Μέσα στο καταχείμωνο είχαμε προγραμματίσει πενθήμερη εκδρομή και παρακολουθούσαμε τα δελτία καιρού, τα οποία είχαν άσχημες προβλέψεις. Οι εκδρομείς επίσης έθεταν πολλά ερωτήματα σχετικά με τις καιρικές συνθήκες που θα επικρατούσαν. Όλα αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν, γιατί ο καλός καιρός που συναντήσαμε βοήθησε ώστε η εκδρομή να κυλήσει με καλές συνθήκες και να πραγματοποιηθούν όλες οι επιλογές και οι στόχοι που είχαμε βάλει.

Το πρωί της 3^ης του Γενάρη 2 πούλμαν με 100 εκδρομείς αναχωρήσαμε για τη Βόρεια Ελλάδα. Στην Εθνική οδό μέχρι τα πρώτα 100 χλμ. βλέπαμε χιόνι που όλο και λιγόστευε, μέχρι που καθάρισε εντελώς ο δρόμος. Αφήσαμε την Εθνική στο ύψος του Βόλου και πήγαμε στο χωριό Κερασιά, ένα από τα γύρω χωριά στην περιοχή της λίμνης Κάρλα. Η λίμνη Κάρλα αποξηράνθηκε το 1962, επειδή την εποχή εκείνη προκαλούσε πλημμύρες στις γεωργικές καλλιέργειες, ενώ οι βαλτώδεις εκτάσεις προκαλούσαν ελονοσία. Έτσι αποδόθηκαν 80.000 στρέμματα καλλιεργήσιμης γης στους αγρότες της Θεσσαλίας, σε μία κρίσιμη εποχή για την  ελληνική γεωργία.

Ωστόσο, διαπιστώθηκε ότι οι επιπτώσεις στο οικοσύστημα της περιοχής ήταν μεγαλύτερες από το όφελος που προσέφερε η αποξήρανσή της. Έτσι, σήμερα γίνεται προσπάθεια για αναδημιουργία της λίμνης, που θα έχει μέγεθος 38.000 στρέμματα με  άντληση νερού από τον ποταμό Πηνειό.

Ο χιονιάς είχε χτυπήσει αδυσώπητα το χωριό, Κερασιά, με το ύψος της χιονόπτωσης να έχει φτάσει το ενάμισι μέτρο.Εκεί έχουν δημιουργήσει ένα Μουσείο με  αντικείμενο την αυτοφυή Ορχιδέα και έχουν ήδη κάνει και 2 παγκόσμιες εκθέσεις. Μας έγινε ξενάγηση και προβολή φωτογραφιών και βίντεο, πολύ παραστατική. Αναχωρήσαμε, και στο χωριό Στεφανοβίκειο προσφέραμε στους εκδρομείς κρύο πιάτο με μεζέδες, κρασί, ρακί, φρούτο και παστέλι. Αργά το απόγευμα φτάσαμε στη Χαλκηδόνα στο ξενοδοχείο μας. Το πρωί στις 4 /1 πήγαμε στην Αμφίπολη, όπου και έγινε ξενάγηση μέσα στο μουσείο και στον περιβάλλοντα χώρο. Στο βάθος φαινόταν ο λόφος Καστά, για τον οποίο τον τελευταίο χρόνο έγινε πολύς λόγος λόγω των ανασκαφικών ευρημάτων στον τάφο της Αμφίπολης. Αναχωρήσαμε για Σέρρες και το χιονοδρομικό κέντρο Λαϊλιά. Το βουνό είχε αρκετό χιόνι, οι πίστες λειτουργούσαν και οι λάτρεις του σκι έβγαλαν τ` απωθημένα τους. Ένα γκρουπ άνω των 30 ατόμων περπάτησε από το Σαλέ ως το καταφύγιο στους χώρους του οποίου βολεύτηκαν οι τουρίστες μέχρι την αναχώρηση. Επιστρέψαμε στις Σέρρες για μπουγάτσα και ακανέδες και το σούρουπο φτάσαμε στην έδρα μας για δείπνο και ξεκούραση. Δευτέρα στις 5/1 και πήγαμε σε 3 λίμνες: πρώτη  η Γαλάζια λίμνη στην περιοχή του χωριού Σκρα, όπουείχε γίνει πολύ μεγάλη μάχη στον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο. Ένα καλοφτιαγμένο μονοπάτι μας οδήγησε μέχρι τη μικρή λίμνη που την τροφοδοτούν  τα πλούσια νερά των χιονισμένων βουνών που πέφτουν σε  μικρούς και μεγάλους καταρράκτες. Γύρω από τη λίμνη υπήρχε πλούσια βλάστηση.

