Το Σάββατο, 20Δεκεμβρίου κάναμε μια πανέμορφη εκδρομή στο οροπέδιο της Ζήριας. Ξεκινήσαμε με πολύ καλό καιρό από Αθήνα  και κατευθυνθήκαμε προς Κόρινθο. Κάναμε μια σύντομη στάση κοντά στο Κιάτο, και στο Ξυλόκαστρο  αρχίσαμε να ανεβαίνουμε προς την Ορεινή Κορινθία. Λίγο πριν τα Τρίκαλα στρίψαμε προς Καρυά και μερικά χιλιόμετρα πιο πάνω φτάσαμε στο σημείο όπου θα ξεκινούσε η μικρή  διαδρομή. Έγινε η κατάλληλη προετοιμασία από τους πεζοπόρους, βάλανε μπότες, γάντια, σκούφους και γκέτες και ξεκίνησαν την πεζοπορία  τους μέσα σε ένα πανέμορφο δάσος για Γέρο-Καρυά.Οι υπόλοιποι, αφού περάσαμε  τα Άνω Τρίκαλα Κορινθίας, φτάσαμε στο οροπέδιο της Ζήριας. Στο πάρκινγκ του χιονοδρομικού κέντρου ετοιμαστήκαμε και ξεκινήσαμε όλοι μαζί για την πεζοπορία μας. Το χιόνι  είχε λιώσει στο οροπέδιο, αλλά η θερμοκρασία ήταν κοντά στους μηδέν βαθμούς.

Πάνω από 20  πεζοπόροι ξεκινήσαμε να διασχίσουμε το οροπέδιο με κατεύθυνση τη λίμνη Δασίου. Το οροπέδιο γέμισε κόσμο και ο ένας πίσω από τον άλλο περπατούσαμε στο παγωμένο χώμα που σιγά σιγά άρχισε να ζεσταίνεται, ενώ σε κάποια σημεία έτρεχε νερό και έπρεπε να προσέχουμε πού πατάμε. Φτάνοντας  στην παγωμένη λίμνη Δασίου κάναμε μια στάση για φωτογραφίες και λίγη ξεκούραση. Στη συνέχεια,  αφού περπατήσαμε λίγη ώρα δίπλα στην παγωμένη λίμνη,  πήραμε το μονοπάτι προς τη ράχη και, λίγο πριν φτάσουμε στην κορυφή Κλεφτάκη, στρίψαμε αριστερά  και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε προς Γέρο και Καρυά. Μια όμορφη διαδρομή με καλό καιρό, ιδανικό για περπάτημα.Σε ορισμένα σκιερά σημεία  τα πόδια μας έτριζαν από την πάχνη που δεν έλεγε να λιώσει, ενώ γύρω μας όλα ήταν κάτασπρα, λες και κάποιος τα είχε πασπαλίσει χιόνι.Σε κάποιο σημείο κοντά στο Γέρο οι δύο ομάδες ενώθηκαν και ακολούθησαν πλέον κοινή πορεία. Η τοποθεσία αυτή, μεταξύ Τρικάλων και Καρυάς, ιδρύθηκε από τους κατοίκους της Καρυάς και πήρε το όνομά της από το αρχαίο όρος Γερόντιον, που βρίσκεται μεταξύ Φενεού και Στυμφαλίας. Η άποψη αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι μοιάζουν σχεδόν απόλυτα στη γλώσσα Φενεάτες και Καρυώτες. Το μονοπάτι κατέληγε σε αγροτικό δρόμο που οδηγούσε στο χωριό.Κάποια στιγμή  διασχίσαμε το ποταμάκι και στη συνέχεια πήραμε το μονοπάτι που καταλήγει μέσα στο χωριό. Η διαδρομή ήταν αρκετών ωρών και κάποιοι υπερεκτίμησαν τις δυνατότητές τους και χρειάστηκε να επιστρατεύσουμε ακόμα και αγροτικό για να φτάσουν στο τέρμα.  Στην ταβέρνα του χωριού  συναντήσαμε και τους υπόλοιπους πεζοπόρους.Κουρασμένοι όλοι από την πορεία καθίσαμε να γευματίσουμε στην  ταβέρνα.

Οι λιγοστοί τουρίστες μας, αφού επισκέφτηκαν το χιονοδρομικό κέντρο, τη Μονή Βλασίου και τα Τρίκαλα,έκαναν τις βόλτες τους στο όμορφο χωριό που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα κοντινά Τρίκαλα.

Το χωριό αυτό ιδρύθηκε στα βυζαντινά χρόνια από αποίκους Έλληνες της Βλαχίας, ώστε να πυκνώσουν οι πληθυσμοί της Πελοποννήσου, που είχαν πληγεί από την πανούκλα, Ήταν κεφαλοχώρι με ανθηρή οικονομία κατά την Τουρκοκρατία, στα μετεπαναστατικά χρόνια έδρασε στη γύρω περιοχή του ο περίφημος ληστής “ Αγριόγατος ”, που καταγόταν από εδώ, και το 1840 το επισκέφθηκε ο βασιλιάς Όθων με την Αμαλία.

Παράκμασε μετά το 1880, αλλά σήμερα έχει αναπτυχθεί σημαντικά και συναγωνίζεται, με τα σαλέ, τα πέτρινα σπίτια και τα ξενοδοχεία του, τα γειτονικά Τρίκαλα, στη “ σκιά ” των οποίων ζούσε μέχρι πριν λίγα χρόνια.

Αποτέλεσε την ιδιαίτερη πατρίδα του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη ( το δηλώνει και το επώνυμό του εξάλλου ), αλλά έχει σχέση με αυτό και η οικογένεια του ποιητή Ρώμου Φιλύρα. Ιστορικό μνημείο του χωριού αποτελεί η βυζαντινή εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, σε ρυθμό βασιλικής, του 13ου αι. με θαυμάσιες τοιχογραφίες. Μετά το γεύμα, ευχαριστημένοι όλοι από την όμορφη μέρα μας, πήραμε το δρόμο της επιστροφής.

{gallery}2014/ekdromi20.12.14{/gallery}