όλοι και φύγαμε στις 6:30 το απόγευμα, όταν πια είχε αρχίσει να σουρουπώνει. Στο μεταξύ όσοι είχαν χρόνο έκαναν και μια μικρή βόλτα μέσα στο έρημο σχεδόν χωριό με τα πέτρινα σπίτια και τις κεραμοσκεπές.

Φτάσαμε στη Νίκαια γύρω στις 9 το βράδυ.

{gallery}2014/ekdromi9.11.14{/gallery}