Αγαπημένος ο προορισμός του Σαββάτου, 29/11, η όμορφη Καστάνιτσα, ακόμα και για όσους επισκέπτονταν για πολλοστή φορά το αρχαιότερο Τσακωνοχώρι. Γι΄αυτό και ξεκινήσαμε με 2 σχεδόν γεμάτα πούλμαν από τη Νίκαια στις 7 π.μ. και, αφού παραλάβαμε αρκετούς φίλους από το μετρό του Αιγάλεω, φύγαμε για Ισθμό, Αρτεμίσιο, όπου και κάναμε την καθιερωμένη μισάωρη στάση, μέσα σε ομιχλώδη σχεδόν ατμόσφαιρα, μια και αυτό αποτελεί συχνό φαινόμενο της περιοχής αυτήν την ώρα της ημέρας τέτοιαν εποχή.

Συνεχίσαμε, περνώντας μέσα από τον παραδοσιακό και γραφικό Άγιο Πέτρο και τη Μονή Μαλεβής, την οποία μόνο από μακριά μπορούσαμε να δούμε, ώσπου φτάσαμε κατά τις 11:30 π.μ.  στην Καστάνιτσα.

Λίγο έξω από το όμορφο χωριό ξεκίνησε η πρώτη διαδρομή των 4 ωρών προς τη Μονή Κοντολινάς αρχικά και μετά προς το χωριό, ακολουθώντας ανηφορική πορεία. Ο δρόμος γεμάτος καστανιές και πεσμένα φύλλα που σχημάτιζαν ένα πυκνό καστανόχρωμο χαλί. Σωρός τα πεσμένα κάστανα αποτελούσαν πρόκληση μεγάλη για τους πεζοπόρους, οι οποίοι δεν αντιστάθηκαν και μάζεψαν όσα μπορούσαν να αντέξουν ή και περισσότερα καμιά φορά, αυξάνοντας το βάρος που κουβαλούσαν, με αποτέλεσμα να δυσανασχετούν ανεβαίνοντας το λόφο που έφερνε στην Καστάνιτσα. Και τα καρύδια, όπως και τα δροσερά χόρτα τράβηξαν την προσοχή των πεζοπόρων, κυρίως μετά το ιστορικό μοναστήρι, όπου ανακτήθηκαν οι δυνάμεις, « αδειάζοντας » το σακίδιό τους από τις προμήθειες που είχαν μαζί τους. Εντυπωσιακή όντως η τοποθεσία όπου βρίσκεται το καθολικό πλέον μόνο του μοναστηριού και ενδιαφέρον και το ίδιο, με τη μαρμάρινη επιγραφή για την ανακαίνισή του καθώς και τα εντοιχισμένα πιάτα  στην πρόσοψη, όσο και με τις λίγες σπάνιες τοιχογραφίες του Κουλιδά ( 1767 ) στο εσωτερικό του. Αρχικά ήταν αφιερωμένο στον Άγ. Νικόλαο, αλλά, επειδή η πρόσβαση ήταν δύσκολη το χειμώνα, επιλέχτηκε μετά την Επαν/ση του ΄21 και το όνομα του Αγ. Παντελεήμονος, ώστε να γίνεται καλύτερο πανηγύρι... Η αποζημίωση με την πρώτη θέα του χωριού από το ψηλότερο σημείο του λόφου ήταν μεγάλη και ικανή να μας κάνει να ξεχάσουμε το φορτίο που κουβαλούσαμε οι περισσότεροι στην πλάτη ή στα χέρια. Κάτω χαμηλά η κάποτε δοξασμένη Καστάνιτσα απλωνόταν νωχελικά, μέσα σε ελαφριά συννεφιά, πάνω σε ένα μακρόστενο λόφο, στην κορυφή του οποίου ξεχώριζε ο Πύργος του Καψαμπέλη. Οι ξύλινες επιγραφές στην τσακώνικη διάλεκτο μας καλωσόριζαν.

