Τη μεγαλύτερη επιτυχία μέχρι τώρα γνώρισε φέτος ο ” θεσμός”  της παιδικής εκδρομής στα χιόνια κάθε Γενάρη , εφόσον ξεκινήσαμε με 5 πούλμαν από τη Νίκαια και πάνω από 100 παιδιά μέσα σ΄αυτά μαζί με τους γονείς και τους συνοδούς τους, στις 7:30 π.μ., το Σάββατο 7-1-15. Είχε αναβληθεί  η εκδρομή γι΄αυτή την ημερομηνία εξαιτίας της κακοκαιρίας το περασμένο Σάββατο, 31-1-15. Μόνο που από τη χρονιά αυτή δεν πραγματοποιείται πλέον αυτή η εξόρμηση στις 30 του μήνα, ημέρα που τιμώνται οι 3 Ιεράρχες, για το λόγο ότι έπαψε πια να είναι αργία για τους μαθητές. Και ενώ αρχικά επρόκειτο να πάμε στη Ζήρεια, την προηγούμενη μόλις ημέρα χρειάστηκε να “αλλάξουμε πλώρη”, γιατί δεν υπήρχε αρκετό χιόνι στο χιονοδρομικό της και να κατευθυνθούμε προς το Χιονοδρομικό Κέντρο Μαινάλου-Οστρακίνας.

Τα 3 πούλμαν αναχώρησαν από τη γνωστή αφετηρία έξω από το 2^ο Λύκειο Νίκαιας, ενώ τα άλλα 2 από το Περιβολάκι, γιατί εκεί κοντά βρίσκονται τα δημοτικά σχολεία από τα οποία προέρχονταν τα μισά σχεδόν παιδιά. Παραλάβαμε και άλλους φίλους από το μετρό του Αιγάλεω και κατευθυνθήκαμε προς Σπαθοβούνι, όπου έγινε η καθιερωμένη μισάωρη στάση μας.

Στη διαδρομή τα παιδιά πήραν μέρος στο κουίζ γνώσεων και είχαμε ήδη τους νικητές μας με την άφιξη στον προορισμό μας κατά τις 11 π.μ..Δώρο για το νικητή η επόμενη παιδική εκδρομή μας στα Καμπιά Εύβοιας. Μόλις κατεβήκαμε, ψάξαμε και βρήκαμε ένα ωραίο άπλωμα για το διαγωνισμό χιονάνθρωπου, στον οποίο έλαβαν μέρος τα περισσότερα παιδιά, ανά ομάδες, και πραγματικά προέκυψαν αριστουργήματα, με τη βοήθεια και των μεγάλων βέβαια, οι οποίοι ήθελαν κι αυτοί να ξαναγίνουν παιδιά. Το απέδειξαν μερικοί μάλιστα κάνοντας αρκετή ώρα έλκηθρο στις ομαλές πλαγιές του χιονοδρομικού. Την ώρα που η “κριτική επιτροπή” περνούσε μπροστά από τις γλυπτές δημιουργίες, για να βραβεύσει τις 3 καλύτερες, έπεφτε και λίγο χιονάκι, την ώρα που η ατμόσφαιρα γύρω μας ήταν ήδη μαγευτική. Αίσθηση έκανε το 1^ο βραβείο, μια ολοζώντανη αρκούδα-χιονάνθρωπος, που την αφήσαμε κι αυτήν ... μόνη στο χιόνι, όπως και τα άλλα έργα μας, για να ασχοληθούμε και με κάτι ακόμα στο 3ωρο που θα μέναμε στο όμορφο αυτό τοπίο.

Κόσμος πολύς έκανε σκι στις πίστες ή έλκηθρο και άλλα παιχνίδια στο χιόνι, άλλοι έκαναν ηλιοθεραπεία καθισμένοι σε καρέκλες έξω από το σαλέ, στο οποίο δεν έπεφτε ούτε καρφίτσα, που λένε, όση ώρα ήμασταν εκεί. Ένα ζεστό ρόφημα ή κρασάκι, ένα τοστάκι ή άλλο σνακ μας ανανέωναν τις δυνάμεις μας, ώστε να αντέξουμε στο κρύο – όχι και τόσο τσουχτερό ομολογουμένως-  στο διώροφο ξύλινο σαλέ, η θέα από το οποίο ήταν εντυπωσιακή. Μια ομάδα ορειβατών ξεκίνησε από το Χιονοδρομικό κέντρο για την  Οστρακίνα, την ψηλότερη κορυφή του Μαινάλου. Πέρασαν από το καταφύγιο και συνέχισαν ανεβαίνοντας για την κορυφή. Το χιόνι ήταν αρκετό και σε πολλά σημεία έφτανε και το μισό μέτρο. Μπροστά πήγαιναν κάποιοι έμπειροι που άνοιγαν και το δρόμο και ακολουθούσαν οι υπόλοιποι. Ανεβαίνοντας ψηλότερα το χιόνι ήταν παγωμένο και περπατούσαν με μεγάλη προσοχή.

