- Λεπτομέρειες
- Τελευταία ενημέρωση : 08 Φεβρουαρίου 2015 08 Φεβρουαρίου 2015
Το όμορφο βουνό της Πάρνηθας επιλέξαμε και φέτος για την κοπή της ορειβατικής πίτας του ομίλου μας, μιας και η προγραμματισμένη πορεία μας στο Καπανδρίτι για Μαυροδήλεσι μετά την ανίχνευση είχε πολλά προβλήματα και αποφασίστηκε να μη γίνει. Ξεκινήσαμε με το πούλμαν το πρωί της Κυριακής, 24 Ιανουαρίου 2015, παραμονή των βουλευτικών εκλογών, από τη Νίκαια και ανηφορίσαμε προς την Πάρνηθα.
Στη διαδρομή μας παρατηρήσαμε τα ελάφια της Πάρνηθας να βόσκουν αμέριμνα στις πλαγιές της, μιας και έχουν πλέον εξοικειωθεί με τον άνθρωπο. Περάσαμε το υπαίθριο “μουσείο των ψυχών” με τα ξύλινα αγάλματα και όταν φτάσαμε στην Αγία Τριάδα, κατέβηκε η πρώτη ομάδα, περίπου 15 άτομα, και ξεκίνησαν για τη « μεγάλη πορεία των 5 ωρών » διάσχισης της Πάρνηθας μέχρι το Κατσιμίδι. Αφού ετοιμαστήκαμε βάζοντας γάντια, κασκόλ, σκούφους και γκέτες για τα χιόνια, πήραμε το μονοπάτι για το πρώτο καταφύγιο, περνώντας μέσα από τα καμένα της μεγάλης πυρκαγιάς του καλοκαιριού του 2007. Μετά από μια ώρα περίπου πορεία φτάσαμε στο Μπάφι και καθίσαμε λίγο να ξεκουραστούμε. Στη συνέχεια ανηφορίσαμε μέχρι την κορυφή Όρνιο και περνώντας μπροστά από τα ραντάρ κατηφορίσαμε για τη Μόλα και τον Άγιο Πέτρο. Σε όλη τη διαδρομή από το Μπάφι μέχρι τη Μόλα συναντήσαμε αρκετό χιόνι και σε κάποια σημεία τα πόδια μας έμπαιναν σε αυτό μέχρι τα γόνατα. Ευτυχώς δεν ήταν παγωμένο, αλλά ήθελε μεγάλη προσοχή. Και βέβαια δεν έλειψαν και ... τα απρόοπτα και τα παιχνίδια.
Η διαδρομή εντυπωσιακή, μέσα στο πράσινο, συντροφιά με πεύκα, κουμαριές και έλατα στα κάπως ψηλότερα σημεία του βουνού. Φθάνοντας στο χώρο αναψυχής στη Μόλα, έξω από την εκκλησία του Αγίου Πέτρου ξεκουραστήκαμε, φάγαμε ό,τι πρόχειρο είχε φέρει ο καθένας μαζί του και βγάλαμε αναμνηστικές φωτογραφίες. Στη συνέχεια της διαδρομής μας προς Μεσιανό νερό το χιόνι άρχισε να αραιώνει. Στην αρχή περπατήσαμε κάνοντας μια ευχάριστη διαδρομή σε δρόμο δίπλα σε αραιή βλάστηση από πουρνάρια, σχίνους, πεύκα και κουμαριές και στη συνέχεια το μονοπάτι περνούσε μέσα από το ρέμα της Γκούρας, που αυτή την εποχή λόγω του χιονιού είχε πολύ νερό. Κάθε φορά προσπαθούσαμε να βρούμε το κατάλληλο πέρασμα, για να περάσουμε το ποταμάκι, χωρίς να βραχούμε, και τελικά φτάσαμε στο φανερό μονοπάτι που μας οδήγησε στο Κατσιμίδι. 
Η δεύτερη ομάδα, γύρω στα 30 άτομα, αφού ανέβηκαν και αυτοί με το πούλμαν μέχρι το Μπάφι και το Κανταλίδι συνέχισαν στο μονοπάτι μέχρι τη διασταύρωση με το δασικό δρόμο του Μεσιανού Νερού. Από εκεί με ανατολική πορεία κατηφόρισαν προς την πηγή της Γκούρας διασχίζοντας πυκνά δάση ελάτης, πεύκης και πλατύφυλλων. Το χιόνι πολύ λίγο, μόνο σε κάποια μέρη, και η πορεία ως επί το πλείστον μέσα σε λακκούβες με νερά, λόγω της βροχής που άρχισε σιγά σιγά το απογευματάκι. Το μονοπάτι, γεμάτο με μικρές και μεγαλύτερες πέτρες, γλιστερές λόγω της βροχής, ήθελε ιδιαίτερη προσοχή. Σε κάποια σημεία το νερό είχε σχηματίσει λίμνες νερού και χρειαζόταν ιδιαίτερη προσπάθεια να τις αποφύγουμε. Κάνοντας μικρές στάσεις για ξεκούραση όλοι έφτασαν τελικά στο δασικό δρόμο, που οδηγούσε στο Κατσιμίδι. Κάπου εδώ συναντήθηκαν οι δύο ομάδες και όλοι μαζί παρέα κατηφορίσαμε ως την άσφαλτο. Αφού περιμέναμε και τους τελευταίους της πορείας μας, βάλαμε στεγνά ρούχα και παπούτσια και όλοι μαζί κατευθυνθήκαμε προς τον αρχαιολογικό χώρο του Αμφιαράειου. 