Ανηφορίσαμε ως την πλατεία, όπου γευματίσαμε σε μια από τις παραδοσιακές ταβέρνες του χωριού. Εδώ συναντήσαμε και τους « τουρίστες » μας, οι οποίοι είχαν στο μεταξύ ξεναγηθεί από τον πρόεδρο κ. Πεφάνη στα βασικά αξιοθέατα της Καστάνιτσας, το ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος με το περίτεχνο τέμπλο ρώσικης κατασκευής και τον ερειπωμένο Πύργο του Καψαμπέλη, που χτίστηκε από τα βυζαντινά χρόνια για να ελέγχει τα περάσματα. Η 2η διαδρομή των 6 ωρών ήταν κοινή με την προηγούμενη ομάδα  μέχρι το μοναστήρι του  Αγίου Νικολάου Κοντολινάς. Αφού ξεκουραστήκαμε  όλοι μαζί  στον αύλειο χώρο του μοναστηριού, ακολουθήσαμε στη συνέχεια διαφορετική πορεία από τους άλλους.  Σκοπός μας ήταν να προσεγγίσουμε το μονοπάτι που έρχεται από  τον Πραστό και, αφού το ακολουθήσουμε, να φτάσουμε στην Καστάνιτσα. Ξεκινήσαμε λοιπόν από το Μοναστήρι και κατηφορίσαμε ανάμεσα από τις καστανιές και φτάσαμε στη ρεματιά. Πήραμε προς τα δεξιά το ποταμάκι περπατώντας πότε στη μια όχθη και πότε στην άλλη περνώντας αλλεπάλληλες φορές το ρέμα. Μια πανέμορφη διαδρομή  στο φαράγγι αυτό της Μαζιάς  που φτάνει μέχρι τα Διπόταμα, με σημαντική χλωρίδα, μια και πέρα από την καστανιά, το έλατο, το κέδρο , τα δεκάδες είδη θάμνων και φυτών, υπάρχουν και πολλά σπάνια βότανα. Συναντήσαμε αρκετούς ερειπωμένους νερόμυλους, παλιά σπίτια και δίπλα στο ποταμάκι πάρα πολλά ίχνη από αγριογούρουνα και ζαρκάδια. Το όμορφο αυτό φαράγγι διαθέτει άγρια ομορφιά με τους βράχους να υψώνονται πάνω από τα κεφάλια μας και στην κορυφή τους να στέκονται αγριόγιδα. Σκαρφαλώσαμε αρκετές φορές ανάμεσα από τα βράχια, κατεβήκαμε σάρες  και ακολουθώντας  ένα μονοπάτι δύσβατο και δύσκολο που ανοίχτηκε, για να περάσει το πλαστικό λάστιχο που μεταφέρει νερό στον Πραστό,  φτάσαμε στο σημείο όπου περνάει το μονοπάτι για την Καστάνιτσα. Πήραμε το ανηφορικό μονοπάτι που περνάει μέσα από τα έλατα και σε λίγη ώρα φτάσαμε στη στάνη που βρίσκεται στην πάνω μεριά του χωριού. Είχαμε αργήσει πάρα πολύ και σε λίγο θα νύχτωνε, αλλά ευτυχώς είχαμε προνοήσει να μας περιμένει το ένα πούλμαν λίγο έξω από το χωριό, για να μας κατεβάσει στην όμορφη Καστάνιτσα. Κάναμε τη βόλτα μας στα γραφικά πλακόστρωτα σοκάκια της « σταρ του Πάρνωνα », όπως ονομάζουν την Καστάνιτσα, ψωνίσαμε καρύδια, κάστανα, βότανα από τα λιγοστά μαγαζάκια του χωριού, γευματίσαμε  και αναχωρήσαμε, γύρω στις 18:30 για Νίκαια, όπου φτάσαμε μετά κι από μια στάση στην Εθνική.  

{gallery}2014/ekdromi29.11.14{/gallery}