Κάποια στιγμή έφτασαν στην κορυφή, έβγαλαν φωτογραφίες, αλλά ο δυνατός αέρας τους ανάγκασε να επισπεύσουν την αναχώρηση για κατάβαση. Λίγο χαμηλότερα, όπου απάγκιαζε από τον αέρα, έγινε η στάση για ξεκούραση και πήρανε κάποιες ανάσες. Φτάσανε ξανά στο Χιονοδρομικό σε λιγότερο  από 3 ώρες και συνέχισαν το δρόμο προς Βυτίνα. Ο δρόμος ήταν καλυμμένος με χιόνι και κάπου-κάπου περνούσε κάποιο αυτοκίνητο φορώντας αντιολισθητικές αλυσίδες. Ύστερα από μερικά χιλιόμετρα πήρανε το μονοπάτι αριστερά για τη Βυτίνα. Ήδη μπροστά προπορεύονταν και κάποιοι ακόμα πεζοπόροι του Φυσιολάτρη, που μετά τα παιχνίδια στο χιόνι πήραν το δρόμο για τη Βυτίνα. Περπατώντας μέσα στο χιόνι , κάτω από τα τεράστια έλατα, άρχισε ξανά να χιονίζει. Η αίσθηση να περπατάς μέσα στο μαλακό χιόνι και από πάνω να πέφτουν νιφάδες χιονιού ήταν απερίγραπτη! Μετά από αρκετό περπάτημα φάνηκαν στο βάθος να καπνίζουν οι καμινάδες της Βυτίνας. Κατηφορίζοντας οι πεζοπόροι διέσχισαν το “φαράγγι των νεκροκεφαλών” (δεκάδες νεκροκεφαλές ζώων ακουμπισμένες  πάνω στα βράχια)  και περνώντας δίπλα από το Αισθητικό δάσος της Βυτίνας έφταναν ο ένας μετά τον άλλον στη Πλατεία της Βυτίνας. Στις 5 μ.μ. έφτασαν και οι τελευταίοι και ίσα-ίσα πρόφτασαν να βάλουν κάτι στο στόμα τους, γιατί η ώρα της αναχώρησης πλησίαζε.

Στο μεταξύ, γύρω στις 2:30 μ.μ. οι υπόλοιποι που βρίσκονταν στο Χιονοδρομικό μαζί με τα παιδιά , οι “τουρίστες”, έφυγαν για τη Βυτίνα, την πανέμορφη κωμόπολη με τα παραδοσιακά σπίτια, τα χτισμένα  με το Λαγκαδινό ύφος, στα 1033 μ. υψόμετρο. Παρέμειναν εδώ γύρω στις 2 ώρες κάνοντας βόλτες, όσο ο καιρός το επέτρεπε, ή τρώγοντας μια σουπίτσα θερμαντική ή κάποιο άλλο παραδοσιακό έδεσμα της περιοχής σε μια ζεστή ταβερνούλα. Όταν συγκεντρωθήκαμε όλοι, την ώρα της αναχώρησης, στις 5:30 μ.μ., μοιράστηκαν σε όλα τα παιδιά μικρά αναμνηστικά δώρα, ώστε να φύγουν όλα ευχαριστημένα και να τους μείνει – και γι΄αυτό το λόγο – η εκδρομή αξέχαστη.

Επιστρέψαμε στη Νίκαια, μετά και από μια σύντομη στάση στο Σπαθοβούνι πάλι, κατά τις 8 και κάτι, ικανοποιημένοι μικροί και μεγάλοι, που όλα πήγαν καλά και τα παιδιά μας ανυπομονούσαν να πάρουν μέρος στην επόμενη παιδική εκδρομή του “Φυσιολάτρη“.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•