Ήδη εδώ είχαν φτάσει και οι « απογευματινοί » φίλοι, όσοι δηλαδή ξεκίνησαν από τη Νίκαια μετά το μεσημεριανό φαγητό τους, με το δεύτερο πούλμαν.
Όλοι μαζί πλέον, πεζοπόροι και “ τουρίστες ”, παρακολουθήσαμε με μεγάλο ενδιαφέρον πρώτα το φύλακα του χώρου κ.Κατσένα, ο οποίος μας είπε λίγα λόγια για τα έργα που γίνονται και σε αυτό τον χώρο αλλά και σε άλλους ανάλογους της Αττικής και έπειτα την ξενάγηση της ξεναγού μας, ξεκινώντας από την αριστερή όχθη, όπου βρίσκονται τα επίσημα οικοδομήματα : ο μεγάλος δωρικός ναός του 4ου αι. π.Χ., αφιερωμένος στον ήρωα, μάντη και θεό του κάτω κόσμου Αμφιάραο, ο βωμός για τις θυσίες, μπροστά από το ναό, με την ιερή πηγή στα νότιά του, όπου οι θεραπευμένοι έριχναν χρυσά ή αργυρά νομίσματα, η στοά με τα βάθρα των αγαλμάτων που πλαισίωναν το δρόμο που οδηγούσε στο ναό, το θέατρο το “ κατά βωμόν “ ( μερικά σκαλάκια στην ουσία για όσους παρακολουθούσαν τις θυσίες ), τη μεγάλη στοά του ιερού, στα δύο άκρα της οποίας βρίσκονταν τα δωμάτια εγκοίμησης για όσους ζητούσαν χρησμό και θεραπεία από τον Αμφιάραο, τα φημισμένα κατά την αρχαιότητα λουτρά ανδρών και γυναικών, καθώς και το – απαραίτητο σε τέτοιους χώρους – θέατρο του 2ου αι. π.Χ., πίσω από το επίμηκες κτίσμα της στοάς. Από το τελευταίο σώζονται το αναστυλωμένο πλέον προσκήνιο και 5 περίτεχνοι μαρμάρινοι θρόνοι για τους ιερείς και τους επίσημους επισκέπτες. 
Περάσαμε στη συνέχεια στην απέναντι δεξιά όχθη, στη λεγόμενη κατοικίδια συνοικία, όπου υπήρχαν κατοικίες και εγκαταστάσεις αναγκαίες για τη λειτουργία του ιερού : η αγορά, ο ξενώνας, το αγορανομείο, πηγάδια και η περίφημη Κλεψύδρα, η οποία χρησίμευε ως υδραυλικό ρολόι για το ιερό και αποτελεί σπάνιο αρχαιολογικό δείγμα.
Έξω από τον αρχαιολογικό χώρο πήραμε όλοι το κομμάτι από την πίτα μας, , πίνοντας και το τσίπουρο ή το κρασάκι που μας προσέφερε ο Σύλλογος, ελπίζοντας να είμαστε οι τυχεροί της χρονιάς. Ευχηθήκαμε να είμαστε καλά και του χρόνου και να έχουμε καλές πορείες. 
Φεύγοντας κάναμε μια μικρή βόλτα στη λιμνοθάλασσα του Ωρωπού δίπλα στην παραλία, έναν από τους σημαντικότερους τόπους διαχείμασης και ανεφοδιασμού για πολλά είδη της ορνιθοπανίδας, ενώ το δεύτερο πούλμαν επισκέφτηκε το μοναστήρι των Εισοδίων της Θεοτόκου που βρίσκεται κοντά στον αρχαιολογικό χώρο. Θεμελιώθηκε το 1968 και διαθέτει καθολικό ναό αφιερωμένο στα Εισόδια της Θεοτόκου καθώς και 3 παρεκκλήσια, 4 ωραία προσκυνητάρια, ξυλόγλυπτο τέμπλο και τη θαυματουργή εικόνα του Αγίου Μανδηλίου. Η θέα που προσφέρει προς τον Ευβοϊκό είναι μοναδική. 
Όλοι μαζί καταλήξαμε σε ταβέρνα στην παραλία Μαρκόπουλου Ωρωπού, όπου μας περίμεναν, και σχετικά γρήγορα είχαμε μπροστά μας ωραία ορεκτικά, σαλάτες, κύριο πιάτο, καλό κρασί και ... πολύ κέφι. Πολύ σύντομα η μουσική μας ξεσήκωσε , με παραδοσιακούς κυρίως σκοπούς, και όλοι ανεβήκαμε στην πίστα για χορό.
Κάποια στιγμή κόψαμε και επισήμως την πίτα του Συλλόγου, με την παρουσία και του Προέδρου του ομίλου μας και του προέδρου της ΟΦΟΕΣΕ κ Κατσαντώνη, ο οποίος μας εξέπληξε με τις χορευτικές του ικανότητες.
Ο χορός συνεχίστηκε ως τις 8:30 περίπου, οπότε και ετοιμαστήκαμε να αναχωρήσουμε για τη Νίκαια. Όσοι αφήφισαν τη βραδινή « δροσιά » που επικρατούσε δίπλα στη θάλασσα έκαναν και μια μικρή βόλτα πριν την αναχώρηση.
Ευχαριστημένοι επιστρέψαμε στη « βάση » μας, ευχόμενοι να είμαστε καλά και την επόμενη χρονιά και να γιορτάσουμε ανάλογα την κοπή της ορειβατικής πίτας μας!