Η επομένη λίμνη ήταν η Δοϊράνη, με αρκετά παραλίμνια χωριά, των οποίων οι κάτοικοι παλαιότερα ασχολούνταν με το ψάρεμα. Έχει επιφάνεια 43,1 τετραγωνικών χιλιομέτρων από τα οποία τα 27,3 τετ. χλμ. ανήκουν στην ΠΓΔΜ και τα 15,8 τετ. χλμ στην Ελλάδα. Στα δυτικά βρίσκεται η πόλη Δοϊράνη, στα ανατολικά το χωριό Μουριές και στα βόρεια το όρος Μπέλες. Έχει μέγιστο βάθος 4 μέτρα. Η χλωρίδα της λίμνης περιλαμβάνει αγριοκάλαμα, βούρλα και ψαθιά. Περιβάλλεται από παρόχθια δάση, αποτελούμενα από λεύκες, ιτιές και πλατάνια και στα βορειοανατολικά της λίμνης, στο Δήμο Μουριών, βρίσκεται το ομώνυμο δάσος ( “Χίλια Δέντρα”), που σήμερα καταλαμβάνει 590 στρέμματα και αποτελεί σημαντικό σταθμό για τα μεταναστευτικά πουλιά. Το δάσος έχει χαρακτηριστεί μνημείο της Φύσης και αποτελείται από βελανιδιές, σκλήθρα, φράξους και υπέργηρα πλατάνια.

Η Δοϊράνη αποτελεί  έναν πολύ σημαντικό υγροβιότοπο, όπου βρίσκουν προσωρινό καταφύγιο 36 σπάνια είδη πουλιών, μεταξύ των οποίων η λαγγόνα, οι τσικνιάδες, η χαλκόκοτα, τα  σφυριχτάρια, οι  πρασινοκέφαλες πάπιες, οι κορμοράνοι και ο αργυροπελεκάνος. Τα ψάρια που ζουν στα νερά της Δοϊράνης είναι κυρίως τα γριβάδια, ο γουλιανός κ.ά.Η επίσκεψη στο μουσείο της λίμνης μας άφησε άναυδους για την βιοποικιλότητα της περιοχής. Συνέχεια είχε η λίμνη Κερκίνη η τρίτη και μεγαλύτερη, η οποία δημιουργήθηκε από τον άνθρωπο και προσφέρει σε ανθρώπους πολύτιμες εκδουλεύσεις, όπως πότισμα χωραφιών, βαρκάδα, ψάρεμα ενώ για τα πτηνά αποτελεί ένα ιδανικό υδροβιότοπο.

Η Κερκίνη είναι μια τεχνητή λίμνη που σχηματίστηκε το 1932 με τη δημιουργία φράγματος στον ποταμό Στρυμόνα, στην περιοχή του Λιθότοπου.

Η Κερκίνη αποτελεί περιοχή που ανήκει στο « Natura 2000 ». Στην περιοχή της Κερκίνης συναντάμε πολλά είδη θηλαστικών όπως το τσακάλι, το λύκο, την αγριόγατα, τη βίδρα, τη νυφίτσα, το ζαρκάδι, το λαγό, το αγριογούρουνο κ.λ.π.. Η ιχθυοπανίδα είναι επίσης πλούσια, αφού υπάρχουν 30 είδη ψαριών, με κυριότερο το χέλι. Στην περιοχή γύρω από τη λίμνη έχουν καταγραφεί περίπου 300 είδη πουλιών. Ο αργυροπελεκάνος και η λαγγόνα που ζουν εκεί είναι μοναδικά στον κόσμο είδη, απειλούμενα με εξαφάνιση. Υπάρχουν και πολλά σπάνια αρπακτικά όπως ο χρυσαετός, ο βασιλαετός, ο πετρίτης, ενώ η περιοχή αποτελεί μοναδικό πεδίο έρευνας σχετικά με τους υγρότοπους και τη διαχείρισή τους.

Γύρω από τη λίμνη Κερκίνη ζουν σήμερα τα περισσότερα βουβάλια της χώρας.

Ζώο έλξης και γαλακτοπαραγωγής πολύ καλά προσαρμοσμένο στους υγροτόπους ο νεροβούβαλος.Τη δεκαετία του '50 υπήρχαν σε όλη τη χώρα περί τα 75.000 ζώα, αλλά το 1992 είχαν ήδη μειωθεί σε μόλις 600!

Στα τέλη της δεκαετίας του '90 οι εναπομείναντες πληθυσμοί εντάχθηκαν σ' ένα πρόγραμμα διατήρησης ως σπάνια φυλή αγροτικών ζώων που κινδυνεύει με εξαφάνιση κι από τότε ο πληθυσμός τους άρχισε να ανακάμπτει.

Σήμερα, υπάρχουν περίπου 2000 νεροβούβαλοι σε όλη την Ελλάδα, εκ των οποίων οι 1.600 πέριξ της Κερκίνης.

Τα βουβάλια, άγνωστα στο ευρύ κοινό, ξεχωρίζουν για τη νοστιμιά και τη θρεπτική αξία του κρέατος, που αποτελεί πλούσια πηγή σιδήρου, φωσφόρου και βιταμίνης Α.

Κάναμε μια όμορφη πεζοπορία περιμετρικά της λίμνης, παρατηρήσαμε τα πουλιά, φτάσαμε δίπλα στα βουβάλια και επιστρέψαμε στην ταβέρνα, όπου γευτήκαμε τους νόστιμους βουβαλίσιους μεζέδες. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, ξεκουραστήκαμε λίγο και το βραδάκι πήγαμε στη Θεσσαλονίκη, στα Λαδάδικα, και γλεντήσαμε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες με νόστιμα φαγητά και άφθονο κρασί και συντροφιά τη ζωντανή ορχήστρα του κέντρου.

6/1, Εορτή των Φώτων και μετά το πρωινό φύγαμε για το Βέρμιο. Ανηφορίσαμε προς το χωριό Καστανιά για τη Μονή Σουμελά και μετά το προσκύνημα, αρκετοί εκδρομείς εκκλησιάστηκαν στο διπλανό ναό, όπου ψαλλόταν ο αγιασμός των υδάτων. Αναχωρήσαμε για τη Σιάτιστα, μια αρκετά μεγάλη κωμόπολη, για να παρακολουθήσουμε τα Μπουμπουσάρια, ένα έθιμο αποκριάτικο που χάνεται στα βάθη του χρόνου.Η παρέλαση ξεκίνησε στις 2 το μεσημέρι και τα θερμόμετρα της περιοχής έδειχναν 2 έως 3 βαθμούς κάτω του μηδενός. Λίγος ο κόσμος, λίγα και τα άρματα, όλα όμως με κέφι και συνοδεία χάλκινων ορχηστρών προσέφεραν ένα ωραίο θέαμα. Μία μικρή πεζοπορική ομάδα έκανε πεζοπορία στο μονοπάτι των καβαλάρηδων μέχρι το Μικρόκαστρο. Κατά την παραλαβή των πεζοπόρων επισκεφτήκαμε ένα πανέμορφο μοναστήρι που ήταν αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου και το διακονούσαν καλόγριες. Επιστροφή στο ξενοδοχείο, δείπνο, μάζεμα αποσκευών και εξόφληση λογαριασμών, γιατί την επαύριο είχαμε αναχώρηση. Ημέρα Τετάρτη, 7 του Γενάρη, και πουρνό-πουρνό φτάσαμε στην Αριδαία, στο Λουτράκι, στα λουτρά Πόζαρ. Νερά ζεστά, 37 βαθμοί και κρύα 0-1 βαθμούς. Οι μισοί περίπου εμβαπτίστηκαν στα ζεστά νερά και μόνο δυο  “τρελοί” στα κρύα και ζεστά εναλλάξ και ...ονόματα δεν αναφέρουμε.Στις 12 ακριβώς φύγαμε για την Έδεσσα, είδαμε τους καταρράκτες σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια και στις 2.15 αναχωρήσαμε για Νίκαια με 2 ενδιάμεσες στάσεις. Φθάνοντας στη Μαλακάσα μας υποδέχτηκε αραιό χιονόνερο και αρκετή παγωνιά. Ε! μαθημένοι από κρύο δεν μας ένοιαξε.Ίσα- ίσα που ήταν η αρχή του έτους και  ευχηθήκαμε να πάει καλά όλη αυτή η χρονιά.

Παύλος Φύτρος

